ตอนที่87

ภายในตึกชิลด์ คอลสันทำหน้าตกใจ “เกิดอะไรขึ้น ลี?”

“หาตำแหน่งวของผม แล้วค่อยมาคุย!”

ลีต้องการให้ชิลด์มาจัดการกับไฮดร้าคนนี้ ลีจึงเรียกให้คอลสันจัดการ

หลังจากนั้น ลีก็ทุบเข้าไปที่ท้ายทอยของ ลุมโลว ให้เขาสลบ หลังจากนั้นก็ลากลุมโลวไปด้วยตามพื้น เพื่อไปหาคอลลีนในออฟฟิศ

สิบวินาทีหลังจากนั้น คนที่ชื่อว่า ฟิส ก็พูดขึ้นมา “คอลสัน! เจอตำแหน่งแล้ว มันเป็นสถานที่ลับของสาขาพวกเราใน ดีซี ยิ่งกว่านั้น 10 นาทีก่อนหน้านี้มีคนโทรเรียก 911 ว่าได้ยินเสียงระเบิดที่นี่ แต่ยังไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆข้างนอก”

เมื่อได้ยินแบบนี้ คอลสันเองก็หน้าตึงทันที เขารีบเดินไปหา นิค ฟิวรี่ใน ออฟฟิศ

“ท่านครับ มันเกิดอะไรขึ้นที่นี่? ลีแจ้งเหตุมา มันเกิดการระเบิดจริงๆงั้นหรอ?”

“ห้ะ เกิดเรื่องงั้นหรอ ไหนขอลองเช็คดูสิ้!”

ทันใดนั้นเสียงลีก็ดังขึ้นมา “คอลสัน ผมชักขี้เกียจรอแล้วนะ ผมความอดทนน้อยมาก งั้นเดี๋ยวผมจะเอาตัวคนร้ายไปให้สถานีตำรวจใกล้ๆ ถ้าเกิดว่าพวกเขาไม่พอใจ ผมจัดการทันทีเลยนะ”

ลีพูดขณะที่ถือลุมโลวอยู่ในมือ

“ใครเนี่ย!”

คอลลพูดพูดขึ้นมาทันทีด้วยความตกใจ

“หัวหน้าพวกมันหน่ะ”

หลังจากพูดเสร็จลีก็อ้าแขนออกมาเพื่อพยุงคอลลีนขึ้น

คอลลีนเองก็ไม่ถามอะไรต่อถ้าหากลีไม่อยากจะพูด “แล้วคนอื่นๆหล่ะ?”

“ตายหมดแล้ว!” ลีพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขึม

เนื่องจากลีพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง คอลลีนจึงไม่เถียงอะไร

“ผมจะแบ่งพลังกิให้คุณ ซึ่งนี่จะช่วยให้รักษาบาดแผลได้นิดหน่อย”

หลังจากนั้นลีก็ยื่นมือไปบนแผลของคอลลีนและแบ่งพลังกิให้ทัทนี

“โอ้…. ฉันรู้สึกได้… ฉันรู้สึกว่าตัวเองมีพลังมากขึ้น”

“พลังกิที่ผมมอบให้คุณไปนั้นจะอยู่ได้ประมาณชั่วโมงนึง มันช่วยให้คุณแข็งแกร่งขึ้น

คอลลีนก็พูดขึ้นมา “โม้ป่าว”

“…”

“รู้มั้ยว่าผมส่งพลังกิไปให้คุณเนี่ย จนตอนนี้ผมเหลือพลังไม่ถึง 10%ด้วยซ้ำ ถ้าหากพวกทหารโผล่ออกมาผมอาจตายได้เลยนะ!”

“….”

เนื่องจากสภาพปัจจุบันของลีที่ยังไม่ฟื้นฟูดีมากนัก แถมยังใช้พลังเต็มพิกัดบินมาที่นี่เอง ลีจึงพลังเหลือน้อยมากในตอนนี้

ลีคิดทุกอย่างดีแล้วจึงพูดขึ้นมาว่า “ตอนนี้คุณกำลังโดนพวกไฮดร้าจ้องเล่นงาน ถ้าหากเกิดเรื่องอะไรขึ้น ขอให้คุณรีบวิ่งหนี หนีไปให้ไกล”

“ไฮดร้า?” คอลลีนถามด้วยความสงสัย “พวกมันไม่ใช่ชิลด์งั้นหรอ? ของทุกอย่างที่มันใช้ก็เหมือนกันหมดเลย? แถมฉันยังเห็นตราของชิลด์อยู่ที่โล่อีกด้วย”

“ถ้าจะพูดว่าใช่ก็ได้ แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่” ลีโบกมือ “ค่อยคุยเรื่องนี้กันทีหลัง! ขอถามหน่อยเถอะว่าคุณมาที่นี่ได้ยังไง”

คอลลีนยักคิ้วด้วยความงุนงงและตอบกลับ “เมื่อคืนฉันก็สอนอยู่ในยิมปกติๆ แล้วก็รู้สึกว่าแผ่นดินเพลงมันกระตุกเลยเดินไปดู พอสักพักก็หมดสติไป ตื่นมาก็มาอยู่ที่นี่เลย จนตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าอยู่ที่ไหน!”

“วอชิงตัน ดีซี”

“ดีซี? เป็นร้อยกิโลห่างจากนิวยอร์คเลยนิหน่า? แล้วนายหาฉันเจอได้ยังไง?”

“ก็ถ้าหากผมแปลงร่างจะค้นหาได้ไกลขึ้น!”

“แล้วยังแปลงร่างได้อยู่รึเปล่า?”

“ไม่แล้ว แม้แต่ขยับแขนผมยังไม่มีแรงเลย”

“แล้วก็ยังมาทำอวดเก่งบอกให้หนีไป!”

“…”