จู่ๆยายโม่ก็หัวเราะออกมา มันทำให้ผมมึนงงในทันที

ทันใดนั้นสมองก็คิดขึ้นมาได้ เมื่อคืนมีคนแก่มาส่งข้าวและบอกให้จุดธูปให้นิ ดูเหมือนจะคล้ายกับเสียงนี้เลยแฮะ

ถ้าผมเดาไม่ผิด เมื่อคืนคนที่ยืนอยู่ข้างนอก จะต้องเป็นเธอแน่ๆ ดูเหมือนเธอจะไม่ได้เป็นผีเร่ร่อน และน่าจะมีความเชื่อมโยงกันกับผีเมียของผมด้วย

แต่ สิ่งที่สำคัญกว่าคือความรู้สึกของชีวิตที่ยังเหลืออยู่

เพราะผีเมียของผม ไม่ใช่ผียายแกตนนี้!

 

ไม่อย่างนั้นชีวิตที่เหลือของผม ก็จะต้องอยู่ร่วมกันกับผียายแก่ตนนี้ แล้วแบบนั้นผมจะรับมันไหวได้ยังไงละ

ส่วนอาจารย์และเหล่าฉิน พวกเขาเองก็สงสัยจึงมองสำรวจรอบๆตัวของยายโม่ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ในเวลานี้ พวกเขาเห็นแค่ผมกำลังทำตัวมีมารยาทกับผีผู้หญิงที่อ้างว่าชื่อยายโม่

ในเวลาเดียวกันผมก็พูดว่า “ยายโม่ ไม่ทราบว่าคุณหนูของยายอยู่ไหนเหรอครับ ทำไมผมถึงไม่เห็นเธอด้วยล่ะ”

ยายโม่หัวเราะ “ฮ่าฮ่า” และพูด “คุณหนูได้มาพบคุณผู้ชายแล้ว หากวันไหนคุณหนูอยากเจอคุณอีก เธอจะปรากฎตัวต่อหน้าคุณเอง!”

 

เมื่อได้ยินผียายโม่พูดแบบนี้ ผมก็รู้สึกผิดหวังนิดหน่อย

แต่ไม่รอให้ผมได้พูด ผียายโม่ตนนี้ก็เปิดปากพูดกับผมอีกครั้ง “คุณผู้ชาย ผีสามีภรรยาคู่นั้นดุร้ายมาก ฉันช่วยคุณได้หนึ่งครั้ง แต่ช่วยเพิ่มอีกครั้งไม่ได้ คุณต้องระวังตัวไว้ให้ดีๆ!”

เมื่อได้ยินผียายพูดถึงผีสามีภรรยาที่จมน้ำตาย ผมก็ขมวดคิ้วอีกครั้ง

สิ่งนี้ไม่ได้โดนยายไล่ออกไปแล้วเหรอ พวกเขายังกล้ากลับมาหาผมอีกอย่างงั้นเหรอ

และอีกอย่างยายก็ร้ายกาจขนาดนี้ ทำไมไม่กำจัดผีร้ายสองตนนั้นไปเลยล่ะ แบบนี้ก็ทำให้ผมปลอดภัยแล้วไม่ใช่เหรอ

 

ขณะที่ใจผมกำลังคิดแบบนี้ ผมก็กำลังจะพูดออกมา

แต่อาจารย์ดันรีบพูดออกมาซะก่อน “ยายโม่ ศิษย์ของผู้น้อยยังมีความสามารถเพียงเล็กน้อย ดังนั้นจึงอยากขอเชิญให้ยายโม่ ช่วยกำจัดผีร้ายสองตนนั้นได้ไหมครับ”

ผียายโม่เมื่อได้ยินกลับถอนหายใจออกมา จากนั้นเธอก็พูดด้วยเสียงอันแหบแห้ง “ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากช่วย แต่คุณหนูท่านไม่อนุญาต ดังนั้นเรื่องทั้งหมดนี้ คงต้องขอให้คุณผู้ชายจัดการเองแล้วละค่ะ!”

อะไรนะ เมียผมไม่อนุญาต

อาจารย์ของผมและเหล่าฉินเผยสีหน้าที่ตกตะลึงออกมาทันที คนเป็นแต่งกับคนตายมันใช่เรื่องเล่นๆซะเมื่อไหร่

 

แต่งงานกันแล้ว ทั้งชีวิตอย่าคิดว่าจะแยกจากกันได้ สามารถพูดได้ว่าลมหายใจผูกติดกัน ร่วมเป็นร่วมอยู่

ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเป็นอะไรขึ้นมา อีกฝ่ายก็จะได้รับผลกระทบจากการทำร้ายนั้นด้วยเช่นกัน

นี่ก็คือเหตุผล ที่อาจารย์บอกว่าคนเป็นแต่งกับผี ก็เพื่อให้ผีมาปัดเป่าภัยร้ายให้

ถ้าคู่ครองไม่อยากได้รับผลกระทบ ก็ต้องช่วยปัดเป่าภัยร้ายให้กับผม

แต่คู่ครองของผมนั้นดีเหลือเกิน ไม่เพียงไม่ออกมาช่วยผม ยังบอกให้ผมช่วยเหลือตัวเอง เธอนี่ช่างเป็นคนที่มีเอกลักษณ์ซะจริงๆ

ผมเผยสีหน้าที่อึดอัดใจออกมา ณ เวลานี้ผมไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี

 

เมื่อผียายเห็นผมเงียบ เธอจึงพูดต่อ “คุณผู้ชาย แม้ว่าฉันจะไม่สามารถช่วยคุณได้ แต่ฉันมีวิธี ที่จะสามารถกำจัดผีสองตนนั้นได้!”

ผมดีใจทันที จึงรีบถามเธอ “จริงเหรอครับ เชิญยายโม่ชี้แนะเลยครับ!”

ผมพูดด้วยความดีใจ แต่จู่ๆยายโม่ก็หยุดไป เธอหันไปมองกระถางธูปของศาลเจ้าหลักเมืองที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก

ด้วยความที่ผมเป็นวัยรุ่น จึงไม่เรื่องรู้ราวอะไร ยังสงสัยว่ายายโม่มองไปที่กระถางธูปนั้นทำไม

แต่ทันใดนั้นอาจารย์และเหล่าฉินกลับเข้าใจทันที จากนั้นผมก็เห็นอาจารย์หยิบธูปสามดอกออกมาจากกระเป๋าสมบัติด้วยความรวดเร็ว

 

เหล่าฉินเองก็หยิบไฟแช็คขึ้นมาจุดไฟ แล้วจัดการจุดพวกมันอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นควันลอยขึ้น ดวงตาของผียายตนนั้นก็แทบจะถลนออกมา มองธูปสามดอกนั้นอย่างหิวกระหาย

ลำคอนั้นก็เหมือนกับคนปกติ ที่กลืนน้ำลายอย่างไม่หยุดหย่อน

จากนั้นอาจารย์ก็ถือกระถางธูปนั้น มาด้านหน้าของผียาย ในเวลาเดียวกันเขาก็พูดออกมาด้วยเสียงอันสุภาพ “ยายโม่ รบกวนคุณช่วยชี้แนะพวกเราด้วยนะครับ!”

หลังพูดจบ อาจารย์ก็วางมันลงตรงหน้าของผียาย “ยายโม่ เชิญครับ!”

จากนั้นผียายก็หัวเราะ “ฮิฮิ” ออกมา เธอไม่เกรงใจ รีบสูดดมธูปสามดอกนั้นหนึ่งลมหายใจ

 

ทันใดนั้นธูปสามดอกก็มอดไหม้อย่างรวดเร็ว ควันที่ลอยออกมา ในอากาศ ก็หายเข้าไปในจมูกของผียายทันที……

เมื่อก่อนผมเคยได้ยินเรื่องผีสูดควันธูป แต่ก็แค่ได้ยินมาเท่านั้น

กลับไม่เคยได้เห็นเลยสักครั้ง คืนนี้ถือได้เปิดโลกเลยทีเดียว นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเหตุการณ์แปลกๆแบบนี้

ถ้าควันนั้นถูกคนสูดเข้าไป มีหวังได้สำลักควันตายอย่างแน่นอน

แต่เมื่อผียายสูดเข้าไปแล้ว เธอกลับมีท่าทางผ่อนคลาย ดูเพลิดเพลินกับมันมาก

ผมยืนมองอยู่ข้างๆด้วยสีหน้าที่ตกตะลึง แค่ยืนนิ่งมองดูผียายสูดควันเข้าไปเท่านั้น

 

หลังจากที่สบายใจ เธอก็เผยรอยยิ้มออกมา พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง “สบายจริงๆ ในเมื่อฉันก็ได้รับธูปจากคุณผู้ชายแล้ว ยายก็จะไม่ถ่วงเวลาอีกต่อไป”

ได้ยินแบบนั้นประสาทของพวกเราก็ตื่นตัวขึ้นมาทันที แล้วก็จ้องมองไปที่ผียาย

เมื่อผียายพูดมาถึงตรงนี้ เธอก็มองมาที่พวกเรา จากนั้นก็พูดว่า “ผีน้ำสองตนนี้มักอยู่ในแอ่งน้ำ ดังนั้นช่วงนี้พวกคุณก็อย่าเข้าไปใกล้อ่างเก็บน้ำก็พอ”

“ในเวลาเดียวกัน เผื่อมีอะไรที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น พรุ่งนี้พวกคุณก็ไปที่สุสานของสองตนนี้ แล้วก็ขุดเอาโกศของพวกเขาออกมา จากนั้นก็เอาฟางถมเอาไว้แทน……”

 

ผียายพูดออกมาทีละคำๆ และบอกวิธีจัดการผีสองตนนั้นให้กับพวกเรา

ในช่วงเวลานี้ ผมก็เหมือนได้สูดควันเข้าไปด้วยเช่นกัน สีหน้าของผมดูมีสีสันขึ้นมามากทีเดียว

ผียายบอกว่า หลังจากขุดเอาโกศออกมาแล้ว ก็นำกลับไปตั้งไว้ที่บ้าน

ถ้าผ่านไปสามเดือนแล้วไม่มีอะไรเกิดขึ้น งั้นก็แสดงว่าผีสองตนนั้นถูกยมทูตนำตัวไปแล้ว หรือไม่ก็เลิกราวีแล้ว

แต่ถ้าพวกนั้นกลับมาหาเรื่องพวกคุณอีก ก็ให้พวกเราเอาพริกไทยดำไปโรยลงในโกศของพวกเขาหนึ่งกำมือ

จากนั้นก็เขย่ามันให้ผสมรวมกันกับเถ้ากระดูกของพวกเขา หลังจากทำแบบนี้ พวกเขาจะรู้สึกทรมานจนบรรยายออกมาไม่ได้ และพวกเขาจะเจ็บปวดแสนสาหัส

 

และหลังจากนั้น พวกเราก็จะมีโอกาสกำจัดผีสองตนนั้นได้!

เมื่อฟังคำพูดเหล่านี้จบ ผมและอาจารย์ต่างก็แสดงความรู้สึกดีใจออกมา และรีบขอบคุณผียายทันที

หลังจากที่ผียายสูดควันธูปเสร็จ เธอก็หัวเราะ “ฮ่าฮ่า” ออกมาจากนั้นก็พูดว่า “คุณผู้ชาย ยายขอตัวก่อนนะ”

หลังจากพูดจบ เธอก็โบกมือ เดินเขย่งเท้า และถือไม้เท้ามังกรออกไปจากศาลเจ้าหลักเมืองทันที

แต่ออกไปได้ไม่นาน ร่างของผียายก็หายไปอย่างไร้ร่อยรอย

อาจารย์และเหล่าฉินก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก แต่ผมยิ่งอยากรู้เรื่องของผีเมียมากขึ้นกว่าเดิม

 

เธอทั้งลบเพื่อนของผม และเปลี่ยนชื่อให้ผมเป็นผู้ชายกากฆ่าตัวตายนั้นยังพอรับได้ แต่ทำไมเธอถึงยังไม่ออกมาเจอผมเลย หรือจะหน้าตาน่าเกลียดจนไม่กล้าออกมาเจอผู้คนอย่างงั้นเหรอ

และที่สำคัญกว่านั้น อีกนิดเดียวผมก็เกือบถูกผีชาวประมงสองสามีภรรยานั้นฆ่าตายอยู่แล้ว แต่เธอก็ยังไม่ออกมาช่วยผม และยังสั่งไม่ให้ยายโม่มาช่วยด้วย เธอนี่มันน่ารังเกียจจริงๆ

แต่เรื่องนี้มันยังไม่จบ ดังนั้นพวกเราจึงพักผ่อนอีกครู่หนึ่ง จากนั้นก็ค่อยเดินทางกลับไปที่ร้าน

ก่อนอาจารย์จะเข้าไปนอน เขาบอกให้ผมจุดธูปให้ผีเมีย และกำชับว่าอย่าลืมอีกด้วย

 

ใจของผมกำลังสับสน ทั้งลบเพื่อน เปลี่ยนชื่อผม แล้วยังบอกห้ามให้ช่วยอีก

ดังนั้นตอนที่ผมจุดธูป ผมจึงใจลอย แถมปากยังพูดออกมาประโยคหนึ่งคือ ต้องน่าเกลียดจนไม่กล้าออกมาเจอผู้คนแน่

ที่จริงผมก็พูดออกไปงั้นๆแหละ ผมเป็นคนประเภทชอบพูดอะไรออกมาตรงๆ

ผมเองก็ไม่ได้จริงจังกับมัน แต่ที่ไหนได้

หลังจากผมกลับไปนอนหลับที่ห้อง ผมกลับรู้สึกว่าบนใบหน้าของผมนั้นกำลังมีอะไรบางอย่างถูอยู่ ระหว่างนั้นผมก็ยังได้ยินเสียงหัวเราะ “ฮ่าฮ่า” ของผู้หญิงดังขึ้น

 

เนื่องจากผมง่วงมาก จึงคิดว่ามันเป็นความฝัน เลยไม่ได้สนใจอะไร

แต่ตอนที่ผมตื่นมาเข้าห้องน้ำในตอนรุ่งเช้า ผมถึงกับต้องตกตะลึง

เพราะตอนนี้หน้าของผม ที่หน้าผาก ไม่รู้ว่ามันถูกทาสีตั้งแต่เมื่อไหร่ ขอบตาดำคล้ำ และปากสีแดงก่ำ

บนหน้ายังมีอักษรเขียนไว้สองคำ “น่าเกลียด” แต่สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นคือ ที่กระจกของห้องน้ำ ยังมีกรรไกรแขวนอยู่หนึ่งอันด้วย

เมื่อเห็นสิ่งเหล่านี้ ผมก็ตกใจจนแทบช็อก

วินาทีนั้นผมกลัวจนรนราน รีบนำกรรไกรลงมา แล้วรีบเปิดน้ำล้างหน้าทันที

 

หลังจากกลับมาจากข้างนอก ผมก็ยังเห็นป้ายนิรนามของเมีย ตอนนั้นผมก็ยืนตัวสั่นทันที

คำพูดเมื่อคืน ผีผู้หญิงตนนี้จะต้องได้ยินอย่างแน่นอน และยัยผีเมียนี้ก็ยังพยาบาทมากอีกด้วย

ทาสีบนหน้ายังพอว่า แต่เอากรรไกรไปแขวนนี้ เธอจะต้องอยากขู่ผมแน่ๆ

ตอนนี้เมื่อผมคิดถึงเรื่องนั้นที่ด้านล่างก็รู้สึกเย็นวาบขึ้นมาทันที แบบนี้มันเรียกว่าแต่งเมียที่ไหนกัน

มันเรียกว่าแต่งกับตัวโมโหง่ายชัดๆ และยังต้องคอยระวังไม่ให้ยัยนั้นมาระเบิดมังกรน้อยของผมอีก……