ตอนที่ 124 เด็กตาย

ขณะที่จูจูเรียก เมื่อมองเข้าไปในความมืด มันก็ให้ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ในเวลานี้พวกเราทุกคนต่างเปิดตากันทันที เพื่อป้องกันเหตุไม่คาดฝัน

ภายใต้ดวงตาสวรรค์ รอบๆบ่อน้ำมีหมอกจางๆลอยอยู่ นั้นก็คือพลังหยินที่ควบแน่น

ตอนนี้ทุกคนเคร่งเครียดกันสุดๆ ตัวใจเต้นตุ๊มๆต่อมๆ

หลังจากมองผ่านประตู พวกเราก็จ้องไปที่บ่อน้ำเก่านั้นอย่างไม่ละสายตา

แต่เสียงนี้ดูจะใช้ไม่ได้ผลเท่าไหร่ เพราะในบ่อน้ำนั้น ยังเงียบกริบไม่มีอะไรขยับเลยสักนิด

จูจูรู้สึกค่อนข้างสับสน จึงหันมามองหน้าหยางเฉ่ว

 

เมื่อหยางเฉ่วเห็นจูจูหันมา ก็พยักหน้าให้เธอ ส่งสัญญาณให้ทำต่อไป

จูจูสูดลมหายใจเข้า จากนั้นก็พูดต่อ “ ลูก ลูกจ๋า รีบ รีบมาหาแม่ที่นี่ ! ”

เสียงนั้นฟังดูขมขื่นมาก แถมตัวของจูจูยังสั่นกลัว

แต่หลังจากเสียงนี้ดังขึ้น ในที่สุดบ่อน้ำที่เงียบสงัดนั้นก็มีเสียงขึ้นมาเล็กน้อย

ทันใดนั้นในบ่อน้ำ ก็มีควันสีขาวระเบิดออกมา ราวกับปล่องไฟ

ไม่ใช่แค่นั้น ในเวลาเดียวกันในบ่อน้ำบ่อนั้นก็มีเสียงหัวเราะที่น่าขนลุกดังขึ้น “ ฮึฮึฮึ…… ”

เสียงหัวเราะนั้นน่ากลัวมาก แถมยังดังชัดเจนมากๆ ทำให้คนที่ได้ยิน รู้สึกว่ามันผิดปกติสุดๆ

 

แต่จูจูที่ยืนอยู่หน้าประตู กลับถูกเสียงนี้ทำให้ตกใจ

“ พรึบ ” สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที จากนั้นก็แสดงท่าทางหวาดกลัว ร่างกายเริ่มถอยไปข้างหลังอย่างอัตโนมัติ และพูดว่า “ เสียง เสียงนี้แหละ เขา เขามาแล้ว มาแล้ว…… ”

เมื่อเห็นจูจูหวาดกลัวขนาดนั้น หยางเฉ่วก็รีบปลอบเธอทันที “ จูจูไม่ต้องกลัว ทำตามที่พวกเราบอกก่อนหน้านี้ เธอจะไม่เป็นอะไร พวกเราอยู่ด้วยทุกคน ! ”

เพราะความกลัว ฟันของจูจูจึงกระทบกัน เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังกลัวมาก

แต่สุดท้ายเหตุผลพวกนั้นก็บอกให้ เธอตะโกนต่อไป

จูจูสงบใจสักพัก ทำให้ใจของตัวเองไม่ประหม่าเหมือนก่อนหน้านี้

 

จากนั้นก็มองไปที่บ่อน้ำที่อยู่ไม่ไกล นำพาเสียงที่สั่นเคลือ ตะโกนต่ออีกครั้ง “ ลูก ลูกจ๋า รีบออกมา มา มาหาแม่ที่นี่ ! ”

เสียงพึ่งเงียบลง ทันใดนั้นที่บ่อน้ำก็มีเสียงดังขึ้นอีกครั้ง

“ ฮึฮึฮึ แม่ แม่จ๋า ! ”

เสียงแหบแห้งสุดๆ ให้ความรู้สึกว่าคนพูดมีบาดแผลที่ลำคอ

จูจูเป็นเพียงหญิงสาวธรรมดาๆ ยังไม่เคยเจอเหตุการณ์ที่ทรมานจิตใจแบบนี้มาก่อน

เนื่องจากได้เผชิญกับความกลัวครั้งแล้วครั้งเล่า มองเห็นเด็กที่ตัวเองโยนลงไปต่อหน้าต่อตา และยังได้ยินเสียงเรียก “ แม่ ” อีก

 

สุดท้ายกำแพงที่ป้องกันจิตใจของจูจูก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เสี้ยววินาทีสุดท้ายมันก็พังทลายลงทันที

ทันใดนั้นสีหน้าของจูจูก็เปลี่ยนไป ความหวาดกลัวที่อยู่ในก้นบึ้งของหัวใจก็ปรากฎออกมา ม่านตาของเธอขยายใหญ่ กรีดร้อง “ อร๊าย… ” ออกมา

ขาทั้งสองข้างทรุดลง “ ปัก ” เธอล้มลงไปกับพื้นทันที ร่างกายสั่นเทา เธอหวาดกลัวจนถึงขีดสุด

เธอส่ายหัวไม่หยุด จ้องบ่อน้ำด้วยความหวาดกลัว ในปากยังพูดเสียงสั่นออกมาอย่างต่อเนื่อง “ ไม่ ไม่ ไม่…… ”

พวกเราสามคนต่างซ่อนตัวอยู่หลังโซฟา แต่ตอนนี้ทำได้เพียงจ้องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อหน้า และไม่กล้าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า

 

ทำได้เพียงรอให้ผีทารกที่อยู่ในบ่อปรากฎตัวก่อน พวกเราถึงจะทำอย่างอื่นได้

หลังจากที่จูจูล้มลงไปกับพื้นได้ไม่นาน ในบ่อน้ำนั่นก็มีควันสีขาวจางๆระเบิดออกมาอีกครั้ง

จากนั้น เสียงหัวเราะที่น่าขนลุกก็ดังขึ้น “ ฮึฮึฮึ ! ”

หลังจากเสียงหัวเราะที่น่าขนลุกดังขึ้น จู่ๆมือเล็กๆสีขาวซีด ก็โผล่ออกมาจากบ่อน้ำ จับลงตรงขอบบ่อทันที

แม้ว่ามือเล็กๆนั้นจะเล็กมาก และยกขึ้นมาไม่สูงมาก แต่ผมกลับเห็นฉากนี้อย่างชัดเจน

ร่างกายอดไม่ได้ที่จะแข็งทื่อ แม้แต่การหายใจก็ยังหยุดนิ่ง

 

ขณะเดียวกันก็ค่อยๆดึงดาบไม้ออกมา เตรียมเข้าไปจู่โจมเจ้าเด็กนั้นทันที

หยางเฉ่วและเฟิงเฉ่วหานเองก็ทำเช่นเดียวกัน แม้ว่าจะประหม่า แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรไม่ถูก

แต่คนที่เรียกผีทารกอย่างจูจูกลับต่างออกไป เดิมทีก็โดนเสียงหัวเราะที่สยดสยองนั้นทำให้หวาดกลัวอยู่แล้ว จู่ๆตอนนี้ก็มีแขนขาวซีดของเด็กโผล่ออกมา มันจึงทำให้สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปอีกครั้ง ยังไม่ถึงอึดใจเดียว เธอก็ตกใจจนสลบไปในทันที

เมื่อเห็นจูจูสลบไป พวกเราก็ยังไม่ขยับตัว ตอนนี้เด็กนั้นยังไม่เข้ามาในบ้าน พวกเราจึงทำได้แค่รอต่อไป

ไม่อย่างนั้นอาจทำให้เด็กนั้นตกใจจนกลับเข้าไปในบ่อน้ำอีกครั้ง และสิ่งที่ทำมาก่อนหน้านี้ ก็จะสูญเปล่าทั้งหมด

 

พวกเราทำหน้าเครียด นั่งรอต่อไป

และหลังจากแขนขาวซีดนั้นยื่นออกมาจากบ่อ มืออีกข้างหนึ่งก็ค่อยๆขึ้นมา

แม้ว่ามือนั้นจะเล็ก แต่กลับมีเล็บที่แหลมคมประดับไว้

พร้อมกับเสียงหัวเราะที่น่าขนลุก ศีรษะที่ไม่มีผม และอาบไปด้วยเลือดสีแดงสด ก็ค่อยๆโผล่ขึ้นมาจากบ่อน้ำทีละนิด

การเคลื่อนไหวช้ามาก และไม่เร็วขึ้นเลยสักนิด

แต่หลังจากที่พวกเราเห็นหัวนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะสูดหายใจเข้าลึกๆ ในใจรู้สึกหนาวเหน็บ

เพราะหัวของเด็กที่ตาย เมื่อเทียบกับหัวเด็กอายุสองสามขวบแล้ว มันใหญ่กว่าถึงสองเท่า

 

หลังจากที่หัวอันบิ๊กบึ้มของเด็กโผล่ขึ้นมา ตา จมูก ปากของเขา ก็ค่อยๆปรากฎขึ้นต่อสายตาของพวกเรา

ตาของเขาใหญ่มาก กลมมาก แต่กลับเหมือนตาปลาตาย ไม่มีนัยน์ตา ไม่มีชีวิตชีวา และเป็นสีขาวโพน

จมูกของเขาเล็กมาก

แต่เมื่อเห็นปากของเด็กคนนี้ พวกเราก็อยู่ไม่สุขทันที

เพราะปากของเด็กคนนี้ ใหญ่โครตๆ

เป็นเหมือนกับที่หยางเฉ่วพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ มันใหญ่จนมาอยู่ที่ใต้ติ่งหู

ในปากมหึมานั้น มีฟันที่แหลมคนอยู่ข้างใน แต่ฟันนั้นดูเหมือนกับฟันของคนสูบบุหรี่ที่ทำเป็นชีวิตจิตใจ เพราะมันเป็นฟันสีดำสนิท

 

หัวที่ใหญ่โตของเด็กราวกับได้กินนมผงยี่ห่อซานลู่มากเกินไป แต่สิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นก็คือ

ตอนนี้เขา กำลังจ้องเข้ามาในบ้าน ดวงตาทั้งสองข้างมองจูจูที่อยู่บนพื้นตาไม่กระพริบ

ปากมหึมานั้นแสยะยิ้มที่น่าขนลุก เผยให้เห็นฟันที่แหลมคม มีน้ำลายไหลออกมา และใช้ลิ้มสีแดงเลียปากของตัวเองเป็นครั้งคราว

ท่าทางแบบนั้น ทำให้คนที่มองอยู่ถึงกับขนลุก ในใจรู้สึกหวาดกลัว

เมื่อก่อนเคยได้ยินเรื่องผีทารกมาไม่น้อย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้มาเห็นผีทารกตัวเป็นๆ

เมื่อเห็นฉากนี้ ในใจของผมก็เหมือนมีเสียงกลองดังขึ้น

ขณะที่ในใจของผมกำลังคิดแบบนี้อยู่ เด็กหัวโตที่กำลังแสยะยิ้ม ก็พูดออกมาอีกครั้ง “ แม่จ๋า แม่จ๋า หนูอยากกินนม…… ”

 

ถ้าประโยคนี้เป็นเด็กปกติอายุสองสามขวบพูด ก็คงทำให้คนมีความสุข

แต่เมื่อมันออกจากปากผีเด็กนี้ กลับทำให้ผมรู้สึกอึดอัดไปทั้งตัว……

และหลังจากที่ผีเด็กนั้นพูดจบ ทันใดนั้นเขาก็คลานออกมาจากบ่อน้ำ

ท่าทางราวกับค้างคก นั่งยองๆอยู่บนขอบบ่อ แลบลิ้นออกมา พร้อมกับน้ำลายที่ไหลย้อย ดวงตาจ้องไปที่หน้าอกของจูจูตาไม่กระพริบ

จากนั้น เขาก็คำราม “ โฮก ” ออกมา เท้าทั้งสองข้าง กระโดดขึ้นอย่างรวดเร็ว ตรงไปข้างหน้าทีละก้าวๆ

ต่อมา แขนขาทั้งสี่ ก็คลานเข้ามาในบ้านอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นเด็กเข้ามาแล้ว ผมก็ทำหน้าเข้ม และพูดออกมา “ มาแล้วเหรอ ! ”

 

หลังจากพูดจบ ผมก็จับดาบไม้ในมือให้แน่น พร้อมกับความกังวลที่เพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม

ส่วนผีเด็กกลับไม่เห็นพวกเราอยู่ในสายตา กลับกันยังทำหน้าตื่นเต้น คลานเข้ามาอย่างมีความสุขมากกว่าเดิม

เขาตรงไปที่จูจูทันที ขณะเดียวกันก็พูดออกมาไม่หยุด “ นม จ๊วบๆหนูจะกินนม……