ตอนที่ 157 กลายเป็นมือสังหารอีกครั้ง

ในใจของผมกำลังโมโหมาก แต่ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ได้ นอกจากจะจับอาวุธไปสู้กับอีกฝ่าย

สีหน้าของผมเคร่งขรึมลง จ้องยายแก่ที่ถือไม้เท้า และคลุมผ้าคลุมสีดำอย่างเย็นชา จากนั้นก็ตะโกนเสียงดังทันที “ ลงมือ ! ”

หลังจากพูดจบ ผมก็กำดาบไม้แน่น และเข้าไปปะทะกับผีห้าตนที่พุ่งเข้ามาทันที

เพราะตอนนี้ผีทั้งห้าตน ถูกกระตุ้นด้วยคาถา ตาที่สามจึงปรากฎ

พลังของพวกเขา จึงแข็งแกร่งกว่าก่อนหน้านี้มาก

และสิ่งที่ผมมั่นใจมากคือ พวกเขากลายเป็นผีร้ายไปแล้ว

 

การเป็นผีร้ายในครั้งนี้ เพราะเป็นการเปลี่ยนเป็นครั้งที่สอง และพลังของพวกเราสามคน ยังสูญเสียไปตอนที่ช่วยพวกเขาให้หลุดจากพลังชั่วร้าย

แถมตอนนี้ยังต้องมาสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย แถมยังมียายแก่ปรากฎตัวอีก พวกเราจึงทำได้เพียงส่งพวกเขาด้วยอาวุธ และทำให้คนอีกกลุ่มหนึ่งปลอดภัยเท่านั้น

ผมจับดาบแทงไปข้างหน้า เล็งว่าจะแทงผีตาแก่ที่อยู่ใกล้ที่สุดให้ตายในดาบเดียว

แต่ตอนนี้ผีตาแก่ดุร้ายมาก เมื่อเห็นดาบของผมแทงเข้ามา เขาก็บิดตัว หลบการโจมตีของผมทันที

ไม่ใช่แค่นั้น เขายังคำราม “ โฮก ” ออกมา จากนั้นก็กวาดกรงเล็บ มาที่คอของผมอย่างรวดเร็ว

ผมจะกล้ารอช้าได้ยังไง วินาทีนั้นผมเองก็รีบหลบไปอีกทางด้านหนึ่งอย่างรวดเร็ว

และกรงเล็บที่แหลมคมนั้น ก็ผาดผ่านไปตามลำคอของผม อีกนิดเดียวผมก็แทบต้องเอาชีวิตเข้าไปแลกแล้ว

 

แต่มันยังไม่จบเท่านี้ ผมเพิ่งหลบการโจมตีได้ ผีเด็กหญิงตนนั้นก็พุ่งเข้ามา

ตอนนี้ผีเด็กหญิงเปลี่ยนเป็นดุร้ายบ้าคลั่งไปแล้ว ทั้งตัวของเธอหล่อหลอมไปด้วยพลังชั่วร้าย

ดวงตาสีขาวโพนจ้องผมอย่างไม่ละสายตา ทันใดนั้นเธอก็พุ่งลงมาจากฟ้า

เขี้ยวที่แหลมคมของเธอ ตรงเข้ามากัดที่หน้าของผมทันที

ตอนนั้นผมเพิ่งหลบการโจมตีได้ ยังไม่ทันยืนให้มั่นคง ผีเด็กก็พุ่งเข้ามาแล้ว ดังนั้นผมจึงไม่สามารถหลบการโจมตีครั้งนี้ได้

แต่ในเวลานั้นเอง จู่ๆหยางเฉ่วก็โผล่ออกมาจากด้านหลังของผม

ผมเห็นเธอกระโดดขึ้น จากนั้นก็ตะโกนออกมาทันที “ ไสหัวไป ! ”

ขณะที่พูด หยางเฉ่วก็ดึงลวดยาวออกมาจากเอว

 

“ ฟืด ” ลวดเส้นนั้นกลายเป็นเส้นโค้ง ตรงเข้าไปที่คอของผีเด็กหญิงทันที

หลังจากลวดเข้าไปที่คอของผีเด็กหญิง หยางเฉ่วก็ไม่ลังเลกระตุกมันอย่างรวดเร็ว

ผลลัพธ์ผีเด็กหญิงที่พุ่งเข้ามาหาผมก็กรีดร้องออกมา และล้มลงไปกับพื้นทันที……

เมื่อเป็นภัยอันตรายผ่านพ้นไปแล้ว ผมก็อดไม่ได้ที่จะหันมาพูดกับหยางเฉ่วว่า “ ขอบใจมาก ! ”

แต่มุมปากของหยางเฉ่วกลับยกขึ้นมาเล็กน้อย “ อย่าเพิ่งขอบใจ เอาชีวิตให้รอดก่อนแล้วค่อยพูด ! ครั้งนี้ห้ามใจอ่อนเด็ดขาด ! ”

หลังจากพูดจบ หยางเฉ่วก็ขึ้นไปทับผีเด็กหญิงทันที ดาบไม้ที่อยู่ในมืออีกข้างของเธอ ตรงเข้าไปแทงผีเด็กทันที เห็นได้ชัดว่าเธอคิดจะกำจัดผีเด็กหญิง

เมื่อเห็นการกระทำของหยางเฉ่ว ผมก็ไม่ฉุดรั้งเธอ

 

ผมเข้าใจดีว่าตอนนี้พวกเรากำลังเผชิญหน้ากับอะไร และรู้ดีว่าพวกเขาเองก็ถูกบังคับ พวกเขาเป็นผู้บริสุทธิ์

แต่ถ้าตอนนี้ พวกเราไม่ฆ่าพวกเขา คนที่จะตายอยู่ที่นี่ ก็คือพวกเรา

เพราะผีร้ายที่กลับมามีพลังชั่วร้ายเป็นครั้งที่สอง อยู่เหนือความสามารถของพวกเราแล้ว ถึงแม้อยากจะเข้าไปยุ่ง หรืออยากทำให้พวกเขากลับมามีสติได้อีกครั้ง แต่พวกเราก็ทำไม่ได้

ในเวลานี้ผีเด็กหญิงตนนั้นก็ร้ายกาจมาก หลังจากที่เธอคำรามออกมา เธอก็ดึงลวดที่คอออก จากนั้นก็เข้าปะทะกับหยางเฉ่วอย่างบ้าคลั่ง

เมื่อหันไปมองที่หานเฉ่วเฟิง ตอนนี้พี่เฟิงเป็นกำลังหลักของพวกเรา เขาเองก็เข้าไปต่อสู้ กับผีสามตนด้วยตัวคนเดียว

 

พลังของพี่เฟิงสูงกว่าพวกเราสองคน ถ้าเทียบจากสายตาเขาก็น่าจะในขั้นอาจารย์ลัทธิเต๋าหรือไม่ก็สูงกว่านั้น

ขณะที่กำลังสู้กับผีสามตน แม้แต่การโจมตีของเขาก็ยังแตกต่างจากก่อนหน้านี้ แต่เขาก็ไม่ได้ตกที่นั่งลำบาก

ส่วนยายแก่คนนั้น เธอยังยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน เธอเผยให้เห็นคางที่เหี่ยวย่น มองพวกเราจากที่ห่างไกล ราวกับกำลังดูการแสดงที่ยิ่งใหญ่อยู่อย่างนั้น

ในเวลานี้ ผมได้ยืนให้มั่นคงแล้ว และผีตาแก่ตนนั้นก็พุ่งมาทางผมอีกครั้ง

ตอนนี้เขาเหมือนกับสัตว์ร้าย อ้าปากคำราม “ โฮกโฮก ” ออกมา

ผมไม่กล้าชักช้า รีบเคลื่อนพลัง เพ่งสมาธิเตรียมรับการโจมตีทันที

ผีตาแก่ที่มีตาที่สาม ผมเองก็ไม่รู้ว่าเขาแข็งแกร่งขึ้นกว่าเมื่อกี้กี่เท่า

 

ก่อนหน้านี้ถ้าสู้กันตัวต่อตัว ผมสามารถปราบผีทุกตนได้อย่างแน่นอน

แต่ตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าผมกำลังตกที่นั่งลำบาก

ทุกครั้งที่ผีตาแก่โจมตี เขาก็ต่างใช้พลังอันมหาศาล ถ้าไม่ใช่เพราะมีดาบไม้ที่คอยปราบพลังชั่วร้ายอยู่ในมือ ป่านนี้ผมก็คงถูกเขาฉีกเป็นชิ้นๆไปแล้ว

แต่ตอนที่ผมกำลังต่อสู้กับผีตาแก่ด้วยความยากลำบากอยู่นั้น ในที่สุดการต่อสู้ของหยางเฉ่วและผีเด็กหญิง ก็ได้แยกแยะฝ่ายแพ้ชนะได้

หยางเฉ่วฟาดฟันอย่างต่อเนื่อง ทำให้ผีเด็กถูกบีบเข้าไปในมุมหนึ่งของจัตุรัส ในเวลาเดียวกันเธอก็ยังโจมตีด้วยยันต์สามแผ่นติดกัน

แม้ผีเด็กหญิงจะร้ายกาจ แต่ก็ไม่ร้ายกาจจนสามารต้านทานคาถาของหยางเฉ่วได้

 

หลังจากเจอยันต์สามแผ่นติดกัน ผีเด็กหญิงตนนั้นก็จนมุม ไม่สามารถหนีไปไหนได้อีก

ผลลัพธ์แค่คิดก็รู้ผล  หยางเฉ่วแปะยันต์แผ่นหนึ่งลงบนตัวผีเด็กหญิงทันที

หลังจากยันต์ถูกแปะลง หยางเฉ่วก็ตะโกนออกมาทันที

ทันใดนั้นเสียงระเบิด “ ปัง ” ของยันต์ก็ดังขึ้น และแล้วผีเด็กหญิงก็กรีดร้องออกมา

ต่อจากนั้นหยางเฉ่วก็ไม่ปราณี พูดออกมาเบาๆ “ ฉันไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ ! ”

หลังจากพูดจบ เธอก็ยกดาบขึ้น แทงเข้าไปที่หน้าอกของผีเด็กหญิงทันที

เพราะผลกระทบจากยันต์ และถูกแทงที่หน้าอก ไหนเลยผีเด็กหญิงจะยังมีชีวิตอยู่ได้

 

ร่างกายของเธอเริ่มสั่นอย่างรุนแรง ตาผีที่หน้าผาก ระเบิดในทันที มันกลายเป็นของเหลวสีดำไหลย้อยลงตามใบหน้าของเธอ

จากนั้นพลังชั่วร้ายไหลทะลักออกมาอย่างต่อเนื่อง ผีเด็กหญิงทรุดตัวลงไปกับพื้นทันที

ชะตากรรมของผีเด็กหญิงจบสิ้นแล้ว ดวงวิญญาณของเธอกำลังแตกสลาย

แต่ในตอนนั้นเอง ผีเด็กหญิงกลับเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อย

เธอมองหยางเฉ่ว แล้วก็พูดด้วยเสียงที่สั่นเครือ “ พี่สาว แก้ แก้ แก้แค้น ให้ ให้พวกเราด้วย…… ”

เสียงเพิ่งจางหาย ผีเด็กหญิงก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป “ ตูม ” ร่างกายของเธอระเบิด กลายเป็นแสงดวงน้อยๆทันที

หยางเฉ่วมองร่างของผีเด็กหญิงที่หายไป ขณะเดียวกันเธอก็ตอบกลับด้วยเสียงอันแผ่วเบาว่า “ วางใจได้ ! พี่สาวคนนี้จะต้องทำให้อย่างแน่นอน ! ”

 

หลังจากพูดจบ หยางเฉ่วก็ไม่สนใจ เธอหมุนตัว วิ่งเข้ามาทางผมทันที

ผมต่อสู้อย่างยากลำบาก ส่วนสถานการณ์ของพี่เฟิงยังคงไม่ชัดเจน เขายังสามารถรับมือได้

การเคลื่อนไหวของหยางเฉ่วเร็วมาก ผ่านไปเพียงชั่วพริบตาเธอก็เข้ามาในสนามรบของผมแล้ว

เธอไม่ลังเล จับดาบไม้ขึ้น และแทงเข้ามาที่ด้านหลังผีตาแก่ทันที

แต่ดูเหมือนผีตาแก่จะมีตาหลัง เขารีบหลบการโจมตี

แต่ใครจะรู้ผีตาแก่เพิ่งหลบพ้น หยางเฉ่วก็ใช้มืออีกข้าง “ ฟืด ” ดึงลวดออกมาทันที

ผีตาแก่ตกใจ คิดไม่ถึงว่าหยางเฉ่วจะลงมือแบบนี้ จึงพยายามหลบอีกครั้ง

ลวดเส้นนั้นวนไปตามแนวหัวของผีตาแก่ แต่ผีตาแก่ยังพยายามหลบ แต่ตอนนั้นเองเขาก็ได้เปิดช่องโหว่ให้เห็น

 

ม่านตาของผมขยายอย่างรวดเร็ว ผมรีบคว้าโอกาส

คำรามออกมาหนึ่งครั้ง จากนั้นก็แทงดาบไม้เข้าไปตรงๆ

การแทงครั้งนี้ของผมเร็วมาก เนื่องจากเวลาและช่องโหว่ต่างเหมาะเจาะกันมาก

ตอนที่ผีตาแก่รับรู้ถึงอันตรายนี้ มันก็สายไปแล้ว

“ ฉึก ” ดาบไม้แทงทะลุจากด้านหน้า ไปสู่ด้านหลังของผีตาแก่ตรงๆ

ร่างกายของผีตาแก่เริ่มสั่นเทา เขายืนตัวแข็งทื่ออยู่ที่เดิม

แต่ในตอนนั้นเองเขายังไม่ได้สติ แม้ร่างกายที่แก่ชราจะเริ่มสั่นเทา แต่เขาเผยให้เห็นหน้าตาที่น่าเกลียดน่ากลัว เขาก็ยังคิดจะยกกรงเล็บขึ้นมาทำร้ายผมอีกครั้ง

 

แต่ในเวลานี้เอง จู่ๆดาบของหยางเฉ่วก็แทงเข้ามา

“ ฉึก ” ดาบไม้ของหยางเฉ่วเองก็แทงทะลุร่างกายของผีตาแก่เช่นกัน

ตอนนี้พลังชั่วร้ายไหลออกมาจากตัวผีตาแก่อย่างต่อเนื่อง ตาที่สามที่อยู่บนหน้าผากของผีตาแก่ ได้ “ ปัง ” ระเบิดออกในทันที มันกลายเป็นของเหลวสีดำไหลออกมา

ขณะตาที่สามระเบิดออก ตาสีขาวโพนของผีตาแก่ ก็ค่อยๆกลับมามีนัยน์ตาอีกครั้ง

การเป็นผีร้ายติดกันสองครั้ง และกลับคืนสติทั้งๆแบบนี้ ทำให้ผีตาแก่ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกต่อไป

แต่เมื่อนัยน์ตาของผีตาแก่เริ่มปรากฎขึ้น ก่อนจะสิ้นลมเขาก็กลับมามีสติอีกเล็กน้อย

วินาทีนั้น เหมือนเขาจะถอนหายใจออกมายาวๆ

 

เมื่อเห็นท่าทางของผีตาแก่ ในใจของผมก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสิ้นหวัง เดิมทีพวกเราต้องการช่วยเขา

แต่ตอนนี้ผมกลับต้องลงมือฆ่าเขาด้วยตัวเอง ผมอดกลั้นความรู้สึกผิดเอาไว้ จากนั้นก็พูดกับวิญญาณผีตาแก่ที่กำลังแตกสลายว่า “ ขอโทษนะครับคุณปู่ ผมช่วยพวกคุณไม่ได้แล้ว ! ”

ก่อนที่ผีตาแก่จะหายไป เขาก็เข้าใจสิ่งที่ผมพูด

ทันใดนั้นเขาก็ส่ายหัว “ โทษ โทษพวกคุณไม่ได้ ถ้าจะโทษ ก็คงต้องโทษชะ ชะตา ชีวิต…… ”

หลังจากพูดจบ ผีตาแก่ก็ถึงขีดสุด ร่างกายของเขาระเบิดออก กลายเป็นแสงเล็กๆและหายไปจากตรงหน้าของพวกเราทันที