ตอนที่142 บรูซ แบนเน่อ

 

หลังจากที่จอดยานทิ้งไว้ ไปนั่งรถเล่นกลับมา

 

ลีก็ถามคอลลขึ้นมา “อยากไปเที่ยวเล่นต่อในมะนิลา หรืออยากกลับบ้านหรอ?”

 

“กลับบ้าน ชั้นไม่มีแรงจะเที่ยวเล่นต่อแล้ว”

 

“แหนะ…”

 

“ทําไม ก็เพราะนายนั่นแหละ!”

 

“งั้นหรอ” พูดพร้อมกับอมยิ้ม

 

หลังจากนั้นลีก็พูดเพิ่มเติมขึ้นมา “จริงจังเลยนะ ถ้าหากไปส่งเธอที่บ้านเสร็จแล้ว ผมต้องไปบราซิลต่อด้วยตัวคนเดียว และคิดว่าจะไปนานมากด้วย”

 

“บราซิล!” คอลลีนยักคิ้วด้วยความรู้สึกที่เริ่มไม่พอใจ “คราวนี้จะไปทําไรอีก ถ่ายรูปกับรีโอ? หรือไปตามหาอะไรกัน?”

 

“ก็แค่บินเล่นหนะ” ลีพยักหน้าและส่ายหน้า “เอาเถอะ แค่จะบอกว่าเรื่องมันยังไม่จบแค่นี้”

 

“ทําไมหล่ะ?”

 

“ไปตามล่าหนะ”

 

“ลี”

 

“ผมก็ไม่ได้ล้อเล่นนะ”

 

“ถ้างั้นที่นายไม่อยากพาชั้นไปด้วยเพราะมันอันตรายงั้นหรอ?”

 

“นี่มัน เกินกว่าคําว่าอันตรายหน่ะ”

 

“สารเลว!”

 

“….”

 

คอลลีนไม่เกี่ยงต่อนั่งกัดฟันเงียบ แต่สุดท้ายก็อดไม่ไหวและพูดต่อ “พลังกิของชั้นก็เพียงพอแล้วนะ ระหว่างทางกลับสอนท่ากรรไกรให้ด้วย”

 

“อ๋อได้สิ! ผมพร้อมเสมอ”

 

“ชั้นรู้ นายคิดว่าชั้นประเมินตัวเองสูงไปรึเปล่า?”

 

“ผมเชื่อมั่นว่าคุณจะเก่งขึ้นมากกว่าเดิมในไม่ช้า”

 

“ชั้นเชื่อได้ใช่ไหม?”

 

“ได้แน่นอน”

 

“เป็นไปไม่ได้หรอกหน่า”

 

“ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ อย่าลืมสิเริ่มต้นมาคุณก็เก่งกว่าผมแล้ว”

 

“นั่นก็ยังไม่ทําให้ชั้นเชื่อมากขึ้นอยู่ดี”

 

…..

 

หนึ่งวันต่อมาที่อเมริกาใต้ บราซิล

 

เขาเดินทางตลอดเวลาด้วยตัวคนเดียวจนมาถึงสลัมทางตอนใต้ของรีโอ เดอ จาเนโร ที่มีชื่อว่า โรซิเนีย

 

“ฟรายเดย์ นําพายานคุนหลุนกลับไปที่ตึกดีเฟ้นเด้อเลย ไม่ต้องรอผม”

 

หลังจากที่ลีพูดเสร็จเขาก็สะพานกระเป๋าและบินออกจากประตูโดยใช้ร่างโกลเด้นบอย

 

สถานที่นี้มันคือสลัมจริงๆ เป็นแค่ตรอกซอกซอยมากมายที่ไม่มีถนนสักนิด

 

อย่างไรก็ตาม สถานที่นี้ไม่มีใครรู้จักโกลเด้นบอย ดังนั้นการที่ดีเดินไปมาแถวนี้เขาไม่จําเป็นต้องกลับสภาพเดิม 

 

ส่วนสาเหตุที่ต้องมาที่นี่ก็เพราะว่า ระหว่างทางที่ไปหาดราก้อนบอลลูกสุดท้าย เขาสัมผัสได้ถึงพลังกิที่รุณแรงขณะอยู่บนท้องฟ้า เขาจึงมีความสงสัยมากว่าพลังกินี้มันเป็นของใคร

 

แต่ถ้าหากอิงตามในหนังหรือตามข้อมูลมาเวล ลีก็พอจะเดาออกว่านี้เป็นพลังกิของใคร

 

บรูซ! บรูซ แบนเน่อ!!!

 

แม้ว่าลีจะรู้ตัวเองดี หากเขาต้องสู้กับฮัลค์จริงๆ เขาจะต้องพ่ายอย่างแน่นอน แต่ทําไงได้หล่ะ คนมันอยากเห็นฮัลค์ตัวเป็นๆ

 

“ด็อกเตอร์ แบนเน่อ?”

 

แบนเน่อที่อาศัยอยู่ข้างในเปิดประตูออกมา เพื่อที่จะพูดคําว่า คุณทักทายผิดคนแล้ว แต่ทว่าเมื่อเปิดประตูออกมาแล้วเขาก็ต้องตกใจที่เห็นโกลเด้นบอล

 

ลีที่เห็นท่าทางของแบนเน่อตกใจ ลีจึงรีบถามไปทันที “คุณรู้จักผมด้วยงั้นหรอ?”

 

“ผมก็พอจะติดตามข่าวอยู่บ้าง” บรูซ แบนเน่อทําท่าทาง ลุกลี้ลุกลน “คุณมาทําอะไรที่นี่ ?”

 

“นี่ไม่ใช่ที่ที่เราจะคุยกัน”

 

เมื่อมองไปรอบๆ ลีก็โบกมือเรียกแบนเน่อ “ตามผมมา”

 

หลังจากเดินตามกันมาติดๆในซอกซอยที่ไม่มีใคร ลีก็หันไปบอกว่า “ด็อกเตอร์แบนเน่อ อยู่ใกล้ๆกันไว้นะ”

 

บรูซ แบนเน่อ ลังเลเล็กน้อย แต่ว่านี้คือฮีโร่โกลเด้นบอย เขาจึงเลือกที่จะเชื่อใจและทําตาม

 

เมื่อบรูซเข้ามาใกล้ๆกับลีแล้ว ก็เริ่มควักดราก้อบบอล และเดอะคิวบ์ออกมาวางไว้ที่พื้นตรงกลาง หลังจากนั้นเขาก็สร้างม่านพลังขนาด 20*20*10

 

หลังจากที่สร้างม่านพลังเสร็จแล้ว ก็ถอดเสื้อคลุม โทรศัพท์มือถือยัดไปในกระเป๋าสะพานที่พกมา แล้วก็โยนกระเป๋าไปที่มุมม่านพลัง

 

เวลาต่อมา ลีที่อยู่ในสภาพพร้อมต่อสู้แล้ว เขาหันไปมองด็อกเตอร์แบนเน่อแล้วถาม “ด็อกเตอร์แบนเน่อ คุณพร้อมไหม?”

 

“แน่นอน” หลังจากนั้นแบนเน่อชูนิ้ว 1 นิ้วขึ้นมาและพูดต่อ “ขอเวลา 1 นาที”

 

ไม่นานหลังจากนั้นแบนเน่อก็ค่อยๆตัวโตขึ้น “คุณรู้ใช่ไหม ถึงการมีตัวตนของเขาหนะ?”

 

ลีเข้าใจดี คําว่า “เขา” ที่แบนเน่อหมายถึงนั้นคือใคร ลีจึงพยักหน้าและตอบกลับไปว่า “ผมก็มาเพื่อค้นหายักษ์เขียว!”