ตอนที่ 241 ผู้อาวุโส

 

คุณฉียังมีสติอยู่บ้าง เขาเห็นอย่างชัดว่าเมื่อกี้อาจารย์ทําอะไรลงไป

 

ดังนั้นตอนนี้เขาจึงปฏิบัติกับอาจารย์ต่างออกไป ถามอาจารย์ด้วยความสงสัย

แต่อีกทางด้านหนึ่ง ภรรยาคุณผีที่กอดฉีเสี่ยวเทียนอยู่กลับรู้สึกแย่สุดๆเธอตะโกนใส่คุณฉีด้วยน้ําเสียงสะอึกสะอื้น “ คุณคุณบ้าไปแล้วเหรอ ?หาคนบ้าที่ไหนมาไอ้นัก พรตชั่วนี่ตบหน้าลูกชายเราจนบวมเลยนะ”

 

เมื่อคุณได้ยินคําพูดนี้ สีหน้าก็เคร่งขรึมลง “ หุบปากเธอจะไปรู้เรื่องอะไรฮะ!อุ้มลูกเข้าไปในห้อง !”

 

มันชัดเจนสุดๆ ในครอบครัวคุณฉีมีอํานาจมากที่สุด

 

หลังจากเขาตะโกนออกมา ภรรยาคุณฉีก็รู้สึกไม่พอใจเธอกอดฉีเสียวเทียนเอาไว้และร้องไห้หนักกว่าเดิมแต่ก็ยังอยู่ที่เดิมไม่เข้าไปในห้อง

 

อาจารย์มองภรรยาคุณฉีและฉีเสี่ยวเทียนแวบหนึ่ง หลังจากนั้นก็ถอนหายใจใส่คุณฉี “ คุณฉี เสี่ยวเทียนโดนผีเข้า !”

 

เมื่อคําพูดนี้หลุดออกมา สีหน้าของทุกคนที่อยู่ในบ้านก็เปลี่ยนไปทันทีทุกคนต่างทําหน้าตกใจ

 

คุณฉีเป็นพวกขี้กลัวอยู่แล้ว เขาจึงพูดด้วยความหวาดกลัว “ ท่าน ท่านนักพรตติงลูก ลูกผม โดยผีเข้าได้ยังไง ?”

 

เสียงของคุณฉีเพิ่งเงียบลง ทันใดนั้นท่านนักพรตต์ก็เดินเข้ามา “ คุณฉีพวกเราเข้าไปคุยกันในห้องเถอะ !”

 

คุณฉีเห็นสถานการณ์ค่อนข้างพิเศษ และไม่ได้คิดถึงเรื่องสายตาของทุกคนเขาจึงรีบพยักหน้า บอกให้พวกเราเข้าไป ก่อนหลังจากนั้นก็บอกให้ภรรยาอุ้มลูกเข้าไป

 

คนที่เหลือในบ้าน มองดูทุกอย่างด้วยความประหลาดใจ

 

หลังจากที่พวกเราออกมาจากตรงนั้น เพื่อนบ้านต่างกศ

 

น เพื่อนบ้านต่างก็กันไปไกลทันที

 

ผีเข้า ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ บรรดาเพื่อนบ้านที่อยู่รอบๆ จะมีอารมณ์กินข้าวต่อได้ยังไงทุกคนต่างอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้ นกันแน่

 

เมื่อเข้ามาในห้อง คุณฉีก็ทนไม่ไหวแล้ว “ ท่านนักพรตติ้ง ท่านนักพรตต์ ลูกผมลูกผมโดนผีเข้าได้ยังไงครับ และโดนผี อะไรเข้าสิ่งครับ ”

 

ท่านนักพรตต์ตอบกลับทันที “ บางทีตอนไปที่หลุมศ พอาจมีบางอย่างเกิดขึ้นส่วนเรื่องผีอะไรนั้น

 

ก็น่าจะเป็นพ่อของคุณนั่นแหละ !”

 

“ พ่อ พ่อของผม ? เป็น เป็นไปไม่ได้ นี่เป็นหลานแท้ๆ ของเขานะครับพ่อจะทําร้ายหลานตัวเองได้ยังไง !” คุณฉี ไม่เชื่อ

–

ท่านนักพรตต์ยกกระเป๋าในมือขึ้น หลังจากนั้นก็พูดว่า “ เขาอยู่ในนี้และฉันก็เห็นหน้าแล้ว เหมือนกับรูปบนหลุมศพพ่อคุณเป๊ะ”

 

เมื่อคุณฉีและภรรยาได้ยินคําพูดนี้ หน้าก็ถอดสีทันที 

 

ท่านนักพรตตู้ยังพูดกับกระเป๋าต่อ “ ข้างนอกคนเยอะ คุ ยกันไม่สะดวกตอนนี้มีแต่พวกเราแล้ว ถ้าผู้อาวุโสมีอะไร อยากพูด ก็พูดมาได้เลย !”

 

หลังจากพูดจบ ท่านนักพรตต์ก็พยักหน้าให้อาจารย์ เขา เปิดกระเป๋าออกทําท่าเทบางอย่างออกมา กระเป๋า ใบนั้นสั่นไปมา เหมือนกับมีอะไรอยู่ในนั้น

 

ระหว่างนั้น สายลมอันเยือกเย็นก็ปรากฏขึ้น

 

ผมและเพิ่งเฉวหานมองหน้ากัน พวกเรารีบหยิบขวดน้ําอย่างรวดเร็ว

 

ราคา 550 น. 1. 1. 4.13 ตาววออกมาปายโทเบลอกตายยางรวดเร

 

หลังจากเปิดตาแล้ว พวกเราถึงได้รู้ว่าในห้องมีคนเพิ่มขึ้น มาอีกคนหนึ่ง

 

เขาเป็นชายวัยกลางคน มีใบหน้าคล้ายกับคุณฉี แต่หน้า ของผู้ชายคนนี้มีสีซีดขาว เท้าลอยได้ ใส่ชุดคนตาย และยี นจ้องพวกเราอย่างเคร่งขรึม

 

ไม่ต้องคิดก็รู้ทันที ผู้ชายคนนี้จะต้องเป็นพ่อของคุณ อย่างแน่นอนฉีโย่วฉาย

 

หลังจากฉีโย่วฉายปรากฏตัว เขาก็เห็นอาจารย์ที่ยืนอยู่ ข้างๆพูดกับเขาว่า “ผู้อาวุโส เมื่อกี้ต้องขอโทษด้วยจริงๆ โปรดยกโทษให้ด้วย !”

 

หลังจากพูดจบ อาจารย์ยังโค้งคํานับฉีโย่วฉาย

 

ตอนนี้หลังจากมองผ่านดวงตาสวรรค์ผมถึงได้รู้ว่า ฉีโย่ว ฉายไม่ใช่ผีชั่วร้ายเป็นเพียงผีธรรมดาตนหนึ่ง

 

และไม่ได้เห็นพวกเราเป็นศัตรู

 

ตอนนี้เมื่อเห็นอาจารย์โค้งคํานับให้ เขาก็ยกมือคํานับ “ ท่านนักพรตเกรงใจไปแล้ว ผมโกรธไม่ลงหรอก

 

เจ้าเด็กนี่อยากหาโชคลาภให้ตัวเอง เลยให้ความใส่ใจกับ ฉันและปูของเขาเป็นพิเศษ”

 

อาจารย์ยิ้มอย่างขมขึ้น หลังจากนั้นก็พูดกับคุณฉีว่า “ คุณฉี พ่อของคุณอยู่ที่นี่มีอะไรก็พูดได้เลยนะ เขาได้ยินทุกอ ย่าง ! ”

 

เมื่อคุณได้ยินคําพูดนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไป แต่ทันใดนั้นเขาก็คุกเข่าลงทันที “ บิ๊ก ” “ พ่อ ! พ่อมาจริงๆเหรอ ? พ่อ หลายปีมานี้หลายปีมานี้ผมคิดถึงพ่อมากๆเลย !”

 

คุณฉีพูดด้วยความหวาดกลัว แต่ฉีโย่วฉายกลับพูดอย่างเย็นชา “ฮี ! ปีใหม่หรือวันหยุดฉันไม่เคยได้เห็นหัวแกเลย แม้แต่น้อยตอนนี้มาบอกคิดถึงฉันไอ้ลูกไม่รักดี !” 

 

คุณไม่ได้เปิดตา พวกเราเองก็ไม่สามารถทําลายกฏช่ วยเปิดตาให้เขาได้เขาจึงไม่ได้ยินคําพูดของฉีโย่วฉาย

 

ดังนั้นอาจารย์จึงโบกมือให้ผม ส่งสัญญาณให้ผมพูดแทนฉีโย่วฉาย

 

ผมเองก็ไม่รอช้า กระแอมล้างลําคอทันที “ คุณฉี ผมจะ พูดให้ฟัง ! ผู้อาวุโสฉีค่อนข้างโกรธ เขาบอกว่าไม่ว่าจะวันห ยุดหรือวันปีใหม่คุณก็ไม่มาเยี่ยมเขาเลยตอนนี้กลับมาบอก ว่าคิดถึงเขา และเขายังว่าคุณว่าลูกอกตัญญู !”

 

เมื่อคุณได้ยินคําพูดของผม เขาก็ตกใจจนหน้าเขียว แม้ แต่ภรรยาคุณผีที่อยู่ข้างๆก็ยังอึ้งแล้วอึ้งอีก

 

ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

 

แต่ไม่ว่าจะพูดยังไงผู้อาวุโสฉีก็คือพ่อแท้ๆของคุณฉี แม้ คุณฉีจะค่อนข้างกลัวแต่เขาก็ยังทําใจกล้าพูดต่อ

 

“ พ่อ หลายปีมานี้ไม่ใช่ว่าผมกําลังยุ่งกับงานเหรอ ? ตอนพ่ออยู่พ่อไม่ได้เป็นคนสอนผมเองเหรอ ?

 

ทําอะไรแล้วก็ต้องทําให้ดี พ่อดูชิตอนนี้ลูกของพ่อทําธุรกิจใหญ่โตเป็นซีอีโอของบริษัทก่อสร้างยักษ์ใหญ่

 

เนตลาดหลักทรัพย์นับพันล้านเลยนะพ่อ…”

 

เมื่อผู้อาวุโสได้ยินคําพูดนี้ เขาก็โมโหขึ้นมาทันที “ พวก แกลองถามตัวเองดูเงินพวกนี้แกได้มายังไง ? ตอนนี้ฮวงจุ้ย ของฉันกับปู่แกพังหมดแล้วแกยังอยากเรียกร้องจากเรา หา พวกนักพรตงี่เง่ามายุ่งกับหลุมศพ ไอ้ลูกชั่ว ถ้าฉันยังมีชีวิตอยู่คงตีลูกไม่รักดีอย่างแกตายไปแล้ว !”

 

ผมยืนฟังอยู่ข้างๆ ผมอดไม่ได้ที่จะลําบากใจ แต่ก็ยังใช้คําพูดของเจ้าตัวหรือแม้แต่น้ําเสียงของเขาพูดให้ คุณฉีฟังทั้งหมด

 

หลังจากคุณได้ยิน เขาก็อดไม่ได้ที่จะกลัวจนตัวสั่นพร้อมกับพูดขอโทษอย่างต่อเนื่อง

บอกว่าต่อไปจะไม่ทําอีกแล้ว ทุกครั้งที่มีวันหยุดหรือปีใหม่เขาจะมาเยี่ยมพวกเขา ในอนาคตจะทําเรื่องดีๆเยอะขึ้น และส่งเสริมให้คนอื่นทําดีด้วย

 

หลังจากพูดมานาน สุดท้ายผู้อาวุโสฉีถึงถอนหายใจออกมาเขาไม่ได้โกรธเหมือนเดิมแล้ว

 

แต่หลังจากนั้น คุณฉีกลับถามต่อ “ พ่อ เสี่ยวเทียน เป็นหลานของพ่อนะ !เขายังเด็ก ถ้าพ่อไม่พอใจอะไร 

 

พ่อก็ทําที่ผมซิ พ่ออย่าไปยุ่งกับเสี่ยวเทียนเลยนะ !” 

 

ตอนแรกผู้อาวุโสีเริ่มใจเย็นลงแล้ว แต่เมื่อได้ยินคําพูดนี้ เขาก็โมโหขึ้นมาทันที

 

เขาชี้และด่าคุณอย่างรุนแรง “ ไอ้ลูกชั่ว โดนเมียแกสวม เขาแล้วยังไม่รู้ตัวอีกเดิมที่ไอ้เด็กนี่ก็ไม่ใช่คนตระกูลฉีอยู่ แล้ว วันนี้ตอนเผากระดาษมันยังสลักรูปดอกไม้บนหลุมศพ ปูแก เก็บเงินของพวกเราเอาไว้

 

นี่ใส่หลุมศพฉัน แกว่าฉันควรโมโหไหมละ ? ฉันถึงได้เข้า สิ่งไอ้เด็กชั่วนี่ไงให้มันได้รู้สํานึกซะบ้าง

 

แล้วก็นะ ที่อยู่ในท้องของเมียแก ก็ไม่ใช่ลูกตระกูลฉี ! ทําไมแกถึงโง่ขนาดนี้นะ เอาแต่เลี้ยงลูกให้ชาวบ้านอยู่ได้ แถมยังทําอย่างกับสมบัติล้ําค่าบ้าบอจริงๆ !”

 

เมื่อได้ยินคําพูดของผู้อาวุโสณี อาจารย์ ท่านนักพรตต์ผมและเหล่าเพิ่งก็ทําหน้าตกใจ แสดงท่าทางตกตะลึงออกมา

 

นี่ นี่มันเรื่องอะไรกัน แค่ย้ายหลุมศพไม่ใช่เหรอ ? ทําไมตอนย้ายหลุมศพถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นละ

 

วินาทีนั้นผมอึ้งในทันที ไม่รู้ว่าควรพูดออกมารึเปล่า