The Marvelous Dragon Balls – MVDB : ตอนที่149 สวัสดีตัวเขียว

 

“ไม่!!”

 

บรูซเจ็บปวดมากพร้อมกับคําพูดนึงที่ก้องในคือ ‘ฮัลค์ได้ ตายไปแล้ว’ ก่อนจะหลับตาลงไป

 

“สวัสดี…” เสียงที่คุ้นเคยพูดขึ้นมา “คิดถึงกันไหมพ่อ อ้วนตัวเขียว?”

 

“ฮัลค์!!!”

 

ฮัลค์ไม่ตอบกลับไม่คุยเล่นอะไรทั้งนั้น เมื่อเขาตื่นขึ้นมาก็ชกหมัดตรงใส่ลีทันที

 

สีไหวตัวทันยกแขนมาบล็อคได้ แต่ก็ปลิวถอยกลับหลังไปกว่า 1 ก้าว

 

“หึหึ หมัดหนักเหมือนเดิมเลยนะ”

 

“ฮัลค์!!”

 

“ก็แค่อยากให้คิดถึงกัน ไม่ต้องแสดงความคิดถึงรุณแรงแบบนี้ก็ได้” ดีตั้งท่าต่อสู้พร้อมกับกวักมือเรียกยักษ์ตัวเขียว “เข้ามาเลย ยกแรกของพวกเรา!”

 

“ฮัลค์!” ฮัลค์ที่เห็นลียั่วยวนกวนประสาท เขารีบกระโดดพุ่งเข้าใส่สีทันที

 

“โอเคเลย!???” ลีตกใจมาก แต่ยังดีที่ฮัลค์เคลื่อนไหวได้ช้ากว่าเขา

 

อาจกล่าวได้ว่า ร่างกายฮัลค์นั้นแข็งแกร่งดุจเหล็กที่ไม่มีวันแตกหัก แต่ทว่าความไวของเขาก็ไม่สามารถเพิ่มขึ้นได้

 

ดังนั้น ด้วยข้อได้เปรียบนี้เองจึงทําให้ลีหามุมและโอกาสในการตอบโต้ฮัลค์ได้เสมอ

 

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะโชคช่วยหรือเป็นเพราะฝีมือกันแน่ เพราะในวันนี้ลีสามารถหาช่องโจมตีฮัลค์ได้ถึง 5รอบ

 

หลังจากนั้นก็พลาดท่าโดนฮัลค์อัดสะอ่วม

 

ความคิดเดิมก็แล่นเข้ามาในหัวอีกครั้ง ยิ่งใกล้ตายยิ่งแข็งแกร่ง!”

 

ถึงแม้ว่าฮัลค์นั้นจะอึดถึกทน แต่ลีเป็นอมตะ

 

เขาสามารถใช้ทักษะใหม่ในการฟื้นฟูสภาพร่างกายตัวเองให้กลับมาสดชื่นได้อย่างฉับพลัน

 

“พลังกิ 500 !”

 

หลังจากที่ลีเกือบตายและได้ฟื้นฟูพลังกลับมาอีกครั้ง พลังกิของเขาก็พุ่งขึ้นมาเป็น 500 หน่วย ซึ่งมากกว่าเดิมถึง 26 หน่วย!

 

มันเยี่ยมอะไรเช่นนี้ แค่ต่อสู้กันแปปเดียว ทําให้ตัวเองเกือบตาย ก็มีพลังเพิ่มขึ้นมาจำนวนมาก!

 

แต่ก็อย่างว่า มันก็เป็นเรื่องที่เสี่ยงเอาการ เพราะฮัลค์นั้น บ้าคลั่งอยู่ตลอด ถ้าหากลีพลาดท่าโดนฮัลค์จับล็อคทุ่มซ้ายทุ่มขวา ลีก็คงจะตายก่อนที่จะได้ใช้วิชารักษาฉับพลัน

 

ดังนั้นลีจึงเลือกเหมือนเดิม เลือกที่จะไม่เสี่ยงต่อเพราะ ในตอนนี้ที่เขาได้ใช้วิชารักษาฉับพลันไปแล้ว วิชานี้จะต้องใช้เวลาในการฟื้นฟูใหม่อีกครั้ง

 

ถ้าหากเขาพลาดท่าอีกครั้ง เขาจะไม่สามารถใช้วิชานี้ได้ และทําให้เขาตาย

 

เมื่อลีฟื้นฟูกลับมาแล้ว เขาก็ยืนโบกมือให้กับอัลค์ที่กําลังพุ่งเข้ามาหา “คนตัวโต ไว้มาเล่นด้วยกันใหม่พรุ่งนี้นะ!”

 

“ฮัลค์!!!”

 

“นี่ นี่ นี่!”

 

เมื่อฮัลค์กระโดดมาถึง ลีก็ถอยหลังกลับ 1 ก้าวและได้ใช้นิ้วชี้จี้จมูกของฮัลค์เอาไว้

 

“อย่างบังคับให้ผมต้องขังคุณไว้ตรงนี้คนเดียว!”

 

“ฮัลค์!!”

 

ฮัลค์งงว่าลีทําอะไร แต่จู่ๆเขาก็นั่งลงกับพื้น เหมือนสัตว์ที่เชื่องแล้ว

 

“เดี๋ยวมาเล่นด้วยใหม่พรุ่งนี้นะ!”

 

“ฮัลค์”

 

“ดีมาก พูดง่ายแบบนี้สิ”

 

สาเหตุที่ฮัคส์ยอมทําตามเพราะ ลีรู้ดีว่าต้องรับมือกับ ฮัลค์ยังไง ตราบใดที่เขากระทําเหมือนฮัลค์เป็นเด็กอายุ 6-7 ขวบ ฮัลค์ก็จะเชื่อฟังแน่นิ่ง จนอีกสักพักนึงเมื่อเขาสงบจิตสงบใจได้แล้ว เขาก็จะกลายร่างกลับไปเป็น บรูซ แบนเน่อเหมือนเดิม

 

“ทําไมคุณทําแบบนี้? ผมอุตส่าทํายาขึ้นมาสําเร็จแล้วเชียว” บรูซตื่นมาพร้อมกับอาการมึนงง

 

“บรูซ ผมขอโทษนะที่โจมตีคุณ แต่ว่านะถ้าหากคุณทําสํา เร็จจริง ฮัลค์จะออกมาได้ยังไง?”

 

“…” บรูซนิ่งเงียบไปพักนึงแล้วค่อยตอบกลับ “โอเค ขอบคุณที่ทําให้ตาสว่าง”

 

“มีใครเคยบอกคุณไหมว่าเวลาคุณเศร้า คุณหน้าเหมือนหมาหงอยเลย..”

 

“ใครๆก็พูดแบบนั้น”

 

“….”