ตอนที่ 148

ชื่อ

 

“เอาล่ะ ไปไหนกันต่อดี”ไช่จินว่าพลางเดินออกมาจากบ่อนพนันพร้อมกับไป๋จูเหวินและเก้าเจา แม้ตอนแรกไช่จินจะได้เงินมาไม่น้อย แต่ไม่นานก็โดนกินจนหมดตัว สภาพมันยามนี้เดินตัวเบาไม่ต่างจากเก้าเจาเลยแม้แต่น้อย เพียงแต่พวกมันสองคนกลับไม่มีท่าทีเสียดายเงินที่หมดไปเลยแม้แต่น้อย แถมยังทำท่าราวกับมันทำเช่นนี้เป็นเรื่องปกติเสียอย่างนั้น

“นานๆทีจะเจอผู้มีพลังวิญญาณขนาดนี้ เราไปสนุกกันที่สวยเถอะ”เก้าเจาเสนอพลางหันไปทางไป๋จูเหวิน

“หืม แม้แต่พี่เก้าก็ยังสนใจ แสดงว่าน้องชายอยู่ระดับสูงเลยไม่ใช่หรือไง”ไช่จินว่าพลางยิ้มกว้าง มันเดินพาไป๋จูเหวินและเก้าเจาไปยังสวนแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ห่างออกไปจากตรอกที่บ่อนพนันตั้งอยู่พอสมควร ที่นี่ค่อนข้างกว้างขวางเลยทีเดียว

“ถ้าเช่นนั้นวันนี้เราจะประลองอะไรดี”เก้าเจาว่าพลางต่อยฝ่ามือตัวเองเสียงดังปึก

“ข้าไม่แข่งพลังกับท่านอยู่แล้ว เอาเป็นวิ่งไล่จับเหมือนเดิมดีหรือไม่”ไช่จินว่าพลางเดินไปยืนที่ริมสวน ก่อนที่มันจะใช้เท้าจิกลงไปที่พื้นแล้วเดินลากจนเป็นเส้นวงกลมขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 100 เมตร

“วิ่งไล่จับ?”ไป๋จูเหวินเลิกคิ้ว วิ่งไล่จับงั้นหรือ แต่ไช่จินพลังวิญญาณอ่อนด้อยกว่าเก้าเจามาก จะแข่งกันได้หรือ?

“น้องชายจะเล่นด้วยหรือไม่ เราชอบมาวิ่งไล่จับกันที่นี่บ่อยๆ”เก้าเจาถามพลางเดินเข้าไปในวง

“กฏิกาง่ายมาก น้องชายห้ามออกจากวงที่วาดเอาไว้ แล้วหลบพี่เก้าให้ได้นานที่สุด”ได้ยินเช่นนั้นไป๋จูเหวินก็พยักหน้าเข้าใจ ท่าทางการเล่นของพวกมันจะไม่ใช่เรื่องยากอะไร

“แต่จะเล่นเฉยๆก็น่าเบื่อ เอาเป็นว่าเรามาวางเดิมพันกันดีกว่า”เก้าเจาว่าพลางยิ้มกริ่ม ตัวมันเป็นชายวัยกลางคนผมเกรียนท่าทางดุร้าย ไม่คิดเลยว่าจะมาเล่นเป็นเด็กเช่นนี้

“ได้ หากท่านจับข้าได้ข้าจะพูดชมท่านที่โรงเตี๊ยม 3 วัน 3 คืน”ไชจินยิ้มพลางเดินตามเก้าเจาเข้าไปที่กลางวง

“รอบนี้น้องชายดูไปก่อนก็แล้วกัน”เก้าเจาว่าพลางตั้งท่าของมันอย่างจริงจัง มือของมันกางออกแต่นิ้วกลับงองงุ้มราวกับกรงเล็บของสัตว์ ท่าร่างของมันยืดหยุ่นท่าทางว่องไวใช่เล่น

“เริ่มเลย”ไช่จินว่าพลางยืนเฉยๆราวกับไม่ได้ตั้งท่าอะไรเลย แต่เห็นได้ชัดว่าไช่จินจดจ้องท่วงท่าของเก้าเจาไม่ว่างตา

ฟุบ! ร่างของเก้าเจาทะยานไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ท่วงท่าของมันราวกับร่างกายจะยืดออกไปข้างหน้าก็ปาน แต่กรงเล็บของเก้าเจากลับคว้าได้เพียงความว่างเปล่าเพราะไช่จินหลบมาด้านข้างไปเสียแล้ว

ฟุบๆๆๆ กรงเล็บของเก้าเจาจ้วงใส่อากาศอย่างต่อเนื่องทั้งๆที่เก้าเจามีความแม่นยำมากทีเดียว แต่ละครั้งหากไช่จินพลาดก็จะโดนคว้าตัวไปในทันที

“พี่เก้า วันนี้ท่านเอียงอายน้องชายที่พึ่งมาใหม่หรืออย่างไร”ไช่จินว่าพลางเซไปทางซ้ายทีหนึ่งก็หลบกรงเล็บของเก้าเจาได้ไม่ยาก

“ข้าพึ่งเสียพนันมายังไม่หายจิตตกต่างหาก”เก้าเจาว่าพลางคว้ากรงเล็บใส่ไช่จินอย่างรวดเร็ว แต่ใช้จินก็พลิกตัวรอบหนึ่งหลบออกมาได้อย่างง่ายดาย ยามนี้ท่วงท่าของไช่จินราวกับคนเมาไม่มีผิด

“พูดเป็นเล่น ท่านนะหรือจิตตกกับการเสียพนัน”ไช่จินหัวเราะพลางนอนล้มลงไปกับพื้นราวกับคนเมาไม่มีผิด

ฟุบๆ แม้ท่วงท่าจะดูกวนบาทาไม่น้อย แต่เหมือนเก้าเจาจะชินเสียแล้ว มันซัดกรงเล็บคว้าเอาก้อนดินออกมาได้หลายก้อน แต่ก็ไม่สามารถจับตัวไช่จินได้เลย ในตอนนั้นไป๋จูเหวินก็พึ่งสังเกตว่าเก้าเจานั้นไม่ได้ออมมือเลย มันใช้พลังระดับก่อกำเนิดพลังเซียนไล่ตามไช่จินอย่างจริงจัง แต่กลับไม่สามารถคว้าตัวไช่จินผู้อยู่ระดับผลึกวิญญาณไม่ได้เสียที ทั้งนี้คเพราะท่วงท่าแปลกประหลาดพิษดารของไช่จินเป็นแน่

“ฮ้าๆ ฝ่ามือคว้าจับมังกรของท่านวันนี้คงคว้าตัวข้าไม่ได้กระมัง”ไช่จินหัวเราะพลางเอนตัวจนเหมือนจะล้ม แต่ก่อนจะล้มมันก็เอี้ยวตัวไปด้านซ้ายพลางทิ้งตัวลงนอนไปแบบนั้น ทำให้กรงเล็บของเก้าเจาคว้าได้แต่ความว่างเปล่า

“ฮ้าๆๆ”ไช่จินหัวเราะราวกับเด็กเล่นกันจริงๆ มันปล่อท่วงท่าพิสดารออกมาเรื่อยๆราวกับมันเป็นกิ้งกือไม่มีกระดูกที่ดิ้นไปมาไม่หยุด

“ลื่นจริงๆ”เก้าเจาว่าพลางคว้าไปทางไช่จินอีกครั้ง น่าเสียดายเก้าเจาก็ยังคว้าได้แต่ความว่างเปล่า

“หนอย”เก้าเจาคำรามพลางปล่อยกลิ่นไอเซียนออกมา ยามนี้มันต้องเอาจริงแล้วไม่อย่างนั้นได้เสียหน้าต่อหน้าไป๋จูเหวินที่มันพึ่งเจอเป็นแน่

ฟุบ!! ราวกับร่างของไช่จินโดนพลังบางอย่างดึงเข้ามาหาเก้าเจาจนดูเหมือนเก้าเจาใช้เชือกดึงไช่จินเข้ามาหาตัว

พรืดดด ไช่จินราวกับคุ้นเคยกับวิชาของเก้าเจาดี มันทิ้งตัวลงพื้นลอดใต้หว่างขาของเก้าเจาไปอย่างรวดเร็ว วิชาดึงหลังมังกรของมันหากต้านก็มีแต่เจ็บตัวเพราะพลังของเก้าเจามากกว่ามันจนเทียบไม่ติดนั่นเอง

ฟุบ! เก้าเจาตะหวัดกรงเล็บไปด้านหลังทั้งสองมือทำให้ร่างของไช่จินที่ลอดหว่างขามันไปเมื่อครู่ลอยขึ้นเหนือท้องฟ้า ก่อนที่เก้าเจาจะหันหลังไปจับตัวเอาไว้อย่างรวดเร็ว

“วันนี้ได้แค่นี้เองหรือ”ไช่จินว่าพลางถอนหายใจออกมา แม้จะออกท่าไปมากมายแต่ครั้งนี้ก็เป็นแค่การวิ่งไล่จับเท่านั้น หากเอาจริงไม่ทราบว่าเก้าเจาจะซัดไช่จินตายในพริบตาหรือไช่จินจะหนีหายไปในพริบตากันแน่

“ต่อไปตาเจ้าแล้วน้องชาย”ไช่จินว่าพลางเดินออกมาจากวงกลม

“ขอรับ”ไป๋จูเหวินเห็นการเล่นวิ่งไล่จับเมื่อครู่ก็อดสนใจไม่ได้ ทั้งเก้าเจาที่ใช้วิชาคว้าจับมังกรทั้งไช่จินที่ใช้ท่าเท้าแปลกประหลาดพิสดารต่างทำให้ไป๋จูเหวินแปลกตาไม่น้อย

“เอาล่า มาเริ่มกันเลย”เก้าเจาว่าพลางตั้งท่ากรงเล็บ

ฟุบ! ฝ่ามือของเก้าเจาทะยานไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว แต่แน่นอนว่าดวงตาของไป๋จูเหวินย่อมมองทัน พริบตานั้นมันก็เอี้ยวหลบเล็กน้อย แต่ฝ่ามือของเก้าเจากลับเอนตามมาราวกับจะตามจับตัวไป๋จูเหวินให้ได้

ฟุบ! คว้าได้แต่เพียงความว่างเปล่า ไป๋จูเหวินถึงกับต้องใช้ดวงตาสีแดงเพื่อหลบท่าของเก้าเจาเลยทีเดียว ไม่นึกเลว่าฝ่ามือคว้าจับมังกรของเก้าเจาจะร้ายกาจเช่นนี้ หากไม่ได้เห็นฝีมือก่อนไป๋จูเหวินคงโดนจับไปแล้ว

ฟุบๆๆๆ ฝ่ามือของเก้าเจาระดมคว้าจับตัวไป๋จูเหวินอย่างต่อเนื่อง แม้จะใช้ดวงตาสีแดงอ่านทางเอาไว้แล้ว แต่ฝ่ามือของมันก็พิสดารไม่น้อยกว่าท่าเท้าของไช่จินเลย มันราวกับทุกกรงเล็บที่ปล่อยออกมากลายเป็นมังกรพุ่งตรงมาจับไป๋จูเหวินราวกับมันมีชีวิต

ฟุบบบบ ต้องบอกว่าเพราะดวงตาสีแดงของไป๋จูเหวินทั้งสิ้นถึงทำให้ไป๋จูเหวินสามารถหลบกรงเล็บของเก้าเจาได้

วูมมม อยู่ๆเก้าเจาก็ปล่อยพลังเซียนออกมาพลางใช้วิชาจับหลังมังกรดึงตัวไป๋จูเหวินเข้าไปหาตนเอง

ตูม! ไป๋จูเหวินที่โดนดึงตัวเข้าไปซัดฝ่ามือบังคับหกปักษาออกไปด้านเอาไว้ทำให้เก้าเจาเสียจังหวะจนกระบวนท่าคว้าหลังมังกรต้องหยุดลง

“เจ้าแพ้แล้ว”ไช่จินว่าพลางยิ้มอย่างอารมดี

“ข้าลืมบอกเจ้าไปว่าคนโดนไล่ห้ามโจมตีกลับด้วย”เก้าเจาว่าพลางปลดพลังเซียนออก

“อ๋อ เช่นนี้เอง”ไป๋จูเหวินว่าพลางพยักหน้าอย่างเขาใจ จะว่าไปเมื่อครู่ไช่จินก็ไม่ได้โจมตีกลับเลยแม่แต่ครั้งเดียว

“งั้น เจ้าลองมาเป็นคนจับไหม”เก้าเจาถามพลางเดินออกไปจากวง

“ได้ขอรับ”ไป๋จูเหวินยิ้มพลางยืนรออยู่ในวงด้วยท่าทีสนุกสนานไม่น้อย การเล่นของพวกมันแม้จะดูเหมืนเด็กๆ แต่พอเป็นผุ้ฝึกฝนพลังวิญญาณแล้วกลับสนุกไม่น้อย

“งั้น ข้าจะเป็นคนหนีเอง”ไช่จินว่าพลางเดินเข้ามาในวงอย่างรู้งาน

“รอบนี้ข้าไม่ยอมแพ้หรอกนะ”ไป๋จูเหวินว่าพลางยืนมองไช่จินนิ่ง

“ได้เลย”ไช่จินหัวเราะพลางเอนตัวไปซ้ายทีขวาทีราวกับคนเมา แต่มันก็ดื่มเหล้าไปเยอะจะบอกว่าเมาก็คงได้

ฟุบ! ร่างของไป๋จูเหวินพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วพลางคว้าจับไปที่ข้อมือของไช่จิน แต่กลับคว้าได้เพียงความว่างเปล่า

“หวา เร็วจริงๆ”ไช่จินว่าพลางเอนตัวนอนลงกับพื้น

คลืนนนน!!! ไป๋จูเหวินคราวนี้ไม่คิดจะออมมือแต่อย่างไร เพราะเห็นอยู่ว่าท่าเท้าของไช่จินไม่ธรรมดา

“นี่มันอะไรกัน”อยู่ๆไช่จินก็ราวกับเคลื่อนไหวไม่ได้ ร่างของมันราวกับโดนพลังกลุ่มหนึ่งกดทับเอาไว้ ซึ่งนั่นเป็นผลมาจากฝ่ามือผงาดกลางหิมะของท่านน้าจิ้งจอกนั่นเอง วิขานี้เป็นวิชาที่ส่งพลังกดทับสัตรูโดยรอบ ทำให้ศัตรูที่พลังอ่อนกว่าไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

วูมมม… เมื่อไช่จินขยับไม่ได้ ไป๋จูเหวินก็ใช้กระบวนท่าหมอกควันกบดานออกมาเพื่อดึงเอาตัวไช่จินเข้ามาหาตัวเองเช่นเดียวกับท่าดึงหลังมังกรของเก้าเจา

หมับ! ไป๋จูเหวินคว้าตัวไช่จินเอาไว้อย่างรวดเร็วพลางยิ้มออกมา

“แพ้แล้ว”ไช่จินว่าพลางยกมือขึ้นเหนือหัว

“ไม่เลวเลยนี่นา ฝ่ามือของเจ้าชื่อว่าอะไรกัน”เก้าเจาถามพลางเดินออกมาอย่างสนใจ

“ฝ่ามือของข้า…”ไป๋จูเหวินนิ่งไปพักหนึ่ง ท่าของพวกท่านน้ามีรวมกัน 18 ท่าแต่ก็ไม่ได้มีชื่อชุดฝ่ามือจริงๆจังๆเลย

“นั่นสิ หรือนี่จะเป็นฝ่ามือใหม่ของกลุ่มนักล่าอสูร”ไช่จินถามพลางเบิกตากว้าง ตัวมันรู้แค่ว่าไป๋จูเหวินใช้ฝ่ามือที่แปลกประหลาดพิสดารและทรงพลังอย่างมากในงานชุมนุม แต่ไม่ว่าจะถามผู้ร่วมชุมนุมเท่าไหร่ก็ไม่มีใครบอกได้เลยว่านั้นคือฝ่ามืออะไร ความจริงมันชวนไป๋จูเหวินมาในครั้งนี้เพื่อจะถามเรื่องวิชาฝ่ามือดังกล่าวด้วย ไม่นึกเลยว่าเด็กหนุ่มที่มันทักจะใช้ฝ่ามือดังกล่าวเป็นด้วย

“อาจจะเป็นเช่นนั้นก็ได้”ไป๋จูเหวินว่าพลางยิ้มเจื่อนๆ

“แล้วชื่อของฝ่ามือล่ะ”ไช่จินถามด้วยดวงตาส่องประกาย นอกจากจะมีฝ่ามือที่ทำให้มันเคลื่อนไหวไม่ได้แล้ว ยังมีฝ่ามือที่ดึงมันเข้ามาหาตัวไป๋จูเหวินอีกต่างหาก และก่อนหน้านี้มันก็ใช้ฝ่ามืออะไรบางอย่างโจมตีใส่เก้าเจาจากระยะไกลอีกต่างด้วย หากนับรวมฝ่ามือความไวสูงและฝ่ามือที่รุนแรงอย่างมากที่มันได้ยินมาจากคนในงานชุมนุม ชุดวิชาของไป๋จูเหวินนี้ต้องเป็นชุดวิชาที่น่ากลัวมากเป็นแน่

“เรื่องนั้น…….”ไป๋จูเหวินนิ่งไป ไม่ใช่เพราะมันไม่อยากตอบ แต่เพราะมันไม่ได้ตั้งชือเอาไว้ต่างหาก

“อะไรกัน ไช่จิน ชื่อมันสำคัญนักหรือไง”เก้าเจาถามพลางขมวดคิ้ว

“สำคัญสิ ไม่อย่างนั้นข้าจะเอาเรื่องของน้องชายท่านนี้ไปเล่าได้อย่างไร จริงสิน้องชายเจ้าชื่ออะไร”ไช่จินถามพลางมองมาทางไป๋จูเหวินด้วยท่าทียิ้มแย้ม

“ข้าชื่อ…..ไป๋จูเหวิน”ได้ยินเช่นนั้นไช่จินที่มีท่าทีสนใจอยู่แล้วยิ่งหนักข้อเข้าไปใหญ่

เจ้านี่เอง!!”ไช่จินเบิกตากว้างพลางยื่นมือมาจับมือของไป๋จูเหวินแน่นพลางเขย่าอย่างยินดี

“ที่แท้เจ้าก็คือศิษย์เอกของกลุ่มนักล่าอสูรจริงๆ ข้านี่มีตาหามีแววไม่”ไช่จินว่าพลางยิ้มกว้าง

“เช่นนั้นฝ่ามือเมื่อครู่ที่เจ้าใช้กับข้าก็เป็นหนึ่งในชุดฝ่ามือที่ล่ำลือกันน่ะสิ บอกข้าเถอะว่ามันชื่ออะไร”ไช่จินถามด้วยดวงตาเบิกกว้าง ท่าทางมันจะตื่นเต้นอย่างมาก

“เอ่อ……”ไป๋จูเหวินชะวักไปครู่หนึ่งพลางกระพริบตาปริบๆ

“สิบแปดฝ่ามือท่องแดนอสูร”ไป๋จูเหวินตั้งออกไปมั่วๆ แต่ดูเหมือนไช่จินจะชอบไม่น้อย

“เจ้าจับตัวข้าได้ไวเช่นนี้ ข้าจะทำตามที่เดิมพันเอาไว้ ข้าจะเล่าเรื่องของเจ้าไป 3 วัน 3 คืนอย่างแน่นอน”