ในความเป็นจริงแล้ว สตีเว่นเป็นผู้ที่ลงทุนให้เกิดการทำสัญญาการแต่งงานครั้งนี้ มินนี่กะพริบตาปริบ ๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นนั่ง แม้ว่าสายตาของนางจะยังคงแสดงออกอย่างเย็นชาทว่าความเย่อหยิ่งและสายตาที่เย้ยหยันก่อนหน้านี้ได้มลายหายไปแล้ว

รอยยิ้มเย้ยหยันที่ปรากฏขึ้นบนปากบางของนางในตอนนี้เป็นการแสดงออกเพื่อเยาะเย้ยความน่าสมเพชของตัวเองเท่านั้น สองเท้าของนางแตะพื้นพร้อมกับก้าวไปยืนข้าง ๆ สตีเว่น นางเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างเช่นเดียวกับเขา “ข้าไม่มีอะไรที่น่าภูมิใจ แต่ข้าก็จะไม่ยอมแพ้กับทุกสิ่งที่ข้ามีในตอนนี้ ข้าเลือกที่จะยืนข้างเจ้า เจ้าสามารถปฏิบัติกับข้าในฐานะผู้หญิงของเจ้า สหาย หรือแม้แต่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเจ้าก็ได้ แต่ข้าจะไม่เป็นแค่ของเล่นของเจ้าเด็ดขาด !”

สตีเว่นไม่ได้พูดอะไรออกมา เขายังคงมองบรรยากาศข้างนอกที่หนาวเหน็บด้วยสายตาที่เหี้ยมโหด

มินนี่ถอนหายใจก่อนเอ่ยต่อไป “สตีเว่น เจ้าไม่คิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนี้มันแปลกไปหน่อยหรือ ? ริชาร์ดไม่เคยเรียนรู้วิธีการสร้างรูนที่สมบูรณ์ในขณะที่เจ้ามีเซนต์เคลาส์เป็นผู้สอนวิชาและมีวัสดุชั้นเยี่ยมอยู่ในมือ แต่เจ้ากลับต้องพยายามอย่างมากและต้องพบกับความผิดพลาดในช่วงครึ่งเดือนตั้ง 41 ครั้งกว่าจะทำสำเร็จได้ 20% ในทางกลับกันริชาร์ดสามารถสร้างรูนได้อย่างสมบูรณ์จนน่าประหลาดใจ ?…”

คำพูดของมินนี่ทำให้อารมณ์ของเขาสงบลงก่อนที่เขาจะเริ่มใช้สมองพิจารณาอีกครั้ง “เจ้าจะบอกข้าว่ามีความเป็นไปได้ที่ริชาร์ดไม่ได้เป็นคนสร้างรูนขึ้นมาเองงั้นรึ ? ไม่น่าเป็นไปได้ มันไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่อาจารย์เฟย์จะต้องโกหกข้า เขาไม่จำเป็นที่จะต้องเอนเอียงเข้าข้างโซแลมหรืออาเครอนเลยด้วยซ้ำ ริชาร์ดน่าจะสร้างมันด้วยตัวของเขาเองนั่นแหละ แต่ถึงยังไงที่เจ้าว่ามามันก็พอจะมีเหตุผลอยู่บ้าง ตารางเรียนของเขาระบุไว้ว่าเขาจะเริ่มเรียนการสร้างรูนในปีหน้า ข้าก็เลยคิดว่าคงต้องมีปัจจัยอะไรบางอย่างแน่ ๆที่ทำให้เขาฝ่าอุปสรรคไปได้จนสร้างรูนได้สำเร็จอย่างรวดเร็วเช่นนี้ นี่แหละ ! เราจำเป็นต้องหาปัจจัยสำคัญของเรื่องนี้ แม้ว่าข้าอาจไม่สามารถใช้มันได้ แต่มันคงพอจะใช้เป็นแรงบันดาลใจในการสร้างรูนของข้าได้มากขึ้น”

มินนี่ขมวดคิ้ว “ดูเหมือนจะเป็นเรื่องยากอยู่นะ”

“ใช่ ริชาร์ดไม่มีเพื่อนและเขาไม่เคยติดต่อกับใคร คนที่เขาติดต่อด้วยมากที่สุดก็คงจะเป็นแกรนด์เมจที่เป็นอาจารย์ของเขา แต่คนพวกนั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่แสนจะไร้อารมณ์  ที่นี่คือดีพบลู ข้าไม่สามารถติดตามเขาเพื่อดูการเคลื่อนไหวของเขาได้ แม้แต่การจะซื้อข้อมูลของเขาก็ยังถือเป็นเรื่องที่ยุ่งยาก” สตีเว่นอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วด้วยท่าทางที่เคร่งเครียด ประสบการณ์อันเลวร้ายที่ให้บทเรียนแก่แรนดอล์ฟยังคงจารึกเด่นชัดอยู่ในสมองของเขา บทลงโทษในครั้งนั้นทำให้เขาตระหนักได้ว่าการประสงค์ร้ายต่อนักเรียนคนโปรดของท่านชารอนดูจะเป็นเรื่องที่ไม่น่าปฏิบัติเท่าไหร่นัก

“เอริน ! เราต้องไปถามนาง นางนี่แหละที่จะทำให้เราได้คำตอบ” มินนี่โพล่งขึ้นมา “นางเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ใกล้ชิดกับเขามากที่สุด”

สตีเว่นส่ายหน้า “เอรินรึ ? นางจะมีประโยชน์อะไร ? ก่อนหน้านี้ข้าคิดว่านางเป็นคนที่ริชาร์ดชอบจนทำให้นางถูกเบื้องบนห้ามปรามไม่ให้ไปร่วมหลับนอนกับริชาร์ด แต่ในความเป็นจริงมีเพียงเหตุผลเดียวที่ข้าแย่งนางมาจากเขานั่นก็เพียงเพราะอยากให้เขาโกรธหรือไม่ก็เกิดความท้อแท้สิ้นหวัง ข้าหวังว่าเขาจะใช้วิธีการรุนแรงในการโต้ตอบกับเรื่องนี้ แต่ก็อย่างที่เจ้าเห็น… มันไม่ส่งผลกระทบอะไรกับเขาเลย การเรียนและการใช้ชีวิตของเขาก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง และดูเหมือนว่าความรู้สึกของเขาก็ยังคงเหมือนเดิมด้วย เจ้าคิดว่าเขาจะชอบนางจริง ๆ งั้นหรือ ? เวลาก็ผ่านไปนานมากแล้วและในตอนนี้ริชาร์ดก็คงจะไม่ได้สนใจอะไรในตัวนางอีกต่อไป ทำไมเขาจะต้องบอกความลับกับผู้หญิงที่ไว้ใจไม่ได้อย่างนางด้วยล่ะ ? ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมดแล้ว หากริชาร์ดรู้เรื่องเกี่ยวกับข้าและเอริน มันก็อาจจะเกิดผลที่ตรงข้ามกับสิ่งที่เราคิดได้ แล้วไหนจะพวกคนเฒ่าเหล่านั้นอีกล่ะ พวกนั้นเหมือนจะเข้าข้างเขาอย่างเห็นได้ชัด ! อย่าคิดว่าพวกเขาจะโง่เขลาจนตามไม่ทันพวกเรา !”

“แต่มันก็ไม่เสียหายที่จะลองไม่ใช่หรือ อีกอย่างเจ้าก็ไม่รู้ในสิ่งที่ผู้หญิงคิด ข้าว่าเอรินก็ชอบพอกับริชาร์ดอยู่บ้าง ซึ่งนั่นจะเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่นางจะไม่พูดเรื่องระหว่างนางกับเจ้าให้ริชาร์ดฟัง หรือหากพูดก็คงจะไม่บอกรายละเอียดทั้งหมด ยังไงก็ตาม นางเองก็รู้ว่าระหว่างตัวนางกับริชาร์ดไม่สามารถเป็นไปได้เพราะนางได้กลายเป็นของเจ้าแล้ว ข้าว่านางน่าจะรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นอย่างดี เมื่อไม่มีหวัง เหตุใดนางจะไม่ใช้ความรู้สึกก่อนหน้านี้เพื่อแลกกับเงินล่ะ หากเจ้าเสนอเงินให้นางในราคาที่สูงเกินกว่าที่นางคาดคิด ? นางอาจตกลงช่วยเราก็ได้ ผู้หญิงทุกคนที่อาศัยอยู่ที่นี่ต่างก็เป็นแบบเดียวกันหมดนั่นแหละ หากนางไม่ยินยอมที่จะตกเป็นของเจ้า เจ้าก็คงไม่ได้นางมาง่ายดายเช่นนี้หรอก” มินนี่ตอบกลับมายาวเหยียดด้วยความคิดเห็นที่ตรงข้ามกับเขา

สตีเว่นลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนพยักหน้ารับฟังความเห็นของมินนี่ เขาถอนหายใจและกล่าวด้วยน้ำเสียงที่แอบซ่อนความผิดหวัง “หากข้าได้ล่วงรู้ความลับของริชาร์ดแล้ว ช่องว่างที่มีอยู่ก็เหมือนยังยากที่จะไล่ตามให้ทันอยู่ดี แต่แม้ว่าเขาจะได้รับการชื่นชมว่าเป็นผู้ที่ยอดเยี่ยม ทว่าสิ่งเหล่านั้นไม่ใช่ทุกอย่าง อย่างน้อยความสามารถที่เขาแสดงออกมาในตอนนี้ก็ไม่ได้ต่างจากข้าสักเท่าไหร่นัก ยิ่งไปกว่านั้น…”

สตีเว่นหัวเราะออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดและกล่าวต่อไป “ทรัพยากรที่เขาใช้ในการฝึกฝนก็ต่างจากของข้าอย่างมาก” เมื่อได้ยินเช่นนี้มินนี่ก็นิ่งเงียบไป

นี่เป็นความจริง รายรับในแต่ละเดือนของริชาร์ดไม่ได้เป็นความลับ และทุกคนต่างก็มีความสามารถและพลังมากพอที่จะรู้เรื่องนี้ได้อย่างง่ายดาย รายรับโดยรวมของเขาไม่ได้เลวร้าย แต่ค่าใช้จ่ายของเขาก็ถือว่าค่อนข้างมาก สตีเว่นใช้เงินของเขาจำนวนมากเพื่อจ่ายค่าธรรมเนียมและค่าที่พักของทั้งเขาและมินนี่ รวมไปถึงค่าใช้จ่ายจิปาถะที่เขาใช้เพื่อซื้อใจคนในที่นี้ นั่นทำให้เงินส่วนที่เหลือของเขามีไม่มากพอที่จะจ่ายค่าหลักสูตร วัสดุ และโพชั่นเท่ากับริชาร์ด ค่าใช้จ่ายเหล่านั้นสามารถส่งผลถึงการพัฒนาเวทมนตร์ของพวกเขาได้โดยตรง ทว่าในตอนนี้เขาใช้เงินเก็บทั้งหมดไปกับความแข็งแกร่งขั้นพื้นฐานของรูนไปหมดแล้ว

สตีเว่นยกแอลกอฮอล์กรอกลงคออีกครั้ง ความร้อนจากการกลืนมันลงไปทำให้เกิดอาการร้อนวูบขึ้นที่กลางอก ในตอนนี้เขาได้รับรู้แล้วว่าความสามารถในการจ่ายหรืออำนาจทางการเงินของเขาหลังจากที่ย้ายเข้ามายังดีพบลูได้จากเขาไปแล้ว เขาเคยเชื่อว่าแผนการที่สมบูรณ์ซึ่งเขาใช้ทั้งแบบเปิดเผยและแบบลับหลังน่าจะได้ผลอยู่ไม่น้อย ไม่ว่าจะเป็นการใช้เอรินเพื่อสร้างความเจ็บปวดและขัดขวางเวลาในการก้าวหน้าของริชาร์ดให้ช้าลง หรือแม้แต่การใช้ทรัพยากรทั้งหมดที่เขามีเพื่อแสดงให้เห็นถึงความสามารถและความแข็งแกร่งของเขาที่จะมาเป็นรูนมาสเตอร์ แต่ถึงกระนั้นผลลัพธ์ที่ได้กลับไม่ได้เป็นไปอย่างที่เขาคาดหวัง การใช้ความก้าวหน้าที่เกินตัวของเขาถึง 2 เท่านอกจากจะไม่ได้ช่วยอะไรแล้ว ยังสร้างชัยชนะให้กับริชาร์ดโดยที่ริชาร์ดไม่ต้องลงทุนอะไรเลย

สตีเว่นอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวังกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะสิ่งเหล่านี้ยืนยันกับเขาแล้วว่าความพยายามที่เขาได้ทำก่อนหน้านี้เป็นเรื่องที่ไร้ประโยชน์อย่างมาก หากเขาใช้พลังของเขาทั้งหมดที่มีมุ่งมั่นไปกับการสร้างรูนตั้งแต่ต้น… ผลลัพธ์จะแตกต่างจากตอนนี้หรือไม่ ? ดีพบลูไม่เหมือนกับโลกภายนอก มันไม่จำเป็นที่จะต้องประกาศให้คนอื่น ๆ รู้อย่างแจ่มแจ้งเสมอไป และไม่จำเป็นที่จะต้องมีสถานะใด ๆ ด้วย เนื่องจากความพึงพอใจและความสำเร็จจะเกิดขึ้นจากชารอนแต่เพียงผู้เดียว

มินนี่จ้องไปที่ใบหน้าของชายผู้ทะเยอทะยานที่ยืนอยู่ข้าง ๆ นาง ทันใดนั้น นางก็รู้สึกเย็นวาบไปทั่วทั้งร่างที่เปลือยเปล่า หัวใจของนางถูกบีบขึ้นอีกครั้ง ความอัปยศอดสูที่มีก่อนหน้านี้ได้หายไปและแทนที่ด้วยความเย็นชา แม้ว่าสตีเว่นจะยอมแพ้จากเรื่องนี้แต่เขาก็ยังมีสายเลือดและมารดาของเขาที่ยังอยู่เคียงข้าง แล้วนางล่ะ ? ในตอนนี้นางเหลืออะไร ?

มินนี่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งจึงพูดออกไป “อืม… เรายังเหลือวิธี แต่มันอาจเป็นวิธีสุดท้าย ยังไงซะข้าคิดว่ามันอาจจะไม่ได้ผลสักเท่าไหร่”

“ยังไงล่ะ ? ” ดวงตาของสตีเว่นเปล่งประกายขึ้นมาอีกครั้ง เขารีบถามราวกับคนที่กำลังมืดมนแต่ได้ค้นพบกับแสงสว่าง

“ใกล้ชิดกับมาสเตอร์และทำให้ตัวเองเป็นที่รักของนาง ช่วงนี้ข้ารู้สึกว่านางมีความไม่มั่นคงอะไรบางอย่าง นี่เป็นโอกาสดีที่จะเข้าไปใกล้ชิดกับนาง แม้นางจะเป็นเลเจนดารี่เมจ แต่นางก็เป็นผู้หญิง…”

สตีเว่นนิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วเขาก็เข้าใจว่ามินนี่ต้องการจะสื่ออะไร ดวงตาของเขาเปล่งประกายขึ้นอย่างมีความหวังอีกครั้ง ใช่แล้ว เลเจนดารี่เมจก็เป็นหญิงสาว ทำไมเขาถึงไม่คิดเรื่องนี้มาก่อน ? เป็นอย่างที่มินนี่กล่าวไว้จริง ๆ ว่าผู้หญิงสามารถเข้าใจผู้หญิงด้วยกันได้ดีที่สุด

“เจ้าหมายถึงว่าจะให้ข้าลองทำให้ชารอนกลายเป็นของข้างั้นเรอะ ?” สตีเว่นถามด้วยความสงสัย อารมณ์ความรู้สึกของเขาค่อย ๆ กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งและรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา แม้ว่าเขาจะพลาดจากการสร้างรูน แต่หากแผนการนี้ได้ผลเขาก็จะได้รับผลประโยชน์จากเรื่องนี้มากกว่าริชาร์ดอย่างแน่นอน นี่มันไม่ใช่เรื่องยากเลยในหมู่ของขุนนาง และไม่ใช่เรื่องน่าอายเท่าไหร่ด้วย นี่ถือเป็นสนามรบอีกทางเลือกหนึ่งทว่าความหมายและอิทธิพลของมันก็ไม่น้อยไปกว่าสนามรบจริง ๆ

ความมุ่งมั่นในแววตาของสตีเว่นปรากฏขึ้นอีกครั้ง “นี่เป็นวิธีการหนึ่ง แต่โอกาสที่จะสำเร็จก็มีอยู่เพียงน้อยนิด ข้าไม่สามารถเอาความหวังมาวางไว้กับแผนการนี้ได้ แต่มีอยู่สองสามคนในดีพบลูที่ข้าคิดว่าสามารถใช้พวกเขาได้ หากมันจำเป็นจริง ๆ ข้าก็ไม่ลังเลที่จะทำให้ริชาร์ดหายไป !”