บทที่ 208 – ตาย, ชายชราหัวล้าน

 

 

 

 

เทียนกวงหมิงร่อนลงจากท้องฟ้าด้วยหมัดที่เรียบง่ายที่สังหารพระอ้วน เขามองไปรอบ ๆ ด้วยความมั่นใจ

 

ออร่าของเขาระเบิดออกทั้งหมด ออร่าของเซียนมนุษย์สูงสุดได้ปราบปรามทุกคนในเมืองทำให้หลายคนหายใจได้ยาก

 

แม้ว่าพระบางส่วนจะมีการบ่มเพาะอาณาจักรนักบุญยิ่งใหญ่ แต่ในสายตาของเทียนกวงหมิงพวกเขาก็เป็นแค่อูฐหัวโล้น

 

พวกเขากล้าโจมตีลูกค้าของธนาคารแห่งจักรวาลจริงๆดังนั้นพวกเขาจึงสมควรตาย !

 

เทียนกวงหมิงจ้องมองอย่างดุร้ายและออร่าของเขาก็สั่นคลอนปราบปรามพระสงฆ์อาณาจักรนักบุญยิ่งใหญ่ทั้งหกและเขาทำให้พวกนั้นทั้งหมดสั่นสะท้าน

 

มนุษย์คนอื่น ๆ ที่ทางเข้าสังเกตเห็นว่าสถานการณ์รุนแรงอยู่พวกเขาจึงหนีไปโดยปล่อยให้พื้นที่ทั้งหมดว่างเปล่า

 

“ บุคคลนี้เป็นบุตรชายของปีศาจและวัดต้าหลินของข้ากำลังตามล่าเขา แม้ว่าการบ่มเพาะของเจ้าจะสูง แต่เจ้าก็ต้องแสดงความเคารพต่อวัดต้าหลินใช่ไหม ? ”

 

พระภิกษุที่มีใบหน้าดูเหมือนโครงกระดูกต่อต้านแรงกดดันและตั้งคำถามกับเทียนกวงหมิง

 

พระรูปอื่น ๆ ก็มองเขาอย่างไม่พอใจ

 

วัดต้าหลินของพวกเขาได้รับการเคารพนับถือไม่ว่าพวกเขาจะไปที่ไหนและพวกเขาก็ได้รับการปฏิบัติเหมือนแขกคนสำคัญ พวกเขาเคยถูกกระทำเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใด?

 

พวกเขาต้องการใช้ชื่อของวัดต้าหลินเพื่อคุกคามเทียนกวงหมิงและทำให้เขาล่าถอย

 

แต่เทียนกวงหมิงเคยได้ยินเรื่องวัดต้าหลินมาก่อนหรือไม่ ?

 

เขายิ้มอย่างดูถูกเหยียดหยาม “ วัดต้าลินผู้น่ารังเกียจ ปู่ของเจ้า เทียนกวงหมิงผู้นี้จะไม่สนใจพวกเขา พระเพียงไม่กี่รูปที่เพิ่งเรียนรู้วิธีการพูดและเจ้ากล้าที่จะตำหนิและดุด่าคนอื่น ? ”

 

“ เจ้า… !! ” พระผอมจ้องที่เทียนกวงหมิงด้วยความโกรธและเขารู้สึกว่าเทียนกวงหมิงเป็นคนไม่มีเหตุผลจริงๆ

 

เทียนกวงหมิงไม่มีเหตุผลจริงๆและตอนนี้เขาไม่มีความสุข

 

“ เพราะขยะอย่างเจ้า ข้าจึงต้องรีบเร่ง ขาของข้าลุกเป็นไฟจากการเร่งรีบมาที่นี่ ! ” เทียนกวงหมิงโกรธมาก

 

“ บุตรแห่งปีศาจร้ายกาจอะไร…พระหัวโล้นทุกคนกำลังพ่นเรื่องไร้สาระ หากเจ้าไม่สามารถเอาหลักฐานใดๆออกมาได้ข้าก็บอกได้ว่าพวกเจ้าทุกคนเป็นกลุ่มคนที่ผิดศีลธรรม !! ” เทียนกวงหมิงหัวเราะอย่างเย็นชา

 

“ วัดต้าหลินของข้าอยู่ในดินแดนพระพุทธองค์โบราณมา 1,000 ปีแล้ว เจ้าเป็นใครถึงกล้ามาดูถูก ”

 

“ เจ้าหยิ่งแค่ไหนที่ทำให้ชื่อวัดต้าหลินของข้ามัวหมอง ! ”

 

พระไม่กี่รูปจ้องเขาอย่างโกรธเคือง พวกเขาเกลียดเทียนกวงหมิงจนถึงกระดูก

 

เทียนกวงหมิงหัวเราะอย่างเย็นชา “ เจ้าไม่อนุญาตให้คนอื่นมาทำให้วัดต้าหลินของเจ้ามัวหมอง แต่เจ้ายอมให้ตัวเองดูถูกคนอื่นและเรียกเขาว่าบุตรชายของปีศาจ ตรรกะแบบนั้นคืออะไรกัน ? ”

 

“ เด็กคนนี้เป็นบุตรของปีศาจ พระในวัดต้าหลินของข้าทำนายมา !! ” พระผอมจ้องมองด้วยความเดือดดาล

 

“ ไร้สาระ !!!!” เทียนกวงหมิงอารมณ์ร้อนและว่าพระทันที

 

“ เจ้า…เจ้า…เจ้ากล้าดูถูกพระวัดต้าหลินของข้าจริงหรือ ??? ” พระไม่กี่รูปโกรธจนตัวสั่น

 

พวกเขาไม่สามารถเอาชนะเทียนกวงหมิงได้มิฉะนั้นพวกเขาเพียงไม่กี่คนจะพุ่งเข้าโจมตีเขาและบอกให้เขารู้ว่าวัดต้าหลินไม่ควรดูถูก

 

เทียนกวงหมิงหัวเราะอย่างเย็นชา “ ทำไม ? เจ้าไม่อนุญาตให้คนอื่นถามเจ้าหรือไง ? ”

 

“ พระชั้นสูงขยะซึ่งไม่สามารถแม้แต่จะปล่อยเด็ก 10 ขวบไว้ได้ บุตรชายของปีศาจไร้สาระอะไรกัน…ถ้าเด็กอายุ 10 ขวบเป็นเช่นนั้นพระของเจ้าจะเป็นอะไร ? ” เทียนกวงหมิงต่อว่าโดยไม่สนอะไร

 

“ กบฏ !! เจ้ากล้าดูถูกพระชั้นสูงของวัดต้าหลิน ” พระผอมสั่นสะท้านจากความโกรธ เขาเพิกเฉยต่อความแตกต่างในการบ่มเพาะและโจมตีอย่างรุนแรง

 

ประกายแวววาวในดวงตาของเทียนกวงหมิงเขาไม่ได้โจมตีและพวกเขากล้าที่จะโจมตี ?

 

“ คุกเข่าลงเพื่อปู่ของเจ้า ! ” เทียนกวงหมิงก็ตะโกน เสียงของเขาเหมือนระฆังที่ดังก้องไปทั่วท้องฟ้า

 

ในวินาทีต่อมาพระคุกเข่าต่อหน้าเทียนกวงหมิงและขอทาน

 

หลังของเขาตรงและเข่าของเขาถูกับพื้นแข็ง มันเจ็บปวดมากจนกัดฟันแน่น

 

“ เจ้ารู้ไหมว่าข้าเกลียดอะไรที่สุด ? ” เทียนกวงหมิงหัวเราะอย่างเย็นชา

 

“ สิ่งที่ข้าเกลียดที่สุดคือพระปลอมเหมือนพวกเจ้าที่กล่าวหาและตำหนิผู้อื่น เป็นเพราะเจ้าสนใจสมบัติของเขาสินะ ! ” เทียนกวงหมิงหัวเราะอย่างเย็นชาและต่อว่าวัดต้าหลิน

 

การแสดงออกของพระรูปอื่นๆดูอึดอัดเล็กน้อย

 

เทียนกวงหมิงแข็งแกร่งเกินไปและพวกเขาไม่สามารถตอบโต้ได้เลย

 

บางคนถอยออกไปอย่างช้าๆและต้องการแจ้งให้อาจารย์ของพวกเขามาสังหารเทียนกวงหมิง

 

เทียนกวงหมิงหันกลับมาและมองไปที่พวกเขาสองสามคน เมื่อเขาเห็นฉากเหล่านั้นเขาก็เยาะเย้ยอย่างเย็นชาและตบ

 

“ เจ้าเหมือนปลาตัวเล็ก ๆ ไม่กี่ตัวที่กล้าเล่นตลกต่อหน้าข้า เจ้าป่วยและเบื่อกับการมีชีวิตอยู่หรือเปล่า ? ทุกคนคุกเข่าลง ! ” เทียนกวงหมิงโกรธมากและระงับพวกเขาด้วยการยกมือขึ้น

 

พื้นสั่นสะเทือน รอยแตกปรากฏบนกำแพงเมืองและจากทั้งเจ็ดคนเสียชีวิตหนึ่งคนและอีกหกคนคุกเข่าลง

 

เทียนกวงหมิงมองไปรอบ ๆ “ ตามตรรกะของเจ้า ข้าสามารถประกาศไว้เลยว่าพวกเจ้าทุกคนเป็นผู้ที่เสื่อมทรามของพระพุทธศาสนาและกำลังทำลายชื่อเสียงของพระพุทธศาสนา ดังนั้นข้าสามารถสังหารพวกเจ้าทั้งหมดได้ !! ”

 

หน้าตาของเหล่าพระเปลี่ยนไป พวกเขาหวาดกลัวมากและทุกคนต้องการขอร้อง

 

“ อย่าฟังเรื่องไร้สาระของเขา พระเหล่านี้พูดเก่งเท่านั้นและคำพูดฟังดูไพเราะกว่าเพลง ” ขอทานน้อยพูดทันทีและเขาไม่ต้องการให้คนที่ช่วยชีวิตเขาถูกล่อลวงโดยพระเหล่านั้น

 

เทียนกวงหมิงแตะศีรษะของเขาและพูดอย่างมั่นใจว่า “ ไม่ต้องกังวลข้าไม่ใช่คนโง่ ”

 

“ พวกเขาทั้งหมดเป็นคนที่พยายามจะสังหารเจ้า เจ้าต้องการสังหารพวกเขาด้วยตนเองหรือไม่ ? ? ” จู่ๆเทียนกวงหมิงก็ถามขึ้น

 

ดวงตาของขอทานสว่างขึ้นและเขาก็ประหลาดใจ “ ได้หรือ ? ”

 

“ แน่นอนเจ้าสามารถ เป็นเรื่องธรรมดาที่คนเราจะต้องแก้แค้น ! ” เทียนกวงหมิงหยิบดาบออกมาและส่งต่อให้กับขอทาน

 

ขอทานน้อยหยิบมันขึ้นมาและมัดผมยุ่ง ๆ เผยให้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลา ดวงตาของเขาเกิดประกายไฟและการแสดงออกของเขาเป็นความโกรธ

 

บิดามารดาของเขาถูกสังหาร !

 

ตระกูลถูกกวาดล้าง !

 

เขาโชคดีที่หลบหนี แต่ไม่มีที่ให้ไปและเป็นได้แค่ขอทาน

 

ทั้งหมดนี้เกิดจากพระที่อยู่ตรงหน้า

 

คิดยังไงก็โกรธ

 

“ พวกเราเป็นพระจากวัดต้าหลินนะ ! ”

 

“ ถ้าเจ้าสังหารเราเจ้าก็เป็นบุตรของปีศาจจริงๆ ”

 

พระตกใจกลัวและพยายามขู่ให้เขากลัว

 

“ บุตรชายของปีศาจ ? ” ขอทานหัวเราะอย่างเย็นชา “ ถ้าข้าสามารถถอนรากถอนโคนวัดต้าหลินของเจ้าได้แม้ว่าข้าจะเป็นบุตรชายของปีศาจแล้วมันจะยังไงล่ะ ? ”

 

“ วันนี้ข้าเป็นบุตรชายของปีศาจหลี่อู่หยา ! ” ขอทานตะโกนเรียก เขายกดาบยาวขึ้นและฟันลง

 

พระไม่กี่รูปที่คุกเข่าอยู่บนพื้นก็สั่นเทา ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็ไม่สามารถปิดกั้นดาบเล่มนั้นได้

 

“ บุตรแห่งปีศาจ เจ้ากำลังแสดงออกถึงธรรมชาติที่แท้จริงของเจ้าตั้งแต่อายุยังน้อย วันนี้ข้าจะจับเจ้าและขังเจ้าไว้ในอารามสังหาร เพื่อให้เจ้าคิดและชำระพลังปีศาจออกจากร่างกายของเจ้า ! ” ใครบางคนตะโกนอย่างดุเดือดจากระยะไกล มันเป็นพระ

 

“ อาจารย์ ! ” พระไม่กี่รูปมีอารมณ์และเห็นความหวังของพวกเขาจริงๆ

 

พระเอื้อมมือออกไปและพลังปราณที่มองไม่เห็นก็ระเบิดชี้ไปที่ร่างของหลี่อู่หยา

 

ถ้าหลี่อู่หยาไม่หลบมันแม้ว่าเขาจะรอดชีวิตเขาก็จะพิการ

 

เมื่อเทียนกวงหมิงเห็นเช่นนี้ดวงตาของเขาก็เป็นประกายและเขาพูดอย่างเย็นชา “ เจ้ากล้าสังหารคนตรงหน้าข้า เจ้ามันรนหาที่ตายจริงๆ! ”

 

“ เจ้าพระหัวโล้นตายด้วยน้ำมือปู่คนนี้ซะ ! ” เทียนกวงหมิงชกไปข้างหน้า