บทที่ 226 – เจ้าต้องการเรียนรู้วรยุทธ์ดาบหรือไม่ ?

 

 

 

 

ภายในธนาคารแห่งจักรวาลเสี่ยวฉีกำลังจัดทำสัญญาในห้องโถงการค้า หลลี่เซียนเต่าไม่กล้าที่จะรอรับหลี่หวู่หยา หากเสี่ยวฉีสังเกตเห็นแผนการที่เขาเก็บเป็นความลับมานานจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง

 

หลี่เซียนเต่าจึงมาที่ห้องโถงมรดกมีว่าวกระดาษแขวนอยู่มากมาย ด้วยลมเล็กน้อยว่าวจะกระทบกันและส่งเสียงที่คมชัด

 

หลี่เซียนเต่ายืนเอามือไพล่หลังและรอให้ เทียนกวงหมิง พาหลี่หวู่หยาเข้ามา

 

เทียนกวงหมิงรู้ว่าหลี่เซียนเต่าต้องการพบหลี่หวู่หยาเป็นการส่วนตัวดังนั้นเขาจึงระมัดระวังอย่างมากในกรณีที่ เสี่ยวฉี จะพบ

 

โชคดีที่เขาไม่เห็นเสี่ยวฉี

 

หน้าห้องโถงมรดกเทียนกวงหมิงพูดกับหลี่อู๋หยาด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ เข้าไปเลยนายท่านกำลังรอเจ้าอยู่ ”

 

หลี่หวู่หยา พยักหน้าและเดินเข้าไปใน ห้องโถงมรดก คนเดียว

 

มันแตกต่างจากห้องโถงทองคำที่สง่างามและส่องแสงที่ หลี่หวู่หยา จินตนาการไว้ ห้องโถงมรดก เก่ามากและมีรอยแตกมากมาย ด้านบนเขามีว่าวกระดาษจำนวนมากที่ให้เสียงที่คมชัดราวกับว่าพวกเขากำลังต้อนรับ หลี่หวู่หยา

 

ในส่วนลึกของห้องโถงมีร่างสูง เขาสวมเสื้อคลุมสีดำและหันหลังให้เขา

 

หลี่หวู่หยา จำได้ทันทีว่าเขาเป็นเจ้าของธนาคารแห่งจักรวาล เขาเป็นเจ้านายของเทียนกวงหมิง

 

“ คารวะผู้อาวุโส ” หลี่หวู่หยา กล่าวด้วยความเคารพ

 

หลี่เซียนเต่าหันกลับมาพร้อมกับสวมหน้ากากและจ้องไปที่ หลี่หวู่หยา ด้วยสายตาที่สงบ “ เจ้าได้เข้าไปในธนาคารแห่งจักรวาลแล้ว เจ้าสามารถซื้อขายอะไรก็ได้ เจ้าต้องการอะไร ? “

 

หลี่วู่หยารู้เรื่องนี้เขาจึงไม่แปลกใจ “ ผู้อาวุโสข้าต้องการให้ท่านช่วยข้าจัดการวัดต้าหลิน ! ”

 

หลี่เซียนเต่า เดาและถามว่า “ เจ้าจ่ายด้วยอะไรได้บ้าง ?  ”

 

“ ในโลกนี้มีหยินและหยาง ถ้าเจ้าต้องการบางอย่างเจ้าต้องจ่ายบางอย่าง วัดต้าหลินเป็นนิกายอันดับต้น ๆ ในดินแดนพระพุทธรูปโบราณ พวกเขายังได้รับการสนับสนุนจากพระพุทธศาสนาในเก้าแดนนภา เนื่องจากเจ้าต้องการให้ข้ากำจัดมันออกเจ้าสามารถจ่ายด้วยอะไรได้บ้าง ? ” หลี่เซียนเต่ากล่าว

 

หลี่หวู่หยายืดหลังของเขาให้ตรง “ เส้นลมปราณวิญญาณพระเจ้า ! ”

 

“ เท่าไหร่ ? ” หลี่เซียนเต่าถาม

 

“ 10,000 เส้น ! ” หลี่หวู่หยา ยกนิ้วขึ้นหนึ่งนิ้วและกล่าวอย่างหนักแน่น

 

“ พวกมันอยู่ที่ไหน ? ” การแสดงออกของ หลี่เซียนเต่าไม่เปลี่ยนและถาม

 

“ ในร่างกายของข้า ” หลี่หวู่หยากล่าว

 

หลี่เซียนเต่า มองเด็กตรงหน้าด้วยความตกใจ เขาไม่สามารถมองเห็นได้ว่าเส้นลมปราณวิญญาณเทพเจ้า 10,000 เส้น ซ่อนอยู่ในร่างกายของเขา

 

“ สายเลือดของข้าพิเศษมากและพระที่วัดต้าหลินก็กล่าวไม่ผิด แท้จริงข้าเป็นเหมือนบุตรชายของปีศาจ ร่างกายของข้ามีพื้นที่มืดซึ่งสามารถซ่อนหลายสิ่งได้ ” หลี่หวู่หยา เปิดเผยความลับของเขาก่อนที่จะคุกเข่าลงบนพื้นและมองไปที่ หลี่เซียนเต่า

 

“ นายท่านแห่งธนาคารจักรวาลที่ลึกลับและแข็งแกร่ง ข้ายินดีที่จะใช้เส้นลมปราณวิญญาณเทพเจ้า 10,000 เส้นและชีวิตของข้าเพื่อเชิญท่านไปกำจัดวัดต้าหลิน หลี่หวู่หยา กล่าวเสียงดัง

 

“ เจ้าต้องการขายชีวิตของเจ้าให้ข้าหรือ ? ” หลี่เซียนเต่าถาม

 

“ ใช่ เทียนกวงหมิง เป็นอาจารย์ของข้าและถ้าข้าไม่ต้องการให้เราแยกจากกันข้าก็ต้องเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของท่าน นั่นคือสิ่งที่อาจารย์บอกข้ามา ” หลี่หวู่หยา เปิดเผย เทียนกวงหมิง โดยไม่ลังเลใด ๆ

 

หลี่เซียนเต่า ไม่แปลกใจ เป็นเรื่องปกติที่ เทียนกวงหมิง จะคิดเช่นนั้น

 

“ แล้วพื้นที่สีดำนั้นใหญ่แค่ไหน ? ” หลี่เซียนเต่า อยากรู้อยากเห็นมากขึ้น

 

นี่เป็นเพราะพระของวัดต้าหลินไม่ค้นพบพื้นที่ดำนั้น เทียนซิน และ ลูซิเฟอร์ ก็ไม่ได้ทำเช่นกัน แม้แต่ หลี่เซียนเต่าเองก็ยังทำไม่ได้

 

นั่นหมายความว่าพื้นที่สีดำของ หลี่หวู่หยา นั้นน่าทึ่งมากและสามารถปิดกั้นความสามารถทางประสาทสัมผัสของทุกคนได้

 

เมื่อ หลี่หวู่หยา ได้ยินคำพูดของ หลี่เซียนเต่า เขาก็คิดว่า ” ข้าไม่รู้ ! “

 

“ เจ้าไม่รู้ว่าพื้นที่ของเจ้าใหญ่แค่ไหน ? ” หลี่เซียนเต่า อยากรู้อยากเห็นจริงๆ

 

หลี่หวู่หยา ส่ายหัว “ การฝึกฝนของข้าต่ำเกินไป บิดามารของข้าก็ไม่เข้มแข็งเช่นกันและพวกเขาก็พยายามทดสอบให้ข้า แต่ไม่สำเร็จ จนถึงตอนนี้ข้าไม่รู้ว่าพื้นที่ใหญ่แค่ไหน ”

 

หลี่เซียนเต่า มองด้วยความตกใจ มีบางอย่างเช่นนี้ ?

 

แต่เนื่องจากมันสามารถใส่เส้นลมปราญวิญญาณเทพเจ้าได้ 10,000 เส้นจึงต้องมีขนาดใหญ่มาก

 

“ ให้ข้าช่วยทดสอบแล้วกัน  ”

 

หลี่เซียนเต่า เดินช้าๆ

 

หลี่หวู่หยา ผ่อนคลายในทันทีและไม่ได้ขัดขืนเลย

 

เขาก็อยากรู้ด้วยว่าพื้นที่ของเขาใหญ่แค่ไหน !

 

หลี่หวู่หยา วางมือบนศีรษะของเขา เขาอยู่ห่างออกไปสามเซนติเมตรและ พลังปราณที่หนาก็พุ่งเข้ามา

 

หลี่หวู่หยา รู้สึกว่าร่างกายของเขาสั่น ดวงอาทิตย์อันอบอุ่นลอยขึ้นในร่างกายของเขาและกวาดมันทั้งหมดก่อนเข้าสู่หัวใจของเขา

 

ที่ขอบหัวใจของเขามีจุดสีดำ นี่คือพื้นที่สีดำ

 

พลังปราณของ หลี่เซียนเต่า พุ่งเข้ามาและมันเหมือนกับวัวที่ทำจากดินจมลงไปในมหาสมุทร ไม่มีใครมองไม่เห็นพรมแดนเลย

 

หลี่เซียนเต่า สัมผัสได้ถึงพลังปีศาจที่พุ่งพล่านในอวกาศและมันน่ากลัวมาก

 

หลี่เซียนเต่ามองเด็กน้อยด้วยความตกใจเขาไม่ได้คาดหวังว่าเด็กคนนี้จะมีพลังปีศาจที่น่ากลัวเช่นนี้

 

พระชราเอาแต่พูดว่าหลี่อู๋หยาเป็นบุตรของปีศาจ ดูเหมือนว่าเขาพูดถูก !

 

แต่เขาไม่ควรสังหารตระกูลของ หลี่หวู่หยา จริงๆ นั่นเป็นเพียงการบังคับให้ หลี่หวู่หยา แก้แค้น

 

“ ผู้อาวุโสเกิดอะไรขึ้น ? ” หลี่หวู่หยา มองไปที่ หลี่เซียนเต่า ด้วยความกังวลใจ

 

หลี่เซียนเต่า ส่ายหัว “ ไม่มีอะไร สิ่งที่เจ้าอาจรู้สึกต่อไปจะเจ็บเล็กน้อย ”

 

“ ข้าไม่กลัวความเจ็บปวด ! ” หลี่หวู่หยา มั่นคง

 

หลี่หวู่หยา ส่งพลังปราณทั้งหมดของเขาไปในอวกาศสีดำ

 

หลี่วูหยากัดฟันและร่างกายของเขาก็สั่น เขารู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจจริงๆ

 

แต่เขารับมันไว้และไม่ตะโกนออกมาดัง ๆ

 

หลี่เซียนเต่า หลับตาลงพลังปราณพุ่งขึ้นในพื้นที่สีดำนั้น

 

ครั้งแรกที่เขาตรวจสอบความรู้สึกของ หลี่เซียนเต่า ถึง 100 ไมล์

 

เขาเห็นเส้นลมปราณพระเจ้ามากมายอยู่ข้างใน

 

แต่ 100 ไมล์ไม่ใช่ขีดจำกัด

 

ในขณะนี้ หลี่เซียนเต่าหยุดลงเขาแตะขอบอวกาศ

 

เส้นเมริเดียนวิญญาณเทพเจ้า 10,000 เส้นใช้ระยะทาง 300 ไมล์และมีพื้นที่ว่าง 200 ไมล์

 

หลี่เซียนเต่า มองไปที่ หลี่หวู่หยา ด้วยความประหลาดใจ ผู้ชายคนนี้เป็นสมบัติ

 

เขามีค่ามากกว่าอาจารย์ของเขา

 

ในขณะนี้ หลี่เซียนเต่า รู้สึกว่า เทียนกวงหมิง ได้หยิบสมบัติขึ้นมาโดยการรับเขาเป็นศิษย์

 

เป็นโชคดีที่ เทียนกวงหมิง รวมตัวกันมากว่าแปดชีวิต

 

“ ข้าจะเอาเส้นลมปราญวิญญาณพระเจ้าออกไปดังนั้นจงอดทนกับมัน ” หลี่เซียนเต่า กล่าวอย่างใจเย็น

 

หลี่หวู่หยา กัดฟันและพยักหน้า

 

เขาเป็นคนที่มุ่งมั่น นอกเหนือจากความตายแล้วทุกสิ่งทุกอย่างยังเป็นเพียงสิ่งเล็กน้อย

 

บุรุษจะบอกว่าเหนื่อยจากเรื่องเล็กน้อยได้อย่างไร ?

 

เขาก็แค่กัดฟันปล่อยให้มันผ่านไป !

 

หลี่เซียนเต่าดึงเส้นลมปราณวิญญาณเทพเจ้าอย่างรวดเร็ว

 

10,000 เส้นลมปราณเทพวิญญาณ 10 นาที ใบหน้าของ หลี่หวู่หยา เปลี่ยนเป็นสีขาวและเขาไร้เรี่ยวแรง

 

แต่นี่เป็นครั้งที่สองที่ หลี่หวู่หยา รู้สึกเช่นนั้น ครั้งแรกคือเมื่อพวกเขาถูกเอาเข้าไปเก็บ

 

เมื่อหลี่เซียนเต่าดึงเส้นลมปราณเทพขั้นสุดท้าย หลี่หวู่หยา ก็ล้มลงกับพื้น มีเหงื่อบนร่างกายของเขามากพอที่จะก่อตัวเป็นแม่น้ำ

 

หลี่เซียนเต่า รู้สึกประทับใจและทันใดนั้นเขาก็พูดว่า “ เจ้าต้องการเรียนรู้วรยุทธ์ดาบหรือไม่ ? ”