บทที่ 236 – ทุกคนอยู่ที่นี่

 

 

 

 

พลังงานปีศาจมหาศาลกระจายออกไปรอบ ๆ ภูเขา พระพุทธรูปขนาดยักษ์ถูกแกะสลักบนภูเขาและเศียรของพระพุทธรูปหักโดย ปีศาจกบ

 

เศียรพระพุทธรูปขนาดยักษ์ถูกทุบที่หน้า หอคอยลงทัณฑ์ ทำให้ภูเขาสั่นสะเทือน ฝุ่นคลุ้งและสร้างความหวาดกลัวให้กับพระหลายรูปในวัดต้าหลิน

 

ดวงตาของ พระอาวุโสที่หนึ่ง กำลังจะโผล่ออกมาจากเบ้าและเขากัดฟัน “ ปีศาจกบ เจ้ายังไม่ตายเหรอ ”

 

ร่าง 100 ฟุตของ ปีศาจกบ หายไปเพียงครึ่งเดียว แต่เขาน่ากลัวยิ่งกว่านั้น เขาคำรามขึ้นไปบนท้องฟ้าดูดซับพลังปีศาจเข้าสู่ร่างกายของเขา “ ข้าจะกล้าตายได้อย่างไรก่อนที่ข้าจะกวาดล้างวัดต้าหลินของเจ้า ”

 

“ เป็นเรื่องดีที่เจ้ามาในวันนี้ เมื่อ 8,000 ปีก่อนร่างกายของเจ้าครึ่งหนึ่งถูกฟันออกไป วันนี้เจ้าต้องทิ้งร่างกายไว้ที่นี่ทั้งหมด !! ” พระอาวุโสที่หนึ่ง กล่าวอย่างเย็นชา

 

“ วันนี้ข้ามาที่นี่เพื่อเอาคืนอีกครึ่งหนึ่งของข้า พระชั่วเจ้าทั้งหลายได้ทำลายชื่อเสียงที่ดีของพระพุทธศาสนา ถึงเวลาแล้วที่พวกเจ้าทุกคนจะถูกกวาดล้าง ” ปีศาจกบ คำราม มันผลักด้วยขา แต่เพียงผู้เดียวและพุ่งออกไปโดยลงจอดที่หน้า หอคอยลงทัณฑ์

 

เขาต้องการที่จะเอาอีกครึ่งหนึ่งของร่างกายของเขากลับคืนมา

 

” ไม่ดีแล้ว หยุดสัตว์ประหลาดตัวนี้ ! ” พระอาวุโสที่หนึ่ง โห่ร้องด้วยความโกรธ ร่างกายของเขากระพริบและฝ่ามือของเขาปกคลุมไปทั่วบริเวณ

 

ฝ่ามือขนาดยักษ์ปรากฏขึ้นในสวรรค์และโลกและปกคลุมลง มันต้องการที่จะทุบ ปีศาจกบ

 

“ วรยุทธ์ดาบนรกอาบี้ ! “

 

หลี่หวู่หยาฟันไปข้างหน้าด้วย ดาบเจ้าเหนือหัว ทำให้ฝ่ามือทองคำแตกสลายโดยตรง

 

พลังงานดังกึกก้องและระเบิดทำให้ออร่าขนาดยักษ์ออกมา หลี่หวู่หยาปกป้องปีศาจกบและพูดอย่างเย็นชา “ ไปเอาร่างของเจ้าไป ข้าจะจัดการที่นี่ ”

 

ปีศาจกบ พยักหน้าแล้วเอื้อมมือดึงที่ หอคอยลงทัณฑ์ และเปิดหอคอยขึ้นมา

 

“ วัดต้าหลินไม่ใช่สถานที่ที่เจ้าสองคนจะทำตัวหยิ่งผยองได้ขนาดนี้ !!! ” พระที่เป็นสาวก กังเซิง ไม่สามารถนั่งนิ่ง ๆ ได้อีกต่อไปและเยาะเย้ยอย่างเย็นชา ร่างกายของเขาเหมือนสายฟ้ากระพริบไปข้างหน้าด้วยนิ้วของเขาราวกับดาบในขณะที่เขาใช้เทคนิคดาบดาโม

 

ดาบแทงไปที่ ปีศาจกบ

 

ปีศาจกบ กำลังเคลื่อนย้ายหอคอยสังหารโดยใช้พละกำลังทั้งหมดที่มีในการทำเช่นนั้น เขาไม่สามารถป้องกันได้เลย

 

แต่มันไม่กลัว มันไม่ได้หันหัวด้วยซ้ำ ปีศาจกบ ไม่สนใจดาบที่อยู่ด้านหลังของเขาเลย

 

นั่นเป็นเพราะมีใครบางคนปรากฏตัวขึ้นและยังใช้วรยุทธ์ดาบเพื่อโจมตี กังเซิง

 

เขาปรากฏตัวด้านหลัง ปีศาจกบ และจ้องไปที่ กังเซิง อย่างเย็นชา

 

กังเซิง โกรธมาก “ เจ้ามาจากไหน ? ”

 

“ ข้าเป็นแค่พระธรรมดา ! ” เทียนซิน กล่าวอย่างใจเย็น

 

“ เจ้าได้ทรยศพระพุทธองค์และสมรู้ร่วมคิดกับปีศาจและอสูรจริงๆ ตอนนี้เจ้ากำลังหยุดข้าไม่ให้สังหารอสูรตัวนี้เหรอ ? ” กังเซิง ตั้งคำถามกับ เทียนซิน

 

“ พวกเจ้าทุกคนคือคนที่ทรยศต่อพระพุทธศาสนามิใช่หรือ ? ” เทียนซิน หัวเราะอย่างเย็นชา

 

“ เจ้าใช้ชื่อศาสนาพุทธเพื่อทำสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าอสูรและปีศาจ เจ้าสังหารคนอย่างเปิดเผยปราบปรามและขังคนในนามของศาสนา เจ้าโกหกพระพุทธองค์ นั่นคือสิ่งที่พระคัมภีร์สอนเจ้งั้นหรือ ? ” เทียนซิน หัวเราะอย่างเย็นชา

 

แม้ว่าเขาจะรวมพระพุทธองค์และปีศาจเข้าด้วยกัน แต่เขาก็ไม่ลืมว่าเขาเป็นพระและครั้งหนึ่งเขาเคยศรัทธาในพระพุทธองค์

 

เทียนซิน อ่านหนังสือหลายเล่มและไม่มีใครพูดอะไรเกี่ยวกับการปล่อยให้ วัดต้าหลิน ทำตัวเย่อหยิ่ง

 

” พระปีศาจคือพระปีศาจ เจ้ามีวิธีพูดจริงๆ เจ้าช่วยปีศาจและสัตว์ประหลาดและยังกล้าที่จะตำหนิเราด้วย ” กังเซิง หัวเราะอย่างเย็นชา

 

เทียนซินถอนหายใจ “ ตอนนี้ข้าไม่อยากตำหนิเจ้า ข้าแค่อยากจะสังหาร เตรียมความตายเสียเถอะ “

 

แสงสีทองส่องออกมาจากร่างกายของ เทียนซิน เขาก้าวไปข้างหน้าและใช้แขนของเขาที่ใช้เป็นดาบฟันลงไป

 

ดวงตาของ กังเซิง จดจ่อ เขารู้ว่าเทียนซินแข็งแกร่งดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะประมาทเกินไป มือของเขาปกคลุมท้องฟ้าขณะที่เขาพยายามขัดขวางการโจมตีนั้น

 

พระทั้งสองปะทะกัน ร่างกายของ เทียนซิน สั่นและแขนของเขาเจ็บเล็กน้อย แต่เขาก็หายเป็นปกติในไม่กี่วินาที

 

แต่ กังเซิง กรีดร้องและบินถอยหลัง เขาถอยห่างออกไปหลายสิบเมตรก่อนที่จะทรงตัวได้

 

ความพยายามที่จะหยุดของเขาทำให้พื้นที่ 500 เมตรรอบ ๆ ระเบิดออกไปด้านนอก

 

ฝุ่นละอองและทรายถูกพ่นขึ้นไปในอากาศ มือของ กังเซิง กำลังสั่นสะท้านขณะที่เขามองไปที่ เทียนซิน ด้วยความไม่เชื่อ

 

ทั้งคู่อยู่ที่ อาณาจักรตำนานขั้น 33 แต่ทำไมมันถึงรู้สึกว่าของจริงและของปลอมล่ะ?

 

ความสงสัยปรากฏขึ้นในใจของ กังเซิง เขาเริ่มสงสัยว่าเขาจะตายหรือไม่ถ้าโดนหมัดเทียนซินสองสามครั้ง

 

ความรู้สึกนั้นเป็นความจริงและ กังเซิง รู้ดีว่าเขาไม่สามารถประมาทได้

 

ในวินาทีถัดมาเขาตะโกนว่า “ เจ้าอาวาส ส่งผู้เชี่ยวชาญทั้งหมดออกมา วันนี้เราจะทำลายปีศาจและอสูรเหล่านี้และคืนความสงบสุขให้กับโลก !! ”

 

เจ้าอาวาสวัดต้าหลิน มองด้วยความมืดและจมลง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เขาเห็น เทียนซิน และ ปีศาจกบ เขาก็เต็มไปด้วยความเกลียดชัง

 

ปีศาจกบ เกือบจะทำลายวัดต้าหลิน เมื่อ 8,000 ปีก่อน เทียนซิน เป็นพระ แต่เขาช่วยปีศาจและอสูร ทั้งหมดนี้ทำให้เจ้าอาวาสไม่มีความสุขจริงๆ

 

เขารู้สึกว่าเทียนซินเป็นพระที่แปดเปื้อน เขาทำให้พวกเขาแปดเปื้อน !

 

” อสูรและปีศาจกำลังสร้างความหวาดกลัวให้กับโลก เจ้าอาวาสองค์ที่เก้าของวัดต้าหลินขอให้พระพุทธองค์ช่วยเรา ” ทันใดนั้นเจ้าอาวาสวัดต้าหลินก็โค้งคำนับสวรรค์

 

วัดต้าหลินทั้งหมดเริ่มสั่นคลอนและเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่รอบด้าน

 

ในถ้ำเล็กๆ หลายๆ พระชรายืนขึ้นและก้าวออกไป ร่างกายของพวกเขาอ่อนเยาว์ลงเรื่อย ๆ แต่ละก้าวที่พวกเขาทำทำให้พวกเขาอายุน้อยกว่าหนึ่งปี

 

เขาเป็นเจ้าอาวาสคนแรกของวัดต้าหลินและอยู่ที่นี่อย่างสันโดษ

 

นอกจากนี้ยังมีครั้งที่ 2, 3, 4 …

 

ผู้เชี่ยวชาญชั้นนำทั้งหมด 8 คนปรากฏตัว พวกเขาทั้งหมดเป็นคนชรา ร่างกายของพวกเขาบางส่วนแห้งกรังในขณะที่บางส่วนของพวกเขาตายไปแล้วครึ่งหนึ่ง …

 

แต่เมื่อเจ้าอาวาสของ วัดต้าหลิน ตะโกนเรียกพวกเขาพวกเขาทั้งหมดก็เดินออกไปทีละคนและปรากฏตัวที่หน้า หอคอยลงทัณฑ์

 

“ ศักดิ์ศรีของวัดต้าหลินไม่สามารถแปดเปื้อนได้ ! ” พระชรากล่าวอย่างเย็นชา

 

“ ปีศาจกบ เจ้าไม่ได้ตายเมื่อ 8,000 ปีก่อนและตอนนี้เจ้าต้องการใช้อีกครึ่งหนึ่งของเจ้าเพื่อเขย่า หอคอยลงทัณฑ์ ช่างเป็นความฝันที่โง่เขลา !! ” เจ้าอาวาสที่ 2 เห็นแบบนั้นก็หัวเราะอย่างเย็นชา

 

เขาเป็นคนที่รับผิดชอบในตอนนั้น ปีศาจกบ นำอสูรอีกเจ็ดตัวเข้าโจมตี วัดต้าหลิน และเกือบจะประสบความสำเร็จ นี่คือสาเหตุที่เจ้าอาวาสตัวที่สองเกลียด ปีศาจกบ

 

“ วันนี้ข้าจะสามารถย้ายหอคอยสังหารได้อย่างแน่นอน ” ปีศาจกบ ร้องตะโกน เขาไม่สนใจอะไรที่อยู่ข้างหลังเขาและจดจ่ออยู่กับการใช้กรงเล็บข้างเดียวเพื่อย้ายหอคอย

 

หอคอยลงทัณฑ์ เริ่มสั่นคลอน

 

ปีศาจกบ เห็นความหวังบางอย่าง

 

” สังหารพวกเขา !!  เราจะไม่ปล่อยให้พวกเขาทำลายหอคอยสังหารลง อสูรทั้งเจ็ดอยู่ข้างใน ” เจ้าอาวาสวัดต้าหลิน ตะโกนด้วยความโกรธ

 

” ไม่ต้องกังวลมีพวกเรามากมาย พวกเขาจะไม่วิ่งและจะไม่ประสบความสำเร็จ ! ” พระรูปหนึ่งกล่าวอย่างมั่นใจ

 

” เป็นอย่างนั้นแน่เหรอ ? ” ในขณะนั้นมีคนจำนวนมากบินจากท้องฟ้ามา แต่ไกล

 

เทพทั้งทั้งสี่,กงยู, ฉีไป๋, นักบวชชรา,หวู่เซียนเอ๋อร์ …