บทที่ 230 – ให้หนึ่ง 10,000 ปีแก่ข้าก่อน

 

 

 

 

 

กงยูได้รับการฝึกฝนในคลังเก็บหนังสือหมื่นประเทศเพื่อปรับปรุงตัวเองและเพิ่มความแข็งแกร่ง

 

ในเวลาเดียวกันเขาได้ปรับแต่งพลังของดาบเจ้าเหนือหัวข้องปรามาจาณ์เฒ่าเฉินให้กลายเป็นของเขาเอง ดังนั้นการปรับปรุงของเขาจึงไม่น่าเชื่อ

 

การปรับปรุงนี้เกินยอดรวมในช่วงสองสามพันปีที่ผ่านมา

 

กงยูไม่ได้มุ่งหน้าออกไปและผู้ที่เข้าและออกจากดินแดนนิรันดร์ คือฉีไป๋

 

ฉีไป๋ออกจากธนาคารแห่งจักรวาลและได้ยินข่าว เดิมทีนางไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนักและมันก็ปรากฏขึ้นในการสนทนาของนางกับกงยู

 

กงยูคิดถึง เทียนกวงหมิง และศิษย์ของเขา หลี่หวู่หยา ทันที

 

เมื่อพูดถึงสิ่งนั้นเทียนกวงหมิงก็ภูมิใจมากหลังจากมีศิษย์ !

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ หลี่เซียนเต่า มอบดาบนายเหนือหัวให้กับ หลี่หวู่หยา เขาก็รู้สึกยินดีมาก

 

เขาพา หลี่หวู่หยา ไปเยี่ยมพวกเขาทั้งหมดและเขาก็บอกให้ หลี่หวู่หยา ถือดาบไปด้วย ความหมายที่เขาต้องการอวดนั้นชัดเจนจริงๆ

 

เทียนกวงหมิงเป็นเหตุผลใหญ่ว่าทำไมกงยูถึงประทับใจหลี่หวู่หยาเป็นอย่างมาก

 

นี่คือเหตุผลที่ทั้งสองคุยกันก่อนที่จะมาหาหลี่เซียนเต่า

 

แต่พวกเขาจ้องไปที่ เทียนกวงหมิง และ หลี่หวู่หยา

 

“ เจ้ากำลังคุยกับนายท่านแล้วทำไมเจ้าถึงมองมาที่ข้า ” เทียนกวงหมิง ไม่เข้าใจ

 

“ เพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเจ้าสองคน ”  ฉีไป๋กล่าว

 

” อะไร ? ” เทียนกวงหมิง ขมวดคิ้ว เขาไม่สนใจที่จะเข้าใจรูปแบบและมองไปที่ฉีไป๋

 

ฉีไป๋มองไปที่ หลี่เซียนเต่า

 

” จงพูด ! ” หลี่เซียนเต่า สวมหน้ากากและเขาพูดอย่างใจเย็น

 

“ ข่าวมาจากดินแดนพุทธองค์โบราณ ว่าในอีก 10 วันพวกเขาจะส่งสายฟ้าเพื่อสังหารบุตรสาวเส้นทางปีศาจ ” ฉีไป๋กล่าว

 

“ สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับเราอย่างไร ? ” เทียนกวงหมิง ไม่เข้าใจ

 

“ ศิษย์ของข้าเป็นบุตรชายของปีศาจ แต่ไม่ใช่บุตรสาวเส้นทางปีศาจ ” เทียนกวงหมิง อธิบาย

 

หลี่หวู่หยา ขมวดคิ้วและรู้สึกไม่ดี

 

คนอื่น ๆ มองอย่างเงียบ ๆ

 

ฉีไป๋พูดต่อ “ สตรีนางนั้นนี้ชื่อหลี่ชิงเอ่อร์ ! ”

 

ร่างกายของ หลี่หวู่หยา สั่นสะท้าน “ พี่สาว ! ”

 

เทียนกวงหมิง ขมวดคิ้ว “ วัดต้าหลิน ไม่ได้สังหารทั้งตระกู,ของเจ้าหรือ ? ”

 

หลี่วูหยาตื่นตระหนกและพูดว่า “ ข้าไม่รู้ หลังจากคืนสังหารข้าเห็นศพของบิดามารดาและคนรับใช้ของข้า ข้ายังเห็นพี่สาวของข้าถูกไล่และบังคับให้ไปที่มุม จากนั้นข้าก็เป็นลมและได้รับการช่วยชีวิตด้วยนาฬิกา ”

 

เพื่อพิสูจน์ว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริงหลี่วูหยาหยิบนาฬิกาสีแดงที่ยังห้อยอยู่ที่คอของเขาออกมา

 

“ มันพิสูจน์ได้ว่าข้าพูดจริง ” หลี่หวู่หยา กล่าวอย่างกังวล

 

หลี่เซียนเต่า มองไปที่นาฬิกาสีแดง คำสั่งส่วนตัวของ หลี่เซียนเต่า ให้ความคิดของตัวเอง หลี่เซียนเต่า เคยลืมเรื่องนี้มาก่อนซึ่งหมายความว่ามันเป็นของ หลี่หวู่หยา

 

“ นายท่านหลี่หวู่หยาพูดถูก เมื่อข้าช่วยเขาข้ายังเห็นว่าบุตรสาวของเขาถูกผลักจนมุมและดูเหมือนว่านางจะถูกสังหาร ข้าสามารถพาหลี่หวู่หยาไปได้เท่านั้น…ใครจะรู้ว่าพี่สาวของเขายังไม่ตาย ” นาฬิกากล่าว

 

หลี่หวู่หยา เต็มไปด้วยความประหลาดใจและความตื่นตระหนกและเขาคุกเข่าลงต่อหน้า หลี่เซียนเต่า เขาก้มหัวและพูดว่า “ นายท่านโปรดช่วยพี่สาวของข้าด้วย นางเป็นความสัมพันธ์ทางสายเลือดเดียวที่ข้ามีในโลก ข้ายินดีทำงานให้ท่านชั่วนิรันดร์ ”

 

หลี่หวู่หยายังเด็ก แต่มีความรับผิดชอบสูงมากและนั่นทำให้เทียนกวงหมิงรู้สึก เขาคุกเข่าลงและตะโกนว่า “ นายท่านข้าขอร้องท่านด้วย โปรดช่วยศิษย์ของข้า ”

 

หลี่เซียนเต่า มองไปที่ หลี่หวู่หยา และมุมริมฝีปากของเขาด้านล่างหน้ากากโค้งงอ “ เมื่อคนเราประสบปัญหาต้องพึ่งพามือของตัวเอง เจ้าต้องช่วยพี่สาวของเจ้าคนเดียว ”

 

หลี่หวู่หยา ตกตะลึง “ แต่ข้าอยู่ที่อาณาจักรก่อกำเนิดเท่านั้น ”

 

หลี่หวู่หยา เป็นเหมือนกุ้งตัวเล็ก ๆ

 

วัดต้าหลินเป็นเหมือนวังมังกรที่เต็มไปด้วยอันตรายหลี่วูหยาจะมุ่งหน้าไปได้อย่างไร?

 

เทียนกวงหมิง ก็ตกตะลึงเช่นกันและไม่เข้าใจว่า หลี่เซียนเต่า หมายถึงอะไร

 

หลี่เซียนเต่า ยกมือขึ้นและกล่องหยกก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา

 

เขากล่าวว่า “ นี่คือ 10,000 ปีที่เทียนเหิงซื้อขาย ! ”

 

“ เดิมทีข้าจะเอามันไปแลกกับเส้นปราญวิญญาณพระเจ้า 10,000 เส้น แต่ไม่มีความจำเป็นอีกต่อไป ข้าจะตอบแทนเจ้าด้วยทั้งหมดนี้ ” หลี่เซียนเต่า กล่าวช้าๆ

 

เทียนกวงหมิงตกตะลึง “ นายท่านท่านจะเพิ่มอายุขัยของเราหรือ ? ”

 

“ นายท่านข้ามีอายุขัยเพียงพอดังนั้นข้าจึงไม่ต้องการมัน ” นักบวชชราที่มองไม่เห็นด้วยและกล่าว

 

เขามีอายุยืนยาวและเทียบได้กับเต่า

 

เสี่ยวฉีกล่าวว่า “ นายท่านไม่ได้เพิ่มอายุขัยของเจ้า เขาต้องการเผามันในห้องโถงกาลเวลา พวกเจ้าทุกคนจะได้รับเล็กน้อยและเจ้าจะผ่านไป 100 ปีในการปรับปรุงการบ่มเพาะทั้งหมดของเจ้าในทันที ”

 

ทันทีที่เขาพูดอย่างนั้นหลี่หวู่หยาก็ยืนขึ้นอย่างมีอารมณ์ “ นายท่านข้าเต็มใจ ข้าเต็มใจที่จะฝึกฝนในห้องโถงกาลเวลา ข้ายังเข้าใจมรดกของดาบนายเหนือหัว ให้เวลาข้าหน่อยแล้วข้าจะมุ่งหน้าไปที่วัดต้าหลินเป็นการส่วนตัวเพื่อช่วยพี่สาวของข้า ”

 

หลี่เซียนเต่า พยักหน้า “ ข้าจะให้เจ้า 500 ปี ! ”

 

“ นายท่านแล้วข้าล่ะ ” เทียนกวงหมิง ถามพร้อมกับเบิกตากว้าง

 

” เจ้า ? ” หลี่เซียนเต่า คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ “ เจ้ายังเด็กและมีชีวิตที่ยืนยาว ข้าจะให้ 1,000 ”

 

“ เยี่ยมมาก ! ” เทียนกวงหมิง มีอารมณ์จริงๆ เขามองไปที่เทียนซินและหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง

 

อีก 1,000 ปีข้าตามเจ้าไม่ทันได้ยังไง ?

 

เมื่อถึงเวลานั้นข้าจะเหยียบย่ำพวกเจ้าทุกคน

 

แต่คำพูดต่อไปของ หลี่เซียนเต่า ดับความคิดของ เทียนกวงหมิง

 

“ เทียนซิน,ลูซิเฟอร์,อาสึนะ,ไมเคิล,กาเบรียล,กงยู, หวู่เซียนเอ๋อร์, ฉีไป๋ และนักบวชชราพวกเจ้าจะแบ่งเวลาที่เหลืออีก 8,500 ปี ” หลี่เซียนเต่า ไม่ได้กล่าวเฉพาะเจาะจง เขาต้องการดูว่าพวกเขาจะตัดสินใจอย่างไร

 

“ ข้าอายุน้อยที่สุดและไม่มีประสบการณ์ดังนั้นความสำเร็จและความรู้ของข้าจึงไม่สามารถเปรียบเทียบกับพวกเจ้าทุกคนได้ ข้าจะใช้เวลา 500 ปีและเจ้าสามารถแบ่งกันที่เหลือ ” หวู่เซียนเอ๋อร์ ก้าวออกไปและเลือกที่จะใช้เวลาน้อยลง

 

นักบวชชราหยุดนางว่า “ อย่าสุภาพกับข้าเลย เจ้ายังเด็กดังนั้นเจ้าต้องปรับปรุงให้มากขึ้น ข้าจะให้ 1,000 ของข้ากับเจ้ารวม 1,500 ปี หน่วยความจำมรดกจิ้งจอกอสูรเก้าหางของเจ้ามีมาก เจ้าต้องใช้เวลามากขึ้นในการดูดซับและนี่คือโอกาส ”

 

“ แล้วเจ้าล่ะ ” หวู่เซียนเอ๋อร์ ตกใจ

 

“ ไม่ใช่แค่การเผาผลาญอายุขัยหรือ ? ” นักบวชชรายิ้มด้วยความดีใจ เขาหยุดทำตัวไม่ดีและเดินไปหาหลี่เซียนเต่า

 

“ ให้เวลาข้า 10,000 ปี ! ” นักบวชชรากล่าวอย่างหนักแน่น

 

“ ถ้ามันมีประโยชน์ข้าจะเผาอีก 10,000 ปี ” นักบวชสมัยก่อนก็เหมือนคนรวย เขาไม่สนใจชีวิตของเขาเลย

 

อายุขัย 10,000 ปีเป็นเหมือนหินปราญพระเจ้า 10,000 ก้อน … เขาใช้มันแบบนั้น