บทที่ 241 – นายท่านของข้า

 

 

 

 

 

วัดต้าหลินถูกกวาดล้าง !

 

หลี่หวู่หยาเริ่มการสังหารหมู่และเว้นเสียแต่ว่าใครคนใดคนหนึ่งจะอยู่ในระดับสูงกว่าของวัดต้าหลินไม่มีใครสามารถหลีกเลี่ยงดาบของเขาได้

 

เป้าหมายของ หลี่หวู่หยาคือการแก้แค้นให้กับตระกูลของเขาดังนั้นคนอื่นๆจึงยอมให้ หลี่หวู่หยาทำตามที่เขาต้องการ

 

เมื่อเขาไปถึงผู้เชี่ยวชาญระดับอาณาจักรตำนานคนสุดท้าย หลี่หวู่หยาก็ถอนหายใจ ความเสียใจปรากฏบนใบหน้าของเขา

 

ไม่ว่าเขาจะสังหารคนไปกี่คนเขาก็ไม่สามารถช่วยบิดามารดาของเขาได้

 

แม้ว่าเขาจะต้องการชุบชีวิตพวกเขา แต่ก็เป็นไปไม่ได้

 

ซากศพของพวกเขาถูกทำลายทั้งหมดถูกเผาเป็นเถ้าถ่านด้วยไฟนั้น

 

พวกเขายุ่งมาทั้งชีวิตทำงานหนักมาทั้งชีวิตและสุดท้ายพวกเขาก็ถูกไฟนั้นแผดเผา…

 

มันเป็นทางออกที่หมดจดอย่างแท้จริง !

 

เทียนซิน ยังคงถามต่อไป เขาขอให้แต่ละคนพยายามทำความเข้าใจว่าความลับของวัดต้าหลินคืออะไร

 

ทุกคนพูดถึงข้าวฟันมังกร !

 

เทียนซิน มั่นใจว่าเป็นเช่นนั้นจริงๆ

 

เมื่อกลุ่มที่สูงกว่าถูกสังหารสาวกก็ถูกส่งมาและคลังก็ถูกรวบรวม ทุกอย่างที่นี่ถูกล้างออก

 

รากฐานอายุ 10,000 ปีนี้ว่างเปล่าโดยสิ้นเชิง หลี่หวู่หยาเผาวรยุทธ์ลับของวัดต้าหลินและวรยุทธ์พระพุทธองค์ทั้งหมด

 

“ พระพวกนี้สุดโต่งเกินไปเพราะพวกเขาอ่านพระคัมภีร์เหล่านี้ เราต้องเผาให้หมด ” หลี่หวู่หยากล่าวอย่างเย็นชา

 

หลังจากทำเช่นนั้นหลี่หวู่หยาก็เดินไปที่เทียนกวงหมิง และกอดน้องสาวที่อ่อนแอของเขา

 

“ พี่ชาย ท่านได้แก้แค้นให้บิดามารของพวกเราแล้วหรือ ? ” หลี่ชิงเอ๋อถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแอ

 

” ข้าจัดการแล้ว วิญญาณของพวกเขาในสวรรค์จะมีความสุข ข้าได้สังหารศัตรูและทำลายวัดต้าหลินทุกอย่างจะดีขึ้น ” หลี่หวู่หยาปลอบใจน้องสาวของเขา

 

คู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งทุกคนย่อมมีจุดอ่อนในใจ หลี่หวู่หยาเป็นน้องสาวของเขา

 

” พี่ชาย ท่านเติบโตและแข็งแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไร ? ข้ายังต้องการเติบโตเพื่อที่ข้าจะได้ช่วยเหลือพี่ชายได้บ้าง ” หลี่ชิงเอ๋อร์กำลังมองหาสิ่งนั้น

 

“ ชิงเอ๋อร์ ต้องเติบโตอย่างช้าๆ พี่ชายได้พบกับนายท่านและเขาเปลี่ยนชีวิตของข้า นายท่านอนุญาตให้ข้าเติบโตดังนั้นในอนาคต ชิงเอ๋อร์ จะติดตามเราและมีชีวิตอยู่ต่อและ กินให้มากขึ้นและเจ้าจะเติบโตอย่างรวดเร็ว ” หลี่หวู่หยากล่าวอย่างอบอุ่น

 

“ เอ๊ะ ชิงเอ๋อร์ จะฟังท่านและเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว ” หลี่ชิงเอ๋อพยักหน้าและกล่าวอย่างแน่วแน่

 

เทียนกวงหมิง มองไปที่ หลี่หวู่หยาด้วยความยินดี เขาคิดว่าจะต้องใช้ความพยายามอย่างมากกับศิษย์คนนี้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ทำอะไรมากนักและหลี่หวู่หยาก็เติบโตขึ้น

 

เขาแข็งแกร่งกว่าเขาด้วยซ้ำ จู่ๆ เทียนกวงหมิง ก็รู้สึกเหมือนตัวเองแก่ขึ้น

 

“ ไม่ เมื่อข้ากลับไป ข้าต้องการให้นายท่านปรับความเป็นพระเจ้า นี่มันเหลือทนเกินไป ” เทียนกวงหมิง พึมพำ

 

ปีศาจกบ และพี่น้องทั้งเจ็ดของเขาสนับสนุนซึ่งกันและกัน หลังจากถูกปราบปรามเป็นเวลา 8,000 ปีในที่สุดพวกเขาก็ได้ฟื้นตัว ความเร็วของพวกเขาแข็งแกร่งมาก

 

“ พี่ใหญ่คนพวกนี้มาจากไหน ? ” หมูป่าหวีขนและถามด้วยเขี้ยวที่ยื่นออกมาจากปาก

 

“ พี่ชายคนขวาคนที่มีหน้ากากก็น่าทึ่งมาก ” เทพอินทรีลุกขึ้นและสยายปีก ขนของมันเหมือนท่อนเหล็กแหลมมากและเมื่อพวกมันขยับมันก็ส่งเสียงโลหะออกมา

 

” ใช่ ข้ายังคิดว่าผู้ชายที่สวมหน้ากากนั้นยอดเยี่ยมมาก ” ตัวนิ่มพยักหน้า

 

“ พี่ใหญ่ คนลึกลับคนนั้นคือใคร ? ” ล่อกระดิกหางและถาม

 

ปีศาจกบ เบิกตากว้างและร่างกายของเขาหดตัวลง เขายืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า ” เขาคือนายท่านที่ข้าพบเพื่อช่วยพวกเจ้าทุกคน ดังนั้นอย่าพูดอะไรไม่ดี “

 

“ นายท่านคนใหม่ ? ” สุนัขกลืนสวรรค์แยกเขี้ยวอย่างหมั่นเขี้ยว “ ข้าไม่ต้องการให้มนุษย์มาเป็นนายของข้า ”

 

” ข้าก็ไม่ต้องการเช่นนั้น ข้ารักอิสระ ” วัวป่าเถื่อนกล่าวอย่างมั่นใจ

 

มังกรน้ำท่วมไม่ได้พูดอะไรและวางตัวลงบนพื้น

 

“ ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ไปบอกเขา ” ปีศาจกบ ไม่สนใจทัศนคติของพวกเขาและพูดอย่างไม่สนใจ

 

“ พี่ใหญ่เจ้าเป็นคนที่เห็นด้วยงั้นหรอ ?  ” สุนัขกลืนสวรรค์ไม่มีความสุข

 

“ ข้าสัญญาว่าเมื่อนายท่านช่วยพวกเจ้าทุกคนแล้วเจ้าจะภักดีต่อเขา เนื่องจากเจ้าไม่เต็มใจเจ้าสามารถบอกนายท่านด้วยตัวเจ้าเอง ” ปีศาจกบ กล่าวอย่างใจเย็น

 

สุนัขกลืนสวรรค์ นึกย้อนไปถึงวิธีที่ หลี่เซียนเต่า ปิดกั้นท้องฟ้าทั้งหมดด้วยตัวเองและพูดไม่ออก

 

ไม่นานหลังจากนั้นวัวป่าเถื่อนก็พูดว่า “ ถึงข้าจะแข็งแรง แต่ที่จริงข้าก็เป็นแค่วัว เนื่องจากข้าเป็นวัวข้าต้องการเจ้านาย จะดีกว่าถ้าเขาเอาห่วงจมูกมาให้ข้า แล้วข้าจะสบายใจ ”

 

สุนัขกลืนสวรรค์ มองไปที่พี่ชายของเขาอย่างไม่เชื่อ

 

ปีศาจกบ กล่าวชม “ ถูกต้องแล้ว เป็นเวลา 8,000 ปีแล้วที่ข้าพยายามหาโอกาสที่จะช่วยชีวิตพวกเจ้าทุกคน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากกับร่างกายครึ่งตัว เนื่องจากนายท่านเต็มใจข้าจึงทำตามสัญญาในนามของพวกเจ้าทุกคนโดยธรรมชาติ ”

 

สัตว์อสูรตัวอื่น ๆ ฟังอย่างเงียบ ๆ

 

“ นอกเหนือจากการภักดีต่อเขาแล้วถ้าเจ้าไม่อยาก เจ้าต้องให้บางอย่างแทนเพื่อให้เขาช่วยพวกเจ้าทุกคน ” ปีศาจกบถาม

 

หมูป่าส่ายหัวแล้วถอนหายใจ “ อวัยวะที่มีค่าที่สุดในร่างกายของข้าคือไต แต่ไม่สามารถตัดออกได้ ดูเหมือนว่าตอนนี้ข้าจะกลายเป็นหมูป่าบ้าน ”

 

“ ข้าก็จะกลายเป็นนกอินทรีเหมือนกัน มันไม่เหมาะกับตัวตนของข้าในฐานะนกอินทรีของพระเจ้าจริง ๆ ” เทพอินทรีพึมพำ

 

“ ข้าไม่สนใจจริงๆ อย่างไรก็ตามในอดีตข้าเป็นสัตว์เลี้ยงมาโดยตลอด ” ล่อกระดิกอย่างไม่แคร์สื่อเลย

 

ดวงตาของตัวนิ่มหมุนไปรอบ ๆ “ อันที่จริงข้าอยากได้รับการเลี้ยงดูดังนั้นข้าจึงไม่จำเป็นต้องต่อสู้อีกต่อไป ”

 

ทุกคนมองไปที่สุนัขกลืนสวรรค์และมังกรน้ำท่วม

 

พวกเขาเป็นเพียงสองคนที่ไม่ได้พูดอะไร

 

มังกรน้ำท่วมเป็นคนสบาย ๆ “ ข้าไม่สนใจจริงๆ อย่างไรก็ตามการเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาก็ดีกว่าตาย ”

 

” แล้วเจ้าล่ะ ? ” ปีศาจกบ ถาม สุนัขกลืนสวรรค์

 

สุนัขกลืนสวรรค์ครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และเผยให้เห็นเขี้ยวอันแหลมคมของเขาเปล่งประกายเย็นชา เขายิ้มกว้าง “ ข้าจะเรียนรู้วิธีปกป้องสนามหญ้า ”

 

ปีศาจกบ พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “ ข้าเป็นพี่ใหญ่ของเจ้า ในฐานะพี่ใหญ่ข้าจะหลอกลวงพวกเจ้างั้นหรือ ”

 

“ เจ้าเห็นคนเหล่านั้นไหม ? พวกเขาส่วนใหญ่ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเจ้า เราเองก็ไม่อาจเอาชนะพระและเล่าเทพพวกนั้นได้ พวกเขาทั้งหมดเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของนายท่าน ” ปีศาจกบอธิบาย

 

“ เจ้าหมายความว่าในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชาเรายังต้องต่อสู้เพื่อความรัก ? ” สุนัขกลืนสวรรค์ตกใจ

 

“ นายท่านลึกลับและแข็งแกร่งจริงๆ เขาร่ำรวยด้วย เขาได้มอบสิ่งประดิษฐ์สวรรค์ให้กับพวกนั้นสองสามชิ้น เจ้าเห็นเด็กสาวคนนั้นในชุดเกราะที่มีร่างกายที่สวยงามหรือไม่ ? ” ปีศาจกบ ชี้ไปที่ อาสึนะ

 

“ หุ่นดีเป๊ะ ! ” มังกรน้ำท่วมกล่าวชื่นชม

 

“ สตรีงดงาม ! ” สุนัขกลืนสวรรค์เสริม

 

สัตว์อสูรตัวอื่นๆ ต่างก็ยกย่อง อาสึนะ

 

ปีศาจกบโกรธมากและตบพวกมันแต่ละตัว “ ข้าขอให้เจ้าดูอาวุธของนาง นั่นคือสิ่งประดิษฐ์สวรรค์ที่นายท่านมอบให้นาง ”

 

“ นายของข้าเก่งมากถึงขนาดมอบสิ่งประดิษฐ์สวรรค์ให้กับผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเลยเหรอ ? ” วัวเถื่อนส่งเสียงร้องอย่างดี๊ด๊า

 

“ นายท่านของเจ้า ? ” ปีศาจกบ รู้สึกรำคาญ ใครจะรู้ว่าวัวที่ดูโง่ที่สุดนั้นฉลาดที่สุด ?