บทที่ 249 – ผู้ข้ามโลกต้องตาย

 

 

 

 

 

มหาสมุทรเต๋าอยู่ห่างไกลจากโลกแห่งความเป็นจริง แต่ก็ยังคงเชื่อมต่อกับมันอย่างแน่นหนา

 

วัดต้าหลินกำลังแอบอยู่จริงๆ

 

หลี่เซียนเต่า สังเกตเห็นพวกเขาในมหาสมุทรเต๋า แต่พวกเขาไม่รู้สึกถึง หลี่เซียนเต่า

 

ที่ยอดเขายักษ์เป็นวัดในพุทธศาสนา มีพระอยู่ม่ากในวัด

 

รอบๆวัดมีพื้นที่เพาะปลูกและสวนผัก พระหลายสิบรูปอาศัยอยู่ที่นี่และทุกคนใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย

 

คนรอบข้างรู้เรื่องศาลาและเรื่องพระที่นี่ด้วย

 

พระเป็นคนธรรมดาและผู้คนมักจะถวายเครื่องหอม

 

ทุกคนคิดว่านี่เป็นวัดธรรมดา

 

ไม่มีใครรู้ว่าสถานที่แห่งนี้เป็นแผนสำรองที่ วัดต้าหลิน วางไว้เมื่อ 3,000 ปีก่อน

 

หลังจากรักษาเสถียรภาพของตัวเองในดินแดนพระพุทธองค์โบราณแล้วกลุ่มที่สูงขึ้นในวัดต้าหลินต่างกังวลว่าถ้าข้าวเขี้ยวมังกร ไม่ปรากฏในดินแดนพระพุทธองค์โบราณแล้วพวกเขาจะไม่สูญเสียไปหรือ ?

 

ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มวางแผนโดยปล่อยให้สาวกคนหนึ่งที่พวกเขาคัดเลือกมาในดินแดนทั้งสิบเข้าสู่โลกต่างๆ เพื่อสร้างวัด พวกเขาต้องแน่ใจว่าพวกเขาสามารถนำพระในวัดต้าหลินลงมาจาก เก้าแดนนภา ได้

 

วัดต้าหลินช่างโลภมาก

 

หลังจากวัดต้าหลิน ในดินแดนพระพุทธองค์โบราณถูกทำลาย แม้ว่าวัดต้าหลิน ใน เก้าแดนนภา จะโกรธ แต่พวกเขาก็วางแผนอย่างลับๆว่าจะลงไปยังโลกอื่นได้อย่างไร

 

สิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดคือพวกเขาจะได้พบกับ หลี่เซียนเต่า อีกครั้ง

 

หลี่เซียนเต่า ไม่ได้โจมตีในทันทีและเฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ

 

พระเหล่านี้พูดพล่อย ๆ และพูดถึงความคิดของตัวเอง

 

หลี่เซียนเต่า ได้ยินวรยุทธ์ลับมากมาย

 

“ ในที่สุดเราก็ลงมาอย่างสงบสุข พระอาวุโสต่างๆกล่าวว่ามีโอกาสสูงที่ ข้าวเขี้ยวมังกร จะลงมาในดินแดนแห่งนิรันดร์ เป็นความจริงหรือไม่ ? ” พระวัยกลางคนถาม

 

การฝึกฝนของเขาเกินระดับ อาณาจักรตำนานขั้น 33 จริงๆแล้วเขาอยู่ในระดับเดียวกับ หลิวฉิงเฟิง

 

คนที่จะลงมาไม่ควรอ่อนแอเกินไปไม่อย่างนั้นทำไมพวกเขาถึงต้องลงมา ?

 

“ มันเป็นเรื่องจริง ข่าวของ ข้าวเขี้ยวมังกร ได้แพร่กระจายออกไป ไม่เพียง แต่เราเท่านั้น แต่ผู้คนจากโลกและอำนาจอื่นๆ ก็ส่งผู้คนลงมาด้วยเช่นกัน เราต้องระวังไว้ ” พระพยักหน้า

 

“ ทำไมมันถึงแพร่กระจาย ? เราได้วางแผนสำหรับเรื่องนี้เป็นเวลา 10,000 ปี ” พระชราถอนหายใจและกล่าวอย่างเสียใจ

 

หากไม่มีอะไรไม่คาดคิดเกิดขึ้น ข้าวเขี้ยวมังกร จะเป็นของพวกเขาอย่างแน่นอน

 

แต่ถ้าไม่อยากให้เกิดอุบัติเหตุ แต่อุบัติเหตุก็ต้องเกิดขึ้นแน่นอน

 

อันดับแรกคือคนที่ หลี่เซียนเต่า นำไปทำลายวัดต้าหลิน ใน ดินแดนพุทธองค์โบราณ นั่นคือฐานที่ใหญ่ที่สุดของพวกเขา

 

จากนั้นข่าวก็แพร่กระจายออกไปและผู้มีอำนาจมากมายล้วนต้องการส่วนหนึ่งของการแย่งชิงนี้

 

ทั้งหมดนี้เป็นข่าวร้ายสำหรับวัดต้าหลิน

 

หากไม่ใช่แผนสำรองที่พวกเขาวางไว้เมื่อ 3,000 ปีก่อนพวกเขาจะได้แค่เฝ้าดูและไม่เข้าร่วมทั้งหมดนี้

 

“ คนที่ลงมาต้องน่าทึ่ง ข้ายังได้ยินมาว่าปีศาจน้อยของเส้นทางฮั่นเทียนก็มาด้วย ” พระรูปหนึ่งเกิดความกังวล

 

“ ไม่เพียงแค่นั้น แต่อัจฉริยะทุกคนมาแล้ว หลิวหมิงเยว่ ปรมาจารย์ด้านดาบของ นิกายดาบสังหารสวรรค์, อ้าวเทียน นิกายอ้าวเจว่, กู่หลิง ของ นิกายจิตวิญญาณเทพ, เป่ยหยู จากนิกายอารมณ์ปรารถนา และทายาทของ นิกายดาบมหาคงคา ก็อยู่ที่นี่ด้วย…” พระนับ

 

“ ถ้าเราสู้กับพวกเขาเราจะชนะได้ไหม ? ” มีคนถามอย่างเป็นห่วง

 

“ เราจะไม่ต่อสู้กับพวกเขา จะต้องมี ข้าวเขี้ยวมังกร มากมายแน่นอน เราไม่จำเป็นต้องได้รับมากแค่ไม่กี่เมล็ดและเราค่อยๆปลูกมันได้ ” พระชราที่มีจมูกเป็นรูปนกอินทรีจ้องมองอย่างมืดมนและกล่าว

 

“ ถูกต้องเป้าหมายของเราคือสังหารคนที่หยิ่งผยองคนนั้น เขากล้าที่จะทำลายแผนการของวัดต้าหลินและหยุดพวกเราไม่ให้ลงมา เขามันรนหาที่ตาย ! ” พระที่มีกล้ามเนื้อตะโกน

 

พระทั้งหมดตื่นเต้น

 

“ แม้ว่า วัดต้าหลิน จะไม่ถือว่าแข็งแกร่งใน เก้าแดนนภา แต่เราก็ไม่ได้อ่อนแอเช่นกัน เขากล้าที่จะทำให้เราอับอายเช่นนั้นไม่ได้  !! ”

 

“ เขาเป็นผู้บ่มเพาะจากโลกที่ต่ำต้อยด้วยซ้ำ เขาคงอยากตายจริงๆ ”

 

“ คน ๆ นี้ต้องตาย แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนกับอาจารย์เหวินและอาจารย์เป้ยหลี่ด้วยกันเขาก็ต้องตายแน่นอน ”

 

“ ถูกต้องเขาจะต้องตายอย่างแน่นอน”

 

“ เราจะไปหาเขาได้อย่างไร ? ”

 

“ ไม่จำเป็นต้องกังวล เนื่องจากเขาแข็งแกร่งมากเขาจะต้องปรากฏตัวอย่างแน่นอน เมื่อมันเกิดขึ้นเราจะสังหารเขาโดยตรง ” อาจารย์เหวินเป็นพระที่มีจมูกเป็นนกอินทรีและเขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

 

เมื่อ หลี่เซียนเต่า ได้ยินดังนั้นเขาก็เข้าใจสถานการณ์อย่างคร่าวๆ

 

ตามที่คาดไว้ ข้าวเขี้ยวมังกรจะปรากฏในดินแดนนิรันดร์

 

ข่าวของมันก็แพร่กระจายออกไปและผู้มีอำนาจมากมายก็ต้องการเป็นส่วนหนึ่งของมัน

 

แน่นอนว่าเป้าหมายหลักของ วัดต้าหลิน คือการสังหารหลี่เซียนเต่าและได้รับส่วนหนึ่งของรางวัล

 

“ เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วข้าจะทำให้พวกเจ้าทุกคนผิดหวังได้อย่างไร ? ” หลี่เซียนเต่า พึมพำ วิญญาณของเขากลับเข้าร่าง เขาลืมตาขึ้นและวางหน้ากากลงบนใบหน้า

 

หน้ากากเนื้อนุ่มติดอยู่ที่ผิวหนังของหลี่เซียนเต่า สีดำและสีขาวบนหน้ากากทำให้หลี่เซียนเต่าดูสง่างามมากขึ้น

 

ในวินาทีถัดไปเขากำลังจะก้าวไปข้างหน้า

 

ตราประทับดวงดาวหกสีที่ซับซ้อนอย่างยิ่งปรากฏขึ้น มันถูกสร้างขึ้นจากเต๋า มากมาย

 

ขณะที่หลี่เซียนเต่ากำลังจะก้าวไปข้างหน้าเสี่ยวฉีก็เดินมาถามว่า “ ท่านจะไปไหนคะ ? ”

 

“ จะสังหารใครสักคน ! ” หลี่เซียนเต่า พูดอย่างเรียบง่ายและร่างของเขาก็หายไป

 

เสี่ยวฉีพึมพำ “ ผู้โชคร้ายคนไหนที่ทำให้เขาขุ่นเคืองกันนะ ? ”

 

ในศาลาพุทธที่ไม่มีชื่อบนภูเขาที่ไม่รู้จักมีพระจำนวนหนึ่งมารวมตัวกันและสนทนาหัวข้อก่อนหน้านี้

 

“ เมื่อคน ๆ นั้นปรากฏตัวข้าจะบิดและหักคอของเขา ข้าจะกระชากลำไส้ของเขาออกแล้วมัดเป็นปมที่คอของเขา ข้าจะบอกให้เขารู้ว่าวัดต้าหลินนั้นน่าทึ่งแค่ไหน !! ” อาจารย์เป้ยหลี่ที่มีกล้ามเนื้อและตัวใหญ่กล่าวอย่างดุร้าย

 

ถ้าไม่ใช่เพราะเสื้อผ้าหัวโล้นและพระรูปนี้คงดูเหมือนคนขายเนื้อ

 

“ ตอนนี้ ข้าอยู่ที่นี่แล้ว เจ้าจะหักคอข้าและเอาลำไส้ออกได้อย่างไร ? ” หลี่เซียนเต่า ปรากฏตัวบนบันไดหินและได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาหัวเราะอย่างเย็นชา

 

” นั่นใคร ? ” อาจารย์หลี่ เบิกตากว้าง เขาจ้องมองไปที่บันไดหินเหมือนหมีที่ดุร้าย

 

พระรูปอื่น ๆ ก็จ้องมองเช่นกันและพวกเขาไม่กะพริบตาเลย

 

พวกเขารู้สึกได้ว่าคนที่พูดนั้นเป็นเหมือนมหาสมุทรขนาดยักษ์และออร่าที่น่ากลัวก็พุ่งเข้าหาพวกเขา

 

คนแรกที่ได้รับออร่าคืออาจารยืเป้ยหลี่

 

เขารู้สึกเพียงว่าออร่านั้นแข็งแกร่งมากและมันทำให้เขาถอยออกมา ในขณะนั้นรู้สึกราวกับว่าเขาได้เห็นดาวยักษ์ที่พุ่งเข้ามาด้วยพลังที่น่ากลัว

 

อาจารย์เป้ยหลี่สั่นและกลับสู่ความรู้สึกของเขา สิ่งที่เขาเห็นในตอนนี้เป็นเพียงภาพลวงตา

 

” เจ้าคือใคร ? ” อาจารย์เป้ยหลี่ตะโกนด้วยความโกรธ ขนสีดำหนาลุกขึ้นทั่วร่างกายและเขารู้สึกว่าถูกคุกคาม

 

เสียงฝีเท้ากระจายออกไปขณะที่หลี่เซียนเต่าเดินขึ้นบันได “ ข้าเป็นสาเหตุที่เจ้าลงมาไม่ใช่หรือ ? ”

 

“ แต่พวกเจ้าทุกคนลืมไปแล้วว่าข้าบอกว่าคนข้ามโลกทุกคนจะต้องตาย ! ” หลี่เซียนเต่า พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและน่ากลัว การจ้องมองของเขาเฉียบคม !