บทที่ 439 – หญิงสาวหลังจาก 10,000 ปี !
　　“ แล้วเจ้ามาแลกอะไร ” หลี่เซียนเต่าถาม
　　“ ข้าต้องการได้รับการสนับสนุนจากธนาคารแห่งจักรวาลเพื่อทำให้สถานการณ์มีเสถียรภาพและปราบปรามกลุ่มเหล่านั้น ” หลิวเกอถอดหมวกสีเขียวออกแล้วพูด
　　“ ไม่มีปัญหา ข้าสามารถช่วยเจ้าปราบพวกมันได้ ” หลี่เซียนเต่า กล่าวอย่างไม่เป็นทางการ เขาได้เดินทางไปเกาะมังกรแล้ว ดังนั้นการปราบปรามบางกลุ่มจึงไม่น่าจะมีปัญหา
　　กุญแจสำคัญคือคนที่ถูกแม่ยายของ หลิวเกอ ปราบปรามจะทำให้ หลี่เซียนเต่า คิดต่างไปได้อย่างไร
　　แม่ยายของ หลิวเกอ อยู่ในอาณาจักรจักรพรรดิ และ หลี่เซียนเต่า ไม่สนใจแม้แต่คนที่อยู่ในอาณาจักรจักรพรรดิแล้ว
　　“ เกี่ยวกับเรื่องนั้น… ข้าอยากจะถามด้วยว่านายธนาคารจะอนุญาตให้ข้าฝึกฝนหรือไม่ ? ” หลิวเกอ มองไปข้างหน้า เขาไม่สามารถฝึกฝนได้ นั่นเป็นปัญหาที่ใหญ่ที่สุดและเขาสามารถพึ่งพาผู้อื่นได้เท่านั้น
　　ถ้าเขาฝึกฝนด้วยตัวเองด้วยทรัพยากรที่มีอยู่ เขาจะทะยานอย่างรวดเร็วอย่างแน่นอน
　　“ ถ้าเจ้าสามารถให้สิ่งที่ข้าต้องการได้ ก็จะไม่มีปัญหาในการฝึกฝนเลย ” หลี่เซียนเต่ากล่าวอย่างตรงไปตรงมา
　　“ นายธนาคารต้องการอะไร ? ” หลิวเกอถามอย่างประหม่า
　　ถ้าเขาไม่สามารถเอาของที่ หลี่เซียนเต่า ต้องการออกไปได้ โอกาสนี้ก็จะพลาดไปแบบนั้น
　　หลี่เซียนเต่า มองไปที่ หลิวเกอ และกล่าวว่า ” ข้าต้องการ เปลวไฟจิตวิญญาณเบื้องล่างซึ่งเป็นเปลวไฟน้ำ เปลวไฟไม้ และเปลวไฟหิน ”
　　“ จากเปลวไฟทั้งสามนี้ เจ้าเพียงต้องนำมา2ประเภท ” หลี่เซียนเต่า กล่าวเสริม
　　หลิวเกอขมวดคิ้ว เขาคิดเกี่ยวกับมันและมีแสงสว่างวาบขึ้นในใจ “ ข้ามีเปลวไฟจิตวิญญาณเบื้องล่าง ซึ่งเป็นเปลวไฟน้ำ ข้าจำได้ว่ามีคนให้ของขวัญข้าและข้าจึงเอามา แต่เนื่องจากไม่มีประโยชน์ ข้าจึงโยนมันลงในที่เก็บ ข้าจะกลับไปหาท่านทันที ”
　　“ ไม่เลว เจ้ามีหนึ่งในนั้น ” หลี่เซียนเต่าชื่นชม
　　“ สำหรับเปลวไฟหิน ข้าไม่รู้ ส่วนเปลวไม้ ข้ารู้จักใครคนนั้นดี ” หลิวเกอ กัดฟันและพูด
　　“ รู้ไหมว่าใครมี แต่เจ้าสามารถได้รับมันได้หรือไม่ ? ” หลี่เซียนเต่าถาม
　　“ มันอยู่ในมือของเพื่อนนักบวช เขาเป็นสาวกลัทธิเต๋าที่มีเปลวไฟไม้ แต่ข้าไม่ควรได้รับมัน เราไม่ได้สนิทกันและเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะส่งต่อให้ข้า ” หลิวเกอพูดอย่างช่วยไม่ได้
　　หลี่เซียนเต่า คิดเกี่ยวกับมันและพูดว่า “ เจ้าช่วยข้าติดต่อเขาได้ไหม ? ”
　　” ได้ ! ” หลิวเกอกล่าวอย่างหนักแน่น
　　“ เจ้าสามารถเซ็นสัญญา นำเปลวไฟน้ำมาและช่วยข้าติดต่อนักบวชคนนี้ ข้าจะคุยกับเขาเป็นการส่วนตัว ” หลี่เซียนเต่า ผ่อนคลายเงื่อนไข
　　นี่เป็นเพราะเปลวไฟน้ำและความจริงที่ว่าพวกเขามาจากที่เดียวกัน
　　” ขอบคุณ ” หลิวเกอกล่าวอย่างซาบซึ้ง
　　“ ลงนามในสัญญาและเมื่อเจ้าทำ ข้าสามารถช่วยปรับปรุงร่างกายของเจ้าได้ ” หลี่เซียนเต่ากล่าวอย่างใจเย็น เขาหยิบสัญญาที่เสี่ยวฉีเตรียมไว้และส่งต่อให้หลิวเกอ
　　หลิวเกอ รับสัญญาและมองอย่างใกล้ชิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเห็นคำว่าร่างกายของเขาจะดีขึ้นและเขาจะกลายเป็นอัจฉริยะ เขาเซ็นชื่อด้วยอารมณ์
　　“ ขอบคุณ นายธนาคาร…” หลิวเกอผู้ลงนามรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างยิ่ง
　　หลี่เซียนเต่า เอื้อมมือออกไปและพูดอย่างใจเย็นว่า “ นี่เป็นการค้าที่ยุติธรรม เจ้าได้สิ่งที่เจ้าต้องการเนื่องจากการทำงานหนักของเจ้า เจ้าไม่จำเป็นต้องขอบคุณข้า ”
　　เขายืนขึ้นและเดินไปข้างหลัง หลิวเกอ ก่อนจะวางมือบนกระดูกสันหลังเพื่อดูร่างกายของเขา
　　“ มีสิ่งเจือปนมากเกินไป เส้นปราณที่อ่อนแอ ปิดตันเถียน แต่นอกเหนือจากนั้น อื่นๆ ยังโอเค ” หลี่เซียนเต่า รู้ทันทีว่าทำไม หลิวเกอ ไม่สามารถฝึกฝนได้
　　“ ข้าจะรอดไหม ” หลิวเกอเป็นกังวล
　　” แน่นอนสิ ” หลี่เซียนเต่ามั่นใจ
　　“ แต่มันจะเจ็บปวด ขอเตือนไว้ก่อน ” หลี่เซียนเต่า เตือนเขา
　　“ ข้าไม่กลัวความเจ็บปวด ข้าสามารถทนต่อมัน ข้าจะไม่กรีดร้องด้วย ” หลิวเกอกล่าว
　　หลี่เซียนเต่า มองไปทางเสี่ยวฉีและกล่าวว่า “ เอาเลือดมังกรบรรพบุรุษหยดสุดท้ายออกมา ”
　　เสี่ยวฉีมองไปที่ หลี่เซียนเต่า ด้วยความตกใจ “ เราจำเป็นต้องใช้เลือดมังกรบรรพบุรุษเลยหรอคะ ? ”
　　ตามความเข้าใจของ เสี่ยวฉี ประเภทของร่างกายที่ไม่สามารถฝึกฝนได้จะได้รับการแก้ไขด้วยทรัพยากรอื่น ๆ
　　ไม่จำเป็นต้องมีเลือดมังกรบรรพบุรุษ
　　” เอามันออกมา ” หลี่เซียนเต่า ไม่ได้อธิบาย เขาพูดได้ไหมว่าเขามาจากโลกเก่าของข้า ข้าอยากช่วยเขา ดังนั้นข้าจะให้ยาดมแก่เขา จากนั้นมันก็ขึ้นอยู่กับเขาที่จะทำงานหนัก
　　แม้ว่าเสี่ยวฉีจะไม่เข้าใจ แต่ก็เป็นเพียงหยดเลือดมังกรของบรรพบุรุษ
　　นางส่งเลือดมังกรบรรพบุรุษไปให้ หลี่เซียนเต่า อย่างรวดเร็ว
　　หยดเลือดสีแดงเข้มส่งออร่าสีดำออกมา มันให้ออร่ามังกรตามธรรมชาติและมันทรงพลังจริงๆ
　　“ มันจะเจ็บปวดมาก ” หลี่เซียนเต่า สั่งอีกครั้ง
　　“ ข้าจะทน ” หลิวเกอกัดฟันและพูดอย่างหนักแน่น
　　“ ข้าจะไม่กรี๊ดแน่นอน ” หลิวเกอสาบาน
　　หลี่เซียนเต่า กลั่นเลือดมังกรบรรพบุรุษแล้วฉีดเข้าไปในกระดูกสันหลัง
　　เลือดมังกรบรรพบุรุษระเบิดภายในร่างกายของ หลิวเกอ และเริ่มปรับปรุง
　　หลิวเกอ กัดฟันและกรีดร้อง มันเหมือนกับว่ามีคนสังหารหมู ไม่ใช่ตัวเดียวแต่หลายตัว
　　หลี่เซียนเต่า ไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแค่ต่อยและเคาะหลิวเกอให้สลบ
　　เสี่ยวฉีมองไปที่การกระทำที่รุนแรงของ หลี่เซียนเต่า นางหัวเราะออกมาราวกับดอกไม้
　　เมื่อหลิวเกอตื่นขึ้นมา ผ่านไปสองชั่วโมง
　　ร่างกายของเขาเล็กกว่าเดิมมากและมองไม่เห็นท้องอ้วนของเขาอีกต่อไป การฝึกฝนของเขาไปถึงอาณาจักรแสวงเต๋า และรากฐานของเขามั่นคงจริงๆ หากเขามีทรัพยากร จะสามารถทะยานได้อย่างแน่นอน
　　เลือดมังกรบรรพบุรุษเพียงหนึ่งหยดก็แข็งแกร่งมาก
　　“ ในที่สุดข้าก็สามารถฝึกฝนได้ ” หลิวเกอ น้ำตาไหล
　　“ ตกลง ข้าจะไปกับเจ้าเพื่อจัดการกับกลุ่มเหล่านั้น เจ้าจะส่งเปลวน้ำให้ข้าและเชิญนักบวชคนนั้นออกมา ” หลี่เซียนเต่ากล่าวอย่างใจเย็น
　　“ โอเค วันนี้มีประชุมคณะกรรมการ และพวกเขาต้องการบังคับให้ข้ามอบบริษัท ” หลิวเกอกล่าวอย่างเคร่งขรึม
　　“ งั้นก็ไปกันเถอะ ” หลี่เซียนเต่า โบกมือของเขา หลุมดำปรากฏขึ้นและเขาเดินเข้าไป
　　หลิวเกอบอกลาเสี่ยวฉี
　　เสี่ยวฉีโบกมือและยิ้มขณะที่มองดูพวกเขาจากไป ก่อนที่นางจะเก็บสัญญา
　　หลี่เซียนเต่า มาที่นี่อีกครั้ง ครั้งล่าสุดที่เขาอยู่กับ หลิวเกอ และครั้งนี้เขาอยู่กับ หลิวเกอ ด้วย
　　ในเมืองจักรพรรดิที่ล่มสลาย อาคารที่ใหญ่ที่สุดและเจริญรุ่งเรืองที่สุดคืออาคารหลักของ บริษัทฮั่วเซี่ย
　　กว่า 30 ชั้น โครงสร้างพื้นฐานนั้นสวยงาม และ หลิวเกอ ทำให้โครงสร้างพื้นฐานของยุคใหม่เข้ากันได้กับการก่อตัวของยุคนี้
　　หลิวเกอ นำ หลี่เซียนเต่า มาที่นี่
　　พวกเขารออยู่ที่ทางเข้า มีหลิวหยุนและสาวสวย
　　ช่วงเวลาที่ หลิวหยุน เห็น หลิวเกอ นางไม่กล้าจำเขาได้ทันที นี่ยังเป็นลูกเขยอ้วนคนนั้นอยู่หรือเปล่า ?
　　แต่หลังจากที่ได้เห็น หลี่เซียนเต่า โดยเฉพาะหน้ากากพิเศษนั้น หลิวหยุน ก็มั่นใจ
　　“ คำนับ นายธนาคาร ” หลิวหยุนและสาวงาม อาณาจักรถ้ำ-สวรรค์ เดินเข้ามาและกล่าวด้วยความเคารพ
　　“ พี่เขย พี่สาวของข้าทำมากเกินไป อย่าเศร้า ถ้านางไม่ต้องการเจ้า ข้าก็ต้องการเจ้าอยู่นะ ” ก่อนที่ หลี่เซียนเต่า จะพูดอะไร สตรีคนนั้นก็กอด หลิวเกอ และพูด
　　หลิวหยุน จัดแต่งงานบุตรตรีคนโตของนางกับเขา บุตรตรีคนโตของนางไม่ชอบเขาและนอกใจเขา
　　ตอนนี้บุตรตรีคนเล็กชอบเขา
　　หลี่เซียนเต่า นึกถึงเรื่องที่สามีของ หลิวหยุน เสียชีวิตเมื่อ 10,000 ปีก่อน หลังจากนั้นนางก็ไม่พบอีก
　　ดังนั้น บุตรตรีสองคนของนางจึงมีอายุไม่เกิน 10,000 ปี
　　พวกเขาบอกว่าสตรีที่อายุ 3,000 ราวกับสวรรค์
　　จะเกิดอะไรขึ้นถ้าสตรีอายุ 10,000 ปี ?
บทที่ 440 – ใครเห็นด้วย ? ใครขัดแย้ง ?
　　หลิวเกอ มองไปที่ หลี่เซียนเต่า อย่างเชื่องช้าและพูดว่า “ นายธนาคาร นี่ไม่ใช่อย่างสิ่งที่ท่านคิด ”
　　หลี่เซียนเต่า ไม่สนใจ “ เรื่องนี้เป็นเรื่องของเจ้า มันไม่เกี่ยวอะไรกับข้าเลย ”
　　หลิวหยุนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และดึงบุตรตรีของนางขึ้นมาและพูดด้วยความเขินอาย “ ข้าขอโทษที่ท่านจะต้องเห็นสิ่งนี้ ”
　　“ เข้าไปข้างในมีคนมาหรือยัง ? ” หลี่เซียนเต่า เปลี่ยนหัวข้อ
　　” พวกเขาอยู่ที่นี่ พวกเขาทั้งหมดอยู่ชั้นบนและพวกเขารู้ว่าข้าไม่มีการบ่มเพาะแล้ว ” หลิวหยุน ทำอะไรไม่ถูก ข่าวนี้ครอบคลุมดี แต่ไม่ว่าพวกเขาจะพยายามเก็บมันไว้อย่างไร พวกเขาไม่สามารถป้องกันใครจากตระกูลของพวกเขาให้รั่วไหลได้
　　“โอเค เข้าไปสิ ” หลี่เซียนเต่า ไม่ต้องการกังวลเกี่ยวกับเรื่องตระกูลของพวกเขา เขาบอกหลิวหยุนให้นำวิธีแก้ปัญหานี้โดยเร็วที่สุด
　　หลิวหยุนเป็นคนแรกที่ก้าวเข้ามาในอาคาร
　　คนงานมองด้วยการแสดงออกที่ซับซ้อน หลิวเกอ ถูกบังคับให้สละตำแหน่งและข่าวนั้นไม่สามารถซ่อนได้ หลายคนเห็นว่าพวกเขาจาก 11 กลุ่มมาเร็วจริงๆ และด้วยความก้าวร้าวของพวกเขา สิ่งนี้ไม่ดีเลย
　　ในหัวใจของพวกเขา หลิวเกอ จบสิ้นแล้ว
　　หลิวเกอ เพิกเฉยต่อสายตาเหล่านั้น ไม่ว่าจะเป็นความเห็นอกเห็นใจ ดูหมิ่น หรือเหยียดหยาม…
　　เขาพา หลี่เซียนเต่า ขึ้นไปบนชั้นที่ 30!
　　สตรีที่คล้ายกับหลิวหยุนยืนอยู่ที่ทางเข้าที่ระดับบนสุด นางอยู่ที่ อาณาจักรตำนาน และมอง หลิวเกอ อย่างเย็นชา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนางเห็นว่า หลิวเกอ ผอมลงมาก นางรู้สึกว่าแรงกดดันในช่วงเวลานี้ทำให้ หลิวเกอ ผอมลง
　　เมื่อนางคิดถึงมัน หัวใจของนางก็อ่อนลง นางรู้สึกว่านางควรจะเป็นคนใจดีและนางก็แสดงความเป็นห่วงเป็นใย
　　“หลิวเกอ…” หญิงสาวตะโกน
　　แต่หลิวเกอไม่พูดอะไรและเดินผ่านนางไป การแสดงออกของนางเย็นชา
　　หญิงสาวกัดฟันของเขาและมองไปที่หลิวหยุนก่อนจะตะโกนว่า “ ท่านแม่…”
　　“ ข้าไม่มีบุตรตรีแบบเจ้า ” การแสดงออกของ หลิวหยุน เย็นชาขณะที่นางมองไปที่บุตรตรีคนโตของนาง
　　“ เจ้าสามารถบอกข้าว่าเจ้าไม่ชอบหลิวเกอ ข้าจะยังบังคับให้เจ้าแต่งงานกับเขาไหม ? ”
　　“ เจ้าแต่งงานกับเขาและรู้สึกว่าเขาไม่ดีพอสำหรับเจ้า ตอนนี้ เจ้าผลักตระกูลเราลงเหวจริงๆ ข้าให้กำเนิดบุตรตรีที่โง่เขลาจริงๆ! ” หลิวหยุนตำหนิ
　　“ พี่สาว เจ้าไม่เห็นจุดแข็งของพี่เขย เจ้าจึงดูถูกเขา แต่ข้าเห็น เจ้าไม่จำเป็นต้องเรียกเขาว่าสามีอีกต่อไป อย่าลืมเรียกเขาว่าน้องเขยล่ะ ” หญิงสาวที่คล้ายกับบุตรตรีคนโตพูดด้วยน้ำเสียงที่เฉียบคม
　　“ แน่นอน เราไม่ควรติดต่อกันอีกในอนาคต มันคงจะดีกว่าถ้าเราไม่ติดต่อกันอีก ” หญิงสาวพูดอย่างเย็นชา
　　“ หลิวหยา หยุดพูดกับคนกลุ่มนี้ที่กำลังจะล้มเหลว ” ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างร่าเริง ดึง หลิวหยา ไว้ในอ้อมแขนของเขา เขายิ้มอย่างดูถูกต่อหน้า หลิวเกอ
　　การแสดงออกของ หลิวเกอ ไม่เปลี่ยนแปลงและเขากล่าวว่า ” จางเฉา ทุกคนอยู่ที่นี่แล้วหรือไม่ ? ”
　　บุคคลนี้เป็นเด็กตระกูลจาง จากหนึ่งในสิบเอ็ดกลุ่ม เขาเย่อหยิ่งและเขาเป็นคนที่ติดต่อ หลิวหยา และเผยแพร่ข่าวว่า หลิวหยุน ไม่มีการบ่มเพาะอีกต่อไป
　　“ ทุกคนอยู่ที่นี่ เรากำลังรอเจ้าอยู่ รักษาโอกาสของเจ้าไว้ นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เจ้าจัดการประชุมคณะกรรมการนี้ เจ้ากำลังจะไม่เหลืออะไรแล้ว ” จางเฉามีความยินดี
　　หลิวเกอ มองไปที่ หลี่เซียนเต่า และหัวเราะอย่างเย็นชา “ ข้าขอโทษ ข้าเกรงว่าพวกเจ้าทุกคนจะไม่ได้ในสิ่งที่เจ้าต้องการ ”
　　“ เจ้าไม่มีจักรพรรดิสนับสนุนเจ้า แล้วอะไรให้สิทธิ์เจ้านั่งในระดับเดียวกับเรา ? ” จางเฉา เต็มไปด้วยความรังเกียจ
　　“ ใครบอกว่าเขาไม่มีจักรพรรดิสนับสนุนเขา ? ” หลี่เซียนเต่า เปิดปากของเขา เขารู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเหมือนละคร และเป็นการดีที่สุดถ้าเขาจัดการเรื่องนี้อย่างรวดเร็ว
　　” เจ้าคือใคร ? ใครให้สิทธิ์เจ้ามายุ่งที่นี่ ? อย่าประเมินค่ากำลังของเจ้าสูงเกินไป ! ” จางเฉากล่าวอย่างเย็นชา
　　“ ข้าเป็นคนที่เจ้าไม่สามารถรุกรานได้ ” หลี่เซียนเต่า เหลือบมองไปทาง จางเฉา เขาใช้ความแข็งแกร่งของจิตใจเพื่อทำให้จางเฉาตกใจจนขาของเขาอ่อนลงและคุกเข่าลงกับพื้น เขากรีดร้องด้วยความหวาดกลัว
　　สายตาของ หลี่เซียนเต่า บดขยี้สภาพจิตใจของ จางเฉา และทำให้เขากลายเป็นคนโง่
　　ทุกคนตะลึงกับสิ่งนั้น โดยเฉพาะหลิวหยา
　　นางละทิ้งหลิวเกอ และเลือกที่จะติดตาม จางเฉา เพราะมารดาของนางไม่มีการบ่มเพาะเลยและ หลิวเกอ เป็นเศษซากที่ไม่รู้ว่าจะบ่มเพาะอย่างไร ไม่มีใครจะปกป้องนางในอนาคต
　　จางเฉา เป็นอัจฉริยะใน อาณาจักรตำนาน และเขาดีกว่า หลิวเกอ 100 เท่า หลิวหยา รู้สึกว่าตัวเลือกของนางถูกต้อง
　　สำหรับเรื่องนี้ นางไม่คิดที่จะทรยศต่อมารดาของนาง
　　แต่ตอนนี้ จางเฉา ที่นางฝากความหวังไว้ ซึ่งนางรู้สึกว่าดีกว่า หลิวเกอ ถึง 100 เท่าทรุดตัวลง เขาคุกเข่าลงบนพื้นและดูโกรธ
　　หลิวเกอหยุดมองเขา เขาเดินตาม หลี่เซียนเต่า และผลักประตูไปที่ห้องประชุม
　　หลี่เซียนเต่า เข้าไปในห้องประชุมก่อน
　　ห้องประชุมใหญ่มากและมีคนสิบเอ็ดคนที่อาณาจักรจักรพรรดิ
　　พวกเขามาจากสิบเอ็ดฝ่ายและการแสดงออกของพวกเขาแตกต่างกันทั้งหมด จักรพรรดิตระกูลจางยืนขึ้นและจ้องมองที่หลี่เซียนเต่าด้วยความโกรธ “ เจ้ากล้าโจมตีความหวังของตระกูลจางของเราจริงหรือ ? ”
　　“ ข้าไม่ได้เปิดปากแล้วเจ้ากล้าพูดไหม ? ” หลี่เซียนเต่า กล่าวอย่างเย็นชา เขาปล่อยออร่าออกมา
　　จักรพรรดิตระกูลจาง คุกเข่าลงอย่างไม่แปลกใจ และเขามองไปที่ หลี่เซียนเต่า ด้วยความหวาดกลัว
　　“ ชะ ชะ โชค… โชคชะตา… อาณาจักรแห่งโชคชะตา ! ” จักรพรรดิ ตระกูลจาง ตัวสั่นเมื่อเขามองไปที่ หลี่เซียนเต่า
　　ทันทีที่เขาพูดเช่นนี้ จักรพรรดิอีก 10 คนก็มองหลี่เซียนเต่าอย่างหวาดกลัว
　　เครื่องหมายคำถามมากมายปรากฏขึ้นในจิตใจของพวกเขา
　　พวกเขาไม่ได้บอกว่าแม่ยายของหลิวเกอสูญเสียการบ่มเพาะจักรพรรดิขั้นสูงสุดและสูญเสียการสนับสนุนของนาง ?
　　ทำไมผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรแห่งโชคชะตาจึงปรากฏตัวขึ้น ?
　　เขาน่ากลัวกว่าจุดสูงสุดของอาณาจักรจักรพรรดิ
　　“ เจ้ามาเพื่อบังคับให้เขาออกไป ? ” หลี่เซียนเต่า นั่งที่ตำแหน่งของ หลิวเกอ และมองไปรอบ ๆ เขาถามอย่างเย็นชา
　　“ ผู้อาวุโส มันเป็นความเข้าใจผิด เรามาแสดงความยินดีกับ หลิวเกอ ” มีคนเปลี่ยนคำพูด
　　“ ใช่ ทั้งหมดนี้เป็นความเข้าใจผิด เรายินดีที่จะนำโดยหลิวเกอ เขาเป็นอัจฉริยะและเขาช่วยให้เรามีรายได้มากมาย ทำไมเราถึงทำอย่างนั้น ”
　　“ ถูกต้อง ผู้อาวุโสเข้าใจผิดแล้ว ”
　　พวกเขาฉลาดและเปลี่ยนคำพูดอย่างรวดเร็ว พวกเขาดูจริงใจมากราวกับว่าพวกเขาไม่ใช่คนที่พยายามบังคับให้ หลิวเกอ สละสมบัติ
　　หลี่เซียนเต่า ไม่สนใจพวกเขาและมองไปที่จักรพรรดิ ตระกูลจาง
　　“ ฟัง หลิวเกอ แล้วเจ้าจะสบายดี ถ้าทำไม่ได้ ยกมือขึ้นแล้วให้ข้าดู ” หลี่เซียนเต่า มองไปที่พวกเขา
　　ผู้คนตัวสั่นและไม่กล้ายกมือขึ้น
　　“ อย่ากลัวเลย ข้าเป็นประชาธิปัตย์ ใครเห็นด้วยกับข้าและใครคัดค้าน ” หลี่เซียนเต่า ถามอย่างใจเย็น
　　“ ตระกูลจางของข้า ! ” หลังจากที่จางเฉาตาย จักรพรรดิ ตระกูลจางไม่สามารถรับการดูถูกและคัดค้านเสียงดัง
　　อีก 10 กลุ่มมองหน้ากันและไม่พูดอะไร
　　หลี่เซียนเต่า ไม่ได้ทำอะไรเลย เขาเพียงแค่สะบัดนิ้วของเขา
　　ปราณพุ่งไปข้างหน้า กลายเป็นดาบที่แทงเข้าที่หัวของเขา
　　จักรพรรดิตระกูลจางล้มลงกับพื้นและหยุดหายใจ
　　บริเวณโดยรอบเงียบราวกับได้ยินเสียงหัวใจเต้นของกันและกัน
　　“ ขออีกครั้ง ใครคัดค้าน ใครเห็นด้วย ” หลี่เซียนเต่ากล่าวอย่างใจเย็น เขาสังหารจักรพรรดิเหมือนเขาสังหารไก่ เขาไม่ได้สนใจเลย
　　อีก 10 คนตกใจกับเสียงที่สงบของ หลี่เซียนเต่า และส่ายหัว
　　“ เราทุกคนตกลง ” ชายชราคนหนึ่งกำลังจะล้มลง
　　“ ดีมาก ถ้าอย่างนั้นการประชุมก็จบลง ใครที่ไม่ปฏิบัติตามกฎจะจบลงเช่นนั้น ” หลี่เซียนเต่าลุกขึ้นยืนด้วยความพึงพอใจ พูดประโยคหนึ่งก่อนจะหันหลังกลับ
　　ตระกูลของหลิวเกอเดินตามไป
　　เมื่อพวกเขาผ่าน หลิวหยา ที่ตกตะลึง ตระกูลของ หลิวเกอ ไม่ได้พูดกับนางเลย พวกเขาไม่ได้สนใจแม้แต่จะมอง