บทที่ 441 – นักขี่วัว !
　　ปัญหาของ หลิวเกอ ไม่น่าพูดถึง หลี่เซียนเต่า เลย เขาสามารถจัดการกับมันได้อย่างง่ายดาย
　　หลังจากเดินออกจากอาคาร หลิวเกอก็พูดทันทีว่า “ ท่านผู้อาวุโส โปรดพักสักสองสามวันที่เมืองจักรพรรดิล่มสลายนี้ ข้าจะติดต่อเพื่อนลัทธิเต๋าของข้า ”
　　หลี่เซียนเต่า พยักหน้า ” ไปติดต่อเขา แต่ก่อนอื่นส่งเปลวไฟน้ำให้ข้าก่อน ”
　　” ไม่มีปัญหา หลังจากที่ข้าติดต่อเพื่อน ข้าจะกลับบ้านไปเอามันมา ผู้อาวุโสจะอยู่ที่บ้านข้าไหม ? ” หลิวเกอถามอย่างระมัดระวัง เขาต้องการให้ หลี่เซียนเต่า อยู่ที่บ้านของเขา
　　แต่ หลี่เซียนเต่า ปฏิเสธเขา “ ข้าจะหาที่พักที่เงียบสงบ เมื่อผู้นับถือลัทธิเต๋าคนนั้นมาถึงแล้ว จงพาเขามาหาข้า ”
　　หลังจากที่เขาพูดเช่นนี้ หลี่เซียนเต่าก็จากไปอย่างไม่เป็นทางการและหันหลังให้หลิวเกอ
　　ด้วยประชากรจำนวนมาก เมืองจักรพรรดิล่มสลาย ครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ มันยังล้อมรอบภูเขาที่ไม่รู้จัก
　　ด้านล่างของภูเขาเป็นแม่น้ำที่คดเคี้ยว น้ำในแม่น้ำไหลเชี่ยวจริงๆ มีภูเขาอยู่สองฝั่ง และทิวทัศน์ก็สวยงาม
　　หลี่เซียนเต่า ซื้อสนามหญ้าเล็กๆ ใกล้ๆ และกลายเป็นชาวนา
　　ด้านหน้ามีสวนผักหลายชนิดปลูกกัน ข้างหน้าเป็นกระแสน้ำไหลเชี่ยว หลี่เซียนเต่า เพิ่งนั่งบนเก้าอี้ริมแม่น้ำและตกปลา
　　หลังจากที่เขาตกปลาแล้ว หลี่เซียนเต่า ก็ปรุงสิ่งที่เขาจับได้เอง ก่อนหน้านี้เขารู้แค่วิธีการผัดข้าว ดังนั้นตอนนี้เขาจึงต้องการเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการทำอาหาร
　　“ เมื่อถึงเวลา ข้าจะทำอาหารจานเด็ดสักสองสามจานเพื่อเอาใจเสี่ยวฉี จากนั้นเราจะดื่มเบียร์สวรรค์และเมา ” เมื่อ หลี่เซียนเต่า นึกถึงฉากเหล่านี้ เขาก็รู้สึกตื่นเต้น
　　หลังจากพยายามไม่กี่ครั้ง หลี่เซียนเต่า ก็ทำอาหารเก่งขึ้น
　　ขณะที่เขากำลังพักผ่อนอยู่ที่นี่คนเดียว หลี่เซียนเต่าก็จัดการอาหารสามมื้อของเขาเอง
　　เมื่อไก่ขันเสียงดังในตอนเช้า หลี่เซียนเต่า ลุกขึ้นและหลังจากล้างพวกมัน เขาก็สังหารไก่ตัวหนึ่งและปรุงมัน เขาเอาไข่และโจ๊กไข่ปรุงสุก
　　หลังจากที่เขากินแล้ว หลี่เซียนเต่า ก็เห็นไข่อีกสองสามฟองในตะกร้าและพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ เขากล่าวว่า “ สิ่งนี้สามารถคงอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่ง ข้าจะกินพวกเจ้าทั้งหมดก่อนนั้นเพื่อที่พวกเจ้าทุกคนจะได้ไม่ต้องทนกับความเหน็ดเหนื่อยจากชีวิตนี้ พวกเจ้าทุกคนสามารถกลับชาติมาเกิดและเป็นมนุษย์ในชีวิตหน้าได้ ”
　　หากไก่เหล่านั้นเข้าใจสิ่งที่ หลี่เซียนเต่า พูด พวกมันคงจะจิกเขาอย่างแน่นอน
　　หลังจากใช้เวลาช่วงเช้ากับไก่แล้ว หลี่เซียนเต่า ก็นั่งอย่างมีความสุขที่ทางเข้าอย่างมีความสุขและอาบแดด
　　เขาอ่านหนังสือในตอนเช้า เขาเรียนเก่งเพื่อที่จะเป็นเด็กดี
　　อ่านไปซักพักก็รู้สึกอิ่มเอมใจ หลี่เซียนเต่า เก็บหนังสือที่สวยงามเล่มนี้และเดินไปที่แม่น้ำโดยเอาแขนไพล่หลัง
　　เขาเพียงแค่ยังคงตกปลา
　　ในช่วงเวลานี้ หลี่เซียนเต่า พบว่าสิ่งที่สะดวกสบายจริงๆ การตกปลาขึ้นอยู่กับโชคและเขาไม่ได้ใช้พลังปราณของเขาเลย
　　ดังนั้น หลังจากผ่านไปทั้งวัน เขาก็ไม่ได้รับอะไรเลย
　　หลี่เซียนเต่า ถอนหายใจ เขาจะไปกินไก่อีกครั้งในตอนเที่ยงหรือไม่ ?
　　“ ข้ากินไก่ทุกวัน ถึงเวลาต้องเปลี่ยนแปลง ” หลี่เซียนเต่า เดินกลับบ้านโดยใช้เส้นทางเล็กๆ และเขาเห็นแพะตัวเล็กอยู่ตามทาง
　　สามวินาทีต่อมา หลี่เซียนเต่า ดึงแพะภูเขากลับบ้าน
　　สองชั่วโมงต่อมา น้ำกำลังเดือดและเนื้อก็อยู่ในหม้อ เขาเริ่มที่จะทอดมัน
　　หลังจากรับประทานอาหารจนอิ่มแล้ว หลี่เซียนเต่า ก็งีบหลับในยามบ่าย
　　ในตอนกลางคืน การมาถึงของ หลิวเกอ ได้ปลุก หลี่เซียนเต่า เขาตื่นขึ้นและอาบน้ำเพื่อพบกับหลิวเกอ
　　“ ผู้อาวุโส ท่านถอดหน้ากากออกหรือ ? ” หลิวเกอรู้สึกตกใจ
　　“ ข้าสวมหน้ากากเพราะข้าไม่ต้องการให้ใครหลายคนรู้จักใบหน้าที่แท้จริงของข้ามากเกินไป ” หลี่เซียนเต่ายิ้ม
　　“ ผู้อาวุโส นี่คือเปลวไฟน้ำซึ่งเป็นเปลวไฟจิตวิญญาณเบื้องล่าง ตราบใดที่มีพลังงานทางจิตวิญญาณ เราสามารถให้กำเนิดมันได้ไม่จำกัด ” หลิวเกอ มอบกล่องปิดผนึกให้ หลี่เซียนเต่า ด้วยความเคารพ
　　หลี่เซียนเต่า เอื้อมมือออกไปและเปิดมัน ตามคาดจากเปลวไฟน้ำ
　　เปลวไฟดูเหมือนมหาสมุทรที่ไหล ไม่มีความร้อนสูง แต่มีความรู้สึกหนาวเหน็บที่ทำให้ใจสงบลง
　　“ ไม่เลว นักบวชเต๋ามาหรือยัง ” หลี่เซียนเต่า พยักหน้าอย่างพึงพอใจในขณะที่เขาเก็บเปลวน้ำไว้ เขาถาม
　　“ เขากำลังเดินทาง ข้าบอกเขาว่าผู้อาวุโสจะพบเขาที่นี่และเขาก็ตกลง ” หลิวเกอ ได้ตอบกลับ
　　“ ก็ดี เขาจะมาประมาณเมื่อไหร่ ? ” หลี่เซียนเต่าถาม
　　“ คงต้องเป็นพรุ่งนี้ ” หลิวเกอ คำนวณเวลา
　　“ เอ่อ เจ้ากลับไปเถอะ ไม่ต้องมาพรุ่งนี้ก็ได้ แค่ฝึกฝน เจ้าไม่จำเป็นต้องมีส่วนร่วมในเรื่องอื่น ” หลี่เซียนเต่ากล่าวอย่างใจเย็น
　　แม้ว่าหลิวเกอจะผิดหวังที่เขาไม่สามารถเข้าใกล้หลี่เซียนเต่าได้ เขาพยักหน้าอย่างเคารพ “ งั้น ข้าขอลา ขอบคุณผู้อาวุโสที่ให้การสนับสนุน ”
　　“ ตอนนี้เราทำเสร็จแล้ว พึ่งตนเองได้ในอนาคต เลือดมังกรปรับปรุงร่างกายของเจ้า ดังนั้นฝึกฝนให้ดี เจ้ามีความหวังที่จะไปถึงอาณาจักรจักรพรรดิ ” หลี่เซียนเต่า โบกมือและพูด
　　หลิวเกอจากไป เขาจะบ่มเพาะเมื่อเขากลับมา
　　ข้างนอกประตู เมฆเป็นสีแดงราวกับถูกไฟไหม้
　　หลี่เซียนเต่า มองดูมันอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเตรียมทำอาหารเย็น
　　ลูกแกะที่เขากินเป็นอาหารกลางวันยังทำไม่เสร็จ ดังนั้น หลี่เซียนเต่า จึงกำลังจะปรุงหม้อไฟเนื้อแกะสำหรับอาหารค่ำ
　　ติ้ง หลิง หลิง ติ้ง หลิง หลิง!
　　แต่ในวินาทีถัดมา ก็มีเสียงกริ่งดังขึ้น
　　หลี่เซียนเต่า ลืมตาขึ้นและเห็นวัวสีเหลืองกำลังเดินอยู่
　　บนคอเสื้อมีกระดิ่ง
　　ระฆังก็สวยจริงๆ มันเป็นสีเหลืองทองแดง แต่มีลวดลายที่สวยงามมากมายแกะสลักไว้
　　บนหลังวัวมีนักบวชหนุ่มนั่งอยู่ที่นั่น เขายิ้มไปทาง หลี่เซียนเต่า “ ข้าขอโทษที่มาสาย ”
　　หลี่เซียนเต่า มีสายตาแปลก ๆ วัวมีพลังงานอสูรหนาแน่นและแน่นอนว่าไม่ใช่สิ่งมีชีวิตปกติ มันเป็นอสูรชั้นยอดอย่างแน่นอน
　　ตอนนี้ก็เต็มใจที่จะเป็นสัตว์ขี่
　　นักบวชหนุ่มคนนี้อายุน้อยจริงๆ แต่การฝึกฝนของเขานั้นเกินความคาดหมายของ หลี่เซียนเต่า
　　คล้ายกับ หลี่เซียนเต่า เขาอยู่ที่ด่านแรก !
　　แต่สิ่งสำคัญคือความเยาว์วัยของเขาไม่ใช่เพราะเขารักษามันไว้ แต่เป็นเพราะเขายังเด็กจริงๆ
　　“ เราสองคนเป็นขั้นหนึ่ง ทำไมเจ้าถึงเรียกข้าว่าผู้อาวุโสล่ะ ” หลี่เซียนเต่าถาม
　　“ เพราะข้าโชคดีที่ได้พบท่าน ท่านคือผู้อาวุโสของข้า ” ชายหนุ่มกระโดดลงและทักทาย หลี่เซียนเต่า ด้วยความเคารพ
　　หลี่เซียนเต่า พบว่าสิ่งนี้น่าสนใจและถามว่า “ เจ้าอยู่ที่ อาณาจักรโชคชะตา แล้วเจ้าเป็นเพื่อนกับ หลิวเกอ ที่ไม่มีการบ่มเพาะเลยได้อย่างไร ? ”
　　“ ข้าไม่สนใจเรื่องการฝึกฝนเมื่อมีเพื่อน เพราะไม่ว่าผู้ฝึกตนจะสูงส่งเพียงใด ย่อมไม่สูงกว่าข้า ” นักบวชหนุ่มยิ้มเผยฟันสะอาดของเขา
　　หลี่เซียนเต่าหัวเราะออกมาดังๆ “ ถ้าอย่างนั้น เจ้ารู้ไหมว่าข้ามาหาเจ้าทำไม ? ”
　　“ มันเป็นเพราะท่านสนใจในสิ่งที่ข้ามี โชคดีที่ท่านนำโชคมาให้ ข้าจึงมาที่นี่ ” นักบวชหนุ่มกล่าวอย่างใจเย็น
　　” เจ้าชื่ออะไร ? ” หลี่เซียนเต่าถาม
　　“ ไท่ซวน ข้าชื่อไท่ซวน ! ” นักบวชเต๋าคนขี่วัวพูดชื่อเขา
บทที่ 442 – สนทนาเต๋า เจ็ดวัน !
　　“ ข้าชื่อหลี่เซียนเต่า ” หลี่เซียนเต่า มองไปที่ ไท่ซวน และประกาศชื่อของเขา
　　“ คำนับผู้อาวุโสหลี่ ” ไท่ซวนยังคงให้ความเคารพอย่างแท้จริง
　　“ เข้ามาสิ ข้าเพิ่งจะทำอาหารเย็น เราไปกินข้าวกันเถอะ ” หลี่เซียนเต่า เชิญเขา
　　“ ข้านำไวน์ผลไม้ที่ข้าต้มในภูเขามาด้วย ข้าสามารถดื่มกับผู้อาวุโสหลี่ได้ ” ไท่ซวนยิ้ม
　　หลี่เซียนเต่า เชิญเขาเข้ามา แม้ว่านักบวชอายุยังน้อย แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง หลี่เซียนเต่า ก็มีความรู้สึกแปลก ๆ เกี่ยวกับเขา
　　มีบางอย่างที่เขาไม่สามารถวางนิ้วได้
　　อย่างไรก็ตาม นักบวชหนุ่มคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา
　　หลี่เซียนเต่า กำลังคิดเกี่ยวกับ ไท่ซวน เช่นนั้น ไท่ซวน ก็คิดเกี่ยวกับเขาเช่นเดียวกันหรือไม่ ?
　　“ อย่างที่คาดไว้ แค่โชคของข้า ไม่คิดว่าจะเจอคนแบบนี้ในเก้าแดนนภาและสิบแดนโลก ” ไท่ซวนเต็มไปด้วยอารมณ์ เขาเองก็ไม่สามารถมองผ่าน หลี่เซียนเต่า ได้เช่นกัน
　　แต่เมื่อเขามองไปที่หลี่เซียนเต่า ที่กำลังทำอาหารอยู่ เขารู้สึกว่าเขาเป็นคนที่สามารถทุบหัวของเขาให้แตกได้ถ้าเขาโกรธ
　　ดังนั้นเขาจึงให้ความเคารพและปฏิบัติต่อเขาเหมือนเป็นผู้อาวุโส
　　หลี่เซียนเต่าปรุงซุปและเตรียมผักก่อนที่จะนำออกไปใต้แสงจันทร์
　　ลมเย็นพัดมาและแสงจันทร์ก็บริสุทธิ์ นกร้องจิ้บๆ และจั๊กจั่นก็ออกมาเป็นทำนองที่สวยงาม
　　กระแสน้ำที่เชี่ยวกรากในระยะไกลทำให้บรรยากาศเพิ่มขึ้นเล็กน้อย
　　หลี่เซียนเต่า และ ไท่ซวน ยกถ้วยของพวกเขาให้กันและกันภายใต้แสงจันทร์นี้และดื่มเบียร์ของพวกเขา
　　” เชิญกิน ” หลี่เซียนเต่า เชิญ ไท่ซวน มาชิมเนื้อแกะ
　　” ตกลง ” ไท่ซวนไม่ลังเลในขณะที่เขากิน
　　ทั้งสองคุยกันระหว่างกินข้าว
　　“ เจ้ามาจากภูเขาไหน ? ” หลี่เซียนเต่าถาม
　　“ ภูเขาเสือมังกร แล้วผู้อาวุโสล่ะ ? ” ไท่ซวนถาม
　　“ ข้าเป็นนายธนาคาร ” หลี่เซียนเต่ากล่าวอย่างตรงไปตรงมา
　　ไท่ซวนเชื่อเขาและกล่าวว่า “ เช่นนั้น ท่านต้องร่ำรวย ”
　　“ เราสูญเสียมากในอดีต ตอนนี้เรากำลังนำพวกเขากลับมาทีละน้อย ” หลี่เซียนเต่า ส่ายหัว
　　“ เจ้าบอกว่าข้าคือความโชคดีของเจ้า แล้วโชคแบบไหนล่ะ ? ” หลี่เซียนเต่า ถามด้วยความสงสัย
　　“ โชคเป็นเพียงโชค เช่นเดียวกับที่ข้ากินหม้อไฟกับผู้อาวุโส นี่คือโชค นี่คือโชคชะตา นี่อาจทำให้ข้าได้รับประโยชน์ในอนาคต ข้าเชื่อว่าการได้เป็นเพื่อนกับผู้อาวุโสจะทำให้ข้าโชคดีในอนาคต ” ไท่ซวนยิ้ม
　　หลี่เซียนเต่า เข้าใจ “ นี่คือสิ่งที่ลัทธิเต๋าเรียก เหตุและผลอย่างนั้นหรือ ? ”
　　“ วันนี้ข้าดื่มและกินเนื้อสัตว์กับผู้อาวุโสมันเป็นเหตุ จะมีผลในอนาคต ” ไท่ซวนพยักหน้า
　　“ สาเหตุอะไร ? ” หลี่เซียนเต่า ยกแก้วไวน์ของเขาขึ้น
　　“ สมบัติของข้าหรือสิ่งที่ข้าสามารถทำได้สำหรับผู้อาวุโส ตราบใดที่ผู้อาวุโสถาม ข้าจะทำทุกอย่าง ” ไท่ซวน ชนแก้วกับ หลี่เซียนเต่า และกล่าว
　　เขากำลังจะให้บางอย่างแก่เขาหรือช่วยให้เขาทำอะไรบางอย่างฟรี
　　แต่ของฟรีไม่มีในโลก
　　ไท่ซวนเป็นอิสระแล้ว แต่ในอนาคต ผลกระทบที่เขาต้องการจะมีมากมายมหาศาล
　　หลี่เซียนเต่า วิเคราะห์มันแล้วหยิบถ้วยไวน์ของเขาขึ้นมาเพื่อกลืนไปกับ ไท่ซวน
　　เมื่อต้นเหตุได้รับการปลูกฝังแล้ว หลี่เซียนเต่า ต้องส่งผลกระทบให้เขาในอนาคต
　　ธนาคารขนาดใหญ่แห่งจักรวาล จะไม่สามารถตอบแทน ไท่ซวน ได้หรือไม่ ?
　　“ ข้าต้องการเปลวไฟไม้ของเจ้า ” เขาดื่มมันลงในปากข้างเดียวก่อนจะชี้ไปที่ไท่ซวน
　　ไท่ซวนตกตะลึงและตัดสินใจหยิบมันออกมาอย่างเด็ดขาด
　　“ นี่ผู้อาวุโส ” ไท่ซวน ส่งต่อให้ หลี่เซียนเต่า ด้วยความเคารพ
　　หลี่เซียนเต่า รับมันและเป็นไปตามที่คาดไว้นี่คือเปลวไฟไม้
　　ในเปลวเพลิงมีต้นอ่อนสีเขียวที่ดูเหมือนชั่วนิรันดร์
　　“ เปลวไม้นี้เป็นไฟที่แผดเผาเมื่อวิญญาณต้นไม้ล้านปีถูกฟ้าผ่าด้วยความยากลำบาก มันจะไม่มีวันหมดไป ” ไท่ซวนแนะนำ
　　หลี่เซียนเต่าตกใจ “ ต้นไม้ล้านปีไม่กลายร่างเป็นมนุษย์ ? ”
　　ไท่ซวนคิดเกี่ยวกับมันและกล่าวว่า “ มันไม่ได้มาจากเก้าแดนนภาและสิบแดนโลก ”
　　หลี่เซียนเต่า เข้าใจและไม่ขออะไรมากไปกว่านี้
　　เนื่องจากไม่ได้มาจาก เก้าแดนนภา และ สิบแดนโลก นั่นหมายความว่ามาจาก โลกเซียน
　　มันจะไม่เป็นสมรภูมิสวรรค์และโลกอย่างแน่นอน เพราะพวกเขาไม่มีต้นไม้อายุนับล้านปีที่พยายามจะแปลงโฉมอย่างแน่นอน
　　ไท่ซวน มาจาก โลกเซียน
　　แต่ หลี่เซียนเต่า ไม่สนใจว่าเขามาจากไหน กุญแจสำคัญคือเขาได้เปลวไฟไม้
　　ในมือ หลี่เซียนเต่า รู้สึกดีมากและดื่มกับ ไท่ซวน เป็นจำนวนมาก
　　ในเวลากลางคืน ทั้งสองนอนหลับอยู่ในบ้านของชาวนาที่หลี่เซียนเต่าซื้อมา
　　เช้าวันรุ่งขึ้น หลี่เซียนเต่า มองไปที่เล้าไก่ของเขาและนับ
　　“ ไก่เจ็ดตัว หนึ่งวัน…เจ็ดวัน ” หลี่เซียนเต่า พึมพำ
　　“ มันเป็นความผิดของข้าที่ทำให้พวกเจ้าทุกคนเป็นม่าย สองสามวันนี้ข้าจะส่งเจ้าไปพบตระกูล อย่ากลัว เจ้าจะเป็นมนุษย์ในชีวิตหน้า ” หลี่เซียนเต่า พึมพำและมองไปทาง ไท่ซวน
　　ไท่ซวนมีท่าทีแปลก ๆ “ ผู้อาวุโสเป็นคนที่อบอุ่นจริงๆ ”
　　“ ใช่แล้ว การที่สามีและภรรยาอยู่ห่างไกลกันเป็นเรื่องเลวร้าย มีเวลาเจ็ดวัน มาคุยกันเรื่องเต๋าอีกเจ็ดวันและทำไก่พวกนี้ให้เสร็จก่อนแยกย้ายกันไป ว่าไง ? ” หลี่เซียนเต่าแนะนำ
　　“ ข้าไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้แล้ว ” ไท่ซวนมีความยินดี
　　หลี่เซียนเต่า ยิ้มและคว้ามาหนึ่งตัว ภายใต้สายตา ‘กตัญญู’ ของมัน เขาส่งมันไปหาสามีของมัน
　　ตั้งแต่เช้า หลี่เซียนเต่า และ ไท่ซวน เริ่มหารือเกี่ยวกับเต๋า
　　เต๋าของ หลี่เซียนเต่า มาจากคำสอนของหลาย ๆ คนและมันก็หนามาก
　　เขาคิดว่า ไท่ซวน ไม่ได้อยู่ในระดับของเขา แต่ หลี่เซียนเต่า ไม่ได้คาดหวังว่าเต๋าของ ไท่ซวน จะยิ่งใหญ่และหนากว่าของเขา
　　ในตอนเริ่มต้น หลี่เซียนเต่า นำทางเขา แต่แล้วมันก็เปลี่ยนเป็น ไท่ซวน นำทางเขา
　　แต่ไท่ซวนอยู่ภายใต้แรงกดดันมหาศาล นี่เป็นเพราะตอนที่เขาพูดอะไรบางอย่าง หลี่เซียนเต่าจะเข้าใจมัน เขาอยากจะเปลี่ยนเต๋าให้เป็นของตัวเองด้วยซ้ำ
　　ความเร็วนี้ทำให้ ไท่ซวน หวาดกลัว
　　แม้ว่าเขาจะมีความรู้และมีภูมิหลังที่ลึกซึ้ง แต่เขาไม่เคยพบคนพิลึกเช่น หลี่เซียนเต่า
　　วันที่สองก็คุยกันเรื่องเต๋าอีกครั้ง มีวัวเพียงตัวเดียวและไก่ตัวเดียวที่ได้เห็นกระบวนการนี้
　　ความแตกต่างคือวัวกำลังฟังอยู่และไก่ก็เข้าไปในท้องของพวกเขา
　　สิ่งนี้ดำเนินต่อไปจนถึงวันที่เจ็ด
　　ในคืนวันที่เจ็ด การสนทนาของ หลี่เซียนเต่า และ ไท่ซวน สิ้นสุดลง
　　แน่นอนว่า ไท่ซวน ก็มีกำไรมหาศาลเช่นกัน แต่เมื่อเปรียบเทียบกับ หลี่เซียนเต่า มันเป็นหยดน้ำในมหาสมุทร
　　การบ่มเพาะของ หลี่เซียนเต่า ดีขึ้นอย่างมากและเขาไปถึง อาณาจักรโชคชะตา ขั้นที่สอง
　　เต๋าที่หลี่เซียนเต่าจับได้ทันทีถึง 1,000
　　ในระยะแรก หลี่เซียนเต่า จับ 365
　　ในช่วงบ่ายหลังจาก หลี่เซียนเต่า ทะลุ ไท่ซวน ก็บุกทะลุ
　　สิ่งนี้ทำให้ หลี่เซียนเต่า ตกตะลึง ไท่ซวนพบว่ามันง่าย หลี่เซียนเต่ารู้สึกเหมือนไท่ซวน ทำเช่นนั้นเพียงเพราะเขาทำ
　　ในเวลากลางคืนพวกเขาแยกทางกัน
　　“ เอานาฬิกาเรือนนี้ไป หากเจ้าต้องการผลของเจ้าก็แค่บดขยี้มัน ” หลี่เซียนเต่า ส่งนาฬิกาสีแดงให้ ไท่ซวน
　　ไท่ซวนเก็บมันไว้และมองดูหลี่เซียนเต่าจากไป