บทที่ 203 – ลงนามในสัญญา

 

 

 

 

 

หลี่เซียนเต่าอาบน้ำและเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าที่สะอาด เขาสวมหน้ากากเมื่อเดินเข้าไปในห้องโถงแลกเปลี่ยน

 

เมื่อเขานั่งลงเขาก็เห็นคนที่เข้ามาเหมือนเขาคุ้นเคยกับสถานที่นั้นจริงๆ

 

“ เจ้าเมืองแห่งภาคเหนือ ? ” หลี่เซียนเต่ารู้สึกประหลาดใจ ทำไมเขามาที่นี่ ?

 

“ ยินดีที่ได้พบท่าน ! ” เจ้าเมืองแห่งภาคเหนือกำหมัดด้วยความเคารพขณะที่เขาทักทายหลี่เซียนเต่า

 

แม้ว่าพลังบ่มเพาะของเขาจะมาถึงอาณาจักรตำนานเขาก็ไม่กล้าที่จะทำตัวหยิ่งผยองต่อหน้าหลี่เซียนเต่า

 

หลี่เซียนเต่าพูดอย่างสงสัยว่า “ นาฬิกาของธนาคารข้าพบเจอเจ้าอีกแล้วหรือ ? ”

 

เจ้าเมืองแห่งภาคเหนือส่ายหัวและอธิบายขั้นตอนการได้นาฬิกา

 

หลี่เซียนเต่ารับฟังและพยักหน้า “ เนื่องจากนาฬิกาสามารถหาคน ๆ นั้นได้นั่นหมายความว่ามีบางอย่างที่พิเศษเกี่ยวกับเขา แต่เนื่องจากเขาเลือกหินปราณระดับพระเจ้า 10,000 ก้อนของเจ้า มันก็เป็นเช่นนั้น ”

 

เจ้าเมืองแห่งภาคเหนือกล่าวว่า “ เขามีหินปราณระดับพระเจ้า 10,000 ก้อนและถ้าเขาไม่คุยโม้เกี่ยวกับเรื่องนี้และฝึกฝนอย่างช้าๆเขาก็จะมีอนาคตที่ดี ”

 

หลี่เซียนเต่าพยักหน้าและไม่สนใจบุคคลนั้น เนื่องจากเขาขายนาฬิกานั่นหมายความว่าเขาไม่มีความสัมพันธ์กับธนาคารแห่งจักรวาล

 

เขามองไปที่เจ้าเมืองแห่งภาคเหนือและถามว่า “ นี่เป็นครั้งที่สามที่เจ้ามาที่นี่และนี่เป็นครั้งที่สองที่เจ้าทำการแลกเปลี่ยนเจ้าต้องการอะไร ?

 

ดวงตาของเจ้าเมืองภาคเหนือสว่างขึ้น เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และปะติดปะต่อประโยคของเขาเข้าด้วยกัน “ ข้าอยากติดตามท่านและดูความลึกลับของโลกใบนี้ ”

 

หลี่เซียนเต่ากระพริบตา เขาได้ยินถูกต้องหรือไม่ ?

 

เสี่ยวฉีมองไปที่เจ้าเมืองภาคเหนือด้วยความประหลาดใจเช่นกัน

 

นี่เป็นคนแรกที่ต้องการติดตามหลี่เซียนเต่า

 

นอกจากนี้เขายังใช้นาฬิกาเพื่อแลกกับเงื่อนไขนั้น

 

หลี่เซียนเต่าไม่สามารถช่วยได้นอกจากนั่งตัวตรง เขามีเสน่ห์มากจนผู้คนเลือกที่จะเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาโดยอัตโนมัติหรือไม่ ?

 

“ ทำไมล่ะ ? ” หลี่เซียนเต่าถามถึงเหตุผล

 

“ เป็นเพราะท่านแข็งแกร่งและลึกลับมาก ข้าเคารพและมองหาท่าน ข้าใช้ชีวิตอย่างไร้เป้าหมายและหลังจากได้พบท่าน ข้าก็พบเป้าหมายของข้า ข้ายินดีที่จะติดตามท่านและท่านจะเป็นแสงสว่างและเป็นครูในชีวิตของข้า ” เจ้าเมืองแห่งภาคเหนือกล่าว

 

ที่สำคัญคือเขาเป็นคนเคร่งขรึมจริงๆเมื่อเขาพูด มันไม่ได้รู้สึกว่าเขาแค่พยายามเลียหลี่เซียนเต่า

 

มันทำให้หลี่เซียนเต่ารู้สึกว่าเขาเป็นคนดีจริงๆ

 

หลี่เซียนเต่ากระแอมไอและพูดอย่างจริงจังว่า “ ข้าจะไม่รับผู้ใต้บังคับบัญชาง่ายๆหรอกนะ ”

 

“ ข้าอยู่ที่อาณาจักรตำนานขั้น 10  แล้วและจะเติบโตต่อไปอย่างรวดเร็ว ให้เวลาข้าสักหน่อยแล้วข้าจะไปถึงจุดสูงสุดของอาณาจักรตำนานแน่นอน ” เจ้าแห่งภาคเหนือกล่าวเสริม

 

หลี่เซียนเต่าคิดถึงเรื่องนี้อาณาจักรตำนานสูงสุด … ปัจจุบันไม่มีคนของเขาอยู่ในอาณาจักรนั้น

 

“ ลูกน้องของข้าต้องฟังคำสั่งของข้า แม้ว่าข้าจะขอให้เขาตายเขาก็ต้องตาย ” หลี่เซียนเต่ากล่าวเสริม

 

“ ไม่ต้องกังวล ข้าอยู่มา 10,000 ปีแล้วและยอมรับทุกอย่าง ถ้าข้าสามารถติดตามท่านได้ข้าก็จะตายโดยไม่เสียใจ ” เจ้าเมืองแห่งภาคเหนือกล่าวอย่างหนักแน่น

 

หลี่เซียนเต่ากล่าวเสริมว่า “ เจ้าต้องพิสูจน์ตัวเองว่าต้องการเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของข้าจริงหรือไม่ ”

 

“ นายท่าน ข้ามีดาบปีศาจโบราณ เรียกว่าดาบนายเหนือหัวและในนั้นมีความลับของพลังโบราณ ข้าหวังว่านายท่านจะพาข้าเข้าไปได้ ” เจ้าเมืองแห่งภาคเหนือหยิบดาบนายเหนือหัวออกมาและกล่าวด้วยความจริงใจ

 

หลี่เซียนเต่าไม่รู้จะพูดอะไร

 

มีการเตรียมการบ่มเพาะ ความภักดีและของขวัญไว้แล้ว

 

ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ดีเช่นนี้หายากและยากที่จะหา

 

เพื่อให้หลี่เซียนเต่ายอมรับเขาเขาจึงมอบดาบนายเหนือหัวให้หลี่เซียนเต่า

 

นี่เป็นสิ่งที่หลี่เซียนเต่าไม่เคยสัมผัสมาก่อน

 

“ ตกลงแล้วลงนามในสัญญาได้ ” หลี่เซียนเต่าตบโต๊ะและกล่าวอย่างหนักแน่น

 

เสี่ยวฉีรับสัญญาและส่งต่อให้หลี่เซียนเต่า

 

“ ลองดูสิ นี่เป็นสัญญาตลอดชีวิตและเมื่อเจ้าลงนามในสัญญาเจ้าจะเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของข้าไปตลอดชีวิต ถ้าเจ้าไม่ตายเจ้าต้องฟังคำสั่งของข้า ” หลี่เซียนเต่ากล่าวอย่างใจเย็น

 

“ ข้าไม่จำเป็นต้องดูมัน ข้าจะลงนาม ” เจ้าเมืองแห่งภาคเหนือไม่ลังเลและเพียงแค่ลงนาม

 

ทัศนคตินี้ทำให้หลี่เซียนเต่าตกตะลึง

 

เจ้าเมืองภาคเหนือลงนามแบบนั้นและถามว่า “ นายท่านมีอะไรที่ข้าต้องลงนามอีกหรือไม่ ? ”

 

หลี่เซียนเต่าส่ายหัวและพูดว่า “ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเจ้าอยู่ภายใต้ข้า ตัดทุกอย่างออกจากเส้นทางและบ่มเพาะในธนาคารแห่งจักรวาล ”

 

เจ้าเมืองภาคเหนือรู้สึกยินดีและถามว่า “ ถ้าอย่างนั้น ข้าขอถามว่าฉีไป๋อยู่ที่ใดหรือ ? ”

 

หลี่เซียนเต่าผู้ซึ่งรักษาสัญญานั้นตกตะลึง

 

ทั้งคู่มองเขาอย่างไม่เชื่อ

 

“ เจ้าได้นาฬิกามาเพื่อที่เจ้าจะได้เข้ามาในธนาคารแห่งจักรวาลและมอบดาบนายเหนือหัวของเจ้าให้ข้าทั้งหมดเพราะฉีไป๋ ? ” หลี่เซียนเต่าถามด้วยความประหลาดใจ

 

เขาคิดว่านั่นเป็นความสามารถพิเศษของเขาเองที่ทำให้เจ้าเมืองภาคเหนือยอมจำนน

 

แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้น

 

“ ใช่แล้ว ! ” เจ้าเมืองแห่งภาคเหนือพยักหน้าอย่างแน่วแน่

 

เขามาที่ธนาคารแห่งจักรวาลเพราะเจ้าเมืองแห่งภาคเหนือ เพราะฉีไป๋ เขาเลือกที่จะลงนามในสัญญา

 

ใบหน้าของหลี่เซียนเต่าเปลี่ยนเป็นสีดำ แล้วเมื่อกี้เขาพูดอะไร ?

 

มันทำให้หลี่เซียนเต่าคิดว่าเขามีเสน่ห์และมีเสน่ห์จริงๆ

 

เสี่ยวฉียิ้ม “ ฉีไป๋ควรอยู่ในคลังหนังสือหมื่นประเทศและเจ้าสามารถไปพบนางได้ มีหนังสือมากมายที่นั่นและเจ้าน่าจะชอบ เพิ่มกำลังของเจ้าและช่วยให้นายท่านทำสิ่งต่างๆได้มากขึ้น บางทีนายท่านอาจจะพิจารณาปล่อยให้เจ้าสองคนใช้เวลาร่วมกันมากขึ้น”

 

เจ้าเมืองแห่งภาคเหนือปลาบปลื้ม หลังจากโค้งคำนับแล้วเขาก็มุ่งหน้าไปยังคลังหนังสือหมื่นประเทศ

 

หลังจากที่เขาจากไป หลี่เซียนเต่ามองไปที่เสี่ยวฉี “ เพื่อนคนนี้จ่ายแพงขนาดนั้น เขาเต็มใจที่จะเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของข้าเพียงเพราะฉีไป๋ ? ”

 

เสี่ยวฉีเหลือบมองไปที่หลี่เซียนเต่า “ นี่ไม่ใช่ความรักเหรอคะ ? ”

 

“ ประทับใจมาก ! เจ้าแห่งภาคเหนือยินดีที่จะขายตัวเองให้กับท่านเพราะความทรงจำที่เก่าแก่ที่สุดของเขา เขาเป็นคนที่รักมั่นคง ” เสี่ยวฉีก็งอน

 

หลี่เซียนเต่าเก็บสัญญาอย่างเงียบๆและส่งต่อให้เสี่ยวฉี “ นั่นขึ้นอยู่กับว่าฉีไป๋จะเต็มใจหรือไม่ ถ้านางไม่สนใจ ไม่ว่าเขาจะทำอะไรมันจะไม่เป็นการสูญเปล่าหรือ ? ”

 

“ สิ่งนี้จะขึ้นอยู่กับทักษะของเขาด้วย ถ้าเขาสามารถหานางได้การเสียสละของเขาก็จะคุ้มค่า ” เสี่ยวฉีพึมพำ

 

“ ถูกแล้วเรามาดูกันว่าเขาทำอะไร ข้าจะศึกษาดาบเล่มนี้” หลี่เซียนเต่าถือดาบและออกจากห้องโถงแลกเปลี่ยน

 

เสี่ยวฉีมองไปที่คลังหนังสือหมื่นประเทศและตะโกน “ ขอให้โชคดี ! ”

 

ในคลังหนังสือหมื่นประเทศผู้ใต้บังคับบัญชาของหลี่เซียนเต่ากำลังอ่านหนังสือทั้งหมด

 

เทียนซินมองไปที่ม้วนหนังสือที่ปีศาจโบราณและพระพุทธองค์ทิ้งไว้

 

ลูซิเฟอร์มองไปที่พัฒนาการของการบ่มเพาะดังนั้นเขาจึงสามารถผสมผสานกับวรยุทธ์การบ่มเพาะของเขาเองและปรับปรุงตัวเองได้

 

เทพีดวงจันทร์จมอยู่ในตำนานวังพระจันทร์

 

เทียนกวงหมิงซ่อนตัวอยู่ที่มุมหนึ่งและกำลังอ่านสิ่งที่เรียกว่า ‘ วรยุทธ์การบ่มเพาะที่มนุษย์ต้องรู้ !

 

ด้วยชื่อดังกล่าวเนื้อหาอธิบายถึงวรยุทธ์การบ่มเพาะร่างกายโบราณที่เหมาะกับเทียนกวงหมิง

 

วิญญาณหนังสือจำนวนมากกระโดดไปรอบ ๆ และใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในคลังหนังสือหมื่นประเทศ

 

เจ้าเมืองแห่งภาคเหนือผลักประตูให้เปิดออกและเดินเข้าไปเขาได้รับการต้อนรับด้วยสายตาของผู้คนมากมาย

 

เทียนกวงหมิงวางหนังสือลงและพึมพำ “ มีผู้มาใหม่หรือไม่ ? ”

 

“ มันควรจะเป็นพันธมิตรใหม่ ” เทียนซินเหลือบมองและกล่าวตอบ

 

“ นั่นไม่ใช่เจ้าเมืองแห่งภาคเหนือเหรอ ? ” ลูซิเฟอร์ขมวดคิ้ว

 

“ ฉีไป๋อยู่ที่ไหน ? ” ดวงตาเย็นชาของเทพีดวงจันทร์ สว่างขึ้นและมองไปที่ฉีไป๋

 

เช่นเดียวกับที่ทุกคนมองไปที่ฉีไป๋

 

ดวงตาของพวกเขาทุกคนเป็นประกายสดใส แม้แต่เทียนซินยังวางพระไตรปิฎกไว้ในมือและมองนางด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร เขาสงสัยว่าสิ่งที่น่าสนใจอะไรที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไป . . .