บทที่ 209 – สิ่งประดิษฐ์สวรรค์ โคโรน่า !

 

 

 

 

 

เทียนกวงหมิงเกลียดพระหัวโล้น !

 

โดยเฉพาะเทียนซินที่ต่อสู้กับเขาเพื่อความโปรดปราณของนายท่าน !

 

นายท่านชอบเทียนซินมากและเขาไม่สามารถเอาชนะเทียนซินได้ซึ่งเป็นสาเหตุที่เทียนกวงหมิงต้องล้มเลิกทั้งหมดนี้

 

ไม่ช้าก็เร็วเขาจะเก่งกว่าเทียนซิน !

 

แต่ก่อนหน้านี้เทียนกวงหมิงต้องการที่จะสังหารพระทั้งหมดที่โผล่ขึ้นมา !

 

หลี่อู่หยาเป็นผู้ที่เขาต้องปกป้องและพวกนี้กล้าที่จะสังหารจริงหรือ ?

 

เทียนกวงหมิงชกไปข้างหน้าอย่างโหดเหี้ยมและหมัดของเขาก็กลายเป็นดวงอาทิตย์ นี่เป็นวรยุทธ์ที่เขาได้รับมาจากมรดกของเทพแห่งแสง  หมัดเทพแห่งแสง

 

พื้นที่รอบ ๆ กำปั้นของเขาระเบิดและคลื่นความร้อนแผ่ไปข้างหน้าห่อพระที่พยายามโจมตีเขา

 

เสียงคลื่นดังลั่นนอกประตูเมืองท้องฟ้าครึ่งหนึ่งถูกปกคลุมไปด้วยแสงจ้า

 

พระที่มาแตกตื่น เขาไม่ได้คาดหวังว่าเด็กคนนี้ที่ตระกูลพังทะลายจะมีผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งขนาดนี้อยู่เคียงข้าง

 

ร่างกายของพระสงฆ์ถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีทองและเขาชกไปข้างหน้าอย่างโหดเหี้ยม

 

ทั้งสองปะทะกันทำให้พื้นที่สั่นสะเทือน รู้สึกราวกับว่ามีพายุเริ่มพัดเข้ามาในพื้นที่

 

มันแพร่กระจายไปทั่วทั้งเมืองหมุนวนฝุ่นและสิ่งสกปรกขึ้นไปในอากาศ

 

ร่างกายทองคำของพระภิกษุและเทพแห่งแสงเทียนกวงหมิงปะทะกัน แต่เพียงสามวินาทีพระเนื้อทองคำก็หลุดออก

 

แขนข้างหนึ่งระเบิดและมีเลือดไหลพุ่งออกมา พระร้องด้วยความเจ็บปวดและมองไปที่เทียนกวงหมิงด้วยความหวาดกลัว

 

ทั้งสองคนอยู่ที่เซียนมนุษย์แต่ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้ ?

 

“คุณคือใคร? หลี่วู่หยาเป็นเป้าหมายของวิหารต้าหลินของฉันแล้วทำไมคุณถึงปกป้องเขา?” พระอาวุโสจับบาดแผลและถามอย่างโกรธเกรี้ยว

 

“ หลี่อู่หยาเป็นคนที่ข้าต้องการปกป้องดังนั้นทำไมเจ้าไม่ลองโจมตีเขาดูล่ะ ” เทียนกวงหมิงก้าวไปข้างหน้าและร่างของเขาลอยอยู่ในอากาศ ดวงอาทิตย์ขนาดยักษ์ปรากฏขึ้นด้านหลังของเขาซึ่งส่งคลื่นพลังงานน่าสะพลึงลงมา แม้แต่พระอาวุโสที่อยู่ที่อาณาจักรเซียนมนุษย์ก็อดไม่ได้ที่จะถอยหนี

 

เทียนกวงหมิงเป็นเหมือนดวงอาทิตย์ เขามีความสามารถในการทำลายสวรรค์และโลก

 

“ เจ้าไม่กลัวว่าวัดต้าหลินของเราจะต้องการคำอธิบายกับเรื่องนี้หรือ ? ” พระอาวุโสพยายามดิ้นรนและโดยใช้ชื่อวัดต้าหลิน

 

“ สาวกของเจ้าพยายามใช้มันคุกคามข้า แต่มันก็ไร้ผล อย่าพยายามใช้สิ่งเดียวกันนี้กับข้าอีก !! ” เทียนกวงหมิงหัวเราะอย่างเย็นชา

 

ใบหน้าของพระอาวุโสจมลงและเขารู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องง่าย

 

“ หลี่อู่หยาเจ้าสังหารศิษย์ของเขาและข้าจะสังหารพระอาวุโสรูปนี้เอง ” เทียนกวงหมิงกล่าวอย่างเย็นชา

 

หลี่อู่หยาพยักหน้า คราวนี้เขาไม่ลังเลที่จะฟันลงไปเพราะไม่มีใครหยุดเขาได้

 

ศีรษะที่เกลี้ยงเกลาตกลงกับพื้นและเลือดพุ่งไปทั่วร่างของหลี่อู่หยา เขาแสยะยิ้ม “ ตอนนี้ข้าไม่ดูเหมือนบุตรชายของปีศาจมากกว่านี้หรือ ? ”

 

พระคนอื่น ๆ คุกเข่าตัวสั่นและมองไปทางหลี่อู่หยาด้วยความหวาดกลัว

 

“ คุณ…คุณ…คุณเป็นลูกของปีศาจ!”

 

เมื่อหลี่อู่หยาได้ยินดังนั้นเขาก็พยักหน้า “ เมื่อเจ้าเรียกข้าอย่างนั้นข้าก็จะเป็นอย่างนั้น มิฉะนั้นการปรักปรำข้าของเจ้าจะไม่มีประโยชน์จริงไหม ? ”

 

ฟันลงไปอีกที ! หลี่อู่หยามั่นคงมากและเขาสังหารคนหนึ่งคนในแต่ละขั้นตอนที่เขาทำ

 

เพียงไม่นานพระภิกษุไม่กี่รูปก็ถูกสังหารทั้งหมด

 

หลี่อู่หยามองไปที่พระอาวุโสบนท้องฟ้าด้วยสายตาเย็นชา

 

“ ตามที่คาดไว้มันคือบุตรชายของปีศาจ เขาสังหารโดยไม่กระพริบตาเสียด้วยซ้ำ ! ” พระอาวุโสตัวสั่นและเดือดดาล

 

“ ข้าก็สังหารโดยไม่กระพริบตา ข้าก็เป็นบขุตรของปีศาจด้วยงั้นสิ ? ” เทียนกวงหมิงกล่าว

 

“ ไม่ๆ ข้าต้องเป็นบรรพบุรุษของปีศาจ ” เทียนกวงหมิงพึมพำ

 

“ เจ้า .. !!  ” พระอาวุโสโกรธมาก

 

” อะไร ? ตอนนี้บรรพบุรุษคนนี้จะสังหารเจ้า ” เทียนกวงหมิงก้าวไปข้างหน้าและออร่าของเขาก็ระเบิดออก เขาชกไปข้างหน้า ปล่อยให้ มหาหมัดแสงสว่าง ไปข้างหน้า

 

วรยุทธ์กำปั้นถล่มลงมาเหมือนสายฝน นี่คือระเบิดสังหารของเทียนกวงหมิง

 

รังสีของดวงอาทิตย์เป็นเหมือนหยาดฝน !

 

พระอาวุโสแขนหักความแข็งแรงจึงลดลงมาก เมื่อเขาเห็นการเคลื่อนไหวนั้นเขาก็ตกใจมากในใจและเขารู้ว่าสิ่งต่างๆไม่ดี เขาพยายามถอยห่างและถอยหนี

 

“ ข้าต้องกลับไปที่วัด บรรพบุรุษปีศาจช่วยบุตรชายของปีศาจ…ข้าต้องการความช่วยเหลือจากวัด ! ” พระอาวุโสอุทานในใจ ในขณะที่วิ่งเขาใช้วรยุทธ์ลับเพื่อส่งข้อความนี้ออกไป

 

ในวินาทีต่อมาฝนแสงแดดก็โปรยปรายลงมา

 

ฝนแสงแดดนี้น่ากลัวและเมื่อมันตกลงบนร่างกายของเขาแต่ละหยดก็กลายเป็นหมัด หมัดที่ดุร้ายทุบหน้าอกของเขาเข้า

 

พระไอเป็นเลือด เขาเงยหน้าขึ้นมองด้วยความไม่เชื่อ

 

เม็ดฝนนับพันนับหมื่นร่วงหล่นกระทบร่างของเขา

 

เพียงเสี้ยววินาทีพระอาวุโสก็ระเหยหายไป

 

หมัดของเทียนกวงหมิงส่งผลให้ทั้งร่างของพระสงฆ์หายไปจากโลก

 

เทียนกวงหมิงแตะกำปั้นของตัวเองก่อนที่จะล่อนลงมาที่พื้น “ วันนี้ ข้าไม่สามารถจัดการกับเทียนซินได้ แต่มันก็เพียงพอที่จะจัดการกับพวกเจ้าทุกคนจริงไหม ? ”

 

หลี่อู่หยามองด้วยความตกใจพร้อมกับเบิกตากว้าง “ ผู้อาวุโส ท่านช่างยอดเยี่ยมจริงๆ ! ”

 

เทียนกวงหมิงกล่าวอย่างถ่อมตนว่า “ ไม่ใช่ว่าข้าน่าทึ่งหรอก แต่มันเป็นเรื่องที่เจ้าอ่อนแอเกินไป พวกเขาไม่สามารถสู้กับข้าได้ ”

 

“ นั่นเป็นเพราะผู้อาวุโสแข็งแกร่ง ” หลี่อู่หยายังคงหวาดกลัวและเขามองไปที่เทียนกวงหมิงด้วยความเคารพ

 

เทียนกวงหมิงมีความภาคภูมิใจและพอใจและเขาโบกมือ “ ข้าจะพาเจ้ากลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน ”

 

“ เราจะไปที่ไหน ? ” หลี่อู่หยาถาม

 

“ ดินแดนนิรันดร์ ! ” เทียนกวงหมิงจับหลี่อู่หยาและบินขึ้นไปบนท้องฟ้า เขาใช้ฉีแท้จริงของเขาเพื่อปกป้องหลี่อู่หยา

 

“ ทำไมเราถึงไปดินแดนนิรันดร์ ? ” หลี่อู่หยาไม่เข้าใจ

 

“ นายท่านของข้ากำลังรอเจ้าอยู่ที่นั่น ” เทียนกวงหมิงตอบ

 

“ นั่นเป็นความจริงหรือ ? ” ดวงตาของหลี่อู่หยาสว่างขึ้น ลูกตาสีดำของเขาเบิกกว้างเมื่อเขาคาดหวังว่าจะได้พบกับเจ้านายลึกลับคนนี้

 

เนื่องจากผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาแข็งแกร่งมากเจ้านายจะแข็งแกร่งขนาดไหน ?

 

“ เจ้านายของท่านแข็งแกร่งไหม ? ” หลี่อู่หยายังเป็นเด็กดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะถาม

 

“ เขาแข็งแกร่งกว่าข้า 100 เท่า ” เทียนกวงหมิงคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาอยากจะพูด 200 เท่า แต่มันจะไม่ทำให้ดูเหมือนว่าเขาอ่อนแอเกินไปหรือเปล่า ?

 

สิ่งนี้ช่วยยกย่องหลี่เซียนเต่าในขณะที่ไม่ลดภาพลักษณ์ของเขา

 

ในขณะนั้นหลี่อู่หยารู้สึกว่าหลินเซียนเต่าแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ

 

วัดต้าหลิน อารมมากมาย มีพระพุทธรูปทองคำมากมาย พระโพธิสัตว์ประทับยืนอยู่และเครื่องหอมเผา …

 

พระอาวุโสส่งข่าวก่อนตายและพระชรารูปหนึ่งลืมตาดูขึ้น เขาพูดอย่างเย็นชา “ บรรพบุรุษปีศาจกล้าดูถูกวัดต้าหลินของเราหรือ ? ”

 

“ ใช้สิ่งประดิษฐ์สวรรค์เพื่อขังเขาและจับตัวเขามา ! ” พระชราประกาศอย่างเย็นชา

 

พระอีกรูปดันโคโรน่ายักษ์ออกมา !

 

โคโรน่านี้เป็นเหมือนเสาหินและสลักคำที่ลึกซึ้งและน่าตื่นตามากมายไว้บนนั้น

 

พระชราเอื้อมมือและฉีดพลังปราณที่แผดเผาของเขาเพื่อเปิดใช้งาน

 

โคโรน่าสั่นสะท้านและตื่นขึ้นอย่างช้าๆ