บทที่ 215 – พระอรหันต์กายทองคำ

 

 

 

 

เทียนกวงหมิง ได้บุกเข้าไปใน อาณาจักรตำนาน นี่เป็นเหมือนคนที่ก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดใหม่ กำปั้นคนหนึ่งจัดการสังหารพระอ้วน

 

ในเมืองทะเลทรายทรายหยุดพัดและมีลมเล็กน้อยพัดหญ้าแห้งที่อยู่รอบ ๆ ความเงียบบรรยายสถานการณ์ปัจจุบันได้อย่างสมบูรณ์แบบ

 

เทียนกวงหมิง มองไปรอบ ๆ และสังเกตเห็นเนื้อหมูครึ่งตัวบนโต๊ะของผู้ขาย เขาเดินไปโยนหินวิญญาณระดับเทพเจ้าแล้วอุ้มหมูออกไป

 

เพียงไม่นานหลังจากที่ เทียนกวงหมิงจากไปก็มีคนแอบเข้าไปและเก็บหินวิญยาณระดับพระเจ้า

 

เขามองไปที่ร่างของพระอ้วนและพูดอย่างดูถูกว่า “ ชิ ตามที่คาดไว้เจ้าไม่ใช่คนดี คนนั้นดีมาก เขายังจ่ายเงินให้ข้าสำหรับสิ่งที่เขาเอาไป !! ”

 

มีเพียงไม่กี่คนที่อยู่ในทะเลทรายที่เชื่อในศาสนาพุทธ ท้ายที่สุดแล้วที่นี่กฎแห่งป่ายืนอยู่เหนือสิ่งอื่นใดและศาสนาก็ไร้ประโยชน์

 

หลี่อู่หยา ประพฤติตัวดีมากและซ่อนตัวอยู่ไกล ๆ เขาหนีตลอดทางไปที่ทะเลสาบข้างพื้นที่หญ้า

 

น้ำในทะเลสาบค่อยๆกระเพื่อมอย่างช้าๆ แต่ หลี่อู่หยา ไม่มีเวลาหรือพลังงานที่จะมองดู เขาจ้องมองไปที่เมืองและรอคอยชัยชนะของ เทียนกวงหมิง

 

“ ผู้อาวุโสท่านต้องชนะ ! ” หลี่อู่หยากำหมัดแน่นและส่งเสียงเชียร์ เทียนกวงหมิง

 

ไม่ว่าเขาจะมีประโยชน์หรือไม่ก็ตามนี่ก็เป็นสิ่งเดียวที่เขาทำได้

 

เทียนกวงหมิง เดินมาพร้อมกับหมูในมือ เมื่อเขาเห็น หลี่อู่หยา เขาโยนหมูให้เขา “ ล้างมันแล้วข้าจะทำบาร์บีคิวให้เจ้ากิน ”

 

หลี่อู่หยา ส่งเสียงเชียร์ “ ผู้อาวุโสท่านชนะแล้ว ! ”

 

เทียนกวงหมิงกล่าวอย่างภาคภูมิใจ “ พระรูปนั้นอ้วนเหมือนหมูและเขาจะสังหารข้าได้ยังไง ? ”

 

หลี่อู่หยา ถือหัวหมูครึ่งหัวอย่างมีความสุขและล้างมันในทะเลสาบ

 

เพียงไม่นานหมูก็ถูกทำความสะอาด

 

ท้องของหลี่อู่หยาร้องและมองไปที่ เทียนกวงหมิง ด้วยความลำบากใจ

 

“ เจ้าเป็นคนขี้อาย ? เจ้าไม่ได้กินอาหารในหนึ่งวันและเจ้าต้องกินหมูตัวนี้อย่างน้อยครึ่งหนึ่ง ” เทียนกวงหมิง หัวเราะออกมาดัง ๆ

 

หลี่อู่หยาพยักหน้าอย่างแน่วแน่ “ ดังนั้นมาจุดไฟกันเถอะ ! ”

 

“ ไม่จำเป็นต้องทำ มันง่ายมาก ” เทียนกวงหมิง เปิดฝ่ามือของเขาและพลังปราณก็ปรากฏตัวขึ้น มันห่อเนื้อและใช้แสงจากดวงอาทิตย์เขาเริ่มปิ้งบาร์บีคิว

 

เพียงสามวินาทีหมูก็เริ่มสุกและน้ำมันเริ่มหยดจากมัน

 

เทียนกวงหมิงหยิบเกลือหยาบออกมาและกระจายไปทั่วเนื้อหมูเพื่อทำบาร์บีคิวอย่างรวดเร็ว

 

กลิ่นหมูโชยตลบอบอวลไปทั่ว!

 

หลี่อู่หยากลืนน้ำลายและมองไปที่หมูย่าง

 

สามนาทีต่อมาเนื้อหมูกรอบนอกนุ่มใน เทียนกวงหมิง ส่งให้เขาชิ้นหนึ่งในขณะที่เขาหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ ให้ตัวเอง

 

” กิน กินให้อิ่ม เรากำลังจะต้อนรับศึกใหญ่อีกครั้ง ” เทียนกวงหมิง กล่าวอย่างสงบและลงเล็กน้อย

 

“ เอาล่ะข้าจะพยายามอย่างดีที่สุดที่จะไม่ก่อปัญหาให้กับผู้อาวุโส ! ’ หลี่อู่หยาพยักหน้าและก้มหัวลงด้วย

 

หลี่อู่หยา พ่นเนื้อหมูออกมาและมองไปที่ เทียนกวงหมิง อย่างไร้เดียงสา

 

“ หมูนี่อาจมีปัญหา ” เทียนกวงหมิงพ่นหมูออกจากปาก แล้วพูด

 

“ ข้าไม่คิดว่ามันเพราะหมู ! ” หลี่อู่หยาสลายตัว

 

เทียนกวงหมิง มองไปที่หัวหมูที่ดูดีในขณะที่เขาจัดการกับรสชาติที่แย่มากในปากของเขา เขาเดินไปที่เมืองอย่างหมดหนทาง

 

“ ไปร้านอาหารกัน ”

 

เทียนกวงหมิง กล่าวอย่างใจเย็น

 

สำหรับหัวหมูครึ่งตัวนั้น เทียนกวงหมิง โกรธมากเขาทุบมันเป็นฝุ่นด้วยหมัดเดียว

 

ทั้งหมดเป็นเพราะเจ้าของร้านขายเนื้อไม่ดีจนไม่สามารถเปิดเผยทักษะการทำอาหารชั้นยอดของเขาได้ !

 

ในทะเลทรายที่ไม่มีที่สิ้นสุดปรากฎพระอาณาจักรตำนานเก้ารูปและกำลังมุ่งหน้าไปสังหารเทียนกวงหมิง

 

พวกเขาทั้งหมดได้รับข่าวจากพระอ้วนและรู้ว่า เทียนกวงหมิง บุกเข้ามาถึงอาณาจักรตำนานแล้ว !

 

เขาทะลุไปยังอาณาจักรตำนานและสามารถประพฤติตัวหยิ่งผยองต่อวัดต้าหลินของพวกเขาได้ ?

 

บอกตรงๆผู้คนในอาณาจักรตำนานขั้น 1 จะไม่ติดอันดับ 100 อันดับแรกของ วัดต้าหลิน ด้วยซ้ำ

 

พระอีกเก้ารูปอยู่ในขั้นที่หกเป็นอย่างน้อย

 

มีเพียงไม่กี่คนที่ล้อมรอบเมืองและล้อมรอบเทียนกวงหมิง เหมือนสัตว์ร้ายที่ติดอยู่

 

“ เขาสังหารพระวัดต้าหลินของเราไปมากมายและสมควรตาย ! ” พระอารมณ์ร้อนกล่าวอย่างเย็นชา

 

“ ข้าไม่รู้ว่าจะยังมีคนในดินแดนพระพุทธองค์โบราณที่กล้ายั่วยุวัดต้าหลินของเรา

 

“ เขาหยิ่งจริงๆ ” ชายชรากล่าว

 

“ พระพุทธองค์ยิ้มและโกรธได้ด้วย วันนี้เราจะแสดงให้ปีศาจดูว่าพระพุทธองค์นั้นน่ากลัวเพียงใดเมื่อท่านโกรธ !! ” พระภิกษุรูปหนึ่งซึ่งมีกายทองคำส่องแสงมองไปที่ผืนทรายที่ไม่มีที่สิ้นสุดและกล่าว

 

คนเหล่านี้ต่างพุ่งเข้าหา เทียนกวงหมิง และทุกคนสาบานว่าจะสังหารเขา

 

ด้านหน้าของกำแพงโลก ดินแดนพระพุทธองค์โบราณ เทียนซิน และอีกสองคนข้ามและเข้าไปใน ดินแดนพระพุทธองค์โบราณ

 

เมื่อเทียนซินเข้ามาเขาได้กลิ่นคำสอนของศาสนาพุทธในพลังวิญญาณและพูดว่า “ เทียนกวงหมิงตายหรือยัง ? ”

 

“ ไม่ว่าเขาจะตายหรือมีชีวิตอยู่ก็ไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญคือเด็ก ทุกอย่างจะดีตราบเท่าที่เด็กยังมีชีวิตอยู่ ” ลูซิเฟอร์กล่าว

 

“ เทียนกวงหมิงควรจะอยู่ต่อไปได้สักพัก เขาคงไม่ตาย แต่ข้าหวังว่าพวกเขาจะทำร้ายเขาได้ ” อาสึนะ กล่าว

 

“ ข้าก็หวังเช่นนั้นเช่นกัน ! ” เทียนซิน พูดอย่างนั้น แต่ในใจเขายังคงค้นหานาฬิกาเรือนนั้นต่อไป

 

” เจอแล้ว ! ” ทันใดนั้นเทียนซินก็พูดขึ้น

 

อาสึนะ มองอย่างเงียบ ๆ

 

“ เขาอยู่ในทะเลทรายในระยะไกล ! ” เทียนซิน เอื้อมมือออกไปและชี้

 

“ ถ้าอย่างนั้นมาเร็ว เราเร็วกว่าเขาหลายเท่าและเราพยายามอย่างเต็มที่เพื่อไปที่นั่น ” ลูซิเฟอร์กล่าว

 

“ ข้าจะไปก่อน ! ” ร่างกายของอาสึนะเหมือนสายฟ้าและเหมือนหมอกเหมือนลม นางก็หายไป

 

ปีกบนหลังของลูซิเฟอร์เปิดออกและด้วยการระเบิดเขาพุ่งผ่านอากาศไปยัง เทียนกวงหมิง

 

สำหรับ เทียนซิน เขารีบบินไป

 

เพียงก้าวเดียว 100 ไมล์ก็หายไป ในช่วงเวลาสั้น ๆ เขาครอบคลุมอีก 100 ไมล์

 

เพื่อช่วยเด็กคนนั้น เทียนซิน ใช้ทักษะทั้งหมดของเขา

 

ภายในธนาคารแห่งจักรวาล หลี่เซียนเต่า ให้ความสนใจกับทั้งหมดนี้และขมวดคิ้ว

 

“ น่าเสียดายที่ข้าไม่มีวรยุทธ์การเคลื่อนย้ายและการบ่มเพาะของข้าไม่อนุญาตให้ข้าข้ามดินแดนไกล ๆ ” หลี่เซียนเต่า ถอนหายใจ

 

หากเขามีวรยุทธ์เช่นนั้นเขาจะส่งพวกนั้นไปยังเทียนกวงหมิงและให้เขานำหลี่อู่หยา กลับมา

 

“ ธนาคารแห่งจักรวาลมียอดเขาที่ถูกผนึกไว้มากมาย หวังว่ายอดเขาต่อไปจะทำให้ข้าประหลาดใจ ” หลี่เซียนเต่า คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

 

เขามองไปที่ภาพของ เทียนกวงหมิง ที่นำ หลี่อู่หยา กลับมา

 

พวกเขาออกจากความเขียวขจีและมีทรายอยู่รอบตัว แสงแดดที่แผดจ้าทำให้เม็ดทรายร้อนมาก โชคดีที่พวกเขาไม่จำเป็นต้องเดินบนพื้นดิน

 

แต่เทียนกวงหมิงบินเพียงชั่วครู่และรู้สึกได้ถึงพลังงานจำนวนมากที่สั่นสะเทือนในระยะไกล

 

มันเหมือนกับว่ามีใครบางคนกำลังทุบไปที่ช่องว่างทำให้ท้องฟ้ากลายเป็นกลอง

 

เทียนกวงหมิง มองไปข้างหน้าและเห็นพระทองคำที่ส่องแสงบินผ่านไป เบื้องหลังของเขาคือร่างยักษ์ของพระอรหันย์กายทองคำ ข้างกายมีเสือดุร้าย

 

นี่คือ…พระอรหันต์ปิณโฑละ !

 

*****เข้าสู่ช่วงรู้ไว้ใช่ว่าใส่บ่าแบกหาม  พระอรหันต์ปิณโฑละ (ปักถะโล ) 賨頭盧尊者 คือพระปิณโฑละ ท่านเป็นพระที่ปราบเสือ เสือนั้นเปรียบเสมือนกิเลสในใจตน (เป็นพระทางจีนค่ะ)