บทที่ 227 – การทำอาหารส่วนตัว

 

 

 

 

 

หลี่เซียนเต่า ถาม หลี่หวู่หยา ว่าเขาต้องการเรียนรู้วรยุทธ์ดาบหรือไม่

 

หลี่หวู่หยาตกตะลึงวรยุทธ์ดาบ ?

 

เขาเพิ่งเริ่มบ่มเพาะและสร้างรากฐานของเขา ดังนั้นเขาจึงได้ฝึกฝนอาวุธทั้ง 18 ประเภท

 

โดยธรรมชาติแล้ว หลี่หวู่หยา เคยฝึกฝนวิชาดาบมาก่อน

 

แต่เขาจะมุ่งเน้นไปที่ดาบในอนาคตหรือไม่ ?

 

หลี่วูหยาครุ่นคิดและพยักหน้าอย่างแน่วแน่ “ ใช่นายท่าน ! ”

 

หลี่เซียนเต่า ยิ้มและจากนั้นมือขวาของเขาก็เปลี่ยนไป ดาบขนาดยักษ์ปรากฏขึ้น

 

ร่างกายดาบเป็นส่วนผสมของแสงสีดำและสีเงินและมีความยาวสองเมตร มีที่จับอยู่ตรงกลาง มีดาบกว้างเหมือนประตูที่ด้านหน้าและดาบคมที่ด้านหลัง

 

หลี่เซียนเต่า จับส่วนตรงกลางและโบกมือ อากาศโดยรอบระเบิดและพลังงานปีศาจพุ่งสูงขึ้น

 

“ ดาบเจ้าเหนือหัวนี่คือชื่อของดาบเล่มนี้มันมรดกโบราณซ่อนอยู่ภายใน ” หลี่เซียนเต่า กล่าวอย่างใจเย็น

 

หลี่หวู่หยา มองดูด้วยความประหลาดใจและตกหลุมรักมันทันที ดาบที่ดูแปลก ๆ นี้หล่อเกินไป

 

มันทั้งเท่และหล่อ !

 

“ ร่างกายของเจ้ามีพื้นที่แห่งความมืดและมีพลังปีศาจอยู่ภายใน ดาบเจ้าเหนือหัวนี้เหมาะสำหรับเจ้าและเจ้าสามารถเข้าใจมันได้ ” หลี่เซียนเต่า เอื้อมมือและส่งมันไปให้เขา

 

หลี่หวู่หยา กลืนน้ำลาย “ นี่สำหรับข้าจริงเหรอ ? ”

 

หลี่เซียนเต่าพยักหน้า “ แน่นอนเจ้าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของข้าดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วนี่เป็นของเจ้า ”

 

หลี่หวู่หยา รู้สึกตื้นตันใจมากและไม่รู้จะพูดอะไร เขาคารวะหลี่เซียนเต่า โดยตรง

 

เสียงดังสามครั้ง หัวกระแทกลงกับพื้นโดยไม่ลังเลเลย

 

หลี่เซียนเต่า มองด้วยความสงบจริงๆ

 

หลังจากที่หลี่วู่หยาพูดจบเขาก็พูดว่า ” นายท่าน ข้าจะใช้ดาบเหนือหัวนี้เพื่อกวาดศัตรูทั้งหมด !! “

 

หลี่เซียนเต่าพยักหน้า ” ลุกขึ้นถ้าเจ้าต้องการก็ต้องเซ็นสัญญาก่อน ”

 

หลี่เซียนเต่า ติดดาบลงกับพื้นและเรียกสัญญา เขากรอกรายละเอียดของสัญญาอย่างจริงจัง

 

เสี่ยวฉีเป็นผู้รับผิดชอบเรื่องนี้ในอดีต แต่ หลี่เซียนเต่า ทำมันด้วยตัวเองในตอนนี้ เขาคิดถึงการมีเสี่ยวฉีอยู่เคียงข้างจริงๆ

 

สัญญาเขียนเร็วมากและ หลี่เซียนเต่า ก็ส่งให้ หลี่หวู่หยา “ ถ้าเจ้าไม่มีปัญหาก็เซ็นสัญญา ”

 

” รับทราบ ” หลี่หวู่หยาจำทุกสิ่งที่อาจารย์ของเขาบอกเขาได้อย่างชัดเจน

 

“ เมื่อนายท่านมอบสัญญาให้เจ้าเซ็นสัญญาเจ้าต้องทำโดยไม่ลังเล เจ้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับรายละเอียดในขณะที่เจ้าลงนามอยู่แล้ว ”

 

จากสิ่งที่เทียนกวงหมิงกล่าวทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นถึงความภักดีของเขาที่มีต่อ หลี่เซียนเต่า

 

นี่คือเหตุผลที่ หลี่หวู่หยา เรียนรู้จากเขาโดยไม่พูดอะไรสักคำ

 

หลี่เซียนเต่า มองไปที่เขาและพูดว่า ” หลังจากเซ็นสัญญาเจ้าก็เป็นของข้า ใช้ดาบแล้วไปหาอาจารย์ของเจ้า จงทำความเข้าใจมัน มีวรยุทธ์ดาบที่น่ากลัวอยู่ภายใน ”

 

“ มันเหมาะสำหรับเจ้าจริงๆ !  ” หลี่เซียนเต่า กล่าวเสริม

 

หลี่หวู่หยาลุกขึ้นยืนและเดินไปข้างหน้าดาบเหนือหัว เขามองมันด้วยความกลัวอย่างที่สุด

 

ดาบเหนือหัวนี้สง่างามเกินไป มันช่างเหมาะเจาะกับภาพลักษณ์ในอุดมคติของเขา

 

หลี่หวู่หยา ถือมันไว้ น้ำหนัก 100 กิโลกรัมทำให้เขาสะดุด เขาพยายามดิ้นรน แต่ก็สามารถแบกมันไว้ได้ในที่สุด

 

” ออกไปได้ดแล้ว อาจารย์ของเจ้ารู้สึกประหม่าไปหมดแล้ว ” ห้องโถงมรดก กล่าวอย่างใจเย็น เขาหันกลับไปและมองไปที่ยอดเขาด้านหลัง ห้องโถงมรดก

 

หลี่หวู่หยา พยักหน้าอย่างเคารพและถอยออกจากห้องโถง

 

นอกห้องโถงมรดกเทียนกวงหมิงรู้สึกประหม่ามาก

 

เขาไม่กล้าเข้าไปในห้องโถงใหญ่ในระยะ 300 เมตรและเดินออกไปข้างนอก

 

“ 2 ชั่วโมงผ่านไปแล้วทำไมช้าจัง” เทียนกวงหมิง พึมพำ จากการซื้อขายครั้งก่อน หลี่หวู่หยา ช้าที่สุด

 

“ เขาทำให้นายท่านขุ่นเคืองหรือเปล่า ? ” ทันใดนั้น เทียนกวงหมิง ก็คิดถึงเรื่องที่น่ากลัว

 

“ ไม่หรอกหน่า นายท่านใจดีมาก ข้าสั่งหลี่หวู่หยาด้วยดังนั้นเขาจะไม่โง่เขลา ” เทียนกวงหมิงพยายามที่จะยืนยันตัวเอง

 

แต่หลี่หวู่หยาก็ยังไม่ออกมา เทียนกวงหมิง รู้สึกกังวลมากและเขาไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้

 

“ ไฮ้ ข้าไม่ควรรับศิษย์คนนี้ มันเป็นเรื่องน่ากังวลมาก ” เทียนกวงหมิง เหนื่อยจากการเดินและเขาก็นั่งลงเพื่อพักผ่อน

 

“ ศิษย์ของข้าทำไมเจ้าถึงยังไม่ออกมา ” เทียนกวงหมิง นั่งอยู่สักพัก แต่เขาไม่สามารถรับมันได้และเดินต่อไป

 

เทียนกวงหมิง ก้าวไปข้างหลังและออกไป 300 เมตร เขาอยากจะเดินเข้าไปใกล้ ๆ แต่กลัว หลี่เซียนเต่า จึงไม่กล้าเข้าไป

 

แต่ในวินาทีต่อมามีคนปรากฏตัวต่อหน้าเขาด้วยดาบที่มีขนาดใหญ่กว่าเขาถึงสองเท่า

 

เทียนกวงหมิง รู้สึกยินดี ศิษย์ของเขามาแล้ว

 

“ ไม่จริงหน่า ต้องดาบนี้ ! ” เทียนกวงหมิง จำได้ หลี่เซียนเต่า หยิบมันออกมาหลายครั้งในธนาคารแห่งจักวาล

 

ดังนั้นเทียนกวงหมิงและคนอื่นๆจึงรู้เรื่องนี้ว่าหลี่เซียนเต่ามีสมบัติอยู่ในมือ

 

“ นายท่านมอบ ดาบเจ้าเหนือหัว ให้ หลี่หวู่หยา ? ” เทียนกวงหมิง หายใจเข้าลึก ๆ และเกือบจะกระโดดขึ้นด้วยความตื่นเต้น

 

นี่คือดาบเจ้าเหนือหัวที่มีมรดกตกทอดมา แต่โบราณ !

 

มันมอบให้กับศิษย์ของเขาแบบนั้น !

 

เทียนกวงหมิงจะไม่แปลกใจได้อย่างไร ?

 

“ อาจารย์ ” หลี่หวู่หยา ตะโกน

 

“ นายท่านให้ ดาบเจ้าเหนือหัว แก่เจ้าหรือ ? ” เทียนกวงหมิง ถามด้วยอารมณ์

 

หลี่หวู่หยา ยิ้มอย่างมีความสุขและพยักหน้า “ นายท่านบอกว่าข้าเหมาะกับมันและเขาบอกให้ข้าเข้าใจมรดกภายในดาบเล่มนี้ ”

 

“ ไม่เลว ไม่เลว จริงๆ ” เทียนกวงหมิงรู้สึกสะเทือนใจเขาตบไหล่หลี่หวู่หยา

 

“ กลับบ้านกันเถอะ เจ้าจะเข้าใจ ดาบเจ้าเหนือหัว และพยายามทำความเข้าใจอย่างเต็มที่ในไม่ช้า” เทียนกวงหมิง กล่าวด้วยความตื่นเต้น

 

เขาได้รับสิ่งประดิษฐ์จากสวรรค์และศิษย์ของเขาได้รับดาบเจ้าเหนือหัว เมื่อทั้งสองคนทำงานอย่างหนักพวกเขาจะยึดครองอันดับจากเทียนซินและคนอื่น ๆ และมีเพียงนายท่านเท่านั้นที่จะไว้วางใจพวกเขา

 

หลังจากที่หลี่เซียนเต่าได้รับเส้นลมปราณเทพเจ้า 10,000 เส้นแล้วเขาก็ออกจากห้องโถงมรดก

 

เขากลับมาและเห็นว่าเสี่ยวฉียังจัดสัญญา

 

“ มากมายเลยหรือ ?  ” หลี่เซียนเต่า ถาม

 

“ ทั้งหมดนี้มาจากดินแดนนิรันดร์และดินแดนพระพุทธองค์โบราณ ข้าลบพวกที่มีลูกหนี้ตาย บางส่วนยังไม่ครบกำหนดชำระและบางส่วนเสียค่ะ ” เสี่ยวฉีกล่าว นางเป็นคนที่มีความรับผิดชอบจริงๆ

 

หลี่เซียนเต่า เห็นว่านางมีความสามารถเพียงใดและยิ้ม “ เนื่องจากเจ้าเหนื่อยมากข้าจะเลี้ยงเจ้าด้วยอาหาร ”

 

เสี่ยวฉีกลอกตา “ ท่านไม่จำเป็นต้องกินด้วยซ้ำ…”

 

แม้ว่า หลี่เซียนเต่า จะไม่ได้กินอาหารเป็นเวลา 10 ปีเขาก็ยังสบายดี

 

หลี่เซียนเต่า อธิบายว่า “ ข้าจะทำอาหารให้เจ้าเอง ”

 

“ ท่านกำลังวางแผนอะไรบางอย่างอยู่หรือเปล่าคะ ? ” เสี่ยวฉีจ้องมองไปที่ หลี่เซียนเต่า อย่างระมัดระวัง

 

หลี่เซียนเต่า ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ “ ข้าแค่อยากจะขอบเจ้าสำหรับการสนับสนุนของเจ้า ”

 

“ จริงๆ ? ” เสี่ยวฉีไม่เชื่อเขาเต็มที่

 

“ จริงๆ! คืนนี้เจ้าและข้าดินเนอร์ใต้แสงเทียน ! ” หลี่เซียนเต่า พยักหน้า

 

“ ดินเนอร์ใต้แสงเทียนคืออะไร ” เสี่ยวฉีก็งง

 

โลกนี้ไม่มีอาหารค่ำใต้แสงเทียนดังนั้น หลี่เซียนเต่า จึงไม่ต้องกังวลที่จะอธิบายเช่นกัน“ เจอกันคืนนี้ ข้าจะไปเตรียมตัวเดี๋ยวนี้ ”

 

“ อาหารของท่านมันกินได้ไหมคะ ?  ” เสี่ยวฉีก็น่าสงสัย

 

ใบหน้าของหลี่เซียนเต่าเปลี่ยนเป็นสีดำ “ เจ้าคิดว่าข้าไม่น่าเชื่อถือเท่าเทียนกวงหมิง หรือไง ? ”