บทที่ 259 – ปู่เทพจะแก้แค้นให้กับเจ้า

 

 

 

 

 

เทียนหยากัดฟันของนาง แต่นางก็ยังไม่ยอมจำนนกับการคุกคามของทายาทดาบมหาคงคา

 

ข้าวเขี้ยวมังกรหดตัวลงแล้วและซ่อนอยู่ในเสื้อผ้าของนาง แม้ว่านางจะไม่สามารถซ่อนมันจากทุกคนในปัจจุบันได้ แต่พวกเขาต้องสังหาร เทียนหยา หรือให้ เทียนหยา มอบมันด้วยความเต็มใจ

 

“ เนื่องจากเจ้าไม่ได้ส่งมอบมันก็ตายซะ ” ทายาทดาบมหาคงคาไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระใด ๆ เขาไม่ได้ชักชวนนางต่อไปและเพียงแค่ส่งพลังดาบไปข้างหน้า

 

นักบวชจางนั่งบนหลังวัวและชี้ไปข้างหน้า แสงอันแหลมคมพุ่งออกมาและกระแทกเข้ากับ พลังงานดาบมหาคงคา

 

พลังดาบของ ดาบมหาคงคา แตกเป็นเสี่ยง ๆ และ เทียนหยา ก็มีชีวิตอยู่ แต่เศษพลังทำให้ใบหน้าของนางเกิดแผล

 

บาดแผลเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นบนแก้มที่อ่อนเยาว์ของนางและนางก็เริ่มมีเลือดออก

 

ฉากเหล่านี้ทำให้นักบวชจางโกรธมากขณะที่เขาโกรธทายาทดาบมหาคงคา

 

แต่มีใครบางคนโกรธยิ่งกว่า นักบวชจาง

 

ในวินาทีต่อมามันรู้สึกราวกับว่าสวรรค์กำลังถล่ม นอกเหนือจาก เทียนหยา และ นักบวชจาง พวกเขาทั้งหมดก็สะดุดและมองด้วยความตกใจ

 

มีคนปรากฏตัวข้าง เทียนหยา !

 

มีชายลึกลับสวมหน้ากากสีหมึก !

 

การจ้องมองของเขาเย็นชาและมีออร่ามหาศาล เขามั่นคงราวกับภูเขา !

 

หลี่เซียนเต่า ซึ่งเพิ่งข้ามครึ่งหนึ่งของ ดินแดนนิรันดร์ เห็นว่าแก้มของ เทียนหยา ถูกเฉือน ความโกรธพุ่งออกมาจากหัวใจของเขา มันเหมือนกับภูเขาไฟที่ก่อตัวขึ้นมาเป็นเวลา 1,000 ปี

 

กลิ่นอายของ หลี่เซียนเต่า เกือบทำให้พวกเขาทั้งหมดตกลงไป คนแรกที่โดนคือทายาทของดาบมหาคงคา

 

การปรากฏตัวของ หลี่เซียนเต่า อย่างกะทันหันเกินความคาดหมายของพวกเขาทั้งหมด โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับกลิ่นอายที่น่ากลัวของ หลี่เซียนเต่า ไม่มีใครกล้าที่จะประมาท

 

” เจ้าคือใคร ? ” ทายาทของดาบมหาคงคาถามอย่างโกรธเกรี้ยว

 

คนอื่น ๆ จ้องไปที่ หลี่เซียนเต่าและเดานี่เป็นคนของดินแดนแห่งนิรันดร์อีกหรือไม่ ?

 

หลี่เซียนเต่า มองเขาอย่างเย็นชาเหมือนกำลังมองไปที่ศพ เขาหันกลับมาและนั่งยองๆต่อหน้า เทียนหยา

 

” เจ้าสบายดีไหม ? ”  หลี่เซียนเต่าถาม

 

“ ปู่เทพ ” เทียนหยา มองไปที่ หลี่เซียนเต่า และริมฝีปากของนางก็กระตุกเหมือนกำลังจะร้องไห้ นางระงับความกลัวของนาง การเล่นกลเม็ดต่อหน้าผู้เชี่ยวชาญระดับสูงเป็นเรื่องที่น่ายกย่องมาก

 

หลังจากที่เห็นหลี่เซียนเต่ามาถึงความกลัวของ เทียนหยา ก็ปะทุขึ้น นางพุ่งเข้าที่แขนของ หลี่เซียนเต่า และร้องไห้

 

แต่นางพยายามเช็ดมันและมือของนางก็อาบไปด้วยเลือด จากนั้นนางก็ร้องออกมาดัง ๆ ว่า “ ปู่เทพข้าเสียโฉมแล้ว ”

 

หลี่เซียนเต่าสัมผัสใบหน้าเล็กๆของเทียนหยา “ เจ้าไม่เป็นไร เชื่อข้าสิ่งนี้จะจบลงในไม่ช้า ”

 

หลี่เซียนเต่าฉีดพลังปราณเพื่อรักษาบาดแผลของนาง

 

มันเป็นเพียงบาดแผลเล็กๆและไม่เหมือนกับว่านางมีส่วนใดส่วนหนึ่งของใบหน้าของนางถูกฉีกออก หลี่เซียนเต่า รักษานางอย่างระมัดระวังเพื่อให้แน่ใจว่านางจะไม่มีรอยแผลเป็นใด ๆ

 

สำหรับเด็กผู้หญิงแล้วรอยแผลเป็นบนใบหน้าอาจเป็นสาเหตุสำคัญของความไม่ปลอดภัย

 

หลี่เซียนเต่า ไม่ยอมให้สิ่งนั้นเกิดขึ้นกับ เทียนหยา

 

ภายใต้การจ้องมองของผู้เชี่ยวชาญระดับสูง หลี่เซียนเต่า รักษาอาการบาดเจ็บของ เทียนหยาได้อย่างแท้จริงเขาไม่สนใจพวกเขาทั้งหมดโดยสิ้นเชิง

 

ทายาทของดาบมหาคงคา กล่าวอย่างเย็นชาว่า “ เจ้าหยิ่งมากและหันหลังให้ข้า อย่าโทษข้าตอนนี้ ”

 

ทายาทของดาบมหาคงคาดึงดาบของเขาออกมาและฟันลง เขารวดเร็วและแข็งแกร่งจริงๆ

 

ดาบเฉือนด้วยออร่าที่หนักหน่วง ราวกับว่าทางช้างเผือกกำลังถล่มลงมา

 

แพรวพราว แต่ยังอันตรายอีกด้วย

 

ด้านหลังของ หลี่เซียนเต่า ไม่ได้รับการปกป้องเลย

 

นักบวชจาง ตกใจมากและต้องการช่วย หลี่เซียนเต่า ปิดกั้นมัน แต่เขานึกถึงกลิ่นอายที่แข็งแกร่งของ หลี่เซียนเต่า และเขาจะไม่ทำผิดพลาดเช่นนี้ ความคิดเหล่านั้นดับลงและเขามองอย่างสงบ

 

” ตาย ! ” ทายาทดาบมหาคงคาเย้ยหยันอย่างเย็นชา

 

ดาบกำลังจะปักลงบนคอของ หลี่เซียนเต่า

 

หลี่เซียนเต่า ขมวดคิ้วภายใต้หน้ากากของเขา เจ้าตัวตลกนี่ !

 

มือขวาของเขายังคงรักษาบาดแผลสุดท้ายของ เทียนหยา

 

มือซ้ายของเขาใช้เป็นดาบฟาดไปข้างหลังมุ่งหน้าไปทางดาบมหาคงคา

 

ทั้งสองคนใช้ ดาบมหาคงคา แต่ดูเหมือนว่า หลี่เซียนเต่า ได้ฟันหลุมบนท้องฟ้าและดึงลงไปในทางช้างเผือก …

 

ในขณะที่ทายาทดาบมหาคงคาคนหนึ่งเป็นเหมือนท่อระบายน้ำขนาดเล็กที่ถูกเปิด พวกเขาไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเลย

 

พลังดาบของทายาท ดาบมหาคงคา พุ่งเข้าใส่ หลี่เซียนเต่า แต่ในช่วงเวลาหนึ่งพลังดาบของเขาก็ช้าลงโดยดาบของหลี่เซียนเต่า

 

ดาบเล่มนี้ฟันเข้าที่ร่างของทายาทของดาบมหาคงคาและทำให้เขากรีดร้อง เขาถูกส่งไปบินไกลหลายร้อยเมตร

 

ทายาทของดาบมหาคงคาไอและมองไปที่ หลี่เซียนเต่า ด้วยความไม่เชื่อ

 

เขาไม่เพียง แต่เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ แต่คนอื่น ๆ ก็ไม่กล้าที่จะเชื่อเช่นกัน ทุกคนเบิกตากว้างเหมือนเคยเห็นผี

 

หลี่เซียนเต่า กำลังรักษษอาการบาดเจ็บของ เทียนหยา และถูกบังคับให้เข้าโจมตี

 

เช่นนั้นพลังงานดาบที่เรียบง่ายก็บดขยี้ทายาทของดาบมหาคงคา

 

ในขณะนั้นทุกคนจ้องไปที่ หลี่เซียนเต่า ด้วยความหวาดกลัว

 

การโจมตีนั้นไม่เกินขีดจำกัดของโลกนี้หรือ ?

 

เมื่อถึงจุดนั้นหลี่เซียนเต่าก็รักษาใบหน้าของเทียนหยา เขาเรียกกระจกและส่งให้นาง

 

” ลองดูสิ แผลยังอยู่ไหม ? ” หลี่เซียนเต่า ยิ้มและแตะศีรษะของนาง

 

เทียนหยา มองใกล้ ๆ ขณะที่ใบหน้าของนางเป็นห่วง

 

ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับใบหน้าที่สวยงามในอนาคตของนาง

 

หลังจากดูไม่กี่ครั้ง เทียนหยา ก็กระโดดขึ้นไปบนร่างของ หลี่เซียนเต่า ขณะที่หลี่เซียนเต่าสวมหน้ากากนางก็จับมือของเขาและจูบมัน

 

“ ข้ารู้ว่า ปู่เทพจะช่วยข้า ” เทียนหยารู้สึกยินดี

 

“ แน่นอนข้าบอกเจ้าแล้วว่าข้าจะปกป้องเจ้า ” หลี่เซียนเต่ากล่าวอย่างหนักแน่น

 

“ ปู่เทพข้ามีของขวัญให้ท่าน ” เทียนหยาพลันครุ่นคิดบางอย่าง นางหยิบข้าวเขี้ยวมังกร ออกมาและส่งต่อให้หลี่เซียนเต่า

 

ณ จุดนี้ทุกคนต่างจ้องไปที่ ข้าวเขี้ยวมังกร !

 

เป้าหมายของพวกเขาในการมาถึง สิบแดนโลก …

 

ถ้าดาบของหลี่เซียนเต่าไม่น่ากลัวเท่านี้พวกเขาก็จะพุ่งไปข้างหน้า

 

หลี่เซียนเต่า มองไปที่มันและถามว่า ” ทำไมเจ้าถึงให้ข้า ? “

 

” ข้าแค่ต้องการให้ ปู่เทพปฏิบัติกับข้าเป็นอย่างดี ข้าก็อยากตอบแทนท่านเหมือนกัน ” เทียนหยากล่าวด้วยความจริงใจ

 

หลี่เซียนเต่ารู้สึกซาบซึ้ง “ ตกลง ข้าจะรับมันไว้ ”

 

“ การบ่มเพาะของเจ้าแข็งแกร่งและเจ้าสามารถนำเจ้าเด็กตัวนี้ออกไปได้ แต่ไม่ใช่ข้าวเขี้ยวมังกร เจ้าต้องทิ้งไว้ที่นี่ ” ปีศาจน้อยจากเส้นทางฮั่นเทียนกล่าว

 

หลี่เซียนเต่าไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเขาและพูดกับเทียนหยาว่า “ คอยดูข้าจะแก้แค้นให้เจ้า ข้าจะสังหารทุกคนที่รังแกเจ้า ”