บทที่ 395 – จับมืออย่างไร้ยางอาย !
　　หัวใจของปีศาจถูกเก็บไว้โดยเสี่ยวฉี
　　หลังจากเข้าสู่ธนาคารแห่งจักรวาล ทักษะของเขาทั้งหมดถูกผนึกไว้และเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องฟังคำแนะนำ
　　ปีศาจต้องการโต้กลับแต่ถูกผนึกของหลี่เซียนเต่าผนึก เขาถูกแช่แข็ง จากนั้นเสี่ยวฉีก็วางเขาไว้ในคลัง
　　เรื่องของปีศาจได้รับการแก้ไขแล้ว อาสึนะ ได้แก้ไขภาระทางจิตใจของนางเองและเริ่มฝึกฝน
　　จักรพรรดิแข็งแกร่งใน แดนนภาจันทรายะเยือก เนื่องจากพวกเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญชั้นนำ แต่ในโลกอื่นพวกเขาอยู่ไกลจากจุดสูงสุด
　　ยังมีพรหมลิขิตเหนือจักรพรรดิ!
　　พวกเขาสามารถฉกฉวยลิขิตสวรรค์และยอมให้อยู่ร่วมกับสวรรค์และโลกได้ ผู้คนในอาณาจักรนี้ขโมยพลังมาจากสวรรค์มากขึ้นเรื่อยๆ จะยิ่งน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ
　　หลี่เซียนเต่า สามารถเอาชนะพวกเขาในด่านที่ห้าได้ แต่เขาจะไม่สามารถเอาชนะพวกมันในด่านที่หกได้
　　หลี่เซียนเต่ายังต้องระวัง นี่เป็นเพราะว่ายิ่งมีคนขโมยพลังมาจากสวรรค์มากเท่าไหร่ ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ก็จะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว
　　ครั้งแรกที่ขโมยมาจากสวรรค์ คนหนึ่งจะอยู่ที่ขั้นที่หนึ่ง ความแตกต่างกับอาณาจักรจักรพรรดิมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
　　แต่เมื่อคนหนึ่งขโมยครั้งที่สอง มันจะเพิ่มขึ้นสองเท่า
　　ครั้งที่สามจะเป็นสามเท่า
　　จนถึงขั้นที่หก การเพิ่มขึ้นนั้นน่ากลัวมาก หลังจากเพิ่มขึ้นหกครั้ง เราสามารถสังหารพวกเขาในด่านที่ห้าได้ทันที
　　นี่คือเหตุผลที่ปีศาจมั่นใจมากว่าหลังจากอีกส่วนหนึ่งของร่างกาย หลี่เซียนเต่า จะพ่ายแพ้
　　น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถรับส่วนอื่นได้อีก
　　ภายในธนาคารแห่งจักรวาล หลี่เซียนเต่า หลับตาและฝึกฝน เขาหายใจด้วยพลังวิญญาณที่เข้มข้น
　　เขามี 10 ผลึกเซียน อยู่ในมือ
　　นี่คือรางวัลของ ฉินหมิง ที่ หลี่เซียนเต่า ช่วยเหลือ ผลึกเซียน แต่ละชิ้นมีพลังงานมากมายและบริสุทธิ์ไม่มีสิ่งเจือปนเลย
　　พลังงานนั้นเหมาะสมกับ หลี่เซียนเต่า ในขณะนี้
　　จนถึงตอนนี้ 10 ถ้ำ-สวรรค์ของเขายังไม่ได้ขยายหรือรวมเข้ากับทรัพยากรของเขา
　　เหตุผลหลักก็เพราะว่า 10 ถ้ำ-สวรรค์นั้นน่ากลัวเกินไปและต้องการมหาสมุทรแห่งพลังงานทางจิตวิญญาณเพื่อเติมเต็ม
　　หากมีใครเอาทรัพยากรทั้งหมดของธนาคารแห่งจักรวาลออกไป มันอาจจะเพียงพอแล้ว
　　แต่ หลี่เซียนเต่า ไม่ได้โง่เขลานัก เป็นเรื่องยากสำหรับธนาคารแห่งจักรวาลในที่สุดที่จะมีทรัพยากรบางส่วน เพื่อที่จะฝ่าฟันไปได้ สมองของเขาต้องถูกทำให้เสียถึงจะทำแบบนั้น
　　เขากำลังรอข่าวดีจาก จงจื่อฉี และปีศาจ เสาเทพปีศาจทั้ง 12 เสาเป็นความหวังของหลี่เซียนเต่า
　　สำหรับ 10 ผลึกเซียน พวกมันไม่สามารถช่วยให้ หลี่เซียนเต่า บุกทะลวงได้ แต่พวกมันก็ยังดีกว่าไม่มีอะไร พวกมันยังสามารถช่วยให้ หลี่เซียนเต่า ปรับปรุงได้อีกเล็กน้อย
　　เส้นเลือดแต่ละเส้นในร่างกายของ หลี่เซียนเต่า เป็นเหมือนแม่น้ำ มันช่างน่ากลัวจริงๆ และพลังงานทางจิตวิญญาณก็พุ่งเข้าสู่จุดตันเถียนของเขา
　　ตันเถียนของเขาเป็นเหมือนมหาสมุทรที่ไม่มีที่สิ้นสุด ภายใต้มันเป็นโลกขนาดยักษ์ 10 แห่งที่ดูดซับพลังงานของตันเถียนอย่างบ้าคลั่งเพื่อพยายามรวมเข้ากับมัน
　　แต่อัตราการปรับปรุงนี้ยังช้าเกินไป
　　ทุกลมหายใจดูดมหาสมุทรแห่งพลังงานจิตวิญญาณเข้าสู่ร่างกายของเขา แต่สำหรับ 10 โลก มันไม่มากนัก
　　โชคดีที่ หลี่เซียนเต่า มี 10 ผลึกเซียน อยู่ในมือ
　　ผลึกเซียนผสานเข้ากับร่างกายของเขา และเสียงแตกก็ดังขึ้น
　　ตันเถียนของ หลี่เซียนเต่า ก่อตัวเป็นเครื่องบดที่ทุบผลึกเซียนทั้ง 10 อันให้เป็นฝุ่น
　　หลังจากที่ผลึกเซียนแตกสลาย พลังอันน่าสะพรึงกลัวก็ระเบิดออกมา
　　ราวกับพายุ พัดพาจุดตันเถียนไปทั้งหมด พลังงานที่น่าสะพรึงกลัวจาก 10 ผลึกเซียน ทำให้เกิดสึนามิในจุดตันเถียนของเขา
　　โชคดีที่ หลี่เซียนเต่า มี 10 โลกที่สามารถจัดการกับพลังงานจำนวนมหาศาลได้
　　คลื่นของพลังงานถูกนำเข้าสู่สิบโลกโดย หลี่เซียนเต่า
　　เช่นเดียวกับทางช้างเผือกที่แขวนอยู่เหนือ 10 โลก มันดูแข็งแกร่งและน่ากลัวจริงๆ
　　สึนามิเหมือนพลังงานถูกแบ่งโดย 10 โลกและไม่ก่อให้เกิดคลื่นขนาดใหญ่
　　โลกทั้ง 10 กลืนกินพลังงานและกลายเป็นความหิวโหยแทน
　　พวกมันต้องการพลังงานมากขึ้นเพื่อรวมเข้ากับแหล่งของ หลี่เซียนเต่า
　　ในเวลานั้นแหล่งที่มาของ หลี่เซียนเต่า จะมีพลังงานไม่รู้จบ
　　เขากล้าพูดว่าเขาจะอยู่ยงคงกระพันอย่างแท้จริง
　　หลังจากลืมตา หลี่เซียนเดารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย หากพูดตามหลักเหตุผล พลังงานที่น่าสะพรึงกลัวดังกล่าวน่าจะช่วยให้เขาพัฒนาได้
　　แต่ความจริงก็คือการพัฒนาของ หลี่เซียนเต่า นั้นช้า 10 ผลึกเซียน ที่แบ่งออกเป็น 10 โลกก็เหมือนกัน
　　หลี่เซียนเต่า เดินออกจากห้องและมองดูทิวทัศน์ที่สวยงามของภูเขา อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้รู้สึกดีเลย
　　เสี่ยวฉีมาถึงและรู้สึกว่า หลี่เซียนเต่า รู้สึกแย่เล็กน้อย นางยิ้มอย่างมีความสุขและพูดว่า “ผลึกเซียนไม่เป็นไปตามที่ท่านคาดหวังหรือคะ ? ? ”
　　“ ข้าน่ากลัวเกินไปและต้องการพลังงานมากเกินไปหรือว่าผลึกเซียนเหล่านี้อ่อนแอเกินไป ? ข้าแทบไม่พัฒนาเลยด้วยซ้ำ ” หลี่เซียนเต่า ส่ายหัว
　　“ ข้ารู้เหตุผล ” เสี่ยวฉีทำนายไว้ นางจับฝ่ามือของเขาและอธิบายว่า “ นี่เป็นเพียงผลึกเซียนธรรมดาจากโลกเซียน ดังนั้นท่านคาดหวังว่าพวกมันจะมีพลังงานมากแค่ไหนคะ ? ”
　　หลี่เซียนเต่า หันกลับมาและมองไปที่เสี่ยวฉี สายตาของเขาดูอ่อนโยนและเขาไม่ได้พูดอะไร
　　“ ผลึกเซียนมีระดับต่างกัน ขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือนี้มีคุณภาพต่ำและในโลกเซียน อยู่ในระดับต่ำสุด ชาวเซียนทั่วไปใช้พวกมันเพื่อแลกเปลี่ยน ” เสี่ยวฉีอธิบาย
　　“ นอกจากนี้ยังมีคุณภาพปานกลาง คุณภาพสูง และคุณภาพสูงสุด หากท่านได้ของที่มีคุณภาพสูงสุด ท่านจะทะลุทะลวงเร็วขึ้นมากค่ะ ” เสี่ยวฉีหัวเราะคิกคัก
　　หลี่เซียนเถาคว้าเอวของนาง “ จะมีผลึกเซียนคุณภาพสูงในเก้าแดนนภาและสิบแดนโลกได้อย่างไร ”
　　“ ท่านก็รู้ว่าเราอยู่ในเก้าแดนนภาและสิบแดนโลก ข้าคิดว่าท่านรู้สึกเหมือนเราอยู่ใน โลกเซียนนะคะตอนนี้ ” เสี่ยวฉีกล่าว
　　“ ไม่ทันแล้ว คนของข้ายังไม่โต ถ้าเราเข้าสู่โลกเซียน เราจะพบปัญหา ” หลี่เซียนเต่า ยิ้มและจับมือของ เสี่ยวฉี เขาไม่ต้องการที่จะปล่อยไปและพวกเขาก็มองดูทิวทัศน์ด้วยกัน
　　” มันเจ็บนะคะ ” เสี่ยวฉีทำตัวน่ารัก
　　หลี่เซียนเต่าปล่อยมือของเขาต่อการตอบสนองในทันที เขาไม่ได้ใช้พลังด้วยซ้ำ แล้วมันเจ็บยังไงล่ะ ?
　　เสี่ยวฉีหัวเราะคิกคัก “ ปล่อยข้า ท่านไม่ได้รับอนุญาตให้จับข้านะคะ ”
　　หลี่เซียนเต่า ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และมองไปที่เสี่ยวฉีที่กำลังยิ้มเหมือนดอกไม้ ใบหน้าของเขาดูจริงจังและเอื้อมมือออกไป “ จับไว้ ! ”
　　เสี่ยวฉีมองไปที่ หลี่เซียนเต่า และใบหน้าของนางก็เต็มไปด้วยความหงุดหงิด
　　“ จับมือข้าไว้ ไม่งั้นข้าจะโกรธ ” หลี่เซียนเต่ากล่าวต่อ
　　“ ปล่อยให้มันเป็นไปเอง ” เสี่ยวฉีพึมพำและวางมือของนางไว้ในฝ่ามืออย่างลังเล
　　หลี่เซียนเต่าคว้าข้อมือสีขาวราวกับหิมะของนางแล้วมองไปที่ภูเขา หมอกสวยงามจริงๆ และดูราวกับแดนสวรรค์
　　“ ในอนาคต เจ้าทำได้แค่จับมือข้าไว้ ” หลี่เซียนเต่า ก็พูดกับเสี่ยวฉีทันที การแสดงออกของเขาเคร่งขรึมและมั่นใจมาก
　　เสี่ยวฉีทำหน้ามุ่ย “ ข้าไม่เห็นด้วยที่จะให้ท่านจับมือข้านะคะ ท่านบังคับข้า ”
　　หลี่เซียนเต่า เพิกเฉยต่อเสียงบ่นเหมือนแมวของนางและยังคงจับแขนนางต่อไป “ เมื่อไม่มีใครอยู่ใกล้ ๆ เจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้ปฏิเสธการจับมือของข้า ”
　　ใบหน้าของเสี่ยวฉีเปลี่ยนเป็นสีแดงและดวงตาของนางเริ่มน้ำตาไหล “ ท่านนี่เจ้ากี้เจ้าการจริงๆ ”
　　ริมฝีปากของ หลี่เซียนเต่า ม้วนขึ้น บางครั้งเขาก็ต้องเจ้ากี้เจ้าการและไม่ยอมให้เสี่ยวฉีควบคุมตัวเอง
บทที่ 396 – นายพลแห่งโลกเซียน
　　ช่วงเวลา 2 ชั่วโมงที่ผ่านมาแล้ว สถานที่ที่ปีศาจถูกขังอยู่ในนั้นเต็มไปด้วยพลังปีศาจ และทำให้ทุกคนในตระกูลฉินตกใจ
　　พลังงานปีศาจปกคลุมดวงจันทร์ครึ่งดวงและคนขี้ขลาดบางคนก็วิ่งหนีไป พวกเขาพาครอบครัวของพวกเขาเข้าสู่แท่นเคลื่อนย้ายเพื่อหลบหนี
　　คนหนุ่มสาวบางคนมีความกล้าหาญกำลังสวดอ้อนวอนให้ฉินหมิง
　　เขาต้องกำจัดปีศาจนี้และปล่อยให้ตระกูลฉินมีเสถียรภาพ
　　ตอนเที่ยง เมื่อ ฉินหมิง ออกไปคนเดียว ทุกคนในตระกูลฉินก็ตกใจ
　　ฉินหมิง เดินออกจากพลังงานปีศาจ เขาได้รับบาดเจ็บ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดูเหมือนว่าเขาได้กำจัดปีศาจออกไปแล้ว
　　คนในตระกูลฉินหลายคนเดินออกมาด้วยความตกใจและมองไปที่ ฉินหมิง ด้วยความเคารพ
　　“ ทำความเคารพจักรพรรดิฉินหมิง ! ” ชายชราคุกเข่าลงทั้งน้ำตา ในที่สุดตระกูลฉินของเขาก็มีจักรพรรดิที่มีกระดูกสันหลังตรง
　　ยิ่งกว่านั้น จักรพรรดิผู้กล้าหาญองค์นี้ถึงกับไปกวาดล้างปีศาจ
　　เขาจะไม่มีตื้นตันได้อย่างไร ?
　　ทันใดนั้น ทุกคนในตระกูลฉินก็คุกเข่าลงและตะโกนเรียกจักรพรรดิ ฉินหมิง
　　ฉินหมิงต้องการจะพูดความจริง แต่เมื่อเขาตระหนักว่าทุกคนรู้สึกเหมือนเขากำจัดปีศาจออกไป อารมณ์ของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
　　ในตอนนี้ ฉินหมิงต้องการหล่อหลอมจิตวิญญาณของตระกูลฉิน ดังนั้นเขาไม่ได้พูดถึงว่าเขาได้เชิญคนอื่นมาช่วย
　　เขาจะปล่อยให้เรื่องนี้ปรับปรุงจิตวิญญาณของตระกูลฉินและล้างสมองพวกเขา
　　สมาชิกตระกูลฉินต่างก็มีอารมณ์ร่วม บรรดาผู้ที่หลบหนีและต้องการกลับมาถูกปฏิเสธทั้งหมด คนที่จากไปไม่ได้มาจากตระกูลฉินอีกต่อไปและถูกไล่ออกจากตระกูล
　　สิ่งนี้ช่วยให้ตระกูลฉินสนิทสนมกันมากขึ้นและพวกเขาทั้งหมดทำงานอย่างหนักเพื่อปรับปรุง
　　ตระกูลฉินพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปรับปรุง
　　แต่ทั้งหมดนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับชายชราในสุสาน
　　หลังจากที่ หลี่เซียนเต่า กำจัดปีศาจและแก้ไขปัญหาของตระกูลฉินชายชราก็เปลี่ยนไป
　　ดอกซากุระในสุสานบานสะพรั่งอย่างสวยงาม พวกมันกระจัดกระจายและปกคลุมพื้นดินด้วยกลีบดอกไม้
　　ชายชราเหยียบพวกมันและเดินไปรอบๆ ด้วยความงุนงง
　　“ หัวใจของปีศาจถูกเปิดผนึกและมีคนเอาไป ข้าต้องรายงานมัน ” ชายชราพึมพำ
　　เขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
　　“ แต่ข้าไม่ต้องการ ” ชายชราหยุด เขาอยู่ที่ทางเข้าสุสานและอยู่ห่างจากกระท่อมไม้สามไมล์
　　ชายชราที่ตาบอดและดูเหมือนตายไปแล้วดูเหมือนเขาจะมองเห็นทุกสิ่งในตอนนี้
　　“ เมื่อ 100,000 ปีที่แล้ว ปีศาจถูกจักรพรรดิสวรรค์แยกจากกันเพราะเขากังวลเกี่ยวกับหัวหน้าโลกปีศาจ ดังนั้นเขาจึงผนึกมันไว้รอบๆ และส่งนักรบแห่งโลกเซียน เพื่อปกป้องมันในแต่ละจุด ” ชายชราหวนคิดถึงอดีตของเขา
　　ชายชราถูกผนึกเป็นเวลา 100,000 ปี
　　เขาอยู่ที่นี่มา 100,000 ปีแล้ว
　　ประตูเซียนถูกเปิดออก ชาวเซียนระงับการฝึกฝนของเขาและควบคุมมันไว้ที่จุดสูงสุดของ เก้าแดนนภา และ สิบแดนโลก เพื่อปกป้องดวงจันทร์และคอยระวังหัวใจ
　　เขาทำสิ่งนี้มาเป็นเวลา 100,000 ปีแล้ว
　　แม่ทัพเซียนไม่อยากทำอีกแล้ว !
　　เขาเสียเวลาไป 100,000 ปีแบบนั้น
　　อะไรคือประเด็นในการปกป้องหัวใจของปีศาจ ?
　　เขาเป็นแม่ทัพเซียนและเป็นชะตากรรมของเขาที่จะตายในสนามรบ แต่เขาไม่ได้รับโอกาสนั้นในช่วง 100,000 ปีที่ผ่านมา แม้ว่าเขาจะต้องการกลับไปที่ โลกเซียน เขาก็ถูกปฏิเสธอย่างเย็นชา
　　เมื่อสองสามปีก่อน แม่ทัพเซียนได้ปราบปรามหัวใจของปีศาจและเขาไม่มีความสามารถในการต่อสู้กลับ
　　แต่หลังจากที่ชายชราเทียนฉีปิดประตูเซียนและผู้คนจากโลกเซียนก็ลงมาไม่ได้ง่ายๆ แม่ทัพเซียนก็ไม่สามารถรับข่าวจากจักรพรรดิสวรรค์ได้อีก
　　เขาหยุดข่มหัวใจของปีศาจอย่างช้าๆ
　　ปีศาจเริ่มทำลายรูปแบบ จากนั้นผู้อ่อนแอจากตระกูลฉินก็ยอมจำนน
　　ทั้งหมดนี้เริ่มต้นกับเขา
　　ทุกๆสองสามพันปีเขาจะเปลี่ยนร่าง ส่วนใหญ่จะเป็นคนแก่ที่ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ จากนั้นเขาจะขอให้เฝ้าสุสานและยืนอยู่ที่นั่นด้วยท่าทางเย็นชา
　　เขาไม่สามารถกลับไปยัง โลกเซียน ได้ จักรพรรดิสวรรค์แข็งแกร่งจริงๆ และถ้าเขากล้าฝ่าฝืนคำสั่งของจักพรรดิสวรรค์ เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน
　　แต่แม่ทัพเซียนไม่อยากเสียเวลาที่นี่ ดังนั้นเขาจึงทำงานอย่างหนักเพื่อปรับปรุงและรอให้ปีศาจปลดผนึกและสร้างปัญหาใน เก้าแดนนภา และ สิบแดนโลก เขาต้องการให้เขาพุ่งขึ้นสู่โลกเซียน
　　จากนั้นเขาก็สามารถเข้าสู่ โลกเซียน ปฏิเสธตัวตนในอดีตของเขาและเริ่มต้นใหม่ได้
　　ปัญหาเดียวของแผนนี้คือเวลา มันจะใช้เวลานานมาก
　　แต่ตอนนี้ แผนนี้ถูกทำลายโดย หลี่เซียนเต่า
　　หรือมากกว่านั้น แม่ทัพเซียนไม่ได้คาดหวังให้ใครซักคนที่แข็งแกร่งอย่าง หลี่เซียนเต่า มาปราบปรามหัวใจของปีศาจ
　　แม่ทัพเซียนต้องการช่วยปีศาจ แต่คิดดูแล้ว ก็รู้สึกดีเหมือนกัน
　　หัวใจของปีศาจถูกหลี่เซียนเต่าจับไป และจักรพรรดิสวรรค์ก็ไม่รู้เรื่องนี้ แต่ร่างหลักของปีศาจรู้แน่นอนและจะมาที่ เก้าแดนนภา และ สิบแดนโลก เพื่อสร้างปัญหา
　　ประตูเซียนจะเปิดขึ้นอีกครั้งและเขาสามารถย่องกลับขึ้นไปได้
　　“ ข้าต้องออกไปและค้นหาอดีตของข้า ” ดวงตาของแม่ทัพเซียนเป็นประกายเจิดจ้า เขาก้าวออกมาและร่างกายของเขาก็สว่างไสว
　　คนหูหนวกและตาบอด ร่างปวกเปียกของเขาล้มลงกับพื้น แม่ทัพเซียนสวมชุดเกราะและถือหอกปรากฏตัวขึ้น
　　ความแตกต่างก็คือว่าแม่ทัพเซียนนั้นแก่แล้วและใกล้จะสิ้นสุดชีวิตของเขา
　　แม้แต่ชาวเซียนก็ยังพบว่ามันยากที่จะมีชีวิตอยู่นานกว่า 100,000 ปี
　　แต่แม่ทัพเซียนมีอายุเหลือเพียง 1,000 ปีเท่านั้น
　　“ คำสั่งของจักรพรรดิสวรรค์ทำให้ข้าเสียเวลา 100,000 ปีที่นี่โดยเปล่าประโยชน์ ” แม่ทัพเซียนกัดฟันด้วยความเกลียดชัง
　　เมื่อ 100,000 ปีที่แล้ว เขาเป็นหนุ่มหล่อที่มีศักยภาพมหาศาล
　　100,000 ปีต่อมา เขายังอยู่ในอาณาจักรนั้น แต่เขาเหลือเวลาเพียง 1,000 ปีเท่านั้น
　　“ จักรพรรดิสวรรค์ที่อยู่เบื้องบนไม่เคยคิดถึงข้าเลย ในสายตาของเขา ข้าเป็นแค่ตัวหมากรุก และข้าไม่ควรมีความรู้สึกและความคิดของตัวเอง ” แม่ทัพเซียนเงยหน้าขึ้นด้วยความไม่พอใจและมองดูห้วงอวกาศ
　　เหนือแดนนภาทั้งเก้าคือโลกเซียน
　　ตราบใดที่เขาใช้กำลังเต็มที่ เขาก็สามารถบินไปยัง โลกเซียน ได้
　　แต่แม่ทัพเซียนชราไม่กล้าทำ
　　เขาระงับการบ่มเพาะมามากเกินไป ดังนั้นความทุกข์ยากจากสายฟ้าจึงน่ากลัวจริงๆ ด้วยสถานการณ์ปัจจุบันของเขา เขาไม่สามารถรับมือได้อย่างแน่นอน
　　เขาต้องเพิ่มความแข็งแกร่งของร่างกาย
　　แม่ทัพเซียนกำลังสับสน สิ่งเดียวที่เขาตั้งตารอคือให้ปีศาจโกรธและเพื่อให้ส่วนอื่นๆ หลุดเป็นอิสระ จากนั้นเขาจะมาที่ เก้าแดนนภา และ สิบแดนโลก เพื่อก่อกวนให้ผู้คนจาก โลกเซียน ลงมายังโลกเบื้องล่าง
　　โดยการย่องไปรอบ ๆ เขาจะผ่านอุโมงค์สวรรค์และเข้าสู่ โลกเซียน โดยไม่ต้องผ่านความทุกข์ยาก
　　แต่ความปรารถนานี้จะสำเร็จใน 1,000 ปีหรือไม่ ?
　　แม่ทัพเซียนเริ่มสงสัย…
　　เขาสามารถรอจนถึงเวลานั้นได้หรือไม่ ?
　　นอกจากนั้น เขามีทางเลือกอื่นหรือไม่ ?
　　นาฬิกาสีแดงปรากฏขึ้นต่อหน้าแม่ทัพเซียน
　　แสงสีแดงดูดุร้ายจนดึงดูดสายตาเขาในทันที