บทที่ 397 – แขกจากโลกเซียน!
　　ในธนาคารแห่งจักรวาล หลี่เซียนเต่า กำลังเตรียมที่จะฝึกฝน แม้ว่าเขาจะขาดพลังงาน โดยการดูดซับและสะสมอย่างช้าๆ แม้จะไม่มีเสาเทพปีศาจ หลี่เซียนเต่าก็ยังสามารถทะลุทะลวงได้
　　แต่เสี่ยวฉีหยุดเขา ” มีแขกใหม่ค่ะ ”
　　หลี่เซียนเต่า ยิ้มและถามว่า “ ข้าไม่รู้ว่าเขารู้จักข้าหรือเปล่า ? ”
　　เสี่ยวฉีส่ายหัว “ คนนี้มาจากโลกเซียน ”
　　หลี่เซียนเต่า ตกตะลึง จากโลกเซียน ?
　　คราวนี้เขาสนใจจริงๆ
　　ใน โถงการค้า หลี่เซียนเต่า เปลี่ยนเสื้อผ้าสวมหน้ากากแล้วเดินเข้าไป
　　ชายชราถือหอกสีเงินปรากฏตัวขึ้นในโถงการค้า
　　หลี่เซียนเต่า จำเขาได้ทันที
　　นี่คือบุคคลจากตระกูลฉินที่ให้ความรู้สึกพิเศษแก่เขา
　　แม่ทัพเซียนจำหลี่เซียนเต่า ได้ และสีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ “ จริงๆ แล้วเจ้าเป็นเจ้าแห่งธนาคารแห่งจักรวาลหรือ ? ”
　　หลี่เซียนเต่า นั่งลงและพูดว่า “ข้าเป็น นายแห่งธนาคารจักรวาล เมื่อเจ้าอยู่ที่นี่ เจ้าจะแลกเปลี่ยนอะไร ? ”
　　แม่ทัพเซียนมองหลี่เซียนเต่าและจ้องมองด้วยความสงสัย “ เจ้าเป็นเพียงจักรพรรดิสูงสุด แล้วเจ้าจะให้อะไรข้าได้บ้าง ? ”
　　เขาเป็นคนตรงไปตรงมาจริงๆและไม่ลังเลเลยกับคำถามนั้น การฝึกฝนของแม่ทัพเซียนไม่ได้อ่อนแอ อันที่จริง เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดใน เก้าแดนนภา
　　เขาแข็งแกร่งกว่า หลี่เซียนเต่า ซึ่งเป็นสาเหตุที่ หลี่เซียนเต่าเพิ่งสังเกตเห็นเขาหลังจากที่เขาสังหารปีศาจที่วังดวงจันทร์
　　ปฏิเสธไม่ได้ว่าแม่ทัพเซียนสงสัยความแข็งแกร่งของหลี่เซียนเต่า
　　หลี่เซียนเต่า ไม่ได้โกรธที่เขาถูกดูหมิ่น “ ในธนาคารแห่งจักรวาล ทุกสิ่งสามารถแลกเปลี่ยนได้: การฝึกฝน สมบัติ ทรัพยากร วรยุทธุ์การบ่มเพาะ และอายุขัย…”
　　ดวงตาของแม่ทัพเซียนเพ่งมองและเขาจ้องไปที่ หลี่เซียนเต่า “ เจ้าเพิ่งพูดว่า… อายุขัย ? ”
　　หลี่เซียนเต่า ยกมือขึ้นและเชิญแม่ทัพเซียนให้นั่งลง “ นั่งแล้วเราจะคุยกันช้าๆ ”
　　แม้ว่าแม่ทัพเซียนจะดูถูกการฝึกฝนของ หลี่เซียนเต่า แต่เขาก็ใส่ใจเรื่องชีวิตเป็นอย่างมาก
　　เขาจึงนั่งลง เขาดึงหอกของเขาและมองไปที่ หลี่เซียนเต่า โดยไม่กระพริบตาเลย เขาจริงจังมาก
　　อายุขัยเป็นสิ่งที่เขาต้องการอย่างมาก
　　“ ข้าจะแลกเปลี่ยนอายุขัยได้อย่างไร ” แม่ทัพเซียนถามอย่างกระตือรือร้น
　　หลี่เซียนเต่า กล่าวช้าๆว่า “อายุขัยขึ้นอยู่กับว่าเจ้าต้องการมากแค่ไหนและให้อะไรได้บ้าง ”
　　“ ข้าซื้อได้ ” แม่ทัพเซียนกล่าวทันที
　　“ เจ้ามีเวลาเพียง 1,000 ปีเท่านั้น หากเจ้าต้องการซื้อมันราคาจะแพงมาก ” หลี่เซียนเต่า กล่าวด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
　　เสี่ยวฉีมองจากด้านข้างและยิ้ม นางรู้ว่า หลี่เซียนเต่า กำลังจะหลอกลวงเขา
　　” ราคาเท่าไหร่ ? ” แม่ทัพเซียนถาม
　　“ ผลึกเซียน!” หลี่เซียนเต่า หรี่ตาและกล่าวว่า
　　“ ข้ามีมันและข้าจะให้ ” แม่ทัพเซียนถอนหายใจด้วยความโล่งอกและลึกลงไป เขามองลงมายังหลี่เซียนเต่า เขาต้องการ ผลึกเซียน จริงๆ… ตามที่คาดไว้จากใครบางคนจากที่เล็กๆ เขาไม่ได้เห็นโลกเลย
　　หลี่เซียนเต่า ส่ายหัวและพูดว่า “ ตอบหลังจากที่เจ้าคิดเกี่ยวกับมัน ข้าไม่ต้องการแค่ผลึกเซียนเพียงไม่กี่ชิ้น ”
　　“ เจ้าต้องการเท่าไหร่ ” แม่ทัพเซียนถามอย่างเคร่งขรึม
　　หลี่เซียนเต่า ยกนิ้วขึ้น “ ผลึกเซียนระดับต่ำจำนวนหนึ่งล้านก้อนและอายุขัย 100 ปี ”
　　แม่ทัพเซียนยืนขึ้นและจ้องมองที่ หลี่เซียนเต่า ด้วยความโกรธ “ เจ้ากำลังปล้นข้าเหรอ ? ”
　　หลี่เซียนเต่า กล่าวอย่างไม่ใส่ใจว่า “ นี่เป็นการค้าขาย เจ้าขาดอายุขัย ดังนั้นข้าจะให้สิ่งที่เจ้าต้องการ อย่างไรก็ตาม ผลึกเซียนคุณภาพต่ำจำนวนหนึ่งล้านก็ไม่มาก ท้ายที่สุดเจ้ามาจาก โลกเซียน ดังนั้นเจ้าจึงแข็งแกร่งจริงๆ ”
　　แม่ทัพเซียนจ้องมองหลี่เซียนเต่าด้วยความโกรธและกัดฟัน “ แม้ว่าข้าจะมาจากโลกเซียน ข้าอยู่ที่นี่มาแสนปีแล้ว ข้ามี ผลึกเซียน น้อยมาก ข้าไม่มี ผลึกเซียนคุณภาพต่ำถึง 10,000 เม็ดเลย ”
　　หลี่เซียนเต่ากล่าวขอโทษ “ ถ้าเจ้าไม่มี ข้าทำได้แค่บอกลา ”
　　แม่ทัพเซียนตกตะลึง เขาไม่ได้คาดหวังว่า หลี่เซียนเต่า จะตัดสินใจลาเช่นนั้น
　　“ เดี๋ยวก่อน เจ้ามีคำขออะไรอีกไหม ? อย่าขอในสิ่งที่ข้าไม่สามารถให้ได้ ” แม่ทัพเซียนระงับความโกรธและขอร้องหลี่เซียนเต่า
　　หลี่เซียนเต่า เคาะโต๊ะด้วยนิ้วของเขา ” เอาล่ะ ในเมื่อเจ้ามาจากโลกเซียน ข้าจะให้คำขอหนึ่งข้อแก่เจ้าเพื่อให้สำเร็จ ”
　　แม่ทัพเซียนมอง หลี่เซียนเต่า และตั้งใจฟัง
　　“ จงเป็นทาสข้า 1,000 ปี แลกกับอายุขัย 1,000 ปี ” หลี่เซียนเต่ากล่าวอย่างใจเย็น
　　แม่ทัพเซียนโกรธจัด เขาลุกขึ้นตบโต๊ะทันที “ เจ้ากำลังฝันอยู่รึไง ”
　　แม่ทัพเซียนเสียเวลา 100,000 ปีเพื่อจักรพรรดิสวรรค์และมองผ่านสิ่งที่เรียกว่านายท่าน เขาสาบานว่าเขาจะไม่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาอีกต่อไปและเขาต้องการเป็นเจ้านายของเขาเอง
　　ยิ่งกว่านั้น หลี่เซียนเต่ายังไม่แข็งแกร่งเท่าเขา แต่เขาต้องการให้เขาเป็นทาสเป็นเวลา 1,000 ปี ?
　　ช่างเป็นความฝันที่น่าสังเวช !
　　หลี่เซียนเต่า มองอย่างเย็นชา “ เจ้าอยากแสดงความแข็งแกร่งที่นี่ไหม ”
　　แม่ทัพเซียนจ้องมองที่ หลี่เซียนเต่า แล้วค่อยๆสงบลง เขาส่ายหัว “ ข้าเสียสติไปแล้ว แต่ข้าไม่สามารถทำตามที่เจ้าพูดได้จริงๆ ”
　　“ งั้นก็ออกไปซะ ” หลี่เซียนเต่า กล่าวโดยไม่ลังเล ถ้าเขาไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ เขาก็ต้องรอถึง 1,000 ปีแล้วจึงตาย
　　“ ไม่มีคำขออื่นใดอีกหรือ ” แม่ทัพเซียนระงับความโกรธและถามต่อ
　　“ข้ามีคำขอแค่สองอย่างนี้ หากเจ้าสามารถเติมเต็มทั้งสองอย่างได้ ข้าจะยินดีต้อนรับเจ้าให้ซื้อขายใน ธนาคารแห่งจักรวาล ถ้าทำไม่ได้ก็ลาก่อน ” หลี่เซียนเต่า ยืนขึ้นและโยนนาฬิกาสีแดงไปที่ แม่ทัพเซียน จากนั้นเขาก็โบกแขนเสื้อและส่งแม่ทัพเซียนออกไป
　　แม่ทัพเซียนไม่สามารถโต้กลับและหายตัวไปจากโถงการค้าได้
　　เสี่ยวฉีถามด้วยความสงสัย “ เขามีสมบัติอื่น ทำไมท่านไม่ต้องการพวกมันหรอคะ ? ”
　　“ ข้ามีอย่างอื่นและไม่ต้องการมัน เขาเป็นแม่ทัพเซียน และรู้ว่าจะหาผลึกเซียนได้ที่ไหน ตราบใดที่เขาต้องการอายุขัย เขาจะกลับมา ” หลี่เซียนเต่ามั่นใจ
　　เสี่ยวฉีพยักหน้า “ นั่นก็จริง อายุขัยของเขาขาดและร่างกายของเขาแก่ ตอนนี้เขาไม่กล้าขึ้นไปเพราะสายฟ้านั้นจะสังหารเขาทันที ”
　　“ ดังนั้น นอกเหนือจากการขอความช่วยเหลือจากเราแล้ว เขามีความคิดแปลก ๆ บางอย่างเท่านั้น แต่ถ้าเขาไปโกงและฝึกฝนวรยุทธุ์ชั่วร้าย มันจะเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่สำหรับเขา ” หลี่เซียนเต่า เห็นสถานการณ์ของ แม่ทัพเซียน อย่างชัดเจนและมอบนาฬิกาสีแดงอีกเรือนให้เขาเพื่อที่เขาจะได้กลับมา
　　เสี่ยวฉียกนิ้วโป้งไปทาง หลี่เซียนเต่า แล้วให้นิ้วทำท่าหัวใจที่น่ารักแก่เขา
　　ที่วังดวงจันทร์, แม่ทัพเซียน ถูก หลี่เซียนเต่า ขับออกไปและเขามองไปรอบ ๆ ด้วยความตกใจ เขาพูดด้วยความไม่เชื่อ “ ในโลกนี้มีสถานที่ลึกลับจริงๆด้วย ”
　　“ ผลึกเซียนระดับต่ำหนึ่งล้านก้อนแลกเวลา 100 ปี นั่นมากเกินไป ” แม่ทัพเซียนรู้สึกปวดหัว
　　เขาไม่ได้อยู่ใน โลกเซียน แล้วเขาจะไปหา ผลึกเซียน จำนวนมากได้ที่ไหน ?
　　แต่เป็นทาส 1,000 ปี ?
　　เขาไม่ต้องการทำอย่างนั้น เขายอมตายดีกว่าเป็นทาส
　　ดังนั้น เขาจึงต้องรับผลึกเซียน เหล่านั้นเพื่อยืดอายุของเขาเอง
　　เขาจับนาฬิกาสีแดงที่หลี่เซียนเต่ามอบให้เขาและมองดูโลกอันกว้างใหญ่ด้วยความมุ่งมั่น
　　“ ข้าต้องได้ผลึกเซียน เพื่อกลับไปยังจุดสูงสุดของข้า ”
　　จากนั้นเขาก็สามารถขึ้นไปผ่านความทุกข์ยากสู่โลกเซียนได้ จากนั้นเขาก็สามารถทะลวงผ่านและยืดอายุของเขาได้
บทที่ 398 – สิ้นสุดสัญญา !
　　แม่ทัพเซียนไปหาผลึกเซียน หลี่เซียนเต่าให้เส้นทางแก่เขาสองทาง เขาไม่สามารถเลือกที่จะเป็นทาสได้ ดังนั้นเขาจึงคิดได้เพียงแต่หาวิธีที่จะได้รับผลึกเซียน เพื่อที่เขาจะได้แลกเปลี่ยนพวกมันเป็นอายุขัยจาก หลี่เซียนเต่า
　　“ ถ้าข้าอยู่ในโลกเซียน ผลึกเซียนระดับต่ำจำนวนหนึ่งล้านจะไม่นับเป็นอะไรเลย ข้าสามารถซื้อได้มากมายเช่นนั้นและข้าสามารถล้มละลายธนาคารแห่งจักรวาล จากการแลกเปลี่ยนทั้งหมดได้ ” แม่ทัพเซียนครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างช่วยไม่ได้
　　น่าเสียดายที่นี่คือเก้าแดนนภาและสิบแดนโลก ไม่ใช่โลกเซียน
　　เขาสามารถไปที่ใดที่หนึ่งเพื่อค้นหา ผลึกเซียน
　　ภายในธนาคารแห่งจักรวาล หลังจากที่แม่ทัพเซียนจากไป ไม่มีแขกมาอีก
　　หลี่เซียนเต่า ฝึกฝนอย่างสงบสุข เขาดูดซับพลังงานจิตวิญญาณ เก็บไว้ในจุดตันเถียน แล้วฉีดเข้าไปในโลก
　　เสี่ยวฉีกำลังจัดการกับเรื่องธนาคารแห่งจักรวาล นางรับผิดชอบทุกอย่างในธนาคาร หลี่เซียนเต่า ไม่เคยถามและส่งความรับผิดชอบไปให้เสี่ยวฉี
　　เสี่ยวฉีไม่เคยได้รับความเคารพเช่นนี้มากนัก ดังนั้นนางจึงพยายามอย่างมากที่จะบริหารธนาคารแห่งจักรวาลให้เป็นระเบียบ
　　ข้าวเขี้ยวมังกรที่เก็บรวบรวมในแต่ละเดือน หล่อเลี้ยงเส้นมังกรพลังงานจิตวิญญาณระดับสูงสุด รายละเอียดแขก บันทึกคลัง ฯลฯ…
　　เป็นเรื่องยากสำหรับนางที่จะหาเวลาจีบและพูดคุยกับหลี่เซียนเต่า
　　หลี่เซียนเต่า ไม่สนใจเรื่องทั้งหมดและปล่อยให้เสี่ยวฉียุ่งกับสิ่งเหล่านั้น เขาแค่เน้นไปที่การบ่มเพาะเท่านั้น
　　ในโลกภายนอก ลูกน้องของ หลี่เซียนเต่า กำลังทำงานอย่างหนักเพื่อแก้ปัญหาสัญญา
　　มีการส่งต่อสัญญาเกือบ 1,000 ฉบับและแต่ละคนมีสัญญาหลายสิบฉบับ ทุกคนทำงานอย่างหนักเพื่อรวบรวมหนี้เหล่านั้น
　　ส่วนใหญ่ไม่ต้องการจ่ายค่าชดเชยและบางคนก็ไม่สามารถจ่ายค่าชดเชยได้และถูกสังหารตายทีละคน
　　ในหมู่พวกเขา หลายคนมาจากกลุ่มใหญ่ นิกาย และตระกูลขุนนาง…
　　ผู้เฒ่า บรรพบุรุษ และผู้อาวุโสของพวกเขาถูกสังหารตาย ทำให้ตระกูลเกิดความโกลาหล พวกเขาต้องการแก้แค้น แต่พวกเขาไม่สามารถชนะมังกรโลหิตและคนอื่น ๆ ได้
　　แม้แต่ หลี่หวู่หยา และ เทียนกวงหมิง ก็แข็งแกร่งเกินไปสำหรับพวกเขา
　　หลี่หวู่หยามีดาบเจ้าเหนือหัว วรยุทธุ์ปีศาจ และพื้นที่พลังงานปีศาจ ดังนั้นเขาจึงพัฒนาอย่างรวดเร็วมาก ในระหว่างกระบวนการทวงหนี้ เขาบุกทะลวงสู่อาณาจักรปรมาจารย์และแข็งแกร่งขึ้น
　　พื้นที่ปีศาจในร่างกายของเขาปล่อยพลังงานปีศาจออกมามากขึ้น ดังนั้นเขาจึงพัฒนาต่อไป ทุกๆสองสามวันเขาจะทะลวง1ขั้น
　　หลังจากผ่านไป 15 วัน พวกเขาส่วนใหญ่กลับจากการทวงหนี้
　　นี่หมายถึงผู้ที่นอกเหนือจาก เทียนกวงหมิง
　　ใช่แล้ว เทียนกวงหมิง ยังทำสัญญาไม่เสร็จ
　　แต่เขาไม่สามารถตำหนิได้ ท้ายที่สุด อาสึนะ ก็จากไปครึ่งทางและส่งต่อสัญญาทั้งหมดของนางให้ เทียนกวงหมิง
　　เทียนกวงหมิง กำลังทำมากกว่าที่เหลือ
　　ยิ่งกว่านั้น สัญญาของ อาสึนะ เป็นของอาณาจักรปรมาจารย์
　　เมื่อ อาสึนะ อยู่ที่ อาณาจักรปรมาจารย์ คุณภาพสัญญาก็อยู่ที่ อาณาจักรปรมาจารย์ ด้วย
　　แต่ เทียนกวงหมิง ไม่ได้อยู่ที่ อาณาจักรปรมาจารย์
　　เขาอยู่ที่ อาณาจักรตำนาน เท่านั้นซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเมื่อเขาทำสัญญาเสร็จสิ้นและเห็น อาสึนะ เขารู้สึกหงุดหงิด
　　ดังนั้นเทียนกวงหมิงจึงไปพบพวกเขาทีละคน เขาคิดที่จะเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อผู้ที่มีทัศนคติที่ดี
　　ไม่มีใครมีทัศนคติที่ดีเลย
　　บางคนเริ่มตื่นตระหนกเมื่อรู้ว่าเขามาที่นี่เพื่อทวงหนี้ เมื่อพวกเขาเห็นว่าเขาอยู่ที่ระดับตำนานเท่านั้น พวกเขาต้องการจะสังหารเขา
　　แน่นอน เทียนกวงหมิง ไม่ได้อ่อนแอ เขาไม่สามารถเอาชนะคนส่วนใหญ่ภายใต้หลี่เซียนเต่าได้ แต่นั่นเป็นเพราะพวกเขามีความสามารถจริงๆ และเป็นอัจฉริยะทั้งหมด
　　ความแข็งแกร่งของ เทียนกวงหมิง ทำให้เขาสามารถสังหารผู้คนที่อยู่เหนือเขาได้
　　ดังนั้น เทียนกวงหมิง จึงสู้กับเจ้าของสัญญาทั้งหมดเพื่อรวบรวมแปดสัญญานั้น
　　เขาจะต่อสู้กับผู้ที่เขาสามารถเอาชนะจนตายได้
　　แต่คนที่เขาไม่สามารถเอาชนะได้ ก็ใช่จะเอาชนะเทียนกวงหมิงได้
　　ท้ายที่สุด ไม่ว่า เทียนกวงหมิง จะเก่งแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถจัดการกับคนที่อยู่เหนือขั้นที่ 5 ได้
　　แน่นอน เทียนกวงหมิง ไม่กลัวที่จะถูกทุบตี
　　แม้ว่าเขาจะถูกทุบตี ทักษะการฟื้นฟูของเขาก็ยังดีและเขาสามารถอยู่ได้นานกว่านั้น
　　การใช้ความสามารถนี้ เทียนกวงหมิง เอาชนะผู้อื่นเพื่อให้ได้สิ่งที่บันทึกไว้ในสัญญา หรือไม่ก็ เทียนกวงหมิง พ่ายแพ้ เขาใช้ความสามารถในการฟื้นฟูที่ไร้เทียมทานเพื่อลากศัตรูลงมาจนตายและทำตามสัญญา
　　เมื่อ เทียนกวงหมิง ทำสัญญาเสร็จสิ้น ใบหน้าของเขาก็บวมเหมือนหัวหมู เขาดูน่าสงสารมาก
　　โชคดีที่เขาไม่ได้ถูกทำร้ายโดยเปล่าประโยชน์ ในระหว่างกระบวนการ เทียนกวงหมิง ก็บุกทะลวงเข้าสู่ อาณาจักรปรมาจารย์
　　“ ถ้าข้าไม่ถึงระดับปรมาจารย์ ข้าจะถูกฟันตาย ผู้ชายคนนั้นน่าทึ่งมาก ” เทียนกวงหมิง สาปแช่ง
　　เจ้าของสัญญาคนสุดท้ายคือปรมาจารย์ด่านที่เก้า เทียนกวงหมิง อยู่ในด่านที่หนึ่งและอยู่ได้นานกว่าเขา
　　“ ถ้า อาสึนะ ไม่เลี้ยงข้าด้วยอาหาร 8 มื้อก็ไม่คุ้มที่ข้าจะโดนทุบตี ” เทียนกวงหมิงกล่าว
　　สัญญาสิ้นสุดลง เขานำของทั้งหมดกลับมายังธนาคารแห่งจักรวาล เขาต้องการขอรางวัลต่อหน้า หลี่เซียนเต่า และ อาสึนะ
　　แต่เมื่อ เทียนกวงหมิง กลับมา หลี่เซียนเต่า อยู่ในการทำสมาธิที่เงียบสงบและเขาไม่เห็น หลี่เซียนเต่า
　　อาสึนะ ยังรักษาระดับการบ่มเพาะของอาณาจักรจักรพรรดิของนางให้มั่นคง ดังนั้นแม้ว่าเขาจะถูกทุบตี เขาก็ไม่สามารถได้รับเครดิตในเรื่องนี้
　　เทียนกวงหมิง รู้สึกเศร้าจริงๆ
　　สมบัติจำนวนหนึ่งถูกมอบให้เสี่ยวฉี เทียนกวงหมิง รู้สึกเหมือนได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นเขาจึงกลับไปที่ห้องของเขาเพื่อรักษาตัว
　　“ ท่านอาจารย์ ข้าได้ยินมาว่า อาสึนะ บุกเข้าไปในอาณาจักรจักรพรรดิ ” หลี่หวู่หยา พาน้องสาวของเขามาพบนายท่านของเขา
　　เทียนกวงหมิง ได้รับบาดเจ็บและรู้สึกเหมือน อาสึนะ เป็นคนนอกใจ แต่ตอนนี้ตาของเขาเป็นประกายและเขาก็กระโดดขึ้น ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บเลย
　　“ นางทะลวงสู่อาณาจักรจักรพรรดิได้จริงหรือ ? ” เทียนกวงหมิง ตกตะลึง
　　อาสึนะ อยู่ที่ระดับปรมาจารย์ในขั้นต้นและส่งต่อสัญญาให้เขา หลังจากนั้นสองสามวัน นางอยู่ที่อาณาจักรจักรพรรดิ
　　นางกินอะไร นางฝึกฝนอย่างรวดเร็ว ?
　　เทียนกวงหมิง อิจฉามาก
　　“ มันควรจะเป็นความจริง มู่หลงหรงเฉิง และคนอื่น ๆ กล่าวว่ารัศมีของนางเป็นของจักรพรรดิอาณาจักรและพวกเขาสามารถสัมผัสได้ ” หลี่หวู่หยากล่าว
　　” ไม่เลว ตอนนี้นางเป็นหนี้บุญคุณข้า ข้าจะยอมให้นางตอบแทนข้าอย่างช้าๆ ” เทียนกวงหมิง พยักหน้าด้วยความพึงพอใจและรู้สึกว่าการถูกตีนั้นคุ้มค่า
　　“ ท่านอาจารย์เจ้าจะไปที่โถงกาลเวลาไหม ? ” หลี่หวู่หยาถาม
　　” ไปทำไม ? มันแพงเกินไป ต้องใช้เวลาสองเท่าในการเข้าไป ” เทียนกวงหมิงส่ายหัว
　　“ ข้ารู้สึกเหมือนกำลังจะทะลุทะลวง ข้าจึงอยากฝึกฝนภายใน 500 ปี ” หลี่หวู่หยากล่าว
　　“ เจ้าจะบุกขึ้นไปอีกแล้วเหรอ ” เทียนกวงหมิง มองไปที่ลูกศิษย์ของเขาด้วยความตกใจ ความเร็วในการฝึกฝนของเขาเร็วเกินไปและทำให้เขาอยู่ในจุดที่ไม่ดี
　　” ไม่มีทางเลือกเลยยิ่ง ดาบเจ้าเหนือหัวสังหารผู้คนได้มากเท่าไร ก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น มันจะให้ความแข็งแกร่งแก่ข้าด้วย นอกเหนือจากพื้นที่พลังงานปีศาจของข้าแล้ว ข้าได้ไปถึงระดับปรมาจารย์ระดับแปดแล้ว ข้าจะไปถึงขั้นที่เก้าและแม้แต่อาณาจักรจักรพรรดิอย่างแน่นอน ” หลี่หวู่หยากล่าวอย่างมั่นใจ