บทที่ 427 – ข้าเป็นลุงของเจ้า
　　อ้าวเฉียง มาที่บ้านของ อ้าวหยุน
　　เนื่องจากเขาเป็นบุตรของเกาะมังกรทั้งหมด สถานที่ที่เขาอาศัยอยู่นั้นหรูหรามาก
　　ที่ชายแดนของหน้าผา ที่ซึ่งเราสามารถเห็นมหาสมุทรที่ไม่มีที่สิ้นสุดเมื่อเปิดประตู มีเมฆสีขาวลอยอยู่ด้านบน ด้วยมหาสมุทรเบื้องล่าง หากมีใครอยู่ในนั้น ย่อมรู้สึกภูมิใจและเข้มแข็งมาก
　　อ้าวเฉียง ต้องการเข้าไปพบน้องชายของเขา แต่เขาได้ยินเสียงจากภายใน
　　“ อ้าวหยุนคู่ต่อสู้คนแรกของพี่ชายของเจ้าในหมื่นมังกรชุมนุม เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของข้า ข้าควรให้โอกาสเขาเพื่อให้น้องชายขยะของเจ้าอยู่บนเกาะมังกรหรือ ? ” เสียงหยิ่งผยองดังขึ้น
　　ใบหน้าของ อ้าวเฉียง จมลง เขารู้ว่าคนๆ นั้นเป็นใคร อัจฉริยะอันดับสองของเกาะมังกร
　　เขาเป็นคนที่เรียกว่าอัจฉริยะที่สองเพราะเขามักจะเหยียบอยู่ใต้เท้าของ อ้าวหยุน
　　มันเจ็บปวดยิ่งกว่าที่สามหรือหนึ่งหมื่น
　　คนอื่นไม่มีความหวังจึงไม่ได้แข่งขัน แต่คนที่สองเต็มใจที่จะยอมแพ้หรือไม่ ?
　　เขาเป็นเพียงจุดเดียว ถ้า อ้าวหยุนล้มเหลวหรือเสียชีวิต เขาก็จะเป็นคนแรก
　　ดังนั้นความคิดที่สองของความคิดมากมายที่จะจัดการกับ อ้าวหยุนคราวนี้เขาพบโอกาสที่จะคุกคาม อ้าวหยุน
　　เขารู้ว่า อ้าวหยุนห่วงใยพี่ขยะของเขามาก
　　เสียงที่อ่อนแอของ อ้าวหยุนดังขึ้น “ อ้าวฉิง เจ้าคิดผิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ พี่ชายของข้าไม่ใช่ขยะ ”
　　“ ถ้าไม่ใช่ขยะแล้วเขาเป็นอะไร ? มังกรโลหิตผสมรึไง ? เขาน่าจะถูกไล่ออกนานแล้ว เป็นเพราะเจ้าปกป้องเขาหรือเปล่า ? นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงสามารถอยู่บนเกาะมังกรได้ ? ” อ้าวฉิง กล่าวด้วยความรังเกียจ
　　“ ถ้าเจ้าไม่เห็นด้วยกับคำขอของข้า ข้าจะบอกลูกน้องให้ออกไปทั้งหมดที่ชุมนุมหมื่นมังกร ถ้ามังกรตัวหนึ่งตาย ก็ไม่มีใครสนใจนักหรอกนะ ” อ้าวฉิง กล่าวด้วยความยินดี
　　“ หรือข้าจะบอกให้เขาให้โอกาสพี่ชายของเจ้า แต่เมื่อเขาก้าวไปข้างหน้า ข้าเป็นคู่ต่อสู้คนต่อไปของเขา ข้าควรสังหารเขาเป็นการส่วนตัวหรือไม่ ? ” อ้าวฉิง กล่าวอย่างเย็นชา
　　ใบหน้าของ อ้าวหยุนเย็นลงและเขาตะโกนว่า “ เจ้ากล้ารึ ? ”
　　” เจ้าคิดอย่างไรล่ะ ? ” อ้าวฉิงหยิ่งผยองจริงๆ
　　“ ถ้าเจ้าไม่ตกลงที่จะให้เลือดแก่นแท้ของเจ้าแก่ข้า 10 หยด ข้าจะสังหารพี่ชายของเจ้าเป็นการส่วนตัว เจ้าอาจมีสายเลือดมังกรบรรพบุรุษ แต่เจ้าไม่สามารถทำสิ่งที่เจ้าต้องการได้ ข้ามีหลายวิธีที่จะจัดการกับเจ้า ” อ้าวฉิง กล่าวอย่างเย็นชา
　　“ ถังขยะที่กำลังดักฟังอยู่ข้างนอก เจ้าสามารถเข้ามาได้ ” อ้าวฉิง กล่าวอย่างดูถูก เขาสังเกตเห็น อ้าวเฉียง มานานแล้ว
　　อ้าวเฉียง ผลักประตูเปิดและเดินเข้ามา เขามอง อ้าวฉิง อย่างเย็นชา ดวงตาของเขาลุกเป็นไฟ
　　โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นว่าน้องชายที่มีใบหน้าขาวซีดของเขากำลังนั่งอยู่บนเตียงหลังจากถูกรังแก อ้าวเฉียง ก็โกรธจัด
　　ถ้าเขาสามารถเอาชนะ อ้าวฉิง ได้ อ้าวเฉียง จะต้องโจมตีอย่างแน่นอน
　　“ อ้าวเฉียง เจ้าเปลี่ยนไปแล้ว เจ้าต้องมีการปรับปรุงอย่างมากในช่วงเวลานี้ แต่ข้าเดาว่า อ้าวหยุนให้เลือดแก่เจ้าซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เจ้าดีขึ้น ? ” อ้าวฉิง หัวเราะอย่างเย็นชา หลังจากที่เห็น อ้าวหยุนที่อ่อนแอ เขารู้สึกเหมือนมีบางอย่างไม่ถูกต้อง
　　“ เจ้าไม่ต้องกังวลว่าข้าเปลี่ยนไปอย่างไร ข้าแค่อยากจะบอกว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะข่มขู่ข้ากับน้องชายของข้า ข้าเป็นขยะ และเจ้าก็เช่นกัน เราทุกคนจะถูกเหยียบย่ำอยู่ใต้ขาของน้องชายของข้าและเฝ้าดูเขาบินสูงขึ้นไป เจ้าไม่รู้ว่ามังกรบรรพบุรุษแข็งแกร่งแค่ไหน ! ” อ้าวเฉียง ปกป้องน้องชายของเขา
　　” เจ้ากำลังพูดอะไร ? ” อ้าวฉิง กัดฟันและโกรธจัด เขาไม่มีความสุขกับสาเหตุที่สายเลือดมังกรบรรพบุรุษอยู่บนร่างกายของเขา เขาเป็นคนที่ต้องการพิสูจน์อยู่เสมอว่าสายเลือดมังกรไฟของเขาไม่ได้อ่อนแอลงและทำงานหนัก
　　คำพูดของ อ้าวเฉียง กระตุ้นเขา
　　“ ข้าบอกว่าเราเหมือนกัน เรามันก็แค่ขยะ เขาก็จะเหยียบย่ำเรา แต่ข้ายอมให้น้องชายเหยียบย่ำข้า อย่างไรก็ตาม เจ้าดูเหมือนไม่เต็มใจ ” อ้าวเฉียงหัวเราะออกมา เขามองไปทาง อ้าวฉิง ด้วยความเย่อหยิ่ง
　　“ เจ้ากำลังรนหาที่ตาย ! ” เจตนาสังหารกระพริบในดวงตาของ อ้าวฉิง ขณะที่เขาคว้าไว้ เปลวเพลิงลุกลามในฝ่ามือของเขาซึ่งระเบิดออกมาด้วยพลังมหาศาล
　　เขาและ อ้าวฉิง เกิดเมื่อ 100 ปีที่แล้ว พวกเขาฝึกฝนอย่างหนักและกินทรัพยากรมากมาย เขาไปถึงระดับ 33 ของอาณาจักรตำนาน และอยู่ห่างจากอาณาจักรถ้ำ-สวรรค์เพียงก้าวเดียว
　　แม้ว่า อ้าวเฉียง จะได้รับการฝึกฝนอย่างหนัก 10 วัน แต่เขาเพิ่งมาถึงขั้นตอนแรกของ อาณาจักรตำนาน เขาไม่คู่ควรกับเขาเลย
　　แม้จะอยู่ภายใต้การปราบปรามออร่าของอ้าวฉิง อ้าวเฉียง ก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย
　　“ พี่ ! ” อ้าวหยุนอุทานและมองด้วยความเป็นห่วง
　　ฝ่ามือนั้นไม่ได้กระทบร่างกายของ อ้าวเฉียง แต่กลับลงมาที่ มังกรโลหิต
　　เปลวไฟหนาเข้าสู่ร่างของ มังกรโลหิต
　　” เจ้าคือใคร ? ” อ้าวฉิง ขมวดคิ้วและถาม เขาไม่ได้สังเกตเห็น มังกรโลหิต ก่อนหน้านี้
　　ด้วยขอบเขตปัจจุบันของ มังกรโลหิต มันยากเกินไปที่จะสังเกตเห็น
　　“ เจ้าคือ อ้าวฉิง บิดาของเจ้าคืออ้าวหลงหยุนใช่ไหม ? ” มังกรโลหิตถามอย่างใจเย็น
　　“ เจ้ารู้จักท่านพ่อข้าด้วยเหรอ ? ” อ้าวฉิง ขมวดคิ้ว
　　“ อย่างที่คาดไว้ ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น เจ้าสองคนหยิ่งผยองจริงๆ ” มังกรโลหิตกล่าว
　　“ เลิกทำตัวเป็นผู้อาวุโสได้แล้ว เจ้ากินหมัดเปลวเพลิงของข้า แล้วเปลวเพลิงจะเผาผลาญอวัยวะของเจ้า เจ้ากำลังตกอยู่ในอันตราย ” อ้าวฉิง ยิ้มอย่างเย็นชา
　　“ หมัดเพลิง ใช่ไหม ? ” มังกรโลหิต พ่นลูกไฟที่แผดเผาผมของ อ้าวฉิง
　　” เป็นไปได้อย่างไร ? แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญของอาณาจักรถ้ำ-สวรรค์ ก็ไม่กล้าที่จะดูถูกหมัดของข้า ! ” อ้าวฉิง รู้สึกตกใจ
　　” เจ้าคือใคร ? ” อ้าวฉิงตวาดร่างกายของเขาถอยกลับและเริ่มกลัว
　　“ ข้า… ลุงของเจ้า วันนี้ข้าจะไม่สังหารเจ้า เจ้าสามารถหลีกไปได้ ” มังกรโลหิตกล่าวอย่างเย็นชา
　　“ ไร้สาระ ข้าไม่มีลุงแบบเจ้า เจ้าไม่สามารถเปรียบเทียบกับลุงของข้าได้ ” อ้าวฉิงตวาดด้วยความโกรธ แต่ขาของเขายังคงเดินออกไปอย่างรวดเร็วในลักษณะที่ประพฤติตัวดี
　　“ ต่อให้ท่านไม่สังหารเขา ท่านก็ควรทุบตีเขาและสั่งสอนบทเรียนให้เขาบ้าง ” อ้าวเฉียง กล่าวอย่างไม่พอใจ
　　“ เขาเป็นหลานชายของข้า ดังนั้นในฐานะลุง ข้าจะสังหารเขาได้อย่างไร ? ถ้าข้าต้องการที่จะสังหาร ข้าจะสังหารบิดาของเขาที่เป็นพี่ชายของข้าเสียมากกว่า ” รอยยิ้มอันเย็นชาปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมังกรโลหิต
　　อ้าวเฉียง และ อ้าวหยุนเงียบสนิท
　　“ ท่านคือมังกรโลหิต ? ” อ้าวหยุนถามอย่างอ่อนแรง
　　“ ใช่ นายท่านส่งข้ามา สายเลือดของน้องชายเจ้าคล้ายกับเด็กเผ่ามังกรทั่วไป ข้าได้ทำตามคำสัญญาของนายท่านที่มีต่อเจ้าเรียบร้อยแล้ว แต่เจ้าต้องการที่จะปรับปรุงเพิ่มเติมหรือไม่ ? ” ริมฝีปากของ มังกรโลหิต ขดขึ้นและถาม
　　“ ท่านหมายความว่ายังไง ? ” อ้าวเฉียง และ อ้าวหยุนมองกันและกันแล้วมองไปที่ มังกรโลหิต ด้วยความสับสน
　　“ อ้าวฉิง หยิ่งมาก เจ้าต้องการที่จะสังหารเขาไหม ? ” มังกรโลหิต ถาม อ้าวเฉียง
　　“ ท่านไม่ได้บอกว่าเขาเป็นหลานชายของท่านหรอกหรือ ? ” อ้าวเฉียง ตกตะลึง
　　“ ข้าเพิ่งบอกว่าข้าจะไม่สังหารลูกหลานของตัวเอง แต่เจ้าทำได้ ” มังกรโลหิตยิ้ม
　　“ ข้าต้องการสังหาร อ้าวฉิง ” อ้าวเฉียง กล่าวอย่างหนักแน่น
　　“ ท่านต้องการทำการค้ากับพี่ชายข้าหรือ ? ” อ้าวหยุนเดาทันที
　　“ ใช่ข้าจะทำการค้ากับพี่ชายเจ้า ” มังกรโลหิตพยักหน้า เขากำลังหาธุรกิจให้กับธนาคารแห่งจักรวาล
บทที่ 428 – จดหมายของมารดา
　　ภายในธนาคารแห่งจักรวาลหลี่เซียนเต่าและเสี่ยวฉีเห็น
　　“ ท่านจะรับแขกคนนี้ไหมคะ ? ” เสี่ยวฉีถาม
　　” ทำไมจะไม่ล่ะ ? ” หลี่เซียนเต่าถามนาง
　　“ เขาไม่มีนาฬิกา ” เสี่ยวฉีกล่าว
　　“ เจ้าสามารถส่งหนึ่งเรือนไปให้ มังกรโลหิต ทำในสิ่งที่เขาต้องการ อย่างไรก็ตาม เรากำลังสังหารลูกหลานของเผ่ามังกรไฟอยู่แล้ว ”หลี่เซียนเต่าไม่สนใจ
　　ผู้นำมังกรไฟได้นำมหาดาวตกโบราณ ของหลี่เซียนเต่าไปและไม่ต้องการคืนมันซึ่งทำให้หลี่เซียนเต่าโกรธมาก
　　ตอนนี้ มังกรโลหิต กำลังสร้างปัญหา มันก็ดีแล้ว ผู้นำมังกรไฟจะรู้ว่าเขาแข็งแกร่งแค่ไหน
　　“ งั้นก็ได้ค่ะ ” เสี่ยวฉีตกลง
　　ในบ้านของอ้าวหยุนอ้าวเฉียง มองไปที่ มังกรโลหิต และพี่ชายของเขาด้วยความสับสนและถามว่า ” การค้าอะไร ? ”
　　นาฬิกาสีแดงปรากฏขึ้นกลางอากาศและแขวนอยู่ตรงหน้า อ้าวเฉียง
　　มังกรโลหิตกล่าวว่า “ เอาไปและบดขยี้มัน เข้าสู่ธนาคารแห่งจักรวาลและบอกว่าเจ้าต้องการที่จะแข็งแกร่ง ”
　　“ แล้วพี่ชายของข้าต้องเสียอะไร ? ” อ้าวหยุนรู้สึกกังวล
　　” ชีวิต เจ้ามาจากเผ่าพันธุ์มังกรและแม้ว่าสายเลือดของเจ้าจะไม่ดี แต่ด้วยความช่วยเหลือของข้า เจ้าควรมีอายุขัย 50,000 ปี สละอายุขัยเพื่อการฝึกฝนและเจ้าจะสามารถเอาชนะ อ้าวฉิง ได้ ” มังกรโลหิตแนะนำ
　　อ้าวเฉียง มองดูนาฬิกาและพูดด้วยความตกใจ “ มีที่แบบนี้เหรอ ? ”
　　“ เจ้าจะรู้เมื่อไปถึงที่นั่น ” มังกรโลหิตยิ้ม
　　อ้าวเฉียง ทุบนาฬิกา ร่างกายของเขาค่อยๆ ซีดจาง จากนั้นเขาก็หายตัวไปจากห้อง
　　มังกรโลหิต และ อ้าวหยุนมองอย่างเงียบ ๆ และไม่พูดอะไรสักคำ
　　ภายในห้องซื้อขายของธนาคารแห่งจักรวาลหลี่เซียนเต่ามองไปที่ อ้าวเฉียง ที่ระมัดระวังและถามว่า ” เจ้าต้องการแลกเปลี่ยนอะไร ”
　　“ การบ่มเพาะ ข้าต้องการการบ่มเพาะ ” อ้าวเฉียง กัดฟันของเขา
　　“ ข้าสามารถให้เวลาเจ้า 1,000 ปีในการฝึกฝนและเพียง 10 นาทีเท่านั้นที่จะผ่านไปข้างนอก เจ้าจะพัฒนาได้มากเพียงใดขึ้นอยู่กับตัวเจ้าเอง ” หลี่เซียนเต่ากล่าวอย่างใจเย็น
　　“ แล้วราคาที่ข้าต้องจ่ายล่ะ ? ” ดวงตาของ อ้าวเฉียง สว่างขึ้น นี่เป็นความคิดที่ดี แต่แล้วเขาก็เริ่มกังวล เขาต้องชดใช้อายุขัยเท่าไหร่?
　　“ 10,000 ปี ! ”หลี่เซียนเต่ายกนิ้วขึ้น
　　การหายใจของ อ้าวเฉียง หยุดลง 10,000 ปี แลกกับ 1,000
　　“ กล่าวอีกนัยหนึ่ง 10,000 ปีจะครบกำหนดและเจ้าจะต้องจ่าย 1,000 ที่เจ้าใช้ไป ”หลี่เซียนเต่ากล่าวเสริม
　　นี่หมายความว่าหลี่เซียนเต่าจะโยน อ้าวเฉียง ไปที่โถงกาลเวลา เพื่อใช้เวลา 1,000 ปีในการฝึกฝน
　　10,000 ปีนี้ไม่ได้ใช้เพื่อซื้อการบ่มเพาะมันเป็นเพียงค่าเข้าโถงกาลเวลา
　　ค่าเข้าก็จ่ายเอง เขายังจะจ่าย 1,000 และฝึกฝน 1,000 ซึ่งเป็น 2,000 ทั้งหมด
　　หลี่เซียนเต่าไม่ได้ทำอะไรเลย เขาเพิ่งขายค่าธรรมเนียมการใช้โถงกาลเวลา
　　เช่นนั้น เขาได้รับอายุขัย 10,000 ปี
　　หลี่เซียนเต่าทนไม่ไหวเหมือนกัน ไม่อย่างนั้นเขาคงขอเวลากว่า 20,000 ปี
　　เมื่อเขามาจากเผ่าพันธุ์มังกร อ้าวเฉียง มีเวลา 50,000 ปี
　　เขาสามารถที่จะสูญเสีย 10,000 ปี
　　แต่เมื่อนึกถึงประสบการณ์ของเขาที่เหมือนกับมังกรโลหิต หลี่เซียนเต่าไม่ได้โลภมาก
　　” ข้าเห็นด้วย ” อ้าวเฉียง คิดเกี่ยวกับมันก่อนที่จะตกลง
　　“ โอเค งั้นลงนามของเจ้าในสัญญา ” เสี่ยวฉีส่งสัญญาให้หลี่เซียนเต่าจากนั้นเขาก็ส่งต่อให้ อ้าวเฉียง
　　อ้าวเฉียง ระมัดระวังเหมือนกับ อ้าวหยุนหลังจากตรวจสอบหลายครั้งและมั่นใจว่าถูกต้อง เขาลงนาม
　　“ ตอนนี้ข้าจะใช้เวลา 11,000 ปีจากเจ้า 10,000 คือค่าตอบแทนของข้า และ 1,000 จะถูกเผา ”หลี่เซียนเต่ายืนขึ้นและกล่าว
　　อ้าวเฉียง พยักหน้าและพูดอย่างมั่นคง “ เข้าใจแล้ว ข้าไม่กลัวความเจ็บปวด ”
　　หลี่เซียนเต่ากล่าวว่า “ การมีอายุยืนยาวไม่เจ็บปวด แต่การรับเลือดบริสุทธิ์นั้นเจ็บปวด น้องชายของเจ้ายืนกรานถึง 10 ครั้งเพราะเจ้า ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขารักเจ้ามากแค่ไหน ”
　　หลี่เซียนเต่ารู้สึกประทับใจกับพี่น้อง คนหนึ่งมีสถานะสูงและอีกคนมีสายเลือดที่เลวร้าย แต่ความสัมพันธ์ของพวกเขามั่นคงและไม่แตกหัก
　　ตามคาดจากสองคนที่มาจากท้องเดียวกัน
　　หลี่เซียนเต่าโบกแขนเสื้อของเขาหลังจากรวบรวมอายุขัยโดยไม่ทำให้เกิดความเจ็บปวด จากนั้นเขาก็ส่ง อ้าวเฉียง ไปที่ โถงกาลเวลา
　　จากนั้น 1,000 ปีก็ถูกเปิดใช้งาน
　　“ ทำงานหนักและหวงแหนทุกช่วงเวลา ” ประโยคสุดท้ายของหลี่เซียนเต่าตัดการเชื่อมต่อระหว่าง โถงกาลเวลา กับโลกภายนอก
　　เวลาผ่านไปทีละนาที
　　10 นาทีต่อมา อ้าวเฉียง เดินออกจาก โถงกาลเวลา และรู้สึกเหมือนเวลาผ่านไปนาน
　　“ เจ้าออกไปได้แล้ว ”หลี่เซียนเต่าส่งเขาออกไป เขามองไปที่เสี่ยวฉี ถอดหน้ากากแล้วยิ้ม “ ดูง่ายจัง ข้ามีเวลา 10,000 ปีแล้วสิ ”
　　เสี่ยวฉีกลอกตาไปที่หลี่เซียนเต่า
　　เมื่อ อ้าวเฉียง ลืมตา เขาก็กลับมาที่ห้องของ อ้าวหยุน
　　เขามองไปรอบ ๆ และท่าทางของเขาคือความอ่อนล้า
　　“ พี่ชาย เกิดอะไรขึ้นกับท่าน ? ” อ้าวหยุนถามอย่างกังวล
　　“ ข้าหายไปนานเท่าไหร่ ” อ้าวเฉียงถาม
　　” 15 นาที ” อ้าวหยุนคิดเกี่ยวกับมันและกล่าว
　　” 15 นาที ! ” อ้าวเฉียง เชื่ออย่างนั้นจริงๆ เขาใช้เวลานับพันปีในห้องที่เต็มไปด้วยพลังวิญญาณที่เข้มข้น
　　ในช่วง 1,000 ปี เขายังคงสวมไข่มุกเลือดมังกรโลหิตบนร่างกายของเขา
　　อ้าวเฉียง เปลี่ยนไปแล้ว
　　“ น้องชาย พรุ่งนี้ข้าจะก้าวหน้าและสังหาร อ้าวฉิง อย่างแน่นอน ” อ้าวเฉียง กำหมัดของเขาและพูดอย่างหนักแน่น
　　มังกรโลหิตมองดูและหรี่ตาลง
　　เมื่อ อ้าวเฉียง สังหาร อ้าวฉิง ก็ถึงเวลาที่เขาจะต้องลงมือ
　　“ ท้องฟ้ามืดลงแล้ว พักผ่อนเถอะ ข้าจะออกไปทำธุระ แล้วเจอกันพรุ่งนี้เช้า ” มังกรโลหิตครุ่นคิดแล้วลุกขึ้นจากไป
　　มังกรโลหิต กำลังบินอยู่รอบ ๆ เกาะมังกร เขาให้กลิ่นอายของมังกรที่แท้จริง ทุกคนจึงคิดว่าเขามาจากที่นั่น ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเขาเป็นมังกรโลหิต
　　มังกรโลหิตมาถึงสถานที่ที่มารดาของเขาอาศัยอยู่
　　มังกรโลหิตต้องการพบมารดาของเขา คนเดียวบนเกาะมังกรที่ดีต่อเขา
　　มังกรโลหิตมีเพียงมารดาของเขา อ้าวเฉียง มีเพียงพี่ชายของเขาเท่านั้น ไม่น่าแปลกใจที่ มังกรโลหิต จะช่วยให้ อ้าวเฉียง เข้าสู่ ธนาคารแห่งจักรวาล เพื่อแลกกับโอกาสที่จะสังหาร อ้าวฉิง
　　พวกเขาสองคนคล้ายกันเกินไป
　　แต่บ้านเดิมของมารดาของเขาว่างเปล่า ของในบ้านเต็มไปด้วยฝุ่นและไม่ได้ซ่อมแซมมาเป็นเวลานาน
　　ไม่มีใครอาศัยอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน
　　“ ท่านแม่…” มังกรโลหิตสังเกตเห็นจดหมายที่หัวเตียง
　　เขาเปิดมันและในนั้นบอกว่าเพราะมันซ่อนจากนาง นางไม่รู้ว่ามังกรโลหิตถูกไล่ออก เมื่อนางรู้ นางตัดสัมพันธ์ทั้งหมดกับผู้นำมังกรไฟ นางออกจากเกาะมังกรโดยไม่ทำอะไรเลย
　　มังกรโลหิต มองดูและน้ำตาไหล ประโยคหนึ่งในจดหมายสัมผัสเขา
　　“ บุตรชายของข้าและข้าเชื่อมต่อกันด้วยเลือด เขาเป็นเนื้อของข้าเอง เขาเป็นส่วนหนึ่งของข้า ส่วนที่ไม่มีวันถูกพรากไป ข้ารู้จักบุตรชายของข้า เขามีทักษะแน่นอนและเขาจะลุกขึ้น เมื่อเขากลับมาที่เกาะมังกรในวันหนึ่ง เขาจะประกาศการมาถึงของเขาอย่างหัวเสีย จดหมายนี้มีไว้สำหรับเขา ”
　　มังกรโลหิตแตกสลายในทันที เขาตัวสั่นขณะที่เขาเก็บจดหมายไว้ เขาปาดน้ำตาและกัดฟัน “ ท่านแม่ พรุ่งนี้ข้าจะบอกให้พวกเขารู้ว่าท่านไม่ได้ให้กำเนิดเศษขยะ ท่านให้กำเนิดมังกรโลหิตตัวที่สองในประวัติศาสตร์เผ่าพันธุ์มังกร ! ”