“ทำไม เธอกลัวเหรอ?” เบรย์เดนแสยะยิ้ม และยังคงน่าหลงใหล

“นายโหดจริง” เจนอารีมองดวงตาผู้ชาย ดวงตาคู่นั้นลึกซึ้งและเงียบสงบ ไม่รู้จริงๆว่าคิดอะไรอยู่

งั้น เธอกลัวเหรอ?

เหมือนว่า ไม่นะ

“ดังนั้น เธอต้องไม่ดื้อนะ เข้าใจไหม?” เบรย์เดนประคองใบหน้าเจนอารีไว้ หรี่ตาลงเล็กน้อยเหมือนจันทร์เสี้ยว ต่อมา ก็พูดว่า: “ไม่พูดเรื่องพวกนี้แล้ว งานเลี้ยงจะเริ่มแล้ว ฉันพาเธอไปเปลี่ยนเสื้อผ้านะ” พูดจบ ก็จับมือเจนอารีเดินออกไปทันที

เขาเปลี่ยนประเด็นเร็วเกินไป จนทำเอาเจนอารีเวียนหัว ทั้งที่ก่อนหน้านี้ตัดสินใจออกไปแล้ว แต่ตอนนี้ กลับปฏิเสธไม่ออกเลย

……

งานเลี้ยงฉลองมีโดมินิคเป็นคนจัด นอกจากผู้บริหารของHEกับBlancoรวมไปถึงทีมทำงานของเขา ยังเชิญบุคคลที่ร่วมงานกับHEมาไม่น้อย ดังนั้นคนที่มาร่วมงานมีเยอะมาก ทุกคนแทบจะพาคู่มาด้วย

เจนอารีเป็นคู่ของเบรย์เดน เธอคล้องแขนของเขา แต่งหน้าแต่งตัวจัดเต็ม ทั้งสองมีใบหน้าเหมือนพระเจ้าประทานให้มา ทำเอาทั้งงานตะลึงกันไปหมด

โดยเฉพาะเบรย์เดน ที่เป็นถึงประธานบริษัท HE กรุ๊ป ในงานเลี้ยงนี้เขาต้องเป็นตัวเด่นแน่นอน พอเขาปรากฏขึ้น คนที่เข้ามาพูดคุยด้วย มาแบบไม่ขาดสาย ตอนแรกเจนอารียังอยู่ข้างเขา แต่สุดท้าย ก็ถูกคนเบียดจนออกไปไกลมากขึ้น

เจนอารีเลยถอยออกมาอยู่ตรงมุมคนเดียว สำหรับงานเลี้ยงพวกนี้ เธอไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่

ยิ่งไปกว่านั้นในงานเลี้ยงนี้ยังมีคนมากมายที่ไม่ชอบเธอ และคนที่เธอก็ไม่ชอบ เช่นนิวลิน เจนนินทร์รวมไปถึงเลขาสาวพวกนั้นเป็นต้น พวกเธอแต่งหน้าแต่งตัวจัดเต็มเพื่อมางานเลี้ยงนี้ พวกเธออยู่ในHEนาน ในแวดวงนี้ก็มีคนและหน้าตาของตัวเอง ทุกคนต่างดูคล่องแคล่ว และคุยกันสนุกมาก

พอเทียบกันแล้ว เจนอารีที่ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยอยู่ในแวดวงธุรกิจเลยก็ดูไม่เข้าพวกมาก

“ทำไม ถูกคนทิ้งเหรอ?” ทันใดนั้นด้านหลังก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น

ได้ยินเสียงแล้วก็รู้ทันทีว่าเป็นใคร เจนอารีขมวดคิ้ว ไม่ต้องมองก็รู้ว่าเป็นใคร

อาร์เธอร์ถือแก้วไวน์ไว้ เดินอ้อมไปด้านหน้าเจนอารี “ดูแล้ว หมอนั่นก็ไม่ค่อยให้ความสำคัญเธอเลยนี่!”

ผู้ชายวันนี้ดูตั้งใจแต่งตัวมามาก เขาสวมชุดสูทสีขาว อกผายไหลผึ่ง แค่มองจากรูปลักษณ์แล้ว ผู้ชายคนนี้ก็ดูดีมาก ไม่งั้น ตอนนั้นเจนอารีคงไม่ยอมตกลงแต่งงานกับเขา

แต่ว่า แค่เอ่ยปากพูด นิสัยเลวก็แสดงออกมาทั้งหมด

แต่ ผู้ชายแม้จะพูดจาไม่ดี สายตาที่มองเจนอารี กลับเต็มไปด้วยความตะลึง

เพราะเจนอารีในวันนี้สวยมากจริงๆ

เธอสวมชุดเดรสสีขาว เสื้อเปิดไหล่ที่เผยให้เห็นถึงคอยาวสง่าคล้ายหงส์กับกระดูกไหปลาร้าที่เห็นได้ชัด กระโปรงเป็นแบบยาวลากพื้น งานเก็บเอวสูงอย่างละเอียด ทำให้หุ่นที่ในตอนแรกก็มีส่วนเว้านูนอยู่แล้ว ดูแล้วก็เพิ่มความยาวและเรียวของขากับเอวที่คอดได้รูป ดูโดดเด่นมาก ทำให้คนรู้สึกเหมือนเด็กสาวที่บริสุทธิ์และใสสะอาด และมีความเย็นชากับความเซ็กซี่แบบผู้หญิง บุคลิกที่ขัดแย้งกันนี้กลับดูสมบูรณ์แบบบนร่างของเจนอารี

อาร์เธอร์ถามตัวเองในใจนับไม่ถ้วนว่า: คนสวยแบบนี้ เขาปล่อยให้หลุดมือไปได้ยังไง?

แววตาของผู้ชายตะลึงมาก ทำเอาเจนอารีรู้สึกไม่ดี

เมื่อก่อนเป็นครู เธอแค่ไม่อยากแต่งตัวมาก ตอนนี้ เธอเข้าสู่แวดวงธุรกิจสังคมแล้ว อยู่ข้างเบรย์เดนผู้ชายแบบนี้ ความสวยของเธอ ต้องอยู่ในระดับสูง

“ไม่คิดว่านายจะกล้าปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเขานะ ไม่กลัวเขาจะเตะนายเหรอ?” เจนอารีมองขวางอาร์เธอร์ เธอรู้ว่าครั้งก่อนเธอไปโดยไม่บอกลา จะต้องทำให้ผู้ชายที่ใจแคบอย่างเขาโกรธเธอได้ ดังนั้น การเจอกันครั้งนี้ก็เต็มไปด้วยอารมณ์โมโห

ได้ยินแล้ว อาร์เธอร์ก็เกือบกระอักตาย

วันนั้นถูกเบรย์เดนเตะกลางที่สาธารณะ ขายหน้าไม่ว่า ทำเอาเขาเจ็บอยู่หลายวัน แทบกลายเป็นปมในใจเขา แต่เจนอารีกลับพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ผู้หญิงคนนี้วาจาคมคายแบบนี้ตลอด คมคายจนทำเอาคน……ทั้งรักทั้งเกลียด

“วันนี้ฉันมากับพวกผู้บริหารในบริษัท หมอนั่นจะตีหมาก็ต้องดูเจ้าของด้วย……” พอพูดถึงตรงนี้ ทันใดนั้นก็รู้สึกแปลกๆ ก็เหมือนกำลังว่าตัวเองเป็นหมา ดังนั้น ก็รีบหยุดชะงัก ไอกระแอม และพูดว่า: “ฉันหมายความว่า ฉันเลื่อนขึ้นแล้ว ตอนนี้ฉันได้เป็นผู้จัดการในบริษัทแล้ว” ดังนั้น ครั้งนี้ เขาถึงมีสิทธิเข้าร่วมงานเลี้ยงแบบนี้ได้

“งั้นก็ยินดีด้วยนะ” เจนอารีไม่อยากรู้เลย อย่าว่าแต่อาร์เธอร์เป็นผู้จัดการ แม้วันไหนเขาจะกลายเป็นประธานเหมือนเบรย์เดน นั่นก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย

เห็นเจนอารีพูดยินดี แต่กลับดูเฉยชามาก ดูไม่ตั้งใจเลย อาร์เธอร์ที่ตอนแรกอยากมาอวด ก็รู้สึกอึดอัดใจ

“วันนั้นไหนว่าจะพูดเรื่องค่าชดเชยไง ทำไมถึงเดินออกไปล่ะ?” อาร์เธอร์ข่มอารมณ์โกรธในใจ วันนี้เป็นครั้งแรกที่เขาร่วมงานเลี้ยงระดับสูงแบบนี้ เขาไม่อยากก่อเรื่อง ดังนั้นถ้าพูดดีได้ก็จำใจพูด

“ไม่มีอะไรจะพูดกันแล้ว ถ้าฉันอยากได้ค่าชดเชยจริง งั้นก่อนหย่าก็คงพูดกับนายไปแล้ว” เจนอารีแสยะยิ้มและพูดว่า “ดังนั้น เงินของนาย ก็เก็บไว้ดีๆเถอะ……เอาไปเลี้ยงลูก! เด็กในท้องของนิวลิน น่าเสียดายนะ นายจะต้องเลี้ยงดูจนเด็กคนนั้นเติบโต เพราะยังไงโอกาสได้เป็นพ่อ ก็มีไม่มาก”

อาร์เธอร์ขมวดคิ้ว ไม่รู้ทำไมเขารู้สึกเจนอารีมีอะไรจะพูดอีก

“เธอหมายความว่ายังไง เธออยากพูดอะไรกันแน่?” สำหรับเจนอารี เขาก็รู้จักอยู่บ้าง ความรู้สึกบอกเขาว่า เจนอารีมีเรื่องปิดบังเขาอยู่