การจัดเตรียมงานแต่งได้จัดเตรียมตามขั้นพื้นฐานแล้ว เหลือเพียงรอคนหาบพาเคลื่อนย้ายไปที่จวนฉินอ๋องก่อนพิธีจะเริ่ม  

วันที่แสนคึกคักได้ผ่านพ้นไป เวลาถัดไป ก็เป็นวันแต่งงานเสียแล้ว  

เรื่องวันนั้นที่หน้าปากซอย ชูซย่าเห็นอย่างทะลุปรุโปร่ง เป็นที่แน่ชัดว่าคุณหนูใหญ่และฉินอ๋องกำลังผิดใจกัน  

ว่ากันว่าคู่ข้าวใหม่ปลามันย่อมมีผิดใจกันบ้าง ช่างแม่นเสียนี่กระไร แต่นี่ยังไม่ทันจะผ่านประตูวิวาห์เหตุใดหน้าแดงเสียแล้ว นิสัยใจคอคุณหนูใหญ่ไม่ใช่นางไม่ทราบดี ภายนอกดูใจนิ่งสงบทีเดียว หากไม่กระตุ้นนางจริงๆ ก็คงไม่แสดงสีหน้าออกมา  

ชูซย่าร้อนใจขึ้นเล็กน้อย ทว่าเห็นคุณหนูใหญ่ของตน นอกจากจะเหม็นขี้หน้ากันวันนั้นแล้ว ก็ลงจากม้าแล้วมายืนเบื้องหน้าว่าที่อาเขยทั้งสองที่กำลังใช้ไม้เท้าสีชาดค้ำประคองขาส่งเสียงกึกๆ พอกลับมาที่จวนก็ไม่มีอะไร พึงควรทำสิ่งใดก็ทำสิ่งนั้น และยามว่างก็ไม่ได้เอาแต่ร้องไห้ประหนึ่งดอกสาลี่ต้องหยาดฝน หรือเอาแต่ส่องคันฉ่องแล้วถอนหายใจด้วยความเศร้าอาดูร หรือมองออกนอกหน้าตาด้วยความกังวลใจ เพราะทุกวันนี้กระบวนการจัดเตรียมก็วุ่นวายเต็มที่อยู่แล้ว แต่ดูท่าแล้วคงไม่ต่างกับเมื่อก่อนแต่อย่างใด  

ทุกวันยามรุ่งอรุณสาดส่อง คุณหนูใหญ่จะเข้าไปเคารพต่อเหล่าไท่ไท่เสมอ เมื่อกลับเข้าเรือนหยิงฝู ก็จะใช้เวลาช่วงหนึ่งในการขนย้าย รดน้ำดอกไม้ ตัดแต่งกิ่งไม้ และจัดการแมลงด้วยตนเอง หลังจากเข้าห้องไป คุณหนูใหญ่ก็จะเริ่มอ่านตำรา แล้วส่งเหยากวงเหย้าไปจัดการตัวทดลองบางส่วนของร้านเซียงหยิงซิ่ว เมื่อเสร็จสรรพแล้วก็เรียกชูซย่าให้พาไปร้านเซียงหยิงซิ่วอีกครา รอกระทั่งลูกศิษย์ของเหยากวงเหย้าสั่งให้กลับ ซึ่งก็ถือโอกาสไต่ถามกิจการของร้านเซียงหยิงซิ่วเสียเลย และได้นำสมุดบัญชีมาพินิจ เมื่อทานมือเที่ยงเสร็จแล้ว คุณหนูใหญ่อาจจะนอนพักกลางวันบ้าง หลังจากที่ตื่นขึ้น ก็ค่อยจัดแจงยาชุดใหม่ให้เรียบร้อย เมื่อเสร็จสิ้นแล้ว คุณชายน้อยก็คงจะใกล้กลับจากโถงศึกษาแล้ว มั่วเซียงก็จะมาบอกที่เรือนหยิงฝู คุณหนูใหญ่มักจะไปห้องฝั่งปีกตะวันตกเพื่อตรวจดูคุณชายน้อยเล่าเรียนและทำการบ้านของวันนี้ กิจกรรมยามเย็นของคุณหนูใหญ่นั้นมีมากล้น หลังอาหารมื้อค่ำ ก็จะไปเดินรอบจวนเสียก่อนสองสามรอบ เพื่อเป็นการย่อยอาหาร แล้วค่อยกลับห้อง แล้วโปรยถุงกลีบดอกไม้สดที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อซึ่งเด็ดมาของวันนั้นๆ ลงในน้ำที่จะใช้อาบน้ำ ชะล้างเรียบร้อยแล้วทาด้วยผงดอกไม้  

จะมองดูเช่นไร คุณหนูใหญ่ก็ยังคลับคล้ายสุภาพและเยือกเย็น ดูราวกับว่าไม่มีเรื่องราวอันใดมาก่อน  

วันที่ห้าหลังกลับมาจากกรมพระคลัง หงเยียนก็คาบข่าวคราวมาให้อวิ๋นหว่านชิ่น กล่าวว่ารองเจ้ากรมหลิวจะส่งคนมาที่ร้านเซียงหยิงซิ่วเพื่อทักทาย ส่วนเรื่องธุระบ่อน้ำพุร้อนตาแมวที่ชานเมือง ได้รับการอนุมัติแล้ว ส่งไปยังดำเนินการตามกระบวนการที่ราชสำนัก ทางด้านร้านเซียงหยิงซิ่วก็จะใช้เมื่อใดก็ได้ รองเจ้ากรมหลิวได้รับโชคเสียแล้ว ส่วนการยื้อแย่งเงินของบ่อน้ำพุร้อนนั้น ก็ต้องพยายามให้ถึงจำนวนที่อวิ๋นหว่านชิ่นเสนอมาก่อนหน้านี้…ซึ่งก็มากพอที่จะได้ถึงวงเงินสองพันตำลึง ซื้อขาดเพียงคราเดียว ระหว่างทางก็ไม่จำเป็นต้องเสียค่าเช่า มีสิทธิ์ในการใช้ถึงยี่สิบปี หากใช้ในเชิงพาณิชย์ ก็เสียภาษีตามพระราชกฤษฎีกาของราชสำนัก  

อวิ๋นหว่านชิ่นได้ฟังเช่นนั้นแล้ว ก็แสนปรีดีกับข่าวดีที่คาดไม่ถึงมาก่อน จิตใจเอิบอิ่มดีมากขึ้น แล้วก็เริ่มวุ่นอีกครั้ง หลังจากไว้วางใจให้หงเยียนนำเงินไปปฏิบัติตามกระบวนการที่ศาลาว่าการ ก็เลือกวันเวลาสักวัน เพื่ออ้างไปหาท่านลุงที่จวนของท่าน แล้วอาศัยช่วงที่ออกจากรถม้า ตนก็จะมุ่งไปดูบ่อน้ำพุร้อนให้เห็นสักครา  

แม้ว่าการตัดสินใจทำการค้าขายก่อนหน้าจะนำมาซึ่งความสำเร็จ ณ พื้นที่แห่งนี้ อวิ๋นหว่านชิ่นเคยเรียกชูซย่ามาสอบถาม อีกทั้งยังถามท่านลุงสวี่เจ๋อเทาอีกด้วย ทว่าการที่เห็นบ่อน้ำพุร้อนตาแมวด้วยตาของตัวเองนั้น ก็ยังคงน่าปลื้มปีติ บ่อน้ำพุร้อนมีขนาดประมาณสิบกว่าหมู่ซึ่งมีปริมาณน้ำเหลือเฟือ ละอองฟองน้ำลอยขึ้นทะยานเกลื่อนอย่างไม่หยุดหย่อน ปัจจุบันยังเป็นสระรวมอยู่ ตรงกลางมิได้ถูกแยกออกเป็นสองส่วนแต่อย่างใด ด้วยหมอกไอน้ำ จึงทำให้ดูเสมือนแดนสวรรค์ที่ถูกปกคลุมด้วยเมฆหมอก ภายในอากาศมีกลิ่นกำมะถันฟุ้งไปทั่ว บริเวณรอบๆ ชานเมืองเป็นพงไพรอันเขียวขจีที่ทอดยาวยาวเหยียด หินผายักษ์ใหญ่ด้านข้างบ่อน้ำพุร้อนก็มีความงามเรียบง่ายตามฉบับโบราณ ซึ่งเป็นสิ่งขีดขวางที่เกิดตามธรรมชาติ อีกทั้งยังเป็นความน่าสนใจกลางแจ้งของธรรมชาติอีกด้วย  

เดินเล่นบนฝั่งมาได้ชั่วครู่ ใบหน้ารูปไข่ของอวิ๋นหว่านชิ่นและชูซย่าก็แดงระเรื่อราวปัดแก้ม หน้าผากเริ่มมีเม็ดเหงื่อไหล เสื้ออ๋าวรัดรูปก็เปียกโชกเล็กน้อย แต่ทั่วร่างกลับรู้สึกปลอดโปร่งอย่างบอกไม่ถูก รูขุมขนขยายเปิดกว้าง ส่วนสมองก็แจ่มใสขึ้นมาก ทั้งสองต่างรู้ว่าบ่อน้ำพุร้อนช่างเยี่ยมยอด เพียงแค่แช่ตัวอยู่ในนั้น แล้วหายใจเข้าออกรับสารอาหารในบรรยากาศ ก็มีสรรพคุณบำรุงร่างกายได้ บ่อน้ำวิสุทธิ์ที่นานๆ ทีจะพบแล้วไม่เคยถูกใช้หลังจากการขุดพบนั้น ซึ่งหาได้ยากยิ่งกว่าเสียอีก ในใจอวิ๋นหว่านชิ่นเกิดความตื่นเต้นที่ยากจะบรรยายได้ บ่อน้ำพุร้อนบ่อนี้ เกรงว่าจะเป็นดาวนำโชคที่พลิกตัวเป็นร้านค้าแล้ว  

หลังจากการลงมือทำก็เพิ่มขึ้นมาสามพันตำลึง ก็คุ้มค่าแล้ว ซึ่งจะเหลือทุนอยู่หนึ่งพันตำลึง ประจวบเหมาะหลังการทำงานจัดเตรียมบ่อน้ำพุร้อน การแช่บ่อน้ำพุร้อนคือการปลดเปลื้องเครื่องแต่งกายที่อยู่นอกกาย แล้วหวนคืนสู่ธรรมชาติ แสวงหาธรรมชาติ และมิจำเป็นต้องซ่อมแซมให้มากมาย เพียงแค่แยกบ่อน้ำ สร้างแผ่นกั้น แบ่งแยกบ่อน้ำชายบ่อน้ำหญิงรวมถึงลูกเล่นและจุดประสงค์ที่แตกต่างของบ่อน้ำเท่านี้ก็ใช้ได้แล้ว ค่าใช้จ่ายมีไม่เยอะ อวิ๋นหว่านชิ่นคำนวณบัญชี หนึ่งพันตำลึงก็เหลือเฟือแล้ว สำหรับค่าคนงานและค่าโฆษณา  

ดูท่าจะใกล้บ่าย สีท้องฟ้ามิใช่ยามเช้าแล้ว อวิ๋นหว่านชิ่นเบิกบานใจ สวมหมวกเหวยเม่า แล้วหันตัวเตรียมออกไป ชูซย่าแอบมองสีหน้าของอวิ๋นหว่านชิ่น แม้นดูชื่นบาน แต่กลับถอนใจแล้วถอนใจเล่า คุณหนูใหญ่ก็ยังเป็นคนแปลกๆ เสียจริงนะ ถ้าบุตรสาวตระกูลอื่นมาเย้าแหย่กับว่าที่เขยในอนาคต ตอนนี้คงได้กังวลจนหัวหมุนแน่ เพียงแค่คิดว่าจะคืนดีกันอย่างไร เรื่องงานแต่งเล่า สุดท้ายแล้วก็หญิงสาวหนึ่งคนที่เป็นที่พึ่งสุดท้ายกับทางออก แต่คุณหนูใหญ่ตนนี่สิ คิดเพียงแต่จะทำกิจการหาเงิน ราวกับถือสิ่งนี้เป็นลำดับแรก ส่วนสิ่งอื่นก็หลีกทางไปยืนข้างๆ เสีย  

เมื่อเดินออกจากบ่อน้ำพุร้อน ยังไม่ทันจะขึ้นรถ ชูซย่าก็มองซ้ายขวา แล้วดึงอวิ๋นหว่านชิ่นไว้ พร้อมกับเอ่ยเสียงเบาว่า “คุณหนูใหญ่ เรื่องบ่อน้ำพุร้อนจวนใกล้จะเสร็จสิ้นแล้ว ควรคิดไหมเจ้าคะว่า ต้องส่งจดหมายหาฉินอ๋องสักสองสามครั้งทำนองนั้น หรือจะพบหน้าสักครั้งดีเจ้าคะ…” พูดจบ ก็เฝ้าสังเกตสีหน้าท่าทางของคุณหนูใหญ่  

กลับเห็นใบหน้าอวิ๋นหว่านชิ่นยิ้มอย่างเศร้าสร้อย “เสร็จสิ้นรึ เสร็จสิ้นที่ไหนกัน ยังจะต้องกลับร้านเซียงหยิงซิ่วติดต่อให้หงเยียนเรียกกำลังคนมาซ่อมแซมบ่อน้ำพุร้อน เรื่องกิจการในช่วงเวลาต่อไปอีก มิง่ายอย่างตอนซื้อบ่อน้ำพุร้อนหรอกนะ”  

ชูซย่ามองนางที่กำลังพูดจาบ่ายเบี่ยงถึงเรื่องเขา จึงดึงแขนเสื้อนางไว้ไม่ยอมปล่อย แล้วยังคงพยายามโน้มน้าวอย่างอ้ำๆ อึ้งๆ   

สาวใช้ผู้นี้ เมื่อก่อนทีท่าไม่เหมือนเช่นนี้ ผีสิงกระมัง อวิ๋นหว่านชิ่นรู้สึกแปลก พอได้ยินเสียงกีบเท้าม้าที่จากไกลเข้ามาใกล้เรื่อยๆ อีกคนจึงส่งเสียงไม่พอใจ จนรถม้าก็หยุดจอดลงที่ทางด้านหน้า  

มาแล้ว ในที่สุดก็มาแล้ว ชูซย่าถอยหายใจเฮือก ราวกับหินใหญ่ร่วงลงสู่พื้น จึงปล่อยแขนด้วยความดีอกดีใจจนปล่อยแขนเสื้อ