หงเยียน ป้าสี่ และอาหลั่งสามคนต่างถูกลูกค้าไถ่ถามล้อมรอบ จนยุ่งตัวเป็นเกลียว   

สองคนจึงเข้าไปฝูงชนที่แออัด แต่เดิมก็ไม่มีโอกาสกล่าวทักทายหงเยียนกับพวกเขาอยู่แล้ว จึงได้ใช้กริยาทางสายตาสบตาหงเยียนไป มีหญิงสาวร่างจ้ำม่ำที่เสียงดังที่สุด ตะโกนเสียงแหลมคมขึ้นว่า “ข้าเห็นบนใบปลิวของพวกเจ้าบอกว่าบ่อน้ำพุร้อนตาแมวสามารถลดไขมันได้ มีสิ่งน่าอัศจรรย์ขนาดนี้ด้วยหรือไม่กัน!”  

อวิ๋นหว่านชิ่นเห็นหญิงสาวผู้นั้นที่เกล้ามวยผมนัยยะว่าแต่งงานแล้ว อายุไม่น่าเกินยี่สิบ สวมใส่เสื้ออ๋าวลายดอกไม้ ข้างกายยังมีหญิงชราหนึ่งคนเคียงข้าง คงจะเป็นฮูหยินตระกูลค้าขายไม่ก็ตระกูลเจ้าของที่ดินที่ไหนสักที่ ด้วยความที่เติบโตมาอย่างนุ่มนวลดั่งไข่มุกละมุนละไมดั่งหยก เนื้อของคนคนเดียวไม่น่าจะแน่นขนาดนั้น โดยเฉพาะไขมันหน้าท้องที่เด่นชัด ถึงสวมเสื้อผ้าฤดูหนาวก็ยังดูออก น่าจะคลอดบุตรมา แล้วยังไม่ฟื้นตัวดี  

ลูกค้าประเภทนี้ คงเป็นพวกถวิลหาแม้ในยามฝัน ซึ่งสามารถช่วยกระจายชื่อเสียงบ่อน้ำพุร้อนได้มากที่สุดกระมัง  

อวิ๋นหว่านชิ่นส่งเสียงขึ้น พลางแฝงรอยยิ้มว่า “อุณหภูมิของบ่อน้ำพุร้อนนั้นสูง เดิมทีก็สามารถขับเหงื่อออกจากร่างกายได้ พวกเราก็สามารถทำตามความต้องการของลูกค้าที่แตกต่างกันได้ ด้วยอัตราส่วนของน้ำบุปผาสมุนไพรที่ต่างกัน เทลงบ่อ จะยิ่งสำแดงผลลัพธ์มากขึ้น ฮูหยินท่านนี้เชิญเข้ามาข้างในก่อน ข้าสามารถทำตามเงื่อนไขของท่านได้ โดยเฉพาะตามคำที่ท่านว่ามา”  

หญิงสาวร่างเจ้าเนื้อยิ่งได้ฟังก็ยิ่งตื่นเต้น สีหน้าเป็นสุขยิ่ง บิดบั้นท้ายที่กลมดิกพาหญิงชราเข้าไป หงเยียนก็พาหัวหน้าข้ารับใช้ของหญิงสาวเข้าไปที่ห้องชานเรือน เพิ่งจะเดินได้ก้าวเดียว เสียงสอบถามที่เอะอะโวยวายก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ ป้าสี่และอาหลั่งต่างพากันชี้แจง มีบางคนที่ระแคะระคายในใจ คิดอยากใช้โอกาสนี้กดราคา และมีผู้ทำอาชีพเดียวกันปนเปเข้ามาด้วย คิดตั้งใจจะก่อหวอดประท้วงทำลายชื่อเสียง จึงแกว่งใบปลิวนั้น ถามว่า “ดีก็ว่าดี เพียงแต่ราคายังแพงไปอยู่นา”  

ป้าสี่รีบตอบ “พวกเราเปิดกิจการ กำหนดราคาชัดเจน คำนวณต้นทุนทั้งสิ้น ไม่อาจเอารัดเอาเปรียบลูกค้าอยู่แล้ว”  

“บ่อน้ำพุร้อนแห่งนี้เปิดให้สามัญชนในเมืองได้เข้าใช้ ยังเป็นเรื่องแปลกใหม่ในเมืองหลวง อีกทั้งไม่มีที่ใดจะเปรียบเทียบ ราคาพวกเจ้าก็ตั้งเอง พวกเจ้าคิดจะกำหนดราคาอย่างไรก็ได้ทั้งนั้น!”  

เมื่อกล่าวเช่นนี้ออกมา ก็ทำให้เกิดความวุ่นวายขึ้นเล็กน้อย  

อาหลั่งที่กำลังจะตอบรับคำพูด อวิ๋นหว่านชิ่นกลับจ้องเขม้น ไปที่คนเหล่านั้น ด้วยแววตาที่สงบนิ่ง “องค์ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันทรงปรีชาญาณยิ่ง ใต้หล้าสงบสุขร่มเย็น ชีวาราษฎรล้วนอุดมสมบูรณ์ ประชาชนในเมืองหลวงกินเนื้อว่าไม่แพง ร่ำสุราก็ว่าไม่แพง ไปวัดอารามจุดธูปขอพรเงินก็ไม่ต้องใช้เงินมาก เที่ยวเตร่เล่นพนันที่หอนางโลมก็ว่าไม่แพง ทีคราวเรื่องรักษาสุขภาพดูแลผิวความงามเล่า ไยถึงว่าแสนแพงกัน”  

สองสามคนที่ถูกหนุ่มหน้างามพูดใส่ นี่ก็สมเหตุสมผลจริงๆ จนเสียงเงียบลง อวิ๋นหว่านชิ่นกะพริบขนตายาว มองไปที่ฝูงชน แล้วยิ้มกว้างจนตาหยี “ทว่า พูดไปพูดมา บ่อน้ำพุร้อนเพื่อสุขภาพ ก็ใช่ว่าจะเห็นผลภายในระยะสั้น ไปครั้งหนึ่ง ก็พอจะคลายเส้นเอ็นกล้ามเนื้อ ขจัดความเหนื่อยล้าได้ หากคิดจะรักษาอาการบาดเจ็บให้หายหรือบำรุงรักษาร่างกาย ย่อมต้องใช้ระยะเวลาในการรักษา เพื่อผู้มีอุปการคุณ ร้านของพวกเราก็มีส่วนลดให้ หากใช้บริการแช่น้ำร้อนแบบรายเดือน ก็ให้ใช้ตั๋วรายเดือน จ่ายเพียงครั้งเดียวถูกกว่าสองในสามของราคาเดิม หากใช้บริการแช่น้ำร้อนแบบรายปี ก็ใช้ตั๋วรายปี จ่ายครั้งเดียวถูกลงครึ่งหนึ่งของราคาเดิมเชียวนา”  

เงินที่ต้องจ่ายมากขึ้น จ่ายเพียงครั้งเดียวยิ่งถูกลงอย่างนั้นรึ สิทธิพิเศษสุดท้ายสามารถลดได้ครึ่งหนึ่งของราคาเดิม นี่เอื้อผลประโยชน์ใหญ่หลวงจริงๆ!  

ฝูงชนที่ถูกชักจูงให้ก่อปัญหาก่อนหน้านี้ก็ถอนหายใจ กลับยังคงลังเลอยู่เล็กน้อย ท้ายที่สุดแล้ว ต้องจ่ายเงินแบบรายเดือนหรือกระทั่งแบบรายปีถึงสามารถได้รับสิทธิพิเศษ รูปแบบการประกอบการเช่นนี้ น้อยครั้งจะเคยได้ยินจริงๆ เทียบเท่ากับการจ่ายค่าบริการล่วงหน้า ก็ยังมีความเสี่ยงอยู่ดี   

อาหลั่งรู้ว่าลูกค้าเหล่านี้กังวลอะไร จึงสบตาคุณหนูใหญ่ ก็ได้รับกำลังใจ จึงเอ่ยเสียงดังว่า “ทุกท่านโปรดวางใจ ร้านเซียงหยิงซิ่วของพวกเราได้จดทะเบียนการค้ากับทางราชสำนัก ใช่ว่าจะไม่มีใบอนุญาต ร้านค้าที่ไม่มีใบอนุญาตอาจจะถูกยกเลิกเมื่อใดก็ได้ ยังมีบ่อน้ำพุร้อนตาแมวอยู่ หากพวกเราไม่น่าไว้วางใจ ทางศาลาว่าการจะอนุญาตให้พวกเราใช้หรือ ต่อให้ใช้การไม่ได้ ทุกท่านแหงนหน้าดูเอาเถิด ป้ายประกาศเกียรติคุณยังคงเป็นเส้นลายพระหัตถ์พระราชทานจากองค์ฮ่องเต้! การดูแลลูกค้าแบบรายเดือนและแบบรายปี พวกเราต่างสามารถทำสัญญากับอีกฝ่าย โดยผ่านการดำเนินของราชสำนัก มีหลักฐานแจ่มแจ้งแดงแจ๋ ไม่หลอกลวงแม้แต่เด็กหรือคนชรา!”  

อาหลั่งผู้นี้ กลับฉลาดมีไหวพริบมากขึ้นเรื่อยๆ เด็กคนนี้โตพอควรค่าแก่การสั่งสอนแล้ว อวิ๋นหว่านชิ่นยิ้มมุมปาก แล้วก็รวบรวมสมาธิอีกครั้ง กล่าวว่า “แต่ขอบอกก่อนว่า ทุกสิ่งล้วนมีคุณมีโทษ แม้บ่อน้ำพุร้อนจะดี ลูกค้าที่เป็นโรคหยางแกร่งและหลอดเลือดหัวใจตีบตันหรือมีอาการบาดเจ็บที่รุนแรง ก็ไม่แนะนำ ห้ามลงบ่อน้ำพุร้อน หรือห้ามแช่นานเกินไป แม้ร้านค้าเราจะทำการค้า แต่ทำด้วยใจที่มีศีลธรรม จุดนี้ จึงต้องบอกให้ทุกท่านทราบก่อน ซึ่งก็ระบุไว้ในสัญญาอย่างละเอียดแล้ว”  

ลูกค้าสองสามคนที่มาที่นี่ สีหน้าก็ค่อยๆ ผ่อนคลายลง และโล่งใจมากขึ้น “อย่างนั้นพูดถึงรายละเอียดการชำระเงินพวกข้าก่อนแล้วกัน” ป้าสี่ยิ้มพลางรีบเชิญชวนคนที่อยู่ด้านหน้า “มามามา เชิญนั่งที่ด้านหน้า” แล้วก็มีสองสามคนเดินตามเข้าไป  

ค่อนวันผ่านไป ทั้งสิ้นมีลูกค้าแปดคนที่ใช้บริการแบบรายเดือน สองคนที่ใช้บริการแบบรายปี และยังมีลูกค้าสัญจรสองสามคน ทันทีที่จองล่วงหน้าอีกสองวันวันข้างหน้าก็ไปบ่อน้ำพุร้อนตาแมว ได้เพลิดเพลินน้ำที่เป็นประกายน้ำพุอันวิสุทธิ์ก่อนใคร  

ลูกค้าสิบคนที่มาก็ต่างมีความต้องการของตนเอง จึงไปรับถุงหอมและถุงน้ำมันหอมระเหยในบ่อน้ำพุร้อนที่จะแช่ตัว ก่อนหน้าและหลังจากกลับไปแล้วก็ดูพึงพอใจยิ่ง  

พอถึงเวลา ลูกค้าที่จ่ายเงินแล้วก็เลือกวันเวลาที่จะไปบ่อน้ำพุร้อนเอาเอง เพียงต้องแสดงบัตรที่ร้านเซียงหยิงซิ่วให้ร้านเครื่องเงินจัดทำให้ก่อน จึงสามารถเข้าไปได้  

ไม่พูดไม่ได้แล้ว นับตั้งแต่เปิดให้บริการมาวันนี้มีรายได้มากที่สุด ต้อนรับลูกค้าจนกระทั่งแยกย้ายกันไปแล้ว สองสามคนก็เพิ่งจะได้พักหายใจ แล้วนั่งลงดื่มชา อวิ๋นหว่านชิ่นและหงเยียนต่างก็คอยจัดการบัญชีในวันนี้ ซึ่งเป็นเงินวางมัดจำที่ได้มา ได้รายรับมากกว่าช่วงที่เปิดร้านยันจนถึงตอนนี้เสียอีก พอมองดู ก็เกินกว่าที่คาดไว้อยู่บ้าง ไม่เคยคิดว่าช่วงเริ่มต้นจะดีขนาดนี้  

หงเยียนถอนหายใจในใจ ช่วงแรกเห็นคุณหนูใหญ่คิดอยากได้บ่อน้ำพุร้อนก็กังวลอยู่บ้าง ไม่คาดคิดว่ายังจะดั่งสำนวนที่ว่าเต็มใจที่จะถูกแล่ทั้งร่าง กล้าลากองค์จักรพรรดิลงจากม้า! ไม่มีกะจิตกะใจกัดฟันแม้แต่นิด ไหนเลยจะสามารถคลี่คลายสถานการณ์ได้ กลัวว่าร้านเซียงหยิงซิ่วจะอยู่ในสถานการณ์ตายไปครึ่งหนึ่งไปตลอด อิงตามแนวโน้มนี้ คืนต้นทุนก็ไม่ใช่เรื่องที่ห่างไกลจนเกินไป  

ที่จริงอาหลั่งก็อดไม่ได้ที่ใคร่อยากรู้ เห็นทั้งสองทำบัญชีเสร็จแล้วเลยเอ่ยว่า “นโยบายสิทธิพิเศษแบบรายเดือน รายฤดูกาล และรายปี คุณหนูใหญ่คิดได้อย่างไรขอรับ”  

“ก็ไม่มีอะไรหรอก” อวิ๋นหว่านชิ่นนำสมุดบัญชีให้หงเยียนไปเก็บ “มีวันหนึ่งเห็นน้องชายของข้ากลับมาหลังเลิกเรียน คิดจะหยอกเล่น ก็บังเกิดความคิดขึ้นมา”  

“เห็นคุณชายน้อย” อาหลั่งและป้าสี่ประหลาดใจพร้อมกัน