ชูซย่าตกตะลึงอยู่ในใจ กระวนกระวายเล็กน้อย ไม่ว่าจะพบอะไรในสินค้า อย่างไรก็ต้องมิใช่ของดีอะไรเป็นแน่ โชคดีที่ถูกรั้งเอาไว้ก่อน หากเรื่องไปถึงไทเฮาและฮ่องเต้แล้ว ถึงแม้พระชายาของตนจะไม่ได้รับผลกระทบอะไร ทักษะฝีมือและชื่อเสียงของร้านเซียงหยิงซิ่วที่เดิมทีตนภาคภูมิหนักหนานั้น ก็จบเห่กันโดยสิ้นเชิง  

 

 

ตามหลักแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่พระชายารับหน้าที่สำคัญเช่นนี้ ถึงแม้จะไม่ได้อยู่คุมงานด้วยตนเอง แต่ทุกขั้นตอนก็ตรวจสอบกันอย่างแน่นหนา ไม่น่าเกิดข้อผิดพลาดอะไรได้นี่!  

 

 

แต่กลับได้ยินอวิ๋นหว่านชิ่นไร้สีหน้าตกใจ ไม่ได้พูดให้มากความ “สินค้าที่ส่งมาอยู่ที่ใด องค์ชายแปดพาหม่อมฉันไปดูหน่อยสิเพคะ”  

 

 

“อืม พี่สะใภ้ตามข้ามาเถิด” แขนของเยี่ยนอ๋องยื่นไปทางโถงด้านใน ทั้งสองเดินเข้าไปสองสามก้าว ชูซย่าและผู้ดูแลสำนักสองคนก็รีบเดินตามติดไปเช่นกัน  

 

 

เมื่อถึงคลังเก็บของเรือนหลัง ผู้ดูแลสำนักก็นำกุญแจออกมา ไขกลอนเปิดประตูออก อวิ๋นหว่านชิ่นและเยี่ยนอ๋องก็เข้าไปข้างใน  

 

 

สินค้าที่ถูกคนต้าสือตีกลับนั้นมีห้าชิ้น เวลานี้ลังไม้ถูกสะเดาะและเปิดฝาออก  

 

 

อวิ๋นหว่านชิ่นเดินเข้าไปใกล้ลังไม้ เนื่องจากสินค้าเหล่านี้ ระยะทางที่ส่งออกนอกเมืองจนกระทั่งถึงต้าสือต้องใช้เวลาหลายวัน เพื่อเป็นการป้องกันความเสียหายหรือถูกน้ำระหว่างทาง นางจึงให้คนทาสีอ่อนๆ ที่มีคุณสมบัติป้องกันแมลงและกันชื้นบนลังไม้ด้วย สีชนิดนี้กลิ่นค่อนข้างแรง กลิ่นนี้จะคงอยู่ได้เป็นสิบวันจนถึงครึ่งเดือนไม่จางหายไป ตอนนี้สีเพิ่งจะแห้งไป เพิ่งส่งสินค้าได้ไม่กี่วัน เป็นเวลาที่กลิ่นแรงแสบจมูกพอดี  

 

 

ในลังไม้นั้นมีกล่องแต่งหน้าไม้แดงแกะสลักวางอยู่สองสามชั้นอย่างเป็นระเบียบ แบ่งประเภทสินค้าเครื่องหอมที่คนของบ้านสวนโย่วเสียนเร่งผลิตออกมาทั้งวันทั้งคืน  

 

 

อวิ๋นหว่านชิ่นมองดูแล้วสีหน้าเปลี่ยนไปทันใด เงียบไปอยู่สักพัก ผ่านไปครู่ใหญ่ ก็เดินไปยังอีกลังหนึ่ง ก้มหน้าลงดู สีหน้าเคร่งเครียดยิ่งขึ้นอีก ดูทีละลังจนครบห้าลัง ก็เป็นเหมือนกันทุกลัง  

 

 

เยี่ยนอ๋องกับผู้ดูแลสำนักทั้งสองมองหน้ากัน ต่างมีสีหน้าตึงเครียด  

 

 

ชูซย่าใจเต้นอย่างรุนแรง เอี้ยวตัวเข้าไป จ้องเขม็งตากลม ขมวดคิ้ว รู้สึกพะอืดพะอม!  

 

 

ด้านในลังไม้ทั้งสี่ด้านและด้านนอกของกล่อง เต็มไปด้วยสิ่งเล็กๆ คล้ายถั่วเขียว เปลือกโปร่งใสเล็กน้อย บ้างก็ฟักตัวออกจากเปลือกแล้ว กำลังคลานอยู่ ดั่งเส้นด้ายสีขาว เหมือนกับตัวไหม แต่ตัวเล็กกว่าตัวไหมพันหมื่นเท่า เวลานี้ติดทั่วด้านในลังสินค้า ถี่ยิบเต็มไปหมด!  

 

 

มันคือไข่แมลง!  

 

 

พวกเส้นสีขาวนั้น คือหนอนที่ออกจากไข่แล้ว  

 

 

“ทำไมถึงมีของพวกนี้ได้!” ชูซย่าหลุดร้องออกมา ถึงว่าภริยาทูตจะไปทูลไทเฮาโดยตรง ลังสินค้าที่ใส่แป้งและชาดทาหน้ามีสิ่งเหล่านี้อยู่ อีกยังเป็นสินค้าที่ส่งออกให้เมืองพันธมิตรอีก ใครจะไม่โมโห เห็นได้ชัดว่าต้าเซวียนไม่ให้ความสำคัญ คนจัดทำไม่ใส่ใจ!  

 

 

ผู้ดูแลสำนักคนหนึ่งจนใจ “เช้าวันนี้ตอนส่งมาก็เป็นเช่นนี้ เต็มไปด้วยไข่แมลง…” แล้วเหลือบมองอวิ๋นหว่านชิ่นอย่างระมัดระวัง “คนของทางต้าสือบอกว่า น่าจะเป็นเพราะวัตถุดิบที่พระชายาใช้นั้นไม่สดใหม่ จึงเป็นหนอนพะยะค่ะ”  

 

 

เป็นไปไม่ได้! ตอนไปบ้านสวนครั้งที่แล้ว ร้านฮุ่ยเหยียนที่เป็นคู่แข่งร้านเทียนเซียงก็เคยใช้วิธีคล้ายๆ เช่นนี้มาก่อน แต่หลังจากนั้นก็ไล่ยัยหม่านั่นไปแล้ว ในบ้านสวนก็เฝ้าระวังดูแลกันอย่างเข้มงวดยิ่งนัก ไม่เคยเกิดเหตุการณ์เช่นนี้อีกเลย  

 

 

ชูซย่าตะโกนออกมา “จะเป็นไปได้อย่างไร พระชายาของข้าพิถีพิถันยิ่ง คนงานก็เป็นคนงานของสวนดอกไม้ของบ้านสวนโย่วเสียน ล้วนมีความชำนาญทั้งนั้น จะเป็นหนอนได้อย่างไรกัน วัตถุดิบของร้านเซียงหยิงซิ่วและร้านฮุ่ยเหยียนใกล้ๆ บ้านสวนโย่วเสียนทั้งสองร้านนั้นต่างก็มาจากสวนดอกไม้ของบ้านสวนทั้งสิ้น หากมีปัญหาอะไร ที่ร้านก็เกิดปัญหามาตั้งนานแล้ว!”  

 

 

“แสดงว่า” ทันใดนั้น หน้าประตูคลังเก็บของก็มีเสียงของชายหนุ่มลอยมา แฝงไปด้วยความสงสัย ผสมปนเปไปกับเสียงฝีเท้าของคนกลุ่มหนึ่ง “พระชายาฉินอ๋องหมายความว่า มีคนจงใจใส่ไข่แมลงนี้เข้าไปหรือ”  

 

 

อวิ๋นหว่านชิ่นและเยี่ยนอ๋องอีกทั้งคนอื่นๆ มองไปทางที่เสียงลอยมา เห็นเพียงประตูเหล็กของคลังเก็บของอันหนักอึ้งเสียงดัง  เอี๊ยดอ๊าด!  ชายหนุ่มสวมชุดดิ้นทองนำคนติดตามคุ้มกันเดินเข้ามาอย่างช้าๆ  

 

 

ห้องคลังเก็บของที่คับแคบและเตี้ยต่ำนั้น ทำให้รูปร่างของเฟิ่งจิ่วหลังนั้นยิ่งดูสูงยาวสะโอดสะอง ขณะที่เข้ามายังต้องก้มโค้งตัวเล็กน้อย ก้าวเข้ามาแล้ว ก็คำนับให้เยี่ยนอ๋องซื่อหนิงและอวิ๋นหว่านชิ่น  

 

 

เยี่ยนอ๋องหันมาพูดกับอวิ๋นหว่านชิ่นเสียงแผ่วเบา “จริงสิ ลืมบอกพี่สะใภ้ไปว่าใต้เท้าเฟิ่งส่งสินค้ามาให้แล้วยังไม่กลับไป รออยู่ในห้องด้านหลัง บอกว่าอยากได้ข้อสรุปกลับไปรายงาน”  

 

 

อวิ๋นหว่านชิ่นเดินเข้าไปสองสามก้าวแล้วกล่าว “ใต้เท้าเฟิ่งไม่ต้องมากพิธี ขอบคุณใต้เท้าเฟิ่งที่วันนี้ช่วยห้ามปรามภริยาทูตไว้ได้ทันเวลา ให้เวลาพวกเราได้ตรวจสอบเรื่องนี้ ป้องกันไม่ให้เรื่องครึกโครมไปถึงหน้าพระพักตร์” นอกจากเขาแล้ว จะยังมีใครที่สามารถพูดเกลี้ยกล่อมภริยาทูตได้อีก  

 

 

เฟิ่งจิ่วหลังดวงตาเป็นประกาย คาดไม่ถึงว่านางจะคาดเดาถูกว่าเป็นตน น่าเบื่อสิ้นดี ความลึกลับน่าค้นหาสักนิดก็ไม่มี บนใบหน้าดั่งผ่านการแกะสลัก ริมฝีปากบางชุ่มชื้นกลับช้อนขึ้นมา “แต่เรื่องต่อจากนี้ไป กระหม่อมยากจะช่วยพระชายาได้แล้ว ต้องรบกวนพระชายาฉินอ๋องให้ข้อสรุปกับทางเราด้วยแล้ว”  

 

 

อวิ๋นหว่านชิ่นจ้องมองเฟิ่งจิ่วหลัง เงยหน้าเล็กน้อย “คำพูดสาวใช้ของข้าเมื่อครู่นี้ ใต้เท้าเฟิ่งก็ได้ยินแล้ว ข้าก็หมายความเช่นนั้นเช่นกัน มีคนตั้งใจใส่ไข่แมลงในลังสินค้า เหตุผลมีเพียงหนึ่งเดียว หากวัตถุดิบมีปัญหา ก็จะเป็นหนอนแค่ในเครื่องหอมเท่านั้น แต่ทว่าในเครื่องหอมนั้นไม่มีความเสียหายใด มีเพียงในลังเท่านั้นที่มีหนอน เห็นได้ชัดว่ามีคนงัดลังสินค้า แล้วใส่ไข่แมลงที่ยังไม่ฟักตัวเข้าไปในลัง”  

 

 

พูดจบ นางก็ล้วงขวดดินเผาขึ้นมาขวดหนึ่ง ข้างในเป็นขี้ผึ้งหอม เมื่อบิดเปิดฝาออก กลิ่นหอมหวานสดชื่นเป็นธรรมชาติก็ลอยออกมา ทันใดนั้นก็กระจายทั่วคลังเก็บของที่เต็มไปด้วยกลิ่นฝุ่น  

 

 

ในเนื้อขี้ผึ้งนั้นสะอาดสะอ้าน ไม่มีไข่แมลงน่าขยะแขยงพวกนั้นเลย  

 

 

“ข้าเปิดดูมาหลายขวดแล้ว สินค้าในลังต่างก็ไม่ได้สัมผัสกับไข่แมลงเลย ใต้เท้าเฟิ่งเรียกคนมาตรวจดูแต่ละขวดอย่างละเอียดได้”  

 

 

พระชายาต้าเซวียนผู้นี้เมื่อจริงจังขึ้นมาช่างน่าสนใจนัก เฟิ่งจิ่วหลังจ้องมองจนเหม่อลอยไป แล้วคิดทบทวนคำพูดของนาง  

 

 

เยี่ยนอ๋องมองดูสายตาที่เฟิ่งจิ่วหลังมองพี่สะใภ้อยู่ด้านข้าง ลุกนั่งไม่ติด จิตใจไม่สงบ  

 

 

จริงๆ แล้วเมื่อครู่ที่เฟิ่งจิ่วหลังเข้ามานั้น เขาก็เริ่มอึดอัดแล้ว ถึงแม้ก่อนออกเดินทางพี่สามจะไม่ได้กำชับอะไรเป็นพิเศษ แต่อย่างไรเสีย ตนก็ทนดูพี่สะใภ้สนิทสนมกับชายคนนอกเพียงนี้ไม่ได้ ถึงแม้จะเป็นเรื่องงานก็ตาม  

 

 

เฟิ่งจิ่วหลังก็ไม่ได้เปิดไฟเขียวเพียงเพราะคำพูดประโยคเดียวของอวิ๋นหว่านชิ่น เรียกให้คนไปตรวจสอบแต่ละขวดจริงๆ ยกมือขึ้นแล้วสั่ง “ทำตามประสงค์ของพระชายา”  

 

 

“ขอรับ” ผู้ติดตามสองสามคนที่ตามอยู่ด้านหลังเข้าไปตรวจสอบสินค้าเหล่านั้น  

 

 

ผ่านไปสักพักใหญ่ เหล่าผู้ติดตามก็รายงาน “ใต้เท้าเฟิ่งขอรับ ในเครื่องหอมไม่มีสิ่งผิดปกติจริงๆ ขอรับ มีเพียงลังสินค้าที่เต็มไปด้วยไข่แมลงขอรับ”  

 

 

เฟิ่งจิ่วหลังหรี่ตาทั้งคู่แล้วส่ายหน้า “ถึงแม้จะเป็นฝีมือมนุษย์ ก็เป็นความรับผิดชอบของพวกท่าน ไม่ได้เฝ้าระวังให้ดี ให้คนอื่นมีโอกาสกระทำการเช่นนี้ แล้วมอบของมีตำหนิให้กับพวกเรา เกรงว่ายังคงระงับอารมณ์โกรธของภริยาทูตมิได้”  

 

 

อวิ๋นหว่านชิ่นกล่าวอย่างเฉยชา “เป็นความรับผิดชอบของเราทั้งหมดหรือไม่ พูดตอนนี้ยังด่วนสรุปเกินไป”  

 

 

เมื่อพูดคำนี้ออกมา ทุกคนในคลังเก็บของนั้นต่างก็ชะงักไป  

 

 

ความหมายของพระชายาฉินอ๋องคือ ลังสินค้านี้อาจจะถูกใส่หนอนลงไป หลังจากที่ขนย้ายไปยังที่พักของคนต้าสือแล้ว อาจจะเป็นเพราะคนต้าสือดูแลไม่รอบคอบเอง  

 

 

อวิ๋นหว่านชิ่นเดินวนรอบลังสินค้าห้าลังนี้ นำสินค้าออกมาทั้งหมด แล้วลูบดูลังเปล่านี้อย่างละเอียด กลับด้านพลิกไปมาตรวจสอบดู ขณะที่พลิกกลับลังลง ไข่แมลงก็หล่นทะลักลงไปกองเต็มพื้น