ผู้ชายที่ละมุนละไมคนนี้ ขนาดมาซักถามยังอ่อนโยนขนาดนี้

เจนอารีใจแข็งแล้วพูด “คุณไม่เห็นหรือไง เขาขับรถโรลส์รอยซ์ เขารวย!”

ลินคอล์นลูกตาดำหด ถึงแม้ภายนอกเขาดูดีเลิศยอดเยี่ยม แต่กลับกันเขาไม่ใช่คนที่มีฐานะทางบ้าน ไม่มีตังไม่มีอำนาจเป็นจุดด้อยที่เจ็บปวดที่สุดของเขา

คำพูดของเจนอารีราวกับมีดคมปักเข้าไปในแผลของลินคอล์น

“ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง!” อยู่ๆลินคอล์นก็ส่งยิ้มให้ เจนอารีแล้วพูด “งั้นรบกวนแล้วนะ”

เมื่อพูดจบ ก็เดินออกไปโดยไม่หันหลังมามองเลย

มองไปที่แผ่นหลังของลินคอล์น เจนอารีเปิดปากพูดเบาๆ ขอโทษ คนที่ฉันไม่อยากทำร้ายมากที่สุดคือคุณแต่สุดท้ายฉันก็ทำร้ายคุณ เมื่อก่อนฉันสามารถรักคุณได้โดยไม่สนใจอะไร แต่ตอนนี้มันกลับไปไม่ได้แล้วจริงๆ

เจนอารียกข้อมือข้างซ้ายขึ้นมา ตรงนั้นมีรอยแผลจางๆ เป็นรอยแผลที่เธอคิดจะฆ่าตัวตายแล้วกรีดลงไปตอนนั้น

ตอนนั้นทุกคนคิดว่ามีแต่ลินคอล์นทุ่มเทความเจ็บปวดเพื่อเธออย่างเดียว แต่หารู้ไหมว่าเธอก็ทุ่มเทไม่ต่างกัน?

ตอนนั้นชื่อเสียงเธอเสียหายหมด โดนบังคับให้พักการเรียนจากนั้นก็โดนแม่บังคับให้ย้ายโรงเรียนไปที่อื่น แต่แล้วเธอก็หนีออกมาหลายครั้งเพราะจะตามหาลินคอล์น ยอมเอาการฆ่าตัวตายมาขู่แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ตาย แต่แม่ของเธอกลับขึ้นไปชั้นบนสุดของโรงพยาบาลหลังจากที่เธอฟื้น

เธอยังจำคำพูดที่แม่เธอกระวนกระวายแล้วพูดกับเธอตอนนั้น:

“อารี แม่เลี้ยงหนูมา20ปี ลำบากมาตลอดแต่สุดท้ายหนูกลับทิ้งอนาคตทิ้งแม่เพื่อผู้ชายคนหนึ่ง หนูมันเลวเกินไปแล้ว แม่รู้นิสัยหนูดีถ้านี้หนูฆ่าตัวตายไม่สำเร็จก็จะมีครั้งต่อไปอีก แม่เลี้ยงหนูมาและเป็นแม่ของหนูนะ หนูจะมาร้ายกว่าแม่ได้ยังไง? แม่จะตายให้หนูดูก่อนเลย คราวหลังแม่จะได้ไม่ต้องมาระแวงอีกว่าหนูจะฆ่าตัวตายเมื่อไหร่ หนูจำไว้เลยนะ หนูเป็นคนบังคับให้แม่ตัวเองตายเอง”

พูดจบ ก็กระโดดจากชั้น18ลงไป

“แม่ อย่า…….” เธอรีบพุ่งเข้าไปหาด้วยเจ็บปวดใจ แต่กลับจับได้เพียงอากาศ เธอเห็นแม่ตัวเองตกลงไปกับตา มันทำให้เธอช็อกจนดวงตาแทบจะระเบิด

สุดท้ายแม่เธอก็ไม่ตาย เพราะตกลงไปบนเบาะลมแทน เลยรอดชีวิตอย่างฉิวเฉียด

และจากนั้นมาเจนอารีก็ไม่กล้าพูดถึงลินคอล์นอีกเลย ขนาดแค่คิดก็ยังไม่กล้า

แม่ของเธอ แม่ที่ใจดำของเธอใช้ชีวิตของตัวเองเพื่อให้บทเรียนกับเธอ ทำให้เธอตัดขาดความคิดถึงจากลินคอล์นโดยเด็ดขาดไปเลย

ก็เลยตอนอาร์เธอร์มาขอแต่งงานกับเธอ เธอตอบตกลงทันทีด้วยความแค้นใจ

เธอรู้ว่าเธอแต่งงานกับอาร์เธอร์แล้วเธอจะไม่มีความสุข เพราะเธอไม่ได้รัก อาร์เธอร์ และอีกอย่างถึงปากอาร์เธอร์จะบอกว่ารักเธอ แต่ในใจเขาคิดว่าโดยตลอดว่าเธอเคยนอนกับ ลินคอล์นแล้ว เลยรังเกียจที่เธอไม่สะอาด ยอมที่จะไปมีชู้กับนิวลินที่ท้องลูกคนอื่นแต่ตีหน้าบอกว่าบริสุทธิ์ แต่ก็ไม่เคยแตะต้องเธอ

แต่เธอก็ไม่สนใจเพราะเดิมแรกเธอก็ไม่อยากได้ความสุขอยู่แล้ว เธอแค่อยากให้บทลงโทษกับตัวเองและบทลงโทษกับแม่ตัวเอง เธอแค่อยากให้แม่เธอเห็นว่าที่เธอไม่มีความสุขเป็นเพราะแม่ทั้งหมด

แต่ว่าพอตอนหย่ากันจริงๆ จนถึงตกงานไปด้วย เธอพบว่าตัวเองใจอ่อนและเธอก็กังวลกลัวแม่จะแบกรับไม่ไหว เธอเลยไม่กล้าโทรไปหาแม่สักสาย บอกแม่แม้แต่คำเดียว

ถ้าตอนนี้เธอกลับไปคืนดีกับลินคอล์น เธอนึกภาพออกเลยว่าแม่เธอต้องเป็นบ้าแน่ๆ แม่ต้องคิดว่าทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะลินคอล์นอีก ไม่แน่อาจจะไปกระโดดตึกอีกรอบ

ประสบการณ์ที่ปวดร้าวแบบนั้น เธอไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีกรอบ

และต้องรู้ด้วยว่า ไม่ใช่ทุกครั้งที่กระโดดตึกแล้วจะโชคดี ที่ได้ตกลงบนเบาะลมพอดี

ก็อย่างที่แม่พูด แม่เลี้ยงเธอมา ยังไงเธอก็ใจดำสู้แม่ไม่ได้

และอีกอย่างตอนนั้นแม่ของลินคอล์นโมโหจนเสียชีวิต ถ้าเธอกลับไปคืนดีกับลินคอล์น คนในตระกูลพูนเจริญคงมาฆ่าเธอตัวเป็นๆไปเลย และอีกอย่างพ่อของ ลินคอล์นก็อายุมากแล้วถ้าเกิดโมโหขึ้นมาแล้วเกิดอะไรขึ้น ต่อให้เธอตายไปกี่พันครั้งก็ชดใช้ไม่หมดแน่

ก็เลยปัจจัยที่ขัดขวางระหว่างเธอและลินคอล์น ไม่ได้มีเพียงแค่มาทิลด้าและเบรย์เดนที่ได้ครั้งแรกของเธอไปอย่างเดียว…….

วันที่สอง เจนอารีก็ลากกระเป๋าออกมาจากบ้านของมาทิลด้าแต่เช้า เธอไม่อยากมีส่วนไปเกี่ยวข้องพัวพันกับลินคอล์นอีกแล้ว แบบนี้มันดีต่อทุกคน

ต่อจากนี้ เจนอารีก็ไปเช่าคอนโดเอง ระหว่างที่รักษาตัวอยู่ก็นอนซึมเซาไปสามวันสามคืน จนถึงวันที่สี่เธอได้รับแจ้งจากโรงเรียน : เธอโดนไล่ออก

เกินกว่าคาดหมายแต่เป็นเป็นไปตามคาดหมาย

เจนอารีไม่ได้เศร้าอะไรมากเพราะเธอยังมีทางเลือก

เธอจบจากมหาวิทยาลัยครุศาสตร์แต่เรียนสายภาษา ตั้งแต่เด็กเธอก็มีพรสวรรค์ด้านภาษาจนน่าทะลึ่ง ไม่ว่าภาษาอะไรแค่เธอสนใจเรียน ตั้งใจเรียนแป๊บเดียวก็เป็นแล้ว เธอเลยเก่งและถนัดหกภาษาตั้งแต่อายุยังน้อย

อันนี้เป็นสิ่งที่เจนอารีมั่นใจ ถึงไม่เป็นครู เธอก็ไปเป็นนักแปลภาษาได้

และอีกอย่างนักแปลภาษาในตลาดของประเทศขาดแคลนหนักมาก ยิ่งอย่างเจนอารีที่ถนัดตั้งหกภาษาและสามารถแปลได้ทันที ยิ่งเป็นบุคคลที่มีความสามารถที่ขาดตลาดอีกด้วย

แต่เจนอารีก็หวาดกลัว เพราะตอนนั้นแม่เธออยากให้เธอได้อาชีพครูเพื่อที่จะได้มีหน้ามีตา เลยต้องใช้เส้น เพื่อส่งใต้โต๊ะให้ผู้หลักผู้ใหญ่จนเกือบจะใช้เงินออมที่ออมมาครึ่งชีวิตจนหมด

นีกสภาพออกถ้าแม่เธอรู้ว่าเธอตกงาน คงโมโหแย่เลย

ก็เลยต้องรีบจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จ เธอเลยต้องรีบหางานใหม่ถึงแม้งานแปลภาษาอาจจะไม่มีเกียรติสูงเท่างานครู แต่ว่าเงินเดือนสูงกว่า อย่างน้อยก็ปลอบใจแม่เธอได้อยู่

เจนอารีไม่กล้าทำตัวเหลวไหล รีบจัดการโพสต์เรซูเม่ขึ้นไปบนเว็บไซต์ แค่แป๊บเดียวก็ได้รับข้อมูลรับสมัครงานเยอะแยะ จากประสบการณ์ที่เคยสัมภาษณ์งานมาเยอะแยะ สุดท้ายเจนอารีเลือกบริษัทแปลภาษาชื่อเสียงดังในประเทศ รีบปรับเปลี่ยนสถานะกลายเป็นนักแปลอย่างเป็นทางการ

วันนี้ แสงแดดสอดส่องสดใส!

เจนอารีใส่แว่นกันแดด สวมใส่ชุดสูททำงานอย่างเป็นระเบียบ ยืนอยู่ตรงหน้าบริษัทชื่อเสียงดังระดับโลกบริษัท HE กรุ๊ป

เพราะเธอได้รับภารกิจงานแปล ไปเป็นล่ามส่วนตัวให้กับประธานบริษัท HE กรุ๊ป ระยะเวลาของโครงการ : เจ็ดวัน

ยืนมองดูตึกขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า เจนอารีค่อยๆยกยิ้มมุมปาก เพราะนิวลินก็ทำงานที่นี่