เพราะเจนอารีในวันนี้ เป็นท่าทางที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

แต่ก่อน เจนอารีที่เป็นคุณครู แต่งตัวเป็นกุลสตรีและรัดกุมมาก บวกกับความสูง แม้กระทั่งส้นสูงก็ใส่น้อยมาก

แต่เจนอารีในวันนี้ กลับแต่งหน้าบางๆ อย่างประณีต บนตัวสวมชุดสูททำงาน เท้าเหยียบส้นสูงเจ็ดนิ้ว ดูฉลาดรอบรู้ ทั้งสวยทั้งสดใส

เช่นเดียวกับตอนที่เขาเจอเจนอารีครั้งแรกที่มหาวิทยาลัยเมื่อหลายปีก่อน อาร์เธอร์ก้าวขาไม่ออกอีกครั้ง

“อาร์เธอร์ พวกเราไปกันเถอะ” นิวลินยิ้มหวานจับมืออาร์เธอร์ ไว้ กับความรู้สึกที่กำลังพลุ่งพล่านในดวงตาของอาร์เธอร์เธอจะมิงไม่ออกได้ยังไง แน่นนอนว่าในใจก็ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโกรธ แต่ใบหน้ายังคงอ่อนโยนและน่าดึงดูดใจ

อาร์เธอร์หย่ากับเจนอารีมาหลายวันแล้ว แต่กลับไม่ยอมรับใบรับรองจากเธอ เธอย่อมต้องแสร้งทําต่อไป อย่างไรเสียในสายตาของอาร์เธอร์บุคคลิกของเธอนั้น มีเสน่ห์อ่อนโยนเชื่อฟัง จิตใจดีเข้าอกเข้าใจผู้อื่น

“เธอขึ้นรถก่อนเลย ฉันมีอะไรจะพูดกับเธอ” อาร์เธอร์เห็นสายตาของเจนอารีกวาดมองเขาอย่างเฉยเมย จากนั้นก็เดินไปข้างหน้าอย่างไม่ละสายตา เขารีบผลักมือนิวลินออก แล้วรีบไล่ตามเจนอารี เธอก้าวสองเขาก้าวสาม

นิวลินที่ถูกทิ้ง ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความโกรธเคืองในทันที แต่เธอไม่กล้าไล่ตามไปยุ่ง

“เจนอารี” อาร์เธอร์ขวางทางเจนอารีไว้ แล้วถามด้วยความประหลาดใจว่า “ทำไมตอนนี้เธอถึงเดินออกมาจากบริษัท HE กรุ๊ป หรือว่าเธอก็ทํางานที่นี่หรอ?”

เจนอารียืนนิ่ง มองอาร์เธอร์ด้วยสายตาเย็นชา “แล้วยังไงล่ะ? คุณจะมาที่นี่อีก แล้วยุ่งกับงานใหม่ของฉันหรอ? ”

“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น” อาร์เธอร์ พูดด้วยความสำนึกผิดอย่างขมขื่น : “เธออย่าคิดว่าฉันเป็นขยะแบบนั้นได้มั้ย? ครั้งที่แล้วที่โรงเรียน เห็นเห็นอยู่ว่าลินคอล์นเป็นคนเริ่มก่อน เป็นเขาที่ทําให้เรื่องมันใหญ่โต แล้วทําให้เธอเสียงานครูไป เธอจะมาโทษฉันหมดได้ยังไง? ”

เจนอารีเพียงกล่าวอย่างเฉยเมย “พูดจบหรือยัง พูดจบแล้วก็หลบไป ”

อาร์เธอร์โกรธจนคอเอียง สิ่งที่เขารับไม่ได้มากที่สุดคือท่าทางเฉยเมยของเจนอารีน้ำเสียงเริ่มเปลี่ยนเป็นไม่เป็นมิตร “เจนอารี เธอบอกมาสิว่าทําไมเธอถึงเอาแต่ทำท่าทางสูงส่งต่อหน้าฉันนัก? เหอะ ฉันลืมไป ว่าท่าทางต่ำๆ ของเธอถูกทิ้งไว้ให้ลินคอล์นหมดแล้ว แต่เธอคิดว่าเธอนอนกับลินคอล์น แล้วเขาจะเอาจริงเอาจังกับเธอเหรอ? เธอรู้ไหมว่าเมื่อวานนี้ฉันเห็นเขากอดอยู่กับใคร? ”

เจนอารีถอนหายใจเบาๆ ตอนแรกเธอต้องตาบอดขนาดไหนถึงจะแต่งงานกับชายตรงหน้าได้? หย่าไปแล้วชัดๆ แต่ยังต้องเอาคําพูดมาทําให้เธอขายหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เจนอารีหันตัวตั้งใจเดินผ่านอาร์เธอร์ไป ผู้ชายคนนี้ เธอไม่อยากคุยกับเขาอีกแม้แต่คําเดียว

อาร์เธอร์เห็นเจนอารีไม่สนใจคําพูดของเขาเลยสักนิด ถึงขนาดไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เลย ทันใดนั้นสีหน้าก็ตกตะลึง ขยับฝีเท้าขวางเส้นทางของเจนอารีอีกครั้ง”นี่มันปฏิกิริยาอะไรของเธอเนี่ย เธอคิดว่าฉันกำลังพูดโกหกอยู่หรอ? ฮ่า ฉันบอกเธอเลย ฉันมีหลักฐาน ฉันถ่ายไว้หมดแล้ว เธอดู เธอลองดูดีๆ ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร? ”

พูดจบอาร์เธอร์ก็หยิบโทรศัพท์ออกมา กดเปิดภาพหลักฐานที่เขาบอก แล้วหยิบให้เจนอารีดูราวกับกําลังให้สมบัติ

หารู้ไม่ว่าเจนอารีที่เขาพูดมาทั้งหมดเจนอารีรู้ดีกว่าเขาอีก

เจนอารีมองอาร์เธอร์เหมือนมองคนโง่ “คุณสนุกเหรอแบบนี้? เขาอยู่กับใครแล้วไปเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย? คุณกลับไปแอบตาม ไปแอบถ่าย คุณนี่น่าตลกจริงๆ ”

อาร์เธอร์นิ่งอึ้งไป เขามองเจนอารีอย่างไม่อยากจะเชื่อ ชี้ไปที่หญิงสาวที่กอดลินคอล์นอยู่ในรูป แล้วตะโกนเสียงดังว่า “เธอดูสิ นี่มาทิลด้า นี่มาทิลด้านะ มิตรภาพของผู้หญิงคนนี้กับเธอดูลึกซึ้งกว่าของนิวลินในตอนนั้นอีกใช่ไหม? ”

พอพูดถึงตรงนี้ อาร์เธอร์ก็ยิ้งออกมาอย่างแดกดัน ทั้งดุร้ายและรุนแรง “ทั้งสามีทั้งรักแรกก็โดนเพื่อนที่สนิทที่สุดแย่งไป ในใจเธอตอนนี้ต้องรู้สึกแย่มากแน่ๆ เลยใช่มั้ย? จริงๆ เธอไม่จําเป็นต้องทำเป็นเฉยต่อหน้าฉันหรอก นั่นไม่ได้ทำให้เธอดูสูงส่งเลย เธอบอกว่าเธอน่าสงสารก็พอ ทุกคนไม่เอาเธอไปจริงจังหรอก ทำไมเธอใช้ชีวิตได้ล้มเหลวขนาดนี้เนี่ย? ถ้าฉันเป็นเธอนะ ฉันจะตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไป จะมีหน้าออกไปโชว์โง่ได้ที่ไหน ชวนให้คนล้อเลียน ”

เจนอารีจ้องอาร์เธอร์นิ่งๆ ไม่เคยรู้เลยว่าพอผู้ชายคนนึงดุร้ายขึ้นมา จะชั่วร้ายได้ถึงเพียงนี้!

เนื่องจากเสียงพูดของอาร์เธอร์ดังเกินไป จึงดึงดูดผู้คนไม่น้อยมามุงดู ส่วนใหญ่ล้วนเป็นพนักงานที่เพิ่งเลิกงานของบริษัท HE กรุ๊ป ในนั้นมีเจนนินทร์กับเลขาหญิงของห้องทำงานประธานอีกสองคน เสียงประณามของทุกคน ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด มีแม้กระทั่งหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายภาพฉากในตอนนี้

เจนอารีกําหมัดทั้งสองแน่น กำลังสั่นไปทั้งตัว เธออดทนมามากพอแล้ว ทนมามากพอแล้วจริงๆ

ตั้งแต่พบว่าอาร์เธอร์ข้ามเส้นนิวลินจนกระทั่งหย่ากันในภายหลัง เธอก็เงียบมาโดยตลอด ไม่สู้ไม่เถียงไม่ทะเลาะ ถึงขนาดหย่าออกมาเองโดยไม่เอาทรัพย์สมบัติ ขอแค่ให้สามารถขีดเส้นแบ่งอดีตได้อย่างชัดเจน

แต่อาร์เธอร์ทําอะไรลงไปอีก?

ผ่าบาดแผลความเจ็บปวดของเธอต่อหน้าทุกคนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ให้ผู้คนล้อเลียน เยอะเย้ย ที่น่าขันคือเธอเคยคิดที่จะใช้ชีวิตที่ดีกับผู้ชายคนนี้ตรงหน้านี้ ถึงขนาดพยายามอย่างหนัก พอมาคิดดูในตอนนี้ ได้แต่คิดว่าเธอโง่มากในเวลานั้น

ในตอนนี้ เธออยากจะแก้แค้นแล้ว

“อาร์เธอร์ คุณยั่วโมโหมาหลายต่อหลายครั้ง ฉันขี้เกียจที่จะสนใจแล้ว คุณคิดจริงๆ หรือว่าฉันไม่มีโกรธ? รังแกง่าย? โอเค! ในเมื่อคุณอยากจะรีบตายนัก ฉันจะสนองคุณให้! ” จู่ๆ เจนอารีก็ยิ้มให้อาร์เธอร์ เป็นความงดงามที่น่าหวาดกลัว “คุณตามฉันมานี่ ฉันมีเรื่องจะบอกคุณ ”

หัวใจของอาร์เธอร์เต้นดังเอี๊ยด ทันใดนั้นก็รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี

หลังจากพูดคำนี้จบ เจนอารีก็หันหน้าเดินตรงไปยังรถโรลส์-รอยซ์ที่จอดอยู่ไม่ไกล

อาร์เธอร์รีบตามไป

แต่ในที่นั่งคนขับของโรลส์-รอยซ์คันนี้ เป็นเบรย์เดนที่นั่งอยู่

เจนอารีเดินเข้าไป เคาะหน้าต่างรถเบาๆ รอจนเบรย์เดนลดหน้าต่างลง เธอยิ้มขึ้นอีกครั้ง “ลงจากรถได้ไหม? มีเรื่องจะคุยกับนายน่ะ”