อย่างอแงสิคะ คุณสามี – บทที่ 21 คุณรักฉันอย่างแสนหวาน
เบรย์เดนเตรียมที่จะขับรถออกไป เมื่อเห็นคนที่เดินมาคือเจนอารีและอาร์เธอร์ที่เดินตามอยู่ด้านหลังของเจนอารี แม้ว่าเขาไม่เคยเห็นอาร์เธอร์ตัวเป็น ๆ แต่เขาก็เคยเห็นอยู่บนใบหย่าของเจนอารี ดังนั้นเขาจึงรู้สถานะของอาร์เธอร์
ครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ เบรย์เดนก็ปลดเข็มขัดนิรภัย เปิดประตูรถและออกมา
เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ทำอะไรเลย แต่แค่ท่าทางการลงจากรถแบบนี้ ชายหนุ่มก็เต็มไปด้วยพลังและเผยความเฉียบขาดออกมา
เดิมทีคนที่ยืนดูเหล่านั้นต่างเดินตามมาและดูกันอย่างสนุกสนานตลอดทาง เมื่อเห็นว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเบรย์เดนท่านประธานเบรย์เดนของพวกเขา ใครที่ไหนยังจะกล้าเข้าใกล้ ต่างทยอยถอยห่างออกไปไกล กล้ายืนดูห่างออกไปเพียงในระยะสิบกว่าเมตร
ขณะที่เบรย์เดนกำลังลงจากรถอยู่นั้น อาร์เธอร์ก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกบีบรัดที่มองไม่เห็น บนร่างกายของผู้ชายคนนี้มีออร่าที่สามารถเห็นได้แค่ในคนที่ตำแหน่งสูงและดำรงมานานเท่านั้น รัศมีทั่วตัวแผ่ออกมาอย่างรุนแรงมากขึ้น แค่เพียงพริบตา อาร์เธอร์ก็เกิดความรู้สึกต้อยต่ำของผู้ที่อยู่ต่ำกว่า
“เรื่องอะไร คุณพูดมา” สายตาของเบรย์เดนเพียงแค่กวาดตามองไปบนร่างของอาร์เธอร์ในพริบตาเดียว จากนั้นก็ย้ายไปเกาะติดอยู่บนร่างกายของเจนอารีอย่างไม่มีทีท่าว่าจะละออกไปเลยสักนาทีเดียว เวลาที่พูดคุยกัน ดวงตาก็หวานหยาดเยิ้ม น้ำเสียงยิ่งอ่อนโยนจนถึงกับทำให้ใจของคุณสั่นไหวได้
“จะว่าอะไรไหมถ้าฉันจะพูดถึงเรื่องคืนนั้นออกมา” เจนอารีจ้องมองไปที่เบรย์เดน เธอรู้ว่าผู้ชายคนนี้เข้าใจเจตนาของเธอแล้ว ดังนั้นเขาจึงได้ร่วมมือกับเธอแสดงละครอีกครั้ง น่าเสียดายที่ครั้งนี้ เธอไม่ได้เพียงแค่ต้องการแสดงละคร
“คืนไหน” เบรย์เดนขมวดคิ้วเล็กน้อย
“คุณรู้แล้วยังจะแกล้งถามอีก” เจนอารียังคงมองไปที่เบรย์เดนอยู่ครู่หนึ่ง
จู่ ๆ เบรย์เดนก็ยกคิ้วและยิ้ม เขายื่นมือออกไปคว้าเอวของเจนอารีให้เข้าไปในอ้อมแขนโดยตรง ทำให้ร่างกายของพวกเขาทั้งสองอยู่ใกล้กัน จากนั้นก็ก้มลงไปข้าง ๆ หูของเจนอารีแล้วพูด “ในเมื่อคุณอยากบอก งั้นผมก็จะฟังคุณ”
เห็นฉากนี้เข้า หากอาร์เธอร์ยังเอาแต่มองไม่ทำอะไร เขาก็ถือว่าเป็นไอ้โง่จริง ๆ เขาจ้องมองทั้งสองคนด้วยความโกรธ ในที่สุดก็ชี้นิ้วไปที่เจนอารีแล้วพูด “เมื่อก่อนผมมันตาบอดจริง ๆ ไม่รู้มาก่อนว่าคุณเป็นผู้หญิงใจง่ายแบบนี้ นานแค่ไหนกันนะ ไม่ถึงครึ่งเดือน ก็เปลี่ยนผู้ชายเร็วขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าคุณประทับใจลินคอล์นมาโดยตลอดงั้นเหรอ ทำไม ถึงได้มีคนใหม่เร็วขนาดนี้ ไม่ต้องการเขาแล้วเหรอ หรือเขาไม่ต้องการคุณอีกแล้ว เหอะ ๆ คุณนี่มันต่ำช้าจริง ๆ พวกมึงทั้งหมดก็เป็นพวกสำส่อน อีผู้หญิงสำส่อน”
อาร์เธอร์ยิ่งพูดก็ยิ่งโมโหมากขึ้น จนสุดท้ายถึงกับกระทืบเท้าด้วยความโกรธอย่างสุดขีด
“อยากให้ผมช่วยคุณเก็บกวาดเขาไหม” เบรย์เดนยังคงไม่เหลือบตาไปมองอาร์เธอร์ เขายังมองไปที่เจนอารีด้วยแววตาหยาดเยิ้มเหมือนน้ำผึ้ง
เจนอารีรู้สึกขนลุกไปทั้งตัวเมื่อถูกเขาโอบไว้ที่หน้าอกและจ้องมองมา คน ๆ นี้มีพิษจริง ๆ โชคดีที่ความตั้งใจของเธอแน่วแน่ ยังไม่ลืมว่าความตั้งใจเดิมของตัวเอง เธอส่ายหัวและพูด “ไม่ต้อง ฉันจัดการเอง”
พูดจบก็เงยหน้าหันไปมองที่อาร์เธอร์ แล้วพูดคำต่อคำ “ที่จริงคุณเข้าใจผิดมาโดยตลอดเรื่องฉันกับลินคอล์น ปีนั้นพวกเราแสดงความรักต่อกันและหยุดมันตามสมควร เป็นความรักที่บริสุทธิ์มาตั้งแต่ต้นจนจบ ดังนั้นเมื่อแต่งงานกับคุณในครั้งแรก ทั้งร่างกายของฉันบริสุทธิ์จริง ๆ น่าเสียดายที่คุณไม่เชื่อมันมาโดยตลอด แม้แต่เพื่อพรหมจรรย์ที่น่าขำนั่นของคุณ ก็ไม่เคยสัมผัสตัวฉันมาโดยตลอด แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกขอบคุณคุณมากที่ไม่แตะต้องในตอนแรก เพราะเหตุนี้ ฉันถึงได้ให้ครั้งแรกของฉันกับคนที่ฉันชอบจริง ๆ ได้”
ได้ยินเช่นนั้น ทั้งใบหน้าของอาร์เธอร์ก็เปลี่ยนไปขาวซีด
ขณะเดียวกัน ในสายตาของเบรย์เดนก็รู้สึกตกตะลึง
เจนอารีพูดต่อ “อ้อ ขอโทษด้วย ลืมแนะนำให้กับคุณ เขาชื่อเบรย์เดน ในเย็นวันนั้นที่ไปหย่ากับคุณ ผู้ชายที่มาด้วยกันกับฉันก็คือเขา สำหรับลินคอล์น จริง ๆ นั่นเป็นเรื่องที่คุณมโนขึ้นมาเอง ฉันกับลินคอล์นไม่เคยคืนดีกัน ดังนั้นตอนนี้เขาจึงอยู่ด้วยกันกับทิลด้าและฉันก็อวยพรให้จากก้นบึ้งในจิตใจ เพราะฉันก็ได้พบกับรักแท้ของฉันเช่นเดียวกัน และยังได้มอบครั้งแรกของตัวเองให้กับเขา ทุกอย่างช่างสมบูรณ์แบบ ฉันมีความสุขมาก ๆ เลย ดังนั้นจากนี้ขอให้คุณอย่ามาให้ปรากฏตัวต่อหน้าฉันอีก หลังจากที่พวกเราหลุดพ้นจากกันแล้ว ขอให้แต่ละคนโชคดี ดีไหม”
เจนอารีใช้น้ำเสียงอ่อนโยนพูดถ้อยคำที่โหดเหี้ยมที่สุด
เธอรู้ว่าเรื่องที่อาร์เธอร์สนใจที่สุดคืออะไร เธอแค่ต้องการให้เขารู้ว่าเขาคิดผิดเรื่องอะไรมาตั้งแต่แรก
เสียใจล่ะสิ ทรมานล่ะสิ เป็นบ้าล่ะสิ
ความเจ็บปวดต่างเกิดกับทั้งสองฝ่ายเสมอ หากเขาเคารพฉัน ฉันก็จะเคารพเขา แต่หากเขาไม่รู้จักพอ ฉันก็จะตอบแทนคืนเป็นสิบเท่า
ได้ฟังคำพูดของเจนอารีจบ ทั้งใบหน้าของอาร์เธอร์เป็นสีเขียว ดวงตาของเขาทั้งสองข้างแดงก่ำจ้องมองไปที่เจนอารี เส้นเลือดดำบนขมับระเบิด เขาแสดงอารมณ์ดุร้ายและพูด “คุณคิดว่าผมจะเชื่อคำพูดของคุณหรือไง ไม่ ผมไม่เชื่อ ผมไม่เชื่อเลยสักนิด”
“คุณจะเชื่อหรือไม่เชื่อ ไม่สำคัญกับฉัน” เจนอารีเงยหน้ามองไปที่เบรย์เดน ทั้งสองคนสบตากัน ชั่วขณะหนึ่งมีความรู้สึกที่ผสานกันอย่างประหลาด น้ำเสียงของเจนอารีอ่อนโยนอย่างไม่เคยมีมาก่อน “เพียงแค่เขาเชื่อใจฉัน ก็พอแล้ว”
“ผมเชื่อใจคุณแน่นอน” ดวงตาทั้งสองของเบรย์เดนราวกับน้ำหมึก ทั้งลึกซึ้งและแนบแน่น
ทั้งสองคนร่วมมืออย่างรู้กัน จนสมบูรณ์แบบจริง ๆ
อาร์เธอร์โกรธมากจนเดินออกไป พร้อมทั้งตะโกนด่าออกมา “อีกระหรี่…..อ๊ะ…..” ยังพูดไม่ทันจบ ก็ร้องออกมาด้วยความสมเพช
เพราะตอนที่เขาพูด “กระหรี่” สองคำ ดวงตาทั้งสองของเบรย์เดนก็เปลี่ยนไปเฉียบคมในทันที แม้จะดูรุนแรงไปหน่อย เขายกขาข้างหนึ่งถีบไปที่ท้องของเขาโดยตรงด้วยกำลังทั้งหนักทั้งรุนแรง
“หน้าไม่อาย มึงไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรหรือไง เอาปากมาให้กูทำความสะอาดสักหน่อย ถ้ายังกล้าแหกปากอีกแม้แต่คำเดียว กูจะกระทืบมึงให้เละ” น้ำเสียงของ เบรย์เดนเยือกเย็นจนทำให้ผู้คนกลัวจนตัวสั่น
อาร์เธอร์คาดหวังจะได้รับอารมณ์รุนแรงของเบรย์เดนที่ไหนกัน คำพูดไม่เห็นด้วยก็ทำร้ายคนโดยไม่มีสัญญาณ ไม่มีการเตือน ถีบเขากระเด็นไปไกลสามเมตรจนล้มลงมาหงายหลังอย่างรุนแรง
“สวรรค์ ท่านประธานเบรย์เดนทำร้ายคน…….” ผู้คนที่ยืนมุงดูอยู่ไกล ๆ เห็นฉากนี้ ก็เกิดเสียงอื้ออึง แม้ว่าจะยังไม่กล้าเดินเข้าไป แต่ต่างก็ทยอยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายทันที
ในขณะเดียวกัน เจนอารีก็ยืนตกตะลึง เธอคิดไม่ถึงว่าเบรย์เดนจะเริ่มลงมือก่อนแล้วค่อยพูด ยิ่งกว่านั้นค่าพละกำลังนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ เท้าแค่ข้างเดียวก็ถีบอาร์เธอร์ไปนอนอยู่บนพื้นตั้งนาน แถมยังลุกขึ้นไม่ได้
“อาร์เธอร์…….” นิวลินที่ยืนอยู่ห่างกับฝูงชนไปสิบกว่าเมตร เห็นอาร์เธอร์ถูกทำร้ายก็รีบพุ่งออกมาและไปช่วยพยุงอาร์เธอร์
อาร์เธอร์กดท้องน้อยอย่างแรง ใบหน้าที่เจ็บปวดบิดเบี้ยวเข้าหากัน เมื่อกี้เท้าข้างนั้นของชายหนุ่มรุนแรงมากจริง ๆ อีกนิ้วเดียว ก็เพียงพอที่จะทำให้เขาขาดผู้สืบเชื้อสายได้
ด้วยการประคองของนิวลิน ทำให้อาร์เธอร์ปีนขึ้นอย่างยากลำบาก จากนั้นเขาก็สะบัดนิวลินออกทันที เพื่อต้องการเข้าไปต่อสู้กับเบรย์เดน
“อย่า อาร์เธอร์คุณหยุดสร้างปัญหาได้แล้ว” นิวลินกอดอาร์เธอร์จากด้านหลังแล้วพูดเสียงดังอย่างตื่นตระหนก “เขาก็คือท่านประธานเบรย์เดนที่ฉันเคยเตือนคุณ เป็นประธานของบริษัท HE กรุ๊ป และเป็นเจ้านายของฉัน คุณอย่าสร้างปัญหาที่นี่ คุณอย่าทำให้งานของฉันหายไปอีก ได้ไหม”
อาร์เธอร์ตกใจ
ประธานของบริษัท HE กรุ๊ป งั้นเหรอ
เจนอารีรู้จักคนที่มีชื่อเสียงแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
คนแบบนี้ เขาคือคนที่อาร์เธอร์สามารถกวนโมโหได้งั้นเหรอ
“ขอร้องคุณล่ะ ออกไปเถอะ พวกเราไปกันเถอะ…….” นิวลินใช้แรงดึงอาร์เธอร์ให้ถอยกลับไป
เธอไม่สามารถเสียงานนี้ไปได้จริง ๆ บริษัท HE กรุ๊ป บริษัทชั้นนำในร้อยแห่งทั่วโลก ได้ทำงานที่แบบนี้ถือว่าเป็นเรื่องที่สมศักดิ์ศรีมาก เพราะงานนี้สองปีมานี้เธอถึงได้รับความอิจฉาและชื่นชมจากเพื่อนสนิทมากเพียงใด แม้แต่พ่อแม่ของเธอต่างก็มีใบหน้าเฉิดฉายตามกันมา ดังนั้นหากว่าตอนนี้เธอตั้งครรภ์ เธอก็ไม่เคยคิดที่จะลาออก
ยิ่งไปกว่านั้น เบรย์เดนคนแบบนี้ ไม่ใช่คนที่อาร์เธอร์จะกวนโมโหได้จริง ๆ เธอคิดเพื่อประโยชน์ของอาร์เธอร์เช่นกัน
คอมเม้นต์