อย่างอแงสิคะ คุณสามี – บทที่ 30 โหยหา
เจนอารีหดตัวลงด้วยความตกใจ ทั้งแผ่นหลังของเธอแนบชิดกับกำแพง เมื่อเธอคิดว่าชายหนุ่มจะบังคับให้เธออยู่ น้ำเสียงแกมบังคับและเลี่ยงไม่ได้ของชายหนุ่มดังขึ้นเหนือศีรษะ “ผมจะไปส่งคุณ”
“ไม่ต้องหรอก ไม่ต้องลำบากคุณ” เจนอารีรีบโบกมือ
เธอรู้ว่าเบรย์เดนได้ยินอาร์เธอร์พูดอะไรในโทรศัพท์ แต่ตอนนี้เธอไม่อยากให้เขาเห็นการโต้เถียงและความอับอายใด ๆ เกี่ยวกับการแต่งงานครั้งล่าสุดของเธอ
เบรย์เดนหรี่ตา ยื่นมือออกไปช่วยเจนอารีใส่กระดุมทีละเม็ดและพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลอย่างยิ่ง “ที่นี่เรียกรถไม่ได้ คุณอยากจะเดินไปใช่ไหม”
เจนอารีก้มศีรษะลงเล็กน้อย เธอได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้นตึก ๆ อีกครั้ง
สุดท้ายเธอก็ไม่สามารถปฏิเสธเบรย์เดนได้ ชายหนุ่มขับรถไปส่งเธอที่ทางเข้าชุมชน
เจนอารีลงจากรถและวิ่งไปทางบ้านที่เคยอยู่หลังนั้น ตามที่อาร์เธอร์พูดทั้งหมด ไลลาแม่ของเธอกำลังบุกเดี่ยวเข้าเอะอะโวยวายด่ากับครอบครัวของอาร์เธอร์ในตอนกลางคืน ทำให้เพื่อนบ้านในทั้งอาคารต่างเข้ามาดูและชี้นิ้ว
“แม่” เจนอารีเข้ามาดึงแม่ของตัวเองไปทันที “แม่อย่าโวยวาย กลับไปกับหนู”
“เด็กเลว ฉันไม่ได้ทำเพื่อแกหรือไง” ไลลาเป็นคนฉุนเฉียว เธอใช้ฝ่ามือตีบนแขนของเจนอารีอย่างเสียใจที่ลูกไม่เป็นไปตามที่คาดหวังและพูดอย่างโมโห “หย่ากันก็ไม่บอกกับฉัน ถ้าไม่ใช่เพราะคนอื่นมาบอกฉัน ฉันก็ยังคงไม่รู้ความจริงต่อไป ทำไมฉันถึงคลอดลูกสาวอย่างแกออกมาได้นะ ฉันบอกแกเลยนะว่าถ้าวันนี้คนในตระกูลวรรณศิริพวกเขาไม่อธิบายให้ฉันฟัง ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น”(ตระกูลวรรณศิริ คือตระกูลของตระกูล)
“แม่ หนูหย่าแล้ว แม่จะต้องการคำอธิบายอะไรอีก” เจนอารีปวดหัว
“แน่นอนว่าเป็นค่าชดเชยไง” ไลลาพูดอย่างเฉียบขาด “แกแต่งงานเข้าบ้านตระกูลวรรณศิริของพวกเขามาหนึ่งปี จะต้องไม่ถูกเขี่ยออกจากบ้านอย่างง่ายดายขนาดนี้สิ ยิ่งกว่านั้นอาร์เธอร์นอกใจก่อน เขาก็ควรจะชดใช้ค่าเสียหายวัยสาวของแก”
แม่ของอาร์เธอร์ที่ด่ากับไลลาอยู่ตั้งนานก่อนหน้านี้ได้ยินคำพูดนี้เข้า ก็หัวเราะฮ่า ๆ เสียงดังขึ้นในทันที เธอพูดประชดประชัน “ค่าเสียหายงั้นเหรอ อะไรที่เรียกว่าค่าเสียหาย ฉันจะบอกคุณไว้เลยนะว่าลูกสาวของคุณแต่งงานกับลูกชายของฉันมาหนึ่งปี ลูกชายของฉันไม่เคยแตะต้องเธอเลยสักนิด เพราะลูกสาวของคุณก็เป็นของไร้ค่า ลูกชายของฉันรังเกียจที่เธอสกปรก ดังนั้นลูกสาวของคุณไม่ได้เสียหายอะไรเลยในหนึ่งปีนี้”
ซามูเอลน้องสาวของอาร์เธอร์ก็พูดสนับสนุน “พี่ชายของฉันทนมาหนึ่งปีถึงจะหย่า เขาให้ความเมตากับพวกคุณมามากพอแล้ว รีบไสหัวไป อย่ามาทำขายหน้าที่นี่ คนสารเลวไร้ยางอาย”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ผู้คนที่มุงดูอยู่รอบ ๆ ก็ออกความคิดเห็นกันไปทั่ว
อาร์เธอร์ยืนปกป้องนิวลินอยู่ข้าง ๆ ไม่ไกล่เกลี่ยหรือมีส่วนร่วม เขามองเจนอารีถูกเหยียดหยามด้วยสายตาเย็นชา
เจนอารีเคยประสบคำพูดเจ็บแสบและใจดำของแม่ของอาร์เธอร์และซามูเอลมานานแล้ว ดังนั้นตอนนี้ต่อให้แม่ลูกจะพูดอะไรที่ไม่น่าฟัง เธอก็ไม่แปลกใจเลยสักนิดเดียว แต่ไลลาถูกยั่วโมโห เธอโกรธจนเดือดเป็นฟืนเป็นไฟจริง ๆ ยกเท้าอยากจะถีบไปที่ปากของแม่ลูกคู่นี้
“แม่ พอได้แล้ว” เจนอารีรีบดึงแม่ของตัวเอง “หย่ากันแล้ว หนูก็หลุดพ้นแล้ว หนูไม่ต้องการเข้าไปเกี่ยวข้องกับพวกเขาอีกแล้ว มันไม่คุ้มค่าเลย ดังนั้นอย่าไปทะเลาะกับพวกเขา แล้วกลับไปกับหนู”
พูดจบ ก็ดึงกลับไป
ไลลาไม่ขัดขืนเจนอารี แต่ก็ไม่เต็มใจที่จะจากไปแบบนี้ ปากก็สาปแช่งอย่างรุนแรงขณะที่เดินไป
แม่ของอาร์เธอร์และซามูเอลสองแม่ลูกคู่นี้ยอมเสียที่ไหน พวกเขาก็ตามไปด่าเจนอารีสองแม่ลูกตลอดทางจนถึงทางเข้าชุมชน
“ทำไมคุณยังไม่กลับล่ะ” เจนอารีที่กำลังดึงแม่เหลือบไปเห็นเบรย์เดน คาดไม่ถึงว่ารถของชายหนุ่มจะยังหยุดอยู่ที่เดิม เขากำลังสูบบุหรี่พิงที่ประตูรถด้วยท่าทีขี้เกียจและดูแพง
“รอคุณ” เบรย์เดนยิ้มให้เจนอารีเล็กน้อย “ขึ้นรถ”
ระหว่างที่พูด สายตาของเขากวาดตามองตั้งแต่ไลลาและแม่ของอาร์เธอร์กับซามูเอลที่ตามมาด่าตลอดทางอย่างเยือกเย็นและเย็นชา
สามสาวที่ด่ากันมาตลอดทางหุบปากทันที แม้ว่าชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไรกับพวกเธอ แต่สายตาแบบนี้ก็ทำให้พวกเธอเงียบกริบได้
โดยเฉพาะซามูเอล เมื่อเห็นเบรย์เดนในแวบแรก เธอก็คลั่งไคล้ไปทั้งตัว
จนกระทั่งเบรย์เดนพาเจนอารีสองแม่ลูกขับหายไปในกลางคืน ซามูเอลก็ยังเรียกจิตใจกลับมาไม่ได้
“มูเอล แกใจลอยอะไร” แม่ของอาร์เธอร์เขย่าลูกสาวของตัวเอง
“เมื่อกี้ผู้ชายคนนั้น………เขาแมนมากอ่ะ” ซามูเอลอาการบ้าผู้ชายกำเริบขึ้นแล้ว “โอ้สวรรค์ เขาเป็นใครกัน”
“เขาก็คือเจ้านายเหนือหัวของฉัน ประธานบริษัท HE กรุ๊ป เบรย์เดน “ เสียงตอบกลับจากด้านหลัง นั่นก็คือนิวลินและยังมีอาร์เธอร์ที่อยู่ด้วยกันกับนิวลิน
เมื่อมองไปที่ทิศทางที่รถแล่นออกไป อาร์เธอร์ก็กำหมัดแน่น สีหน้าดูน่าเกลียดมาก
เมื่อซามูเอลได้ยิน ความรักในหัวใจก็กระเพื่อมมากยิ่งขึ้น เธอจับดึงมือของนิวลินแล้วลากมาทางหนึ่ง พร้อมพูดอย่างออดอ้อน “พี่สะใภ้ ฉันอยากทำงานที่บริษัท HE กรุ๊ป พี่ช่วยฉันด้วยนะ”
นัยน์ตาของนิวลินฉายแววเหยียดหยาม แต่บนใบหน้ายังคงเผยรอยยิ้มที่อ่อนโยน “งานที่เธอทำอยู่ตอนนี้ไม่ใช่ว่าดีมากเหรอ พูดอีกอย่างบริษัท HE กรุ๊ป ไม่ได้เข้าง่ายขนาดนั้น เธอจบแค่วิชาชีพมา วุฒิการศึกษาไม่พอหรอก”
ซามูเอลงุ้มปาก “ดังนั้นคุณถึงต้องช่วยฉันไง คุณดูสิฉันเรียกคุณว่าพี่สะใภ้เลยนะ พี่คงจะไม่ทำให้ฉันเรียกเปล่าใช่ไหม”
จิตใจของนิวลินรู้สึกเอียนไปพักหนึ่ง แต่ปากก็ยังพูด “ได้ ฉันจะคิดหาทางดูนะ”
ซามูเอลหน้าบานอย่างมีความสุขทันที “ขอบคุณค่ะพี่สะใภ้”
ด้วยเหตุนี้เบรย์เดนไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองถูกผู้หญิงบ้าผู้ชายโหยหาอย่างกล้าหาญอย่างยิ่ง
ในรถ ไลลาจ้องมองท้ายทอยของเบรย์เดนตลอดทาง ในที่สุดเธอก็อดไม่ได้ที่จะถามเจนอารีด้วยเสียงต่ำ ๆ “เขาเป็นใคร”
เจนอารีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูด “บอสใหญ่ของบริษัท”
เปลือกตาของไลลากระตุก “เขากำลังไล่จีบแกอยู่ใช่ไหม”
เจนอารีตกใจ เบรย์เดนกำลังไล่จีบเธอเหรอ ดูเหมือนจะใช่แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ใช่ เจนอารีตระหนักได้ว่าเธอตอบคำถามนี้ไม่ได้อย่างคาดไม่ถึง ดังนั้นเธอจึงเปลี่ยนหัวข้อพูด “แม่ ใครบอกเรื่องหย่าของหนูให้แม่ฟัง”
มีเพียงไม่กี่คนที่รู้เรื่องว่าเธอกับอาร์เธอร์หย่ากันแล้ว แม่ของอาร์เธอร์ ซามูเอลและนิวลิน พวกเธอไม่มีเหตุผลที่จะวิ่งไปบอกเรื่องนี้กับแม่ของเธอ ถ้างั้นก็เหลือเพียงสองคน ลินคอล์นกับมาทิลด้า
ไลลาพูด “ฉันก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร จู่ ๆ ก็มีเบอร์แปลกส่งข้อความมาหาฉันบอกว่าแกหย่าแล้ว ตอนแรกฉันก็ไม่เชื่อ ดังนั้นฉันเลยวิ่งไปขอหลักฐานทันที ผลคือแกหย่าจริง ๆ และหย่ามาได้เดือนกว่าแล้ว แกบอกมาซิว่าเรื่องใหญ่ขนาดนี้ทำไมแกถึงไม่บอกกับฉัน หรือแกไม่มีฉันเป็นแม่แล้วใช่ไหม”
ในใจของเจนอารีมีคำตอบที่คลุมเครือ ข้อความนี้อาจจะเป็นของลินคอล์นส่งไป เพราะตอนที่อยู่ในคลับก่อนหน้านี้ เบรย์เดนจึงโกรธลินคอล์นอย่างเดือดพล่าน ดังนั้นชายหนุ่มที่อ่อนโยนจึงอดไม่ได้ที่จะโมโหในที่สุด แถมยังเอาไฟแค้นมาลงที่ร่างกายเธอ
“แม่ ที่จริงมีเรื่องหนึ่งที่ยังไม่ได้บอกแม่” เจนอารีกัดฟัน ถือโอกาสพูดทุกเรื่องออกมาด้วยตัวเอง “งานคุณครูของฉันไม่มีแล้ว”
คอมเม้นต์