ยุงได้กลายเป็นผุยผงแล้ว!

 

หลิวหยุนหยางเห็นว่ามันเกิดขึ้นอย่างชัดเจนในจิตใจ แต่เขาก็ไม่มีเวลาที่จะรับรู้

 

หัวของเขากำลังเจ็บ มันเจ็บปวดมากจนหลิวหยุนหยางต้องการคร่ำครวญ เขาอาจใช้พลังจิตมากเกินไป

 

ข้าควรลดคุณสมบัติจิตใจของข้า ทุกอย่างจะดีขึ้นถ้าข้ากู้คืนทุกสิ่งสู่ระดับปกติ!

 

ในขณะที่เขาพูดในใจของเขา คุณสมบัติทั้งสี่ของหลิวหยุนหยางกลับสู่ภาวะปกติ และกะโหลกศีรษะของเขาก็ไม่เจ็บอีกต่อไป

 

เมื่อคุณสมบัติจิตใจของเขาอยู่ที่ 3.5 เขาสามารถฆ่ายุงได้จากระยะสี่เมตร เขานึกภาพไม่ออกว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณสมบัติจิตใจของเขาถึงระดับ 10

 

ในขณะที่เขาคาดเดา เขาก็รู้สึกว่าคลื่นความเหนื่อยล้าอันมหึมาปกคลุมเขาไว้ และเขาก็หลับไปทันที

 

“ท่านแม่ ข้ากำลังจะไปโรงเรียนเพื่อลงทะเบียน! ข้าจะสามารถทำการทดสอบการเลือกนักสู้ในสามวัน!” เมื่อหลิวหยุนหยางตื่นขึ้นมาเขารู้สึกผ่อนคลายมาก ทันใดนั้นท้องของเขาก็เริ่มดังกึกก้องไปด้วยความหิว

 

หลังจากกินเสร็จ เขาก็วิ่งไปโรงเรียนอย่างรวดเร็ว

 

แม้ว่าบาร์พลังงานระดับหนึ่งจะมีสิ่งที่แย่กว่านั้นเล็กน้อย แต่อย่างน้อยเขาก็จะได้กิน และเก็บอาหารกลับบ้านให้กับแม่และน้องสาว

 

เมื่อเฉินหยุนหยิงมองข้างหลังของลูกชายของเธอไกลออกไป และไกลขึ้นเธอก็รู้สึกปลื้มใจ ลูกชายของเธอช่างเป็นเด็กดีจริงๆ

 

“การเคลื่อนไหวของเมื่อวานนี้มันเท่ห์จริงๆนะหยุนหยาง!” หลิวหยุนหยางปรากฏตัวแทบไม่ทันที่สนามฝึก เมื่อเฉินยู่หลางกำลังซุ่มโจมตี

 

“ฮะฮ่า…เจ้ารู้หรือไม่ว่าใบหน้าของเหลียนยูบินั้น บวมเหมือนขนมปังนึ่งเลย“

 

หลิวหยุนหยางไม่ได้นึกถึงเหลียนยูบิอีกต่อไปแล้ว เขาได้มาถึงมาตรฐานของการต่อสู้ และสามารถก้าวเข้าสู่อันดับของนักเรียนชั้นยอดได้ ทำไมเขาจะต้องสนใจว่าเจ้านั่นกัน?

 

“เมื่อคืนเจ้าไปไหนมา เจ้าสัญญาว่าจะไปตกปลากับข้า เจ้าลืมมันแล้วเหรอสหาย หรือว่าตอนนี้ว่าเจ้ามีสาวแล้ว?“

 

เฉินยู่หลางยิ้มแย้มแจ่มใส เมื่อเขาสร้างความสนุกสนานให้กับหลิวหยุนหยาง

 

หลิวหยุนหยางเพิ่งจะจำได้ว่าเขาตกลงร่วมเดินทางไปกับเฉินยู่หลางเพื่อไปตกปลา เขามัวแต่ยุ่งอยู่กับการศึกษาพิมพ์เขียวของมังกรวานรดังนั้นเขาจึงลืมมันไป

 

“พูดมากน่า!” หลิวหยุนหยางสแกนสภาพแวดล้อมของเขา แต่เขาไม่เห็นหลิวชางเลย ปกติแล้วเธอจะอยู่ใกล้ ๆ แต่ตอนนี้มองไปตรงไหนก็ไม่เห็นเธอเลย

 

เกิดอะไรขึ้น?

 

“ทุกคนหยุดอยู่ตรงนั้น!” เสียงอันเยือกเย็นตะโกนออกมา เชียงเฉินชานเดินไปพร้อมกับชายสองสามคนที่ดูเหมือนจะอายุ 30 และ 40

 

หลิวหยุนหยางยอมรับว่าส่วนใหญ่ของพวกเขา พวกเขาเป็นบุคคลที่มีอำนาจในเมืองตงลู

 

ตัวอย่างเช่นชายหัวล้านอ้วนที่ดูไม่เป็นอันตราย แต่แท้จริงคือผู้กำกับการตำรวจที่เหล่าร้ายทั้งหมดในเมืองกลัว

 

ชายที่มีจมูกคล้ายนกอินทรีได้ครอบครองเส้นทางเศรษฐกิจของเมืองไว้ในมือของเขา เขาเป็นหัวหน้าตระกูลเหลียน เหลียนฉางเฟิง!

 

อย่างไรก็ตามยังมีชายคนหนึ่งในกลุ่มที่ดูเหมือนจะอยู่ในอายุ20 นี่เป็นครั้งแรกที่หลิวหยุนหยางเห็นชายหนุ่มรูปงามคนนี้

 

เมื่อมีคนดูผู้กำกับอ้วนหรือเหลียนฉางเฟิงก่อนที่จะมองชายหนุ่มคนหนึ่งก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความเคารพ

 

“วันนี้เราจะเริ่มสอบเพื่อสำเร็จการศึกษา ด้วยวิธีนี้นักเรียนที่สำเร็จการศึกษาจะสามารถเริ่มวางแผนได้เร็วขึ้น!” เชียงเฉินชานประกาศเสียงดัง หลังจากชำเลืองมองเหลียวฉางเฟิง

 

นักเรียนที่เริ่มออกกำลังกายตอนเช้ามีชีวิตชีวาทันที นักเรียนที่จะจบการศึกษาเริ่มพูดเสียงดัง

 

พวกเขาไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับการสอบจบการศึกษา ผลลัพธ์ได้รับการแก้ไขแล้วหลังจากทั้งหมด

 

ตามประกาศของโรงเรียนเมื่อวันก่อน การสอบเพื่อจบการศึกษาควรจะเกิดขึ้นในอีกสองสัปดาห์ต่อมา

 

“พวกเขากำลังพยายามก่อกวนเจ้า หยุนหยาง!” ดวงตาเล็ก ๆ ของเฉินยู่หลางนั้นเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองเมื่อเขาสบถ “ไอ้คนพวกนี้ มันไร้ยางอายจริงๆ!“

 

หลิวหยุนหยางสงบสติอารมณ์ เมื่อเขามองไปที่ตัวควบคุมคุณมบัติจิตใจ เขาก็ยิ้มเบา ๆ “ชีวิตมันไม่ได้เป็นไปตามที่วางแผนไว้เสมอ!“

 

“เอาล่ะ นักเรียนที่จบการศึกษาทุกคนจะต้องทดสอบความแข็งแรงของพวกเขา ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดจะได้รับการแนะนำกับโรงเรียนต่อสู้ชีเทียน!“

 

เชียงเฉินชางชำเลืองมองอย่างระมัดระวังไปที่เหลียนชางเฟิงก่อนที่เขาจะประกาศว่า “เวลาเป็นสิ่งสำคัญ การสอบจะเริ่มขึ้นในขณะนี้ ทั้งหกคลาสที่สำเร็จการศึกษาจะได้รับการประเมินอย่างต่อเนื่อง ทุกคนที่ทำพลาดจะถูกเพิกถอนสิทธิ์ในการสำเร็จการศึกษาของพวกเขา!“

 

ในขณะที่เขาพูดแบบนั้นเชียงเฉินชานก็จ้องมองไปที่หลิวหยุนหยาง

 

แม้ว่านักเรียนของเขาจะถูกตีด้วยฝุ่นตามการตัดสินใจของเขาเอง เชียงเฉินชานก็ไม่รู้สึกถึงความรู้สึกผิดแม้แต่น้อย

 

เหยื่อจะแข็งแกร่งเมื่ออ่อนแอ มันเป็นอย่างนั้นเสมอ

 

ถ้าหลิวหยุนหยางต้องการที่จะตำหนิใครสักคน คนนั้นก็ไม่สามารถเป็นเชียงเฉินชานได้ มันแย่มากที่เขาไม่มีพ่อที่น่านับถือ!

 

ในขณะที่เขามองเขา หลิวหยุนหยางมองขึ้นไปที่เชียงเฉินชาน

 

หลิวหยุนหยางดูสงบ ดูเหมือนเขาจะไม่รู้สึกกลัวเลย

 

เหลียนฉางเฟิงจู่ ๆ ก็สังเกตเห็นเขา ภาพลักษณ์ที่เขามอบให้หลิวหยุนหยางนั้นเต็มไปด้วยความรังเกียจ

 

ชายหนุ่มคนนี้ขัดขวางเส้นทางของลูกชายของเขา แต่เหลียนจางเฟิงก็ไม่พบว่าเขาดูน่ากลัว

 

สิ่งที่ต้องทำคือการกระทำที่ง่ายสำหรับเขาที่จะเอาชนะความฝันที่ชายหนุ่มมี

 

“เฉินยู่หลาง ตาเจ้าก่อน!“

 

แม้ว่าเฉินยู่หลางจะไม่พอใจ ในขณะที่เชียงเฉินชานมองดูเขา สิ่งที่เขาทำได้ก็คือเดินไปข้างหน้า

 

“เฉินยู่หลาง, 177 กิโลกรัม ผ่าน!” เมื่อหมัดอ้วนของเฉินยู่หลางลงบนเป้าฝึกซ้อม เครื่องก็ส่งเสียงอีกครั้ง

 

นักเรียนทีละคนเดินไปที่เครื่อง พวกเขาเริ่มรวบรวมความแข็งแรงของร่างกายของพวกเขา และต่อยเป้าซ้อม

 

“เฉินเสี่ยวหมิง 133.5 กิโลกรัม ต่ำกว่ามาตรฐาน!“

 

“จางหมิง 157 กิโลกรัม ผ่าน!“

 

เสียงยังดังอยู่เรื่อย ๆ จนกระทั่งในที่สุดก็ถึงตาเหลียนยูบิ ชายหนุ่มสวมเสื้อรัดรูปสีฟ้าที่ทำให้เขาดูสูงและแข็งแรง

 

อย่างไรก็ตามรอยฟกช้ำบนใบหน้าของเขายังไม่จางหายไป เมื่อทุกคนเห็นเขาพวกเขาอดไม่ได้ที่จะยิ้ม

 

“มาดูกันว่าเจ้าจะยิ้มหลังจากนี้หรือไม่ หลิวหยุนหยาง หากเจ้าต้องการต่อสู้กับข้า เจ้ายังต้องรอไปอีกนาน!“

 

คำพูดของเหลียนยูบินั้นยังไม่หยุด เมื่อเขาโบกมือไปที่หลิวหยุนหยาง

 

“ฮาฮ่า! ข้าไม่ได้เห็นบิน้อยมาสองสัปดาห์ แต่เขาก็กลายเป็นคนซุกซนในเวลาเดียวกัน!” ผู้กำกับอ้วนหัวเราะ

 

เหลียนฉางเฟิงหัวเราะเบา ๆ “มันยากที่จะป้องกันเด็ก ๆ จากการแสดงความซุกซนเล็กน้อย ในฐานะลุงของเขา เจ้าจะต้องเข้มงวดกับคำแนะนำของเจ้า!“

 

“แน่นอน ข้าจะทำ เวลานี้บิน้อยจะทำให้ทุกคนประหลาดใจอย่างแน่นอน!” ผู้กำกับอ้วนกวัดแกว่งมือที่มีไขมันของเขาไปรอบ ๆ ในขณะที่เขาพูด

 

เหลียนชางเฟิงหัวเราะ “ขอบคุณคำแนะนำของผู้กำกับเชียง”

 

เนื้อแขนของเชียงเฉินชานเต้นเร็วขึ้นราวกับว่าเขาต้องการลดความน่าเชื่อถือ ในขณะเดียวกัน เด็กนักเรียนก็ส่ายหัว

 

เหลียนยูบิซึ่งมาถึงเป้าหมายการฝึกฝนได้รวบรวมพลังงานของเขาโดยไม่รีบร้อน และชกหมัดของเขาเข้าไปในเป้าหมาย

 

เสียงฉีกผ่านอากาศในขณะที่เขาต่อย

 

“เหลียน ยูบิ, 400.5 กิโลกรัม โดดเด่น!“

 

ทันทีที่ได้ยินเสียงของเครื่องผู้กำกับอ้วนก็เริ่มปรบมือ เชียงเฉินชานเลียนแบบเขา และตบมือดังขึ้น

 

“น่าประทับใจ! กำลังของเขาพุ่งสูงถึง 400 กิโลกรัมก่อนที่เขาจะสำเร็จการศึกษา ยูบิเป็นแบบอย่างที่ดีในหมู่นักเรียนที่จบการศึกษา!“

 

“นี่คือความสามารถที่โดดเด่นของโรงเรียนต่อสู้ชีเทียนหลังจากนี้!” ผู้กำกับอ้วนคร่ำครวญ

 

“จุดแข็งของเหลียนยูบินั้นโดดเด่นที่สุดในเมืองตงลู โรงเรียนต่อสู้ชีเทียนเป็นของเขา!“

 

เชียงเฉินชานกล่าวเพิ่มเติมว่า “โรงเรียนยังคงมีกฎอยู่ เราต้องให้นักเรียนคนอื่นยอมรับผล”

 

เมื่อเขาพูดถึงนักเรียนคนอื่น เชียงเฉินชานมองลงไปที่หลิวหยุนหยางอีกครั้ง

 

หลิวหยุนหยางมีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขา รอยยิ้มของเขาชัดเจนมาก ทันใดนั้นมีคนพูดคำที่เหมือนชื่นชอบมากที่สุดที่หลิวหยุนหยางได้ยินมาทั้งเช้า

 

“อย่าเสียเวลา เร็วเข้าและออกไป!“

 

มันเป็นชายหนุ่มที่พูด ความไม่พอใจบางอย่างสามารถตรวจพบได้ในน้ำเสียงของเขา

 

แม้จะมีน้ำเสียงของเขาแม้ว่าเชียงเฉินชานก็ไม่ได้โกรธ เขายิ้มขอโทษและพูดว่า “เอาล่ะเรามาต่อกันเลย”

 

เหลียนยูบิและนักเรียนคนอื่น ๆ ในสนามฝึกซ้อมหันไปหาหลิวหยุนหยางซึ่งกำลังจะก้าวไปข้างหน้า

 

หลิวหยุนหยางได้รับการชื่นชมจากหลาย ๆ คนที่นั่น

 

เขามาจากครอบครัวที่ยากจนเช่นเดียวกับพวกเขา ดังนั้นเขาจึงเป็นต้นแบบที่พวกเขามุ่งมั่นที่จะเป็น

 

อย่างไรก็ตามแบบอย่างของพวกเขากำลังถูกทำให้อับอาย

 

ความโกรธเติบโตในใจของนักเรียนจำนวนมากที่เชื่อว่าสวรรค์ไม่ยุติธรรม พวกเขารู้สึกราวกับว่ากำลังสำลัก

 

“อย่ายอมแพ้หยุนหยาง เพียงแค่มุ่งเน้นการทำให้ดีที่สุด แม้ว่าเจ้าจะไม่สามารถเข้าเรียนในโรงเรียนการต่อสู้ชีเทียนได้ แต่เจ้าก็ยังสามารถเข้าสู่โรงเรียนที่ดีขึ้นได้” เฉินยู่หลางปลอบโยน แม้ว่าเขาจะไม่สามารถเข้าใจในสิ่งที่เพื่อนสนิทของเขากำลังประสบอยู่ แต่เขาก็รู้สึกว่าช่วยหลิวหยุนหยางไม่ได้

 

เขาปรารถนาอย่างหนักสำหรับปาฏิหาริย์ที่จะเกิดขึ้น

 

“ไม่เป็นไร เจ้าเพียงแค่รอดูอย่างใกล้ชิด!” ขณะที่เขาพูดกับหลิวหยงหยาง เขาชี้ไปที่ชายหนุ่มคนนั้นแล้วถามว่า “เขาเป็นใคร เขาดูแข็งแกร่งมาก!“

 

“ข้าได้ยินมาว่าเขาเป็นตัวแทนกองทัพมังกรตื่นในเมืองของเรา!” เฉินยู่หลางพูดด้วยความชื่นชม ” มีเพียงนักเรียนระดับหัวกะทิเท่านั้นที่สามารถเข้าร่วมกองทัพมังกรตื่นได้ “

 

หลิวหยุนหยางอดไม่ได้ที่จะนึกถึงตำนานที่เขาได้ยินเกี่ยวกับกองทัพมังกร

 

ชาวดาวอังคารเหล่านั้นฆ่าสัตว์ร้าย และต่อสู้อย่างรุนแรงรอบๆตัว พวกเขาอาจถูกมองว่าเป็นชนชั้นสูงที่ปกป้องพันธมิตรทั้งหมดของดาพันธมิตร

 

“หลิวหยุนหยางนี่เป็นตาเจ้าแล้ว!” เสียงของเชียงเฉินชานดังขึ้นถัดจากหูของหลิวหยุนหยาง

 

หลิวหยุนหยางได้พบกับการจ้องมองเย็นชาของเชียงเฉินชาน และก้าวไปข้างหน้าอย่างใจเย็น ตอนแรกเขาวางแผนไว้เพียงแค่แสดงความแข็งแกร่งของเขา แต่ตอนนี้เขามีความตั้งใจแน่วแน่ที่จะแสดงด้านที่น่าทึ่งที่สุดของเขา

 

โดยการทำให้กองทัพมังกรตื่นรับทราบเขาจะสามารถได้รับโอกาสที่ยิ่งใหญ่กว่านี้!

 

เขาเปิดตัวควบคุมคุณสมบัติจิตใจของเขา และยกระดับพลังของเขาซึ่งเดิมเป็น 1 ไป 2