เมื่อพระอาทิตย์ตกดิน บ้านที่มีสามห้อง และสวนขนาดใหญ่ได้กลายเป็นที่อยู่อาศัยใหม่ของตระกูล

 

“พี่ชายของข้ายอดเยี่ยมมาก!” หลิวตงเอ๋อร้องดีใจระหว่างอยู่ในห้องอย่างตื่นเต้น น้ำเสียงที่น่ายินดีของเธอทำให้หลิวหยุนหยางรู้สึกได้ถึงความสำเร็จ

 

เฉินหยุงหยิง แม่ของเขากำลังเตรียมอาหาร มันคือสตูว์กวางทองคำที่เธอกำลังทำอยู่ในครัวทำให้มีกลิ่นหอมที่ทำให้มึนเมา

 

เนื้อกวางทองเป็นสิ่งที่ดี หลิวหยุนหยางส่งเสียงครวญครางเมื่อนึกถึงมัน ข้อเสียอย่างเดียวคือมันแพงจริงๆ

 

ครึ่งกิโลกรัมราคาตั้ง 3,000 ดาหยวน!

 

หลิวหยุนหยางซื้อ 2.5 กิโลกรัม ดังนั้นเขาจึงใช้ 15,000 ดาหยวน และบ้านใหม่ของพวกเขาราคา 20,000 ดาหยวนเท่านั้น

 

เขาซื้อบ้าน และเนื้อกวางทองคำสองสามกิโลกรัม …

 

เรื่องทั้งหมดดูเหมือนเป็นเรื่องตลก แต่จริง ๆ แล้วมันเป็นความจริง ตามระดับของสัตว์ร้ายที่แตกต่างกันกวางทองคำเป็นสัตว์ร้ายระดับดีที่ต่ำที่สุด

 

“กิน!“

 

หลิวหยุนหยางหยิบเนื้อกวางทองคำสองชิ้นให้แม่ และน้องสาวของเขา จากนั้นเขาก็อ้าปากแล้วกลืนชิ้นเนื้อเข้าไป

 

รสชาติที่ยิ่งใหญ่ และแสนอร่อยทำให้น้ำลายท่วมปากของเขา ทันทีที่ชิ้นเนื้ออยู่ในปากของเขา เขารู้สึกถึงกระแสที่พุ่งออกมาจากภายในร่างกายของเขา

 

กระแสนี้มีพลังเป็นสองเท่าอย่างที่เขารู้สึกเมื่อเขากินบาร์พลังงานระดับหก

 

ชายหนุ่มหลายคนที่เกิดในครอบครัวที่ร่ำรวยจะกินเนื้อสัตว์ร้าย และดื่มเลือดสัตว์ร้ายเพื่อฝึกฝน คนประเภทนี้แข็งแกร่งจะแค่ไหนกัน?

 

นั่นคือสิ่งที่หลิวหยุนหยางคิดเมื่อเขากิน แต่เขาก็หันไปสนใจเนื้อกวางทองคำทันที

 

เฉินหยุงหยิง และหลิวตงเอ๋อกินคนละชิ้นเท่านั้นก่อนที่พวกเขาจะไม่สามารถกินได้อีกต่อไป

 

พลังแห่งหนึ่งคำของเนื้อกวางสีทองทำให้พวกเขารู้สึกแน่นมาก

 

“ฟังแม่นะตงเอ๋อ พี่ชายของเจ้ากำลังจะไปฝึกฝนแล้ว!” หลิวหยุนหยางลูบหัวน้องสาวตัวน้อยก่อนจะมุ่งหน้าไปทางสวนเป็นสวนขนาดเล็กล้อมรอบด้วยกำแพงหิน พื้นที่นั้นไม่ใหญ่มาก แต่มันก็ยังรู้สึกเหมือนสวรรค์สำหรับหลิวหยุนหยางผู้ที่แสดงการเคลื่อนไหวการแยกโลกปีศาจวานร และ รูปแบบมังกรขดตัว

 

แม้ว่าพวกมันจะเป็นเพียงการเคลื่อนไหวสองอย่าง แต่หลิวหยุนหยางนั้นก็จริงจังมาก ในขณะที่เขาฝึกฝน ในขณะที่เขาใช้มัน ความร้อนบางรูปแบบก็ค่อยๆหลอมรวมเข้ากับร่างกายของเขา

 

การฝึกฝนของเขาไม่ยากเท่านี้ ในหนึ่งชั่วโมงพลังงานทั้งหมดในร่างกายของเขาถูกดูดซับ เมื่อเขาทำเสร็จแล้ว หลิวหยุนหยางก็เข้าไปในห้องของเขา

 

เขามีเตียงและผ้าปูที่นอนใหม่เอี่ยม ทุกอย่างเป็นของใหม่!

 

หลิวหยุนหยางไม่ได้สนใจของที่เขาตั้งตารอ เขาเปิดตัวควบคุมคุณสมบัติในหัวของเขาแทน

พลังงาน: 1.4

ความเร็ว: 0.7

จิตใจ: 1.1

ร่างกาย: 1.5

 

หลิวหยุนหยางพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้ เขากินเนื้อกวางทองคำหนึ่งกิโลกรัม และผ่านการฝึกฝนมาหลายรอบ เขาเข้าใกล้เพื่อรับกำลัง 100 กิโลกรัม และ 0.1 ของคะแนนร่างกาย

 

เขาไม่ทราบว่าเนื้อกวางทองคำที่เหลืออยู่จะให้ผลลัพธ์เหมือนกันหรือไม่

 

เขารู้ว่าเขาเป็นหนี้ผลลัพธ์นี้จากความจริงที่ว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้กินเนื้อกวางทองคำเท่าที่เขาชอบ

 

แน่นอนว่าพิมพ์เขียวมังกรวานรได้ปลดปล่อยเขาไปแล้ว

 

หลิวหยุนหยางหยิบยาปลอมร่างกายออกมา แต่เขาไม่ได้เอามันออกมาทันที เขากลับหยิบคู่มือยา และอ่านอย่างละเอียด

 

“สิ่งที่สำคัญคือเลือดสัตว์ร้ายเกรดซี ดอกทานตะวัน และหญ้าฤดูหนาวซ่อนเร้น … “

 

ขวดยาปลอมแปลงร่างกายต้องการส่วนผสมจำนวนมากเพื่อผลิต ส่วนผสมเดียวที่หลิวหยุนหยางรู้จักคือหญ้าฤดูหนาวที่ซ่อนเร้น

 

พืชที่พบในซอกภูเขาที่ลึกที่สุดมีค่าใช้จ่ายไม่น้อยกว่า 3,000 ดาหยวนต่อชิ้น

 

แน่นอนว่านี่เป็นสิ่งที่เขาอ่านจากหนังสือ

 

ยาปลอมร่างกายมีความรุนแรงมาก อย่างไรก็ตามยิ่งนานเท่าไหร่ก็ยิ่งได้รับประโยชน์มากขึ้นเท่านั้น บุคคลจะสามารถฉีดยาปลอมชนิดเดียวกันครั้งเดียวในชีวิตของพวกเขา

 

หากพวกเขามีอะไรเพิ่มเติม มันจะไม่มีผลอะไรเลย

 

ดังนั้นหลิวหยุนหยางจึงต้องทนนานเท่าที่จะทำได้

 

ในครึ่งชั่วโมงความแข็งแรงในการดูดซึมของยาอยู่ที่ 15%

 

ในหนึ่งชั่วโมงมันเป็น 30%

 

ในสองชั่วโมงมันเป็น 50%

 

ในสามชั่วโมงมันเป็น 70%

 

ระยะเวลาการดูดซึมต่ำสุดที่แนะนำคือครึ่งชั่วโมง

 

แม้ว่ามันจะเจ็บปวดมาก แต่มันก็สำคัญสำหรับอนาคตของหลิวหยุนหยาง

 

ถ้ามันทนไม่ได้จริงๆ เขาจะสามารถทานยาระงับ ยามันจะหยุดการดูดซึม และขับไล่ยาออกจากร่างกายของเขา

 

คำแนะนำของคู่มือถูกฝังลงในใจของหลิวหยุนหยางอย่างชัดเจน

 

เขาจะสามารถระงับได้นานแค่ไหน จากความมุ่งมั่นของเขา หลิวหยุนหยางเชื่อว่าเขาจะสามารถทนได้เป็นเวลาอย่างน้อยหนึ่งชั่วโมง

 

ในกรณีดังกล่าวความแข็งแรงของการดูดซึมของยาจะเป็นเพียง 30%

 

เพื่อให้มีอายุการใช้งานอีกต่อไปเขาจะต้องปรับคุณสมบัติของเขา ยาไม่ได้เกี่ยวข้องกับพลังของเขา ดังนั้นเขาจึงปรับคุณสมบัติพลังงานเป็นศูนย์

 

ไม่มีการใช้งานที่คล่องแคล่วว่องไวในระหว่างขั้นตอนนี้

 

ความอดทนต่อความเจ็บปวดต้องการเพียงร่างกายที่แข็งแกร่ง และการลดคุณสมบัติจิตใจของเขาจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวด

 

หลิวหยุนหยางได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว เขาจะปรับคุณสมบัติจิตใจของเขาเป็น 0.1 และแปลงคะแนนคุณสมบัติอื่น ๆ ทั้งหมดของเขาให้เป็นคะแนนร่างกาย

 

หลิวหยุนหยางเอายาออกมาแล้วฉีดเข้าไปในร่างกายของเขาโดยทำตามคำแนะนำ ทันทีที่ยาเข้าสู่กระแสเลือดของเขา เขารู้สึกราวกับว่ามีลูกไฟอยู่ในร่างกายของเขา

 

ผิวหนังและเนื้อของเขากำลังไหม้ มันให้ความรู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขาถูกจุดประกาย

 

ความเจ็บปวดอันใหญ่หลวงมันก็ท้วมท้นในจิตใจของเขา

 

หากความเจ็บปวดนี้ดำเนินต่อไป หลิวหยุนหยางกลัวว่าเขาอาจจะไม่สามารถทนกับเรื่องนี้ได้เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับมันเขาทำการปรับเปลี่ยนบางอย่างโดยใช้ตัวควบคุมคุณสมบัติของเขา

 

พลังงาน: 0

ความเร็ว: 0

จิตใจ: 0.1

ร่างกาย: 4.6

 

ความเจ็บปวดอันยิ่งใหญ่ก็ลดน้อยลง มากจนหลิวหยุนหยางรู้สึกมึนงงเบลอจากความรู้สึกเจ็บปวด

 

เขารู้สึกเหมือนถูกหั่นด้วยมีดมาก่อน แต่ตอนนี้เขารู้สึกไม่สบายตัวเล็กน้อย

 

หนึ่งชั่วโมง สองชั่วโมง สามชั่วโมง …

 

หลิวหยุนหยางได้ลดคุณสมบัติจิตใจของเขาลง ดังนั้นทุกอย่างดูเหมือนจะมืดมนสำหรับเขา เวลาผ่านไปเร็วโดยที่เขาไม่รู้ตัว

 

เขาไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว เขาไม่สามารถรู้สึกถึงความเจ็บปวดในร่างกายของเขาอีกต่อไป

 

เขาเชื่อว่ายาปลอมแปลงร่างกายของเขาหมดลงแล้ว ดังนั้นเขาจึงเรียกคืนคุณสมบัติทั้งหมดของเขาให้เป็นปกติ

 

หลิวหยุนหยางสั่งควบคุมคุณลักษณะทางจิตใจแล้วกระโดดลงจากเตียง

 

ทันใดนั้นเขารู้สึกแข็งแกร่งอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ กล้ามเนื้อทุกชิ้นที่เกร็งก็ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยพลัง

 

เขายังรู้สึกถึงเส้นใยของกล้ามเนื้อ 639 ที่บิดเบี้ยวเหมือนหนอนตัวเล็ก ๆ

 

แม้ว่าการเคลื่อนไหวบิดตัวนี้จะไม่มีนัยสำคัญ เมื่อหลิวหยุนหยางสร้างกำปั้น แต่กล้ามเนื้อที่เชื่อมโยงกันทั้งหมดเริ่มสร้างแรงเหมือนงูตัวเล็ก ๆ

 

หลิวหยุนหยางยกลูกวัดความแข็งแรง เขาแทบจะไม่เข้าใจเลยเมื่อมีสีมากมายพุ่งเข้ามา

 

สีแดง, สีส้ม, สีเหลือง, สีเขียว, สีฟ้า, สีคราม, สีม่วง!

 

ในที่สุดมันก็กลับมาเป็นสีเดิมและไม่ตอบสนองในทางอื่น

 

มันแตกแล้ว!

 

หลิวหยุนหยางมองดูลูกบอลวัดในมือของเขาอย่างน่าเศร้า น้องสาวของเขาเก็บเงินเพื่อซื้อเป็นของขวัญให้เขา มันจะแตกได้เพราะเพียงแค่ถูกจับได้อย่างไร

 

หลิวหยุนหยางลดกำลังของเขาลง และจับลูกบอลวัดเอาไว้โดยหวังว่าจะดูปฏิกิริยา แต่มันก็ไม่มีอะไรอีกแล้ว

 

เขาทำมันแตกด้วยการจับมัน!

 

หลิวหยุนหยางวางลูกบอลวัดลงแล้วเปิดตัวควบคุมคุณสมบัติอย่างรวดเร็ว

 

พลังงาน: 3.3

ความเร็ว: 1.2

จิตใจ: 1.4

ร่างกาย: 2.8

 

ตัวเลขทำให้ดวงตาของหลิวหยุนหยางเปล่งประกาย เขาไม่เคยสงสัยเลยว่ายาปลอมร่างกายสามารถเพิ่มพลังของตัวเองได้ แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมีจำนวนเพิ่มมากขึ้น

 

เหลียนยูบิใช้ยาปลอมร่างกายตัวเดียวกัน แต่ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นเพียง 250 กิโลกรัม แต่ความแข็งแกร่งของหลิวหยุนหยางกลับเพิ่มขึ้นเกือบ 1,000 กิโลกรัม

 

นอกเหนือจากพลังงาน คุณสมบัติอื่น ๆ ที่ได้รับการปรับปรุงมากที่สุดคือร่างกายของเขาซึ่งเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า หลิวหยุนหยางรู้สึกว่าร่างกายของเขาหนักกว่าปกติ

 

มันเต็มไปด้วยพลัง เมื่อเขาเดินไปรอบ ๆ สวนเล็ก ๆ ดวงอาทิตย์ยังไม่ออกมา เขาไม่ต้องการปลุกแม่ และน้องสาวของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่ฝึกพิมพ์เขียวของมังกรวานร แต่เขาฝึกท่าม้าอย่างเงียบ ๆ แทน

 

ท่าม้าพื้นฐานคือสิ่งที่หลิวหยุนหยาง และนักเรียนคนอื่นฝึกฝนมากที่สุด เมื่อเขาเข้าไปในท่าม้าแล้ว หลิวหยุนหยางรู้สึกว่ามีพลังรวมตัวกันและพุ่งทะลุร่างของเขา

 

อย่างไรก็ตาม นั่นไม่ใช่ทั้งหมด เมื่อเขาเข้าไปในท่าม้าเขาก็รู้สึกว่าจิตใจของเขาแจ่มใส

 

ข้าน่าจะเสร็จสิ้นการดูดซับผลกระทบของยาปลอมร่างกาย ความแข็งแกร่งของข้าได้มาถึงจุดสูงสุดของนักสู้ชั้นสองแล้ว ข้าควรจะสามารถฝึกฝนแผนภาพที่สามของพิมพ์เขียวมังกรวานรได้แล้วตอนนี้ การเคลื่อนไหวที่ทำให้เส้นเอ็นตึงนั่นก็คือ พายุมังกรแกว่งหาง

 

เมื่อแสงแดดทะลุความมืด หลิวหยุนหยางก็ได้ยินเสียงกิจกรรมครั้งแรกในบ้าน ฟังดูเหมือนแม่ของเขาลุกขึ้นจากเตียงแล้ว หลิวหยุนหยางไม่ฝึกฝนการเคลื่อนไหวบนพิมพ์เขียวของมังกรวานรต่อ

 

เขาเริ่มฝึกการเคลื่อนไหวการแยกโลกของปีศาจวานร และรูปแบบมังกรขดตัวทันที

 

แม้ว่าความเชี่ยวชาญของเขาในการเคลื่อนไหวเหล่านี้จะไม่เพิ่มขึ้นทุกครั้งที่เขาฝึกฝนและใช้พวกเขา แต่เขาก็รู้สึกถึงความแข็งแกร่ง ในร่างกายของเขาคล่องแคล่วมากขึ้น ดูเหมือนความรู้สึกที่แตกต่างทุกครั้งที่เขาปลดปล่อยมัน

 

“เฮ้ พี่ใหญ่! นี่ผ้าเช็ดตัว!“

 

หลิวหยุนหยางได้ฝึกฝนมาเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงแล้ว เมื่อหลิวตงเอ๋อวิ่งมากับผ้าขนหนู

 

หลิวหยุนหยางเอาผ้าเช็ดตัวผืนเล็กมาเช็ดใบหน้าของเขา เขารู้สึกดีใจ เขารู้สึกว่ากำลังของเขาดีขึ้นอีกครั้ง

 

หลิวหยุนหยางไม่ได้กินข้าวที่บ้าน นี่ไม่ใช่เพราะเขาไม่ชอบการทำอาหารของแม่ แต่เพราะอาหารที่บ้านไม่เพียงพอที่จะทำให้อิ่มท้อง

 

หลังจากเตือนแม่ให้ไปรายงานตัวที่ธนาคารเขาก็ออกไป และวิ่งไปโรงเรียน

 

“สวัสดีตอนเช้าท่านพี่หลิว!“

 

“สวัสดีตอนเช้าพี่ใหญ่หยุนหยาง!”

 

“สวัสดีตอนเช้า หยุนหยาง!“

 

ทุกคนโดยไม่คำนึงถึงเพศได้กล่าวทักทายหลิวหยุนหยางด้วยความเคารพเมื่อพวกเขาเห็นเขา เด็กผู้หญิงหลายคนที่คิดว่าตัวเองดูดีมองเขาอย่างน่าเลื่อมใส

 

“ดูสินั่นคือ เหลียนยูบิและเชียง เฉินชาน!” เฉินยู่หลางผู้เพิ่งเริ่มคุยกับหลิวหยุนหยางชี้ไปข้างหน้าพวกเขา

 

“นักเรียนหยุนหยาง มีเรื่องที่ข้าต้องคุยกับเจ้า” เชียงเฉินชานยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขา

 

“ข้าได้ยินมาว่าท่านเป็นอาจารย์สอนศิลปะการต่อสู้ระดับสองชื่อเชียง แล้วจะทำยังไงท่านถึงให้คำแนะนำกับข้าเกี่ยวกับการฝึกฝนล่ะ?” หลิวหยุนหยางพูดด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ “ให้ข้าชกท่านสามครั้งแล้ว ข้าจะลืมเหตุการณ์ทั้งหมด!“