“ท่านพูดจริงหรือ” เฉินหยุนหยิงไม่กล้าเชื่อหูของเธอ

 

“แน่นอน มันเป็นเรื่องจริง!” ฟางจงหยวนอย่างนุ่มนวล “มิฉะนั้นแล้วทำไมคนจากสาขาหลักจึงต้องการย้ายท่านไปยังเมืองฉางอัน และทำไมประธานธนาคารจางถึงมาที่นี่“

 

คำพูดของเขาทำให้โกรธประธานจางโกรธมาก ซึ่งแสดงให้เห็นถึงใบหน้าที่แท้จริง เขาไม่ได้ใส่ใจเช็ดน้ำมูกที่ไหลเข้าไปในปากของเขาอีกต่อไป เขารออย่างกระวนกระวายสำหรับคำตอบของเฉินหยุนหยิง

 

ถ้านางไม่ยอมกลับไปที่ธนาคาร การลงโทษที่เขาจะต้องทนทุกข์ทรมานจะยิ่งใหญ่กว่านี้มาก

 

เฉินหยุนหยิงไม่ได้ให้ความสนใจแม้แต่น้อยกับประธานจางผู้ซึ่งคุกเข่าบนพื้น แม้ว่าเธอจะไม่ยอมระบายความโกรธของเธอในงานปาร์ตี้ที่ไร้สาระนั้น แต่เธอก็ไม่ได้เป็นผู้ที่น่าสนใจนัก

 

“กรุณากลับไปเถอะ ผู้จัดการฟาง ท่านด้วย ประธานธนาคารจาง ข้าอยากพักผ่อนที่บ้านก่อน”

 

ขณะที่เธอพูด เฉินหยุนหยิงดึงตัวหลิวตงเอ๋อซึ่งกำลังเชียร์อย่างดีใจมาด้วย พวกเขาสองคนเข้าไปข้างในโดยไม่หันกลับมามอง

 

“นายหญิงหลิว! ข้ามีทั้งสมาชิกในครอบครัวและเด็กเล็กที่รออยู่ที่บ้านนะ!” ประธานธนาคารจางสับขาไปข้างหน้าอย่างใจจดใจจ่อในท่าคุกเข่า เขาขอร้องเธอ

 

 

ไม่มีใครห้ามเขา พวกเขาอนุญาตให้เขาคุกเข่าข้างนอกประตู พร้อมน้ำตาและน้ำมูกที่ไหลผ่านใบหน้าของเขาเป็นเวลาสองชั่วโมง ในท้ายที่สุด เฉินหยุนหยิงตกลงที่จะกลับไป เพื่อหยุดยั้งผู้คนไม่ให้เบียดกันดูภายในนอกบ้าน

 

 

เมื่อเรื่องนี้ได้รับการพิจารณาตัดสินประธานจางถอนหายใจด้วยความโล่งอก อย่างไรก็ตามข่าวความอัปยศในที่สาธารณะของเขา และสถานการณ์ของหลิวหยุนหยางได้แพร่กระจายไปทั่วทุกมุมของเมืองตงลูแล้ว

 

 

 

“ข้าอยากให้หลิวหยุนหยางเป็นลูกชายของข้า!” พ่อทุกคนในเมืองตงลูพูดอย่างเศร้าโศก
เป็นผลให้เมื่อหลิวหยุนหยางเดินเข้ามาในเมืองตงลูอีกครั้ง เกือบทุกคนที่ทักทายเขาอย่างอบอุ่น

 

มีแม้กระทั่งบางคนที่วิ่งไปที่บ้านของเขา และแบ่งปันข่าวสารกับเฉินหยุนหยิงเกี่ยวกับการกลับมาของเขา มีผู้คนทุกประเภทปรากฏตัวที่ลานบ้าน

 

 

ไม่ว่าพวกเขาจะคิดอะไรพวกเขามีเพียงแรงจูงใจเดียวเท่านั้น พวกเขาต้องการตรวจสอบสถานะของตนเองโดยไปที่บ้านของครอบครัว

 

 

คืนนั้นหลิวหยุนหยาง เฉินหยุนหยิงและเพื่อนที่ดีคนอื่น ๆ รวมตัวกันที่ร้านเหล้าในเมือง เมื่อพวกเขาไป หลิวหยุนหยางก็กลับไปที่ห้องฝึกซ้อมที่โรงเรียน

 

ยังมีเวลามากกว่า 10 วันก่อนที่เขาจะเริ่มฝึกกับชนชั้นสูง ดังนั้นเขาจึงต้องการเตรียมการฝึกฝนพิมพ์เขียวมังกรวานรอย่างเหมาะสมในช่วงเวลานี้

 

ความสำเร็จที่รวดเร็วของหลิวหยุนหยางได้สร้างความคลั่งไคล้ในการฝึกฝนพิมพ์เขียวของมังกรวานร อย่างไรก็ตามหลังจากที่นักเรียนบางคนได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย ความบ้าคลั่งก็ตายลงในที่สุด

 

 

คนเดียวที่เรียนพิมพ์เขียวของมังกรวานรต่อได้คือหลิวหยุนหยาง

อาจารย์ใหญ่ลีสั่งให้นักเรียนทุกคนอย่ารบกวนเขา

 

 

หลิวหยุนหยางได้ฝึกฝนแผนภาพที่สามของพิมพ์เขียวมังกรวานร แล้วเขาเหลืออีกเพียงสามภาพเท่านั้น เขาไม่ได้ลองฝึกฝนแผนภาพต่อไปในทันที หลังจากสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขาก็เริ่มฝึกฝนแผนภาพทั้งสามที่เขาได้เรียนรู้มาแล้ว การเคลื่อนไหวการแยกโลกของปีศาจวานร มังกรขดตัว และพายุมังกรแกว่งหาง!

 

 

ต้องขอบคุณการบำรุงรักษาขวดยาปลอมร่างกายสองขวดที่เขาใช้ไป ร่างกายของหลิวหยุนหยางอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์อยู่แล้ว

 

 

เมื่อเขาแสดงท่าเคลื่อนไหวการแยกโลกปีศาจวานร กล้ามเนื้อทั้งหมด 609 แห่งในร่างกายของเขาดูเหมือนจะเกร็งไปด้วยพลัง เส้นใยกล้ามเนื้อทุกเส้นก็เหมือนลวดเหล็กที่รัดแน่น

 

 

ตามที่นักวิทยาศาสตร์บอกมนุษย์มีกล้ามเนื้อทั้งหมด 639 เมื่อหลิวหยุนหยางใช้ท่าเคลื่อนไหวการแยกโลกปีศาจวานร ในตอนแรกกล้ามเนื้อที่เขาใช้มีเพียง 609 เท่านั้น

 

 

นั่นเป็นความผิดพลาดของเขาเอง จะมีปัญหากับพิมพ์เขียวของมังกรวานรได้อย่างไร?

 

 

ในขณะที่เขาพิจารณาสิ่งนี้หลิวหยุนหยางได้ทำการปรับเปลี่ยนบางอย่างและเปลี่ยนคะแนนคุณสมบัติทั้งหมดของเขาไปยังคุณสมบัติจิตใจของเขา

 

 

เมื่อจิตใจของเขาเกิน 20 คะแนน การรับรู้ของหลิวหยุนหยางก็เพิ่มขึ้นสู่ระดับใหม่ทั้งหมด วานรยักษ์ที่น่ารำคาญดูเหมือนจะเข้าใจได้ง่ายขึ้นอย่างน้อยสองเท่า

 

 

กล้ามเนื้อที่เขาไม่ได้ใช้นั้นเป็นกล้ามเนื้อที่อยู่ในหัวของปีศาจวานร ใต้คอ ใต้ฝ่าเท้า …

 

 

หลิวหยุนหยางมองหาข้อบกพร่องของตัวเองอย่างน้อยครึ่งชั่วโมง แต่ท้ายที่สุดก็กลายเป็นงงมากขึ้นกว่าเดิม

 

เขาใช้กล้ามเนื้อไป 633 ตอนนี้!

 

เขายังคงมีหกกล้ามเนื้อที่สั้น ไม่ใช่ว่าหลิวหยุนหยางหาไม่พบ พวกเขาไม่ได้อยู่ในแผนภาพ!

 

 

สิ่งนี้ทำโดยจงใจ หรือคุณภาพของแผนภาพแย่เกินไปหรือเปล่า?

 

 

ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อทั้ง 633 ของเขานั้นไม่เลวจริง ๆ ภายใต้สถานการณ์ปกติหลิวหยุนหยางจะยอมรับสิ่งนี้ อย่างไรก็ตามคราวนี้เขาต้องการหากล้ามเนื้อที่เหลืออีกหกตัว

 

หลิวหยุนหยางยังคงย้อนการเคลื่อนไหวการแยกโลกของปีศาจวานรอยู่ในหัวของเขา ทุกครั้งที่เขาผ่านการเคลื่อนไหว จิตใจของเขาก็จะกระฉับกระเฉงมากยิ่งขึ้น

 

 

หนึ่งครั้ง สองครั้ง สามครั้ง …

 

 

 

หลังจากที่ไม่ใครรู้ว่านานแค่ไหน ดวงตาของหลิวหยุนหยางก็สว่างขึ้น เขาต้องการที่จะยืนขึ้นทันที แต่เขาก็ตระหนักว่าร่างกายของเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

 

คะแนนคุณสมบัติร่างกาย และพลังทั้งหมดของเขาถูกโอนไปยังจิตใจของเขา

 

เมื่อรู้แจ้งแล้ว หลิวหยุนหยางปรับเปลี่ยนคุณสมบัติของเขาอย่างรวดเร็วและเพิ่มร่างกายของเขาเป็น 18

 

คะแนนที่เหลืออยู่สองสามคะแนนถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนเท่า ๆ กันระหว่างจิตใจ พลังและความเร็วของเขา

 

 

“ปีศาจวานรแยกโลก!“

 

 

ในขณะที่เขาติดตามการเคลื่อนไหวที่เขามองเห็นในหัวของเขา หลิวหยุนหยางกระโดดขึ้นไปบนอากาศ กล้ามเนื้อทุกชิ้นในร่างกายของเขาเริ่มสั่นสะเทือนและกล้ามเนื้อทุกเส้นก็ตึงขึ้น

 

 

ตู้ม!

 

 

กำปั้นของเขากระทบอากาศ แต่ก็ได้ยินเสียงดังขึ้น

 

 

มันเป็นเสียงตู้ม!

 

…

 

ทุกคนในเมืองตงลู จ้องไปที่ห้องเรียนที่ปิดผนึกด้วยความเคารพและความชื่นชม

 

ปัจจุบันมีบุคคลในตำนานฝึกฝนอยู่ข้างใน

 

หลิวหยุนหยาง.. ความภาคภูมิใจที่แท้จริงของเมืองตงลู

 

เขาเป็นสมาชิกของชนชั้นสูงของกองทัพมังกรตื่น และเป็นชนชั้นสูงระดับ บี ที่ย้ายแม่ของเขาไปยังเมืองที่ปลอดภัยที่ฉางอัน

 

ในอดีตหลิวหยุนหยางได้พบกับคู่ของเขาในหลาย ๆ คน แต่ตอนนี้โชคของเขาเปลี่ยนไปเขาเป็นเหมือนดวงอาทิตย์ส่องแสงบนท้องฟ้า นั่นคือสิ่งที่เขาโดดเด่นจากมวลชน

 

ผู้คนรู้สึกถึงพลังของเขา แต่พวกเขาก็จ้องมองเขาจากที่ไกลๆ

 

 

เฉินยู่หลางเป็นคนเดียวที่สามารถเข้าห้องเรียนได้ สิทธิพิเศษนี้ไม่ได้รับจากครูใหญ่ แต่เป็นหลิวหยุนหยางเอง เฉินยู่หลางยิ้มให้กับความคิด ฮิฮิ… นี่หมายความว่าเขาและเฉินยู่หลาง กำลังมีความสุขที่ดีกว่าคนอื่น!

 

“คุณพระช่วย!“

 

เมื่อเฉินยู่หลางเดินเข้าไปในห้องเรียนรู้สึกพอใจกับตัวเองที่เขาเห็นหลิวหยุนหยางกำลังลอยขึ้นไปในอากาศ เฉินลู่หยางคุ้นเคยกับการเคลื่อนไหวนี้มากเกินไป มันคือการเคลื่อนไหวการแยกโลกของปีศาจวานร!

 

 

เด็กนักเรียนหลายคนรวมถึงเฉินยู่หลางพยายามฝึกฝนสิ่งนี้ในอดีต อย่างไรก็ตาม เฉินยู่หลางจำได้ว่าเมื่อพวกเขาแสดงท่านี้พวกเขาดูเหมือนลิงที่กระโดดกระเด้งไปทั่ว

 

 

เมื่อหลิวหยุนหยางลงมาจากการกระโดดของเขา เฉินยู่หลางรู้สึกราวกับว่าเขากำลังดูปีศาจวานร โบราณพุ่งลงมาอย่างดุเดือด

 

 

เมื่อหลิวหยุนหยางกวัดแกว่งหมัดของเขา เสียงตู้มก็ดังขึ้นในอากาศรอบตัวพวกเขา

 

แม้ว่าเขาจะเสร็จสิ้นการเคลื่อนไหว หลิวหยุนหยางก็ไม่หยุดแม้แต่น้อย เมื่อมือของเขาพุ่งออกมา

 

หลิวหยุนหยางดูเหมือนเป็นวงกลมที่บวม ทุก ๆ นิ้วของผิวของเขาที่ถูกเปิดมานั้นดูเหมือนจะอ้วนขึ้นมาก

 

 

“หยุนหยาง! ใส่ใจหน่อย!” สองสามครั้งที่ผ่านมาที่เฉินยู่หลางเฝ้าดูหลิวหยุนหยางฝึกฝน เขาต้องการทดสอบความทนทานของผิวเมื่อมันพองตัวออกมา

 

แม้ว่าเขาจะไม่กล้าจนถึงตอนนี้

 

 

เวลานี้สิ่งที่แตกต่าง หลิวหยุนหยางกำลังจะจากไปในไม่ช้า ดังนั้นเขาจะไม่ได้รับโอกาสอีกต่อไป

 

เฉินยู่หลางหยิบแท่งไม้หนาเท่าแขน และทุบอย่างแรงไปที่ร่างกายของหลิวหยุนหยาง

 

มันเหมือนหนังเก่าที่น่าประทับใจ เฉินยู่หลางรู้สึกว่ามือของเขาสั่นเล็กน้อยเมื่อตีแท่งไม้ไป ร่างกายของหลิวหยุนหยางทำเสียงดังกังวาน

 

 

หลิวหยุนหยางไม่แสดงอาการเจ็บปวดใด ๆ ในขณะที่เขายืนอยู่ หัวของเขากำลังคว่ำลง และขาของเขาหงายขึ้นเหมือนมังกรที่ลอยอยู่ในอากาศ

 

มันคือพายุมังกรแกว่งหาง!

 

 

นี่เป็นแผนภาพที่สามของพิมพ์เขียวมังกรวานร ซึ่งควรจะฝึกกล้ามเนื้อ แม้ว่าดูเหมือนจะไม่ได้มีความแตกต่างมากนัก แต่เมื่อมีคนแสดงท่านี้มันทำให้ผู้คนรู้สึกราวกับว่ามีมังกรยืนอยู่ตรงนั้น

 

 

 

หลิวหยุนหยางลอยลงมาเบา ๆ และพุ่งขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ในขณะที่เขาอยู่ในอากาศได้ยินเสียงกร๊อบแกร๊บจากข้อต่อในร่างกายของเขา

 

กระดูกของเขาสั่นสะเทือนหมด!

 

มันเป็นการเคลื่อนไหวของวานรที่มีความรุนแรงบนท้องฟ้า!

 

หลิวหยุนหยางไม่ได้ลองท่านี้นานนัก แต่หลังจากการฝึกฝนครั้งนี้กระดูกของเขาก็จะแข็งและเข้มข้นขึ้น

 

 

การสั่นสะเทือนของกระดูกของเขาคือจุดเริ่มต้นของการปรับแต่งของพวกเขา

 

 

เมื่อมีการสั่นสะเทือนที่ก่อให้เสียงกึกก้องคล้ายฟ้าผ่า เขาจะรู้ว่าเขาเชี่ยวชาญในทักษะนี้

 

 

หลิวหยุนหยางลอยขึ้นไปในอากาศ ในทันใดที่เขาลงจอดเขารู้สึกเหมือนเหล็กถูกเปลี่ยนรูปร่างเป็นร่างมนุษย์และ

กระแทกอย่างแรงกับพื้น

 

 

ขึ้นอยู่กับจังหวะก่อนหน้าของเขา เขาควรจะทำการเคลื่อนไหวต่อไปของเขาทันที แต่หลิวหยุนยหางยังคงเงียบขรึมประมาณ 10 นาทีก่อนที่เขาจะเคลื่อนไหวอีกครั้ง

 

คราวนี้มือซ้ายของเขาเร็วเท่ากับฟ้าผ่า ในขณะที่มือขวาของเขาหนักเหมือนภูเขา

 

แม้ว่านี่จะเป็นการเคลื่อนไหวครั้งเดียว แต่จริงๆแล้วมันรวมสองแผนภาพสุดท้าย พวกเขามีชื่อเดียว พวกเขาถูกเรียกว่าท่าผสานมังกรวานร!

 

 

การรวมกันระหว่างมังกรวานรอาจดูเรียบง่าย แต่จริง ๆ แล้วมันฝึกฝนอวัยวะภายในห้าอวัยวะของร่างกายมนุษย์

 

 

ทุกครั้งที่หลิวหยุนหยางแสดงออกมา เขาจะดูดซับและปล่อยพลังงานจำนวนมาก ทุกครั้งที่เขาพุ่งออกมาอวัยวะภายในทั้งห้าของเขาจะแข็งแกร่งขึ้น

 

 

นักสู้ธรรมดาพบแผนภาพสุดท้ายยากที่จะเข้าใจ ปล่อยให้อยู่คนเดียวใช้เป็นข้ออ้างในการฝึกอบรมอวัยวะภายในของพวกเขา

 

 

หลิวหยุนหยางได้พึ่งพาคะแนนจิตใจมากกว่า 20 คะแนนเพื่อเข้าใจเทคนิคนี้

 

 

หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ เขาก็หันมามองเฉินยู่หลาง

 

 

“เจ้าเตรียมทุกอย่างแล้วเหรอ?“

 

 

“ทุกอย่างพร้อมแล้ว ถ้าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี อีกสามวันข้าจะเริ่มเข้าเรียนที่โรงเรียนต่อสู้ชีเทียน” เฉินยู่หลางรู้สึกยินดีมากจริงๆ ” ขอบคุณนะ หยุนหยาง!“

 

 

“มันไม่เป็นไรหรอก!” หลิวหยุนหยางโบกมือของเขาไปรอบ ๆ “ฐานการฝึกฝนของเจ้าดีแล้ว ตราบใดที่เจ้าฝึกฝนอย่างถูกต้องที่โรงเรียนต่อสู้ชีเทียน เจ้าจะประสบความสำเร็จ”

 

 

เฉินยู่หลางลังเลเล็กน้อยก่อนที่เขาจะถามว่า “ตระกูลเหลียนจะทำให้เจ้าเดือดร้อนไหม?“

 

หลิวหยุนหยางได้รับการแนะนำแล้วเหลียนชานฟางได้ใช้ความพยายามอย่างมากในการได้มา เมื่อได้รับการยืนยันว่าหลิวหยุนหยางเข้าสู่กองทัพมังกรตื่น และไม่ต้องการแนะนำนั้นอีกต่อไปตระกูลเหลียนก็ต้องประหลาดใจอย่างน่ายินดี

 

การแนะนำนี้มีค่ามาก อย่างไรก็ตาม หลิวหยุนหยงผู้กลับมาจากเมืองฉางอัน ได้มอบหมายจุดนั้นให้กับเฉินยู่หลาง

 

 

ไม่มีใครกล้าคัดค้านการมอบหมายนี้

 

 

หลิวหยุนหยางยักไหล่ “สิ่งที่ตั้งใจจะเป็น หรือไม่ มันไม่ใช่เรื่องของเจ้าน่า! นอกจากนี้ข้าก็ไม่ได้ทำให้ตระกูลเหลียนเป็นปัญหา พวกเขาสามารถโทษตัวเองสำหรับทุกสิ่ง!“

 

 

“โอ้ ข้าลืมไปแล้ว หลิวชางได้เริ่มทำงานกับธนาคารแล้วนะ นางขอให้ข้าขอบคุณในนามของนาง” เฉินยู่หลางยิ้มอย่างมีเลศนัย “หลิวชางเป็นผู้หญิงที่ดีนะ!“

 

หลิวหยุนหยางยิ้มเบา ๆ แต่ไม่ได้ออกความเห็นอะไร