หลิวหยุนหยางคอยสังเกตการกระทำของชายผู้ชั่วร้ายตลอดมา เมื่อชายคนนั้นต่อสู้กับหยางยี่รุ่ย หลิวหยุนหยางได้เห็นการเคลื่อนไหวทั้งหมดของเขาอย่างชัดเจนในจิตใจของเขา

 

 

แม้ว่าขาของเขาจะไม่ขยับเลย แต่หลิวหยุนหยางก็รู้สึกว่าเขาใช้เทคนิคร่างกายเป็นชุด

 

 

ชุดดังกล่าวอาจดูเรียบง่าย แต่เมื่อมีการหลบหลีกการระเบิดมันอาจเป็นเทคนิคที่มีประโยชน์มาก

 

 

โดยการสังเกตการเคลื่อนไหวของชายผู้น่ากลัวสองสามคน หลิวหยุนหยางก็ตระหนักว่าแม้ว่าเขาจะสามารถเห็นได้จากเทคนิคทางร่างกายของเขา แต่เขาก็ไม่สามารถโจมตีคนเย่อหยิ่งนั้นได้

 

 

อย่างไรก็ตามการยั่วยุอย่างต่อเนื่อง และไม่ดื้อรั้นของชายคนนั้นทำให้หลิวหยุนหยางไม่พอใจ

 

 

ดังนั้นหลังจากการคำนวณบางอย่าง หลิวหยุนหยางก็เพิ่มความเร็วของเขาจนถึง 8

 

 

เขาสามารถวิ่งได้เร็วขึ้น แต่เขารู้สึกว่าถ้าเขาเร็วเกินไปผลลัพธ์ก็จะชัดเจนเกินไป

 

 

“โอ้โห ในที่สุดก็มีคนที่ยินดีที่จะก้าวไปข้างหน้า ข้าก็คิดว่าพวกเจ้าทุกคนจะเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ! ดูสิ่งที่เรามีที่นี่สิ…ชนชั้นสูงระดับ บี!“

 

 

เมื่อชายที่ชั่วร้ายมองดูหลิวหยุนหยางเขาคำรามด้วยเสียงหัวเราะ “ข้าดูถูกชนชั้นสูงไปซะแล้ว เด็กน้อย เพียงเพราะพ่อแม่ของเจ้าให้ร่างกายที่ดีแก่เจ้ามันไม่ได้หมายความว่าเจ้าแข็งแกร่งกว่าคนอื่น หากเจ้าไม่ทำงานหนัก เจ้าจะยังคงเป็นอะไรที่ไร้ประโยชน์มากกว่าฟักทอง! มาเลย แสดงให้ข้าดู แสดงให้ข้าเห็นว่าเจ้าแข็งแกร่งกว่าพวกเขามากแค่ไหน!“

 

 

หลิวหยุนหยางไม่ได้พูดอะไรมาก เขาแค่ถามอย่างเฉยเมยว่า “ท่านพร้อมหรือยัง?“

 

 

“ตลอดเวลา เด็กน้อย ให้ข้าดูส่วนที่เจ้าจะโจมตีได้! ฮ่าฮ่าฮ่า!” ตามที่คนชั่วร้ายพูดเขาไม่ชอบชนชั้นสูงระดับสูงจริงๆ

 

 

หลิวหยุนหยางก้าวไปข้างหน้าแล้วปล่อยกำปั้นออกไป

 

 

เขาไม่ได้ใช้เทคนิคหรือรูปแบบที่ซับซ้อน เมื่อหมัดของเขาไปข้างหน้า ดวงตาของชายผู้ร้ายกาจเริ่มจริงจังขึ้นเล็กน้อย

 

 

แม้ว่าในตอนแรกเขาจะดูอวดดี แต่จริงๆแล้วเขาก็ระมัดระวังอย่างยิ่ง

 

 

เขาถือว่าเป็นทหารผ่านศึกที่ช่ำชองด้วยประสบการณ์การต่อสู้มาร้อยกว่าครั้ง

 

 

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขาเตรียมที่จะใช้เทคนิคร่างกายของเขา เขาก็รู้สึกเจ็บปวดในร่างกายของเขา แต่ชายคนนั้นถูกส่งให้ลอยไป

 

 

ปัง!

 

 

ชายผู้ร้ายกาจหัวโขกตอนลงไปที่พื้น

 

 

มีการแสดงออกที่เยือกแข็งเกิดขึ้นบนใบหน้าของทุกคนทันที

 

 

ชายผู้นั้นได้ทิ้งเพื่อนสนิทของเขาไปสองสามคน ดังนั้นชนชั้นสูงคนใหม่จึงไม่เชื่ออีกต่อไปว่าพวกเขาจะสามารถเอาชนะเขาได้

 

 

ในสายตาของพวกเขาหลิวหยุนหยางเป็นเพียงหนึ่งในสหายของพวกเขาที่อาจารย์ติ๊งต๊องจะพ่ายแพ้

 

 

อย่างไรก็ตามแม้ว่าหมัดของหลิวหยุนหยางจะไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด แต่มนุษย์ร้ายกาจก็ยังคงถูกส่งให้ลอยต่อไป

 

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า … เทคนิคกะโหลกเหล็กของท่านไม่เลวเลยซูจง! ท่านสามารถทำลายหินเหล่านั้นได้ทั้งหมด!” ชายคนหนึ่งเฝ้าดูจากข้างสนามพูดอย่างเย้ยหยัน

 

 

“ใช่ ท่าทางตอนลอยของซูจง นั้นยอดเยี่ยมจริงๆ!“

 

 

“ข้าลืมเอากล้องมา น่าเสียดายที่ฉากนี้จะไม่ได้ลงไปในประวัติศาสตร์!“

 

 

ใบหน้าของชายผู้น่ากลัวก็เป็นสีแดง เมื่อเขายืนขึ้นตบฝุ่นบนร่างกายของเขาและพูดว่า “เอาล่ะเด็ก ๆ ข้าไม่สนใจเจ้าเลยที่จะชนะรอบนี้ แต่ควรให้เครดิตเมื่อถึงกำหนดชำระเครดิต มาเลยโจมตีข้าอีกครั้ง ตานี้ข้าพร้อมแล้ว”

 

 

หลิวหยุนหยางเหลือบไปที่ซูจง และถามอย่างใจจดใจจ่อว่า “ข้าจะได้อะไร ถ้าข้าโจมตีท่านอีกครั้ง“

 

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า!” ผู้ชายที่ดูฉากนั้นคำรามด้วยเสียงหัวเราะอีกครั้ง

 

 

“มีผลประโยชน์บางอย่าง เราไม่ใช้เงินเพื่อซื้อของที่นี่ เราใช้คะแนนแทน หากเจ้าโจมตีข้าอีกครั้งข้าจะให้ 10,000 คะแนน เจ้ารู้หรือไม่ว่าคะแนนสะสม 10,000 คะแนนมีค่าเท่าไหร่ 10,000 คะแนนจะได้รับสิ่งต่าง ๆ มากมาย!“

 

 

ซูจงดูเหมือนหมาป่าที่พยายามล่อแกะตัวเล็ก

 

 

หลิวหยุนหยางพยักหน้า “เอาล่ะ เราจะเริ่มกันเมื่อไหร่“

 

 

“เมื่อใดก็ตามที่เจ้าพร้อม ข้าจะยืนตรงนี้และให้เจ้าโจมตีข้ามา” ในขณะที่ซูจงพูดร่างกายของเขาก็ไม่ขยับเลย การรับรู้ทั้งหมดของเขาอยู่ในระดับสูงสุดแล้ว

 

 

หลิวหยุนหยางปล่อยหมัดอีกนัดอย่างไม่ตั้งใจ

 

 

มันแข็งทื่อเหมือนกับตอนแรก แต่ความเร็วของเขานั้นเร็วมาก ซูจงมองเห็นกำปั้นของเขา แต่เขาก็ถูกส่งตัวให้ลอยก่อนที่เขาจะตอบโต้ได้

 

 

ผู้ชายที่ดูจากข้างสนามไม่ได้ทำให้เขาสนุกอีกต่อไป ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดมีการแสดงออกที่ร้ายแรงบนใบหน้าของพวกเขา

 

 

หากหมัดนี้พุ่งเป้าไปที่พวกเขา พวกเขาจะสามารถหลบมันได้หรือไม่?

 

 

ซูจงดึงตัวเองออกจากพื้น และจ้องไปที่หลิวหยุนหยางและตะโกนว่า “มาหาพ่ออีกครั้งซิ!“

 

 

หนึ่งหมัด สองหมัด  สามหมัด …

 

 

หลิวหยุนหยางดูไม่กระวนกระวาย ขณะที่เขาต่อยซูจงซ้ำแล้วซ้ำอีก ซูจงต้องดิ้นรนเพื่อลุกขึ้นหลังจากถูกทำให้ล้มหลายครั้ง เขาไม่ได้ตะโกนอีกต่อไป

 

 

เขาเป็นทหารผ่านศึกที่มีหน้าที่ฝึกอบรมหลิวหยุนหยาง และคนอื่น ๆ แม้ว่าการถูกให้กระแทกล้มลงกับพื้นก็ทำให้เขาอับอาย แต่เขาก็ชื่นชมทหารคนนี้ที่โจมตีเขาอย่างรวดเร็วโดยไม่ให้เวลาเขาตอบโต้

 

 

“สุดยอดเลยน้องชาย! เลือกห้องใดก็ได้ในฝั่งนั้น คะแนน 10,000 คะแนนจะถูกโอนไปยังบัญชีของเจ้าแล้ว ชื่อผู้ใช้ของเจ้าก็คือชื่อของเจ้า และรหัสผ่านของเจ้าคือวันเกิดของเจ้า!“

 

 

จากนั้นซูจงหันไปหาคนอื่นแล้วพูดว่า “พวกเจ้าทุกคน! มีใครบ้างที่ยังต้องการท้าทายข้า หากไม่มีเจ้าสามารถพักผ่อนได้ในตอนนี้!“

 

 

เมื่อเห็นว่าซูจงถูกกระแทกอย่างต่อเนื่องโดยการชกของหลิวหยุนหยางทำให้นักสู้ที่เก่งกาจไม่มีความหวัง ชายหนุ่มที่เตี้ย แต่ดูฉลาดก้าวไปข้างหน้า “ข้าต้องการลอง อาจารย์”

 

 

เช่นเดียวกับหลิวหยุนหยางชายหนุ่มมุ่งความสนใจไปที่ความเร็วของเขา เขาเตรียมที่จะเปิดตัวการโจมตีสายฟ้าแลบที่จะส่งอาจารย์ผู้สอนที่หยิ่งผยองลอยไป

 

 

น่าเสียดายที่ ซูจงสามารถหลีกเลี่ยงการชกของเขาในขณะที่มันยังห่างจากตัวเขา จากนั้นเขาเลือกทหารขึ้นมา และส่งเขาลอยไปที่พื้น

 

 

ไม่มีใครรู้ว่าซูจงทำสิ่งนี้โดยตั้งใจหรือไม่ แต่ชายหนุ่มคนนั้นถูกโยนลงไปที่พื้นก่อน แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับการกระทบกระแทก แต่ก็ใช้เวลาสักครู่ก่อนที่เขาจะสามารถปีนป่ายได้

 

 

“ใครอีกไหม?” รอยยิ้มของซูจงเป็นสิ่งที่น่ากลัวเมื่อดวงตาของเขาสว่างขึ้นอีกครั้ง

 

 

“หลิวหยุนหยาง, หลิวหยุนหยาง, หลิวหยุนหยาง!” ทหารกองทัพมังกรตื่นเฝ้าดูจากข้างทางร้องเพลง ขณะที่พวกเขาหัวเราะ

 

 

ซูจงไม่ได้โกรธเมื่อเขาได้ยินเสียงหัวเราะของพวกเขา เขาพูดเสียงดังว่า “ข้าจะปฏิบัติต่อผู้ใดก็ตามที่สามารถหลบระเบิดจากหลิวหยุนหยางได้ ไปกินอาหารที่วังแห่งวิญญาณชั่วร้าย!“

 

 

วังแห่งวิญญาณชั่วร้ายเป็นสถานที่ที่ผู้มาใหม่ไม่รู้เกี่ยวกับมัน แม้ว่าทหารผ่านศึกจะส่งเสียงเชียร์อย่างตื่นเต้น

 

 

เห็นได้ชัดว่านี่เป็นสถานที่ที่พวกเขาชอบ

 

 

“ข้าจะไป!” ทหารที่ดูเหมือนลิงผอมกระโดดไปข้างหน้าทันที ตัดสินโดยการเคลื่อนไหวของเขาเขาจะต้องเร็วจริงๆ

 

 

“ข้าเป็นปรมาจารย์ด้านการต่อสู้ระดับสาม หลินโปชาน ซูจงท้าทายข้า อย่าโทษข้าหากโจมตีท่าน”

 

 

หลินโปชานไม่ได้มีความดื้อรั้น แต่ความคล่องแคล่วของเขารวมถึงระดับความเชี่ยวชาญของเขาทำให้คนที่ชื่นชม หลิวหยุนหยางถอนหายใจ

 

 

ซูจงเริ่มสาปแช่ง “เจ้าจะทำสิ่งนี้ได้อย่างไร เจ้าลิงโง่! บ้าจริง! อะไรคือปรมาจารย์แห่งการต่อสู้ระดับสามเหมือนอย่างที่เจ้ากระโดดออกมาน่ะเหรอ? นี่เป็นการรังแกกัน!“

 

 

“ข้าคิดว่าท่านเป็นคนจริงนะ ตาแก่ซูพูดมาก กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำนะ!” เสียงของหลินโปชานดังและชัดเจน “ถ้าท่านไม่สามารถที่จะสูญเสียเพียงแค่ยอมรับว่าท่านไม่ใช่ผู้ชาย และข้าจะหันหลังกลับและเดินออกไป”

 

 

ซูจงโกรธ เขาเป็นคนที่ใส่ใจในศักดิ์ศรีของเขา เขาจะไม่รักษาคำพูดของเขาได้อย่างไรเมื่อมีคนดูอยู่มากมาย

 

 

“อย่ากลัวเขาหลิวหยุนหยาง เขาอาจจะเป็นนายทหารระดับสาม แต่เขาก็ไม่สามารถโจมตีเจ้าได้หรอก เขาจะเป็นคนที่ได้รับความนิยม! หากเจ้าสามารถเอาชนะเขาได้ข้าจะให้อีก 10,000 คะแนน!“