“นั่นคือกวางทองคำใช่มั้ย?  พวกเขา…พวกเขาจัดการล่ากวางทองคำได้อย่างไร?” เสียงของซุนเมียวเมียวสั่นเทา ขณะที่เธอพูด

 

กวางทองคำเป็นสัตว์ร้ายระดับ ดี แต่คุณค่าของกวางทองคำนั้นไม่ได้ต่ำเลย เพราะรสชาติที่ยอดเยี่ยมของมัน

 

มีกวางทองคำมากกว่า 10 ตัว แต่ละตัวมีค่า 1,000 คะแนน นั่นหมายความว่าสมาชิกทุกคนของกลุ่มตะวันเก่งกล้าจะต้องได้รับคะแนนเพียงพอสำหรับความต้องการขั้นพื้นฐานของพวกเขา

 

“ข้ากลัวว่าสิ่งของในหีบห่อเหล่านั้นจะต้องมีค่ายิ่งกว่านี้อีก!” กวนวานหลี่พูดอย่างบูดบึ้ง

 

ทหารที่ดูแลงานล่าสัตว์ก็ก้าวไปข้างหน้า เมื่อพวกเขาสังเกตุเห็นกวางทองคำยืนอยู่ด้วยกันพวกเขาหัวเราะกันอย่างเต็มที่ “ดีมาก ดีมาก สภาพของกวางทองคำเหล่านี้ยอดเยี่ยมมาก แม้แต่เลือดของพวกเขาก็ยังอุ่นอยู่!“

 

“พวกมันมีค่า 1,000 คะแนนต่อหนึ่งตัว”

 

พวกทหารปรานี ขึ้นอยู่กับสิ่งที่ซุนเมียวเมียว และกวนวานหลี่ได้เห็น 1,000 คะแนนต่อกวางหนึ่งตัวนั้นเป็นราคาที่มากเกินพอแล้ว

 

ทันใดนั้นชายหนุ่มหน้าตาดีที่ก้าวไปข้างหน้าจากกลุ่มตะวันเก่งกล้า และประกาศด้วยเสียงดัง “ท่าน ท่านต้องมองใกล้ๆ นี่คือกวางทองคำ! กวางทองคำที่ยังมีชีวิตและลมหายใจอยู่! หากสิ่งเหล่านี้ถูกส่งไปที่ฉางอัน ผู้ร่ำรวยส่วนใหญ่จะยอมจ่ายเงินเป็นล้านๆดาหยวนเพื่อรับเลือดกวางสดหนึ่งถ้วย นอกจากนี้กวางทองคำยังสามารถเพาะพันธุ์ได้ด้วย!”

 

คำอธิบายของชายหนุ่มนั้นสมเหตุสมผล ดังนั้นทหารที่รับผิดชอบการจัดสรรคะแนนจึงเชื่อมั่นได้ ท้ายที่สุดพวกเขาซื้อกวางไปในราคา 1,100 แต้มต่อหนึ่งตัว

 

“ว้าว นั่นมันจระเข้ภูเขาที่โดนตัดเป็นสองส่วน สุดยอด!“

 

พวกมันสู้กับหมาป่าเปลวไฟเขียวจริงๆ นั่นมันสัตว์ร้ายเกรด ซี ระดับสามเลยนะ! หมาป่าเปลวไฟเขียวประเภทนี้มักจะได้รับการฝึกฝนโดยนักสู้ผู้เชี่ยวชาญเท่านั้น “

 

“มันคือหมาป่าเปลวไฟเขียวจริงๆ!”“

 

เมื่อศพของหมาป่าตัวใหญ่สูงประมาณ 1.5 เมตรและยาว 3 เมตรถูกลากไป แม้แต่กวนวานลี่และคนอื่นก็อ้าปากค้างด้วยความชื่นชม

 

หมาป่าเปลวไฟเขียวสามารถพ่นเปลวไฟสีเขียวออกมาได้ แม้ว่ามันจะพ่นควันออกมาได้เพียงสามครั้ง แต่ความสามารถนี้รวมกับความเร็วในการจำแนกสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ให้อยู่ในระดับของสัตว์ร้ายระดับ ซี

 

มีเพียงนักสู้ผู้เชี่ยวชาญเท่านั้นที่สามารถจัดการกับสิ่งมีชีวิตชนิดนี้ได้

 

เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงทหารถอนหายใจชื่นชม สมาชิกของกลุ่มตะวันเก่งกล้ามองดูหลิวหยุนหยางอย่างเคารพนับถือ

 

เมื่อพวกเขาได้พบกับหมาป่าเปลวไฟเขียวเป็นครั้งแรก ความคิดแรกของพวกเขาก็คือการวิ่งหนี แต่หลิวหยุนหยางได้พบสัตว์ร้ายนั้นโดยซึ่งหน้า

 

ความสามารถในการต่อสู้ของเขา ความเร็วที่น่าอัศจรรย์และเทคนิคการใช้มีดที่ผลิตเสียงผิวปากในที่สุดก็ฆ่าหมาป่าเปลวไฟเขียวได้สำเร็จ

 

ฝูงงูวงแหวนดำและสัตว์ร้ายระดับ ดี อื่นๆทุกชนิดทำให้เกิดความประหลาดใจอย่างมากต่อบรรดาชนชั้นสูงคนอื่น

 

“มันมีค่าทั้งหมด 153,200 คะแนน!” ทหารผู้รับผิดชอบในการรับสินค้าอุทานหลังจากทำการคำนวณอย่างรวดเร็ว

 

153,200 คะแนน?

 

นี่มันเป็นตัวเลขที่สูงมาก มันเหมือนกับเป็นระเบิดขนาดใหญ่สำหรับชนชั้นสูงที่ได้รับเพียงประมาณ 3,000 คะแนนเท่านั้น

 

พวกเขาอดไม่ได้ที่จะเพ่งเล็ง แต่มองด้วยความโลภไปที่กลุ่มตะวันเก่งกล้า

 

หลิวหยุนหยางพยักหน้า พวกเขาเหน็ดเหนื่อยมาสามวันแล้วดังนั้นพวกเขาจึงสมควรได้รับคะแนนเหล่านั้น หลังจากนั้นคะแนนจะถูกแจกจ่ายระหว่างหยางยี่รุ่ยและคะแนนอื่นๆตามจำนวนที่แต่ละคนมีส่วนร่วม

 

“ข้าคิดว่าเหตุผลที่การล่าสัตว์ของเรามีประสิทธิผลมากคือผู้นำของเรา หากไม่มีเขา การปรากฏตัวของหมาป่าเพียงครั้งเดียวอาจส่งผลให้เกิดการบาดเจ็บล้มตายมากมาย ข้าขอแนะนำให้ผู้นำของเราได้รับ 80,000 คะแนน!” หยางยี่รุ่ยพูดแล้วแบ่งปันความคิดของเขากับทุกคน

 

80,000 คะแนนนั่นมันเกินครึ่งของผลรวมทั้งหมด!

 

“ข้าเห็นด้วย!”

 

“ข้าด้วย!“

 

“จากการมีส่วนร่วมของผู้นำ ข้ารู้สึกว่า 80,000 มันยังน้อยเกินไป!“

 

…

 

เจ้าได้ยินว่าหลิวหยุนหยางได้รับคะแนนไปแล้ว 80,000 คะแนน? บ้าน่า ตั้ง 80,000 คะแนน!“

 

“เขาคือราชาผู้มาใหม่! เราจะเปรียบเทียบกับเขาได้ยังไง?“

 

“อันที่จริงข้าไม่คิดว่าเขาสมควรได้รับตำแหน่งของราชาผู้มาใหม่ในตอนแรก แต่ตอนนี้ข้าได้เห็นแล้วว่าเขาสมควรได้รับคะแนนเท่าไหร่ … “

 

“เราไม่สามารถเปรียบเทียบกับเขาได้เลย แค่ลูกน้องของเขาเพียงอย่างเดียวก็สามารถทำให้ทุกคนอิจฉาได้แล้ว แม้แต่คนที่ช่วยเหลือและได้รับคะแนนรวมที่น้อยที่สุดเช่น จินเฟยเฟยก็ยังได้รับตั้ง 4,000 คะแนน!“

 

“วันนี้มันเป็นวันของข้า ทุกคนสามารถกินได้ตามความต้องการ!”“

 

ก่อนที่เขาจะพูดจบ นักเรียนเจ็ดหรือแปดคนกระเด้งลงมาบนเตียงของห้องซึ่งมีขนาดใหญ่ประมาณ 10 ตารางเมตร

 

“เจ้าซื้อเนื้อกวางทองคำจริงหรอท่านเหวย? นี่มันมากเกินไป! เจ้าจะยอมแพ้ต่อชีวิตเลยหรือ?” หนึ่งในนักสู้หนุ่มคนหนึ่งพูดเสียงดังแล้วคว้าเนื้อตุ๋นชิ้นใหญ่

 

“ถ้าเจ้ารู้สึกเสียใจกับท่านเหวยแล้วให้ลองกิน แล้วหยุดพูดซะ !“

 

“เจ้าทำเสียงดัง และกินมากเกินไป!“

 

นักสู้เด็กอายุน้อยตื่นเต้นกับเนื้อกวางทองคำ ถึงแม้ว่าพวกเขาทุกคนจะได้รับคะแนนบางส่วน แต่คะแนนเหล่านี้จำเป็นสำหรับการอยู่ในเมืองเพื่อการเรียนรู้เทคนิคการฝึกฝน และอย่างอื่นอีก รู้สึกเหมือนกำลังใช้น้ำหนึ่งถ้วยในการดับไฟในบ้านที่กำลังไฟไหม้ นี่มันน้อยเกินไป!

 

“ไม่ต้องห่วงนะทุกคน ข้าปฏิบัติกับพวกเจ้าทุกคน ดังนั้นพวกเจ้าทุกคนควรมีส่วนได้เพิ่ม!” ขณะที่ท่านเหวยพูด เขาก็เปิดกระเป๋าพกพาอีกใบและมองไปที่เนื้อที่มันข้างใน

 

“เนื้อวัวแบบดั้งเดิม! ฮ่าฮ่าฮ่า…กินเท่าที่พวกเจ้าต้องการได้เลย!“

 

เขาได้รับคำสาปแช่งจากฝน เนื้อวัวแบบดั้งเดิมไม่ได้มีปริมาณพลังงานเท่ากับที่มีอยู่ในเนื้อสัตว์ร้าย นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงถูกมาก

 

“มีสิ่งดีๆเกิดขึ้นกับท่านเหว่ยเหรอ?” ชายหนุ่มผู้พูดในตอนแรกได้เอ่ยถามอีกครั้ง

 

“ข้าเดาว่าเจ้าพูดได้ ข้าจะบอกให้คุณรู้…ข้าได้เข้าร่วมกลุ่มตะวันเก่งกล้า!” ท่านเวหยพูดอย่างตื่นเต้น

 

ทันทีที่พวกเขาได้ยินสิ่งนี้ กลุ่มชายหนุ่มผู้กินและดื่มอย่างสนุกสนานก็ชะงัก

 

“เจ้าเป็นไข้หรือเปล่า?” ชายหนุ่มผู้ที่ในปากของเขาเต็มไปด้วยเนื้อสัตว์ถามอย่างสงสัย

 

“กลุ่มตะวันเก่งกล้าไม่ยอมรับผู้คนจากเมืองฉางอันไม่ใช่เหรอ?“

 

“นั่นเป็นเพียงข่าวลือ! จากสิ่งที่ข้ารู้ ทุกคนสามารถเข้าร่วมได้ตราบใดที่พวกเขาสามารถปฏิบัติตามกฎของกลุ่ม!” ท่านเหวยโบกมือไปรอบๆ” ข้าก็แค่พูดคุยกับท่านพี่หยางยี่รุ่ยว่าวันพรุ่งนี้ข้าจะเป็นสมาชิกของกลุ่มตะวันเก่งกล้า “

 

“เราเข้าร่วมกับพวกเขาได้จริงเหรอ?“

 

“แน่นอนมันเป็นเรื่องจริง มิฉะนั้นทำไมข้าถึงยินดีที่จะใช้คะแนนของข้าเพื่อฉลองมื้ออาหารให้เจ้ากันล่ะ?“

 

ชายหนุ่มผู้ที่เคยยัดเนื้อเข้าในปากอย่างเมามันหายตัวไปเหมือนลมกระโชก ท่านเหว่ยหัวเราะเบาๆและสาปแช่งในเวลาเดียวกัน “มีเวลามากพอ! เจ้าสามารถปรุงเนื้อสัตว์ให้เรียบร้อยก่อนออกเดินทางได้!“

 

แม้ว่าเขาจะทำอะไรไม่ถูก คนอื่นๆที่ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะฟังเขา เคลื่อนตัวรวดเร็วราวกับว่าพวกเขากำลังวิ่งเพื่อชีวิตของพวกเขา

 

ท่านเหว่ยส่ายหัว เขาแค่อยากสนุกกับอาหารรสเลิศที่เขาซื้อช้า อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเหลือบมองลงไปเขาก็พบว่ามีเศษเนื้อเหลืออยู่เพียงไม่กี่ชิ้นในถุงเก็บของ

 

“ให้ตายเถอะ! พวกเขากินเนื้อทั้งหมดของข้า และวิ่งออกไปเพื่อเข้าร่วมกลุ่มตะวันเก่งกล้า!“

 

ในช่วงหนึ่งคืน จำนวนสมาชิกของกลุ่มตะวันเก่งกล้ามีจำนวนขยายจากน้อยกว่า 20 เป็นมากกว่า 100

 

ตอนนี้ในกลุ่มมีนักสู้ผู้เชี่ยวชาญระดับชนชั้นสูงกว่า 100 คน ในชั่วพริบตากลุ่มตะวันเก่งกล้าได้ครอบครองครึ่งหนึ่งของชั้นเรียนไว้แล้ว

 

ความเร็วในการขยายตัวเพิ่มขึ้นตามที่หลิวหยุนหยางคาดการณ์ไว้ โชคดีที่หลิวหยุนหยางไม่ต้องใช้ความพยายามมากเกินไปในการจัดการสิ่งต่างๆ สิ่งที่เขาต้องทำในตอนนี้คือเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเองให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

 

เขาต้องฝึกเทคนิคมีดมีดทำลายห้าเสือ, พิมพ์เขียวมังกรวานร และการใช้พลังจิตเพื่อเคลื่อนย้ายสิ่งของขั้นพื้นฐาน เมื่อหลิวหยุนหยางไม่ว่างที่จะได้รับคะแนน ความพยายามส่วนใหญ่ของเขามุ่งเน้นไปที่การฝึกฝน

 

ในเวลาหนึ่งเดือนเขาได้ฝึกฝนเทคนิควานรหอนมังกรคำราม ซึ่งทำให้เขาเจ็บปวดมากจนถึงระดับที่เขาไม่ต้องยกระดับร่างกายของเขาอีกต่อไป