“เจ้าไม่หยิ่งเหรอ? เจ้าไม่เร็วเหรอ? เรามาดูกันว่าเจ้าจะหยุดข้าได้ไหม!” เสียงที่ดังสนั่นเมื่อได้ยินว่าชายหนุ่มตัวใหญ่ก้าวไปข้างหน้าสู่สะพานยาวห้ากิโลเมตร

 

“เล่ยฉี เล่ยฉี เล่ยฉี!“

 

กลุ่มเสียงเชียร์ดังมาจากกองทัพทหารเลิศนภา มีคนเพียงไม่กี่คนที่เริ่มส่งเสียงเรียกชื่อชายหนุ่ม

 

นักสู้ที่ติดอันดับสามในเจ็ดเสาหลักแห่งเลิศนภาก็เป็นหนึ่งใน 10 นักสู้ที่มีชื่อเสียง หลายคนหันมามองเขาในขณะที่เขาก้าวออกไป

 

เมื่อเล่ยฉีดินไปข้างหน้า ชายอ้วนจากกองทัพทหารเลิศนภาก็ยิ้มอีกครั้ง

 

เขามีความเชื่อมั่นในตัวเล่ยฉี แม้ว่าความเร็วของเขาจะไม่สามารถเทียบกับของหลิวหยุนหยางได้ แต่คุณภาพที่สำคัญที่สุดของเขาคือความแข็งแกร่งของเขา การข้ามสะพานห้ากิโลเมตรจะไม่เป็นปัญหาสำหรับเขา

 

เล่ยฉีหันไปมองอาจารย์ผู้สอนในระดับชนชั้นสูงของกองทัพทหารเลิศนภา สายตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

 

ผู้สอนรู้สึกว่าโดนดูถูก ทุกคนในกองทัพชนชั้นสูงพิจารณาว่ากองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้น และราชาผู้มาใหม่ของพวกเขาไม่มีความสำคัญมากพอ

 

ใครบ้างที่มีภูมิหลังของครอบครัวที่ต่ำต้อยแล้วจะมีร่างกายได้ดีเพียงใด?  พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าหลิวหยุนหยางจะสามารถบินไปได้สูงขนาดนั้น!

 

เขาพุ่งสูงขึ้นสู่สวรรค์ด้วยการกระโดดเพียงครั้งเดียว

 

ตามวิธีที่เขาเอาชนะชวนเทียนโฮว ไม่ว่าพวกเขาจะพูดอะไรมันก็ยังคงไม่เปลี่ยนความจริงที่ว่า เจ็ดเสาหลักแห่งเลิศนภาได้รับความพ่ายแพ้

 

“อย่าแสดงความเมตตา!” หัวหน้าผู้สอนพูดพึมพำทันที่ ที่เล่ยฉีจ้องมอง

 

เล่ยฉีพยักหน้า ฝีเท้าของเขาไม่เร็วมากนัก แต่เมื่อเขาเดินไปข้างหน้า โลกที่อยู่ใต้เท้าของเขาก็เริ่มสั่นสะเทือน

 

ดวงตาของกวนวานหลี่เต็มไปด้วยความกลัวเมื่อเขาเห็นเล่ยฉี เมื่อตอนที่เขาผ่านการประเมินของกองทัพทหารเลิศนภา เขาได้พบกับเล่ยฉี ผู้ซึ่งมีความแข็งแกร่งทำให้เขาประทับใจ

 

“ความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเล่ยฉีอย่างน้อยคือ 20,000 กิโลกรัม!” กวนวานหลี่บอกกับซุนเมียวเมียว “ถ้าผู้นำของเราสู้กับเขาด้วยความเร็ว เขาจะไม่เสียเปรียบแน่นอน แม้ว่าการหยุดเขาไม่ให้ก้าวหน้ามันก็จะไม่ใช่เรื่องง่าย”

 

ซุนเมียวเมียวจับดาบยาวของเธออย่างแน่นหนา เธอมาจากแขนงวิชาศิลปะการต่อสู้ ดังนั้นความรู้ทักษะการต่อสู้ของเธอจึงถือว่ากว้างใหญ่พอสมควร

 

ความแข็งแกร่ง และความรวดเร็วเป็นทั้งองค์ประกอบที่สำคัญของทักษะการต่อสู้ ดังนั้นเราจึงไม่สามารถบอกได้ว่าทั้งสองอย่างนี้มีประโยชน์อย่างมาก ภายใต้สถานการณ์ปกตินักสู้ที่ว่องไวที่สุดมักจะได้เปรียบ

 

ถ้าหากมันเป็นเล่ยฉีที่ยืนเฝ้าอยู่บนสะพานที่ยาวห้ากิโลเมตร หลิวหยุนหยางคงจะเพิ่งผ่านเขาไปแล้ว อย่างไรก็ตามคราวนี้บทบาทดันตรงกันข้าม

 

เล่ยฉีเป็นเหมือนรถถัง ในขณะที่หลิวหยุนหยางเป็นเหมือนกระสุน แม้ว่ากระสุนจะรวดเร็วพอที่จะโจมตีรถถังได้ แต่มันคงยากสักหน่อยที่มันจะหยุดการพัฒนา

 

แม้ว่านั่นจะเป็นสิ่งที่ซุนเมียวเมียวกำลังคิดอย่างเงียบๆ เธอไม่รู้สึกอยากฟังกวนวานหลี่ซึ่งอยู่ถัดจากเธอ ทำไมรู้สึกเหมือนเขามีความสุขในสถานการณ์ของหลิวหยุนยหาง?

 

“มาดูกันว่าเจ้าจะหยุดข้าได้หรือไม่!” เล่ยฉีชี้ไปที่หลิวหยุนหยางขณะที่เขาพูดอย่างไม่เป็นมิตร “ข้าจะไม่เดินเร็ว ดังนั้นเจ้าจะมีเวลาคิดอะไรซักอย่าง!“

 

ลักษณะที่มั่นใจในตนเองของเล่ยฉี ก็ทำให้หลายคนโกรธ หลิวหยุนหยางประเมินความแข็งแกร่งของเล่ยฉี และพูดพึมพำบางสิ่งบางอย่างกับตัวเองก่อนที่เขาจะเพิ่มคุณสมบัติความเร็วของเขาเป็น 35

 

เล่ยฉียังพูดไม่ทันจบ เมื่อเขารู้สึกเหมือนลมกระโชกแรง ทันใดนั้นบนใบหน้าเขาก็มีรอยปะทะเกิดขึ้น

 

เขาปล่อยหมัดออกมาโดยอาศัยการรับรู้ของตัวเอง แต่น่าเสียดายที่ช่วงเวลาที่เขาพยายามโจมตีความพร่ามัวเลือนหายไปอย่างสมบูรณ์

 

“เจ้าไม่มีความกล้าที่จะต่อสู้กับข้าคนเดียวใช่มั้ย เด็กน้อย?” เล่ยฉีผู้ทำทุกอย่างมั่นใจเกี่ยวกับการชนะก่อนที่จะโดนตบหน้า ดูไม่พอใจมาก

 

เขาควรจะหลั่งความโกรธแค้นของเขาไปแล้ว เขาเป็นชนชั้นสูงของกองทัพทหารเลิศนภา อย่างไรก็ตามการได้รับการโจมตีอย่างรุนแรงนี้ทำให้เขารู้สึกโกรธอย่างมาก

 

“ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน!” เล่ยฉีคำรามอย่างบ้าคลั่ง ถึงอย่างนั้นความเร็วของหลิวหยุนหยางนั้นเหนือกว่าเขามาก หลิวหยุนหยางใช้การจู่โจมทั้งเจ็ดของวานร เพื่อตบหน้าของเล่ยฉี 20 ครั้งในหนึ่งวินาที

 

“รีบไป! รีบเร่ง!” ใครบางคนส่งเสียงไปที่เล่ยฉี

 

เล่ยฉีกำลังจะบ้า!

 

ตอนแรกเขาคิดว่าช่วงเวลาที่เขาก้าวไปข้างหน้า เขาจะพุ่งตรงไปที่คู่ต่อสู้ของเขา ขจัดทุกอย่างในเส้นทางของเขา และข้ามสะพานห้ากิโลเมตร

 

เขาไม่ได้จินตนาการว่า เพื่อนที่ไร้ยางอายคนนี้จะเป็นคนคล่องแคล่วอย่างนั้น!  นักสู้ผู้นี้ทำให้เขาหนักใจ หลิวหยุนหยางรู้ดีว่าเขาไม่สามารถแข่งขันกับเขาในแง่ของความแข็งแกร่งได้ ดังนั้นเขาจึงโจมตีใบหน้าของเขาแทน

 

การตบหนึ่งครั้งทำให้เล่ยฉีโกรธ ตบสองครั้งทำให้เขายิ่งโกรธจัด แต่การตบหน้าเขากว่า 10 ครั้งทำให้เขาเปี่ยมล้นไปด้วยความโกรธ!

 

เขารู้ว่าไม่ว่าเขาจะสามารถข้ามสะพานยาวนั้นได้หรือไม่ เขาก็จะกลายเป็นที่รู้จักไปทั่ว

 

ผลลัพธ์ตามธรรมชาติแบบนี้ไม่เหมาะกับความชอบของเขา

 

“รีบไปข้างหน้า! ผลักดันไปข้างหน้าในขณะที่เจ้าปกป้องหัวของเจ้า ด้วยมือของเจ้าเอง!” เสียงจากกองทัพทหารเลิศนภา

 

คนที่ตะโกนคือชายหนุ่มอายุประมาณ 17 ปี เมื่อเทียบกับเด็กชายที่ใจเย็น เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นเหมือนทหารมากขึ้น

 

เขาเป็นเจ็ดเสาหลักแห่งเลิศนภา และอยู่ในอันดับที่สองจาก 10 ของนักสู้ที่มีชื่อเสียง
ชื่อของเขาคือ ชิห่าวหยวน

 

เมื่อเล่ยฉีได้ยินเขา เล่ยฉีก็สงบลงทันที และยกแขนขึ้นมาที่ใบหน้าแล้วโบกมือให้พวกเขารอบๆ จากนั้นเขาพุ่งไปข้างหน้าเหมือนวัวที่บ้าคลั่ง

 

ความสามารถในความกดดันอันดับสามในหมู่เจ็ดเสาหลักแห่งเลิศนภา ในระดับนี้ถือเป็นความสำเร็จที่ยอดเยี่ยม ผู้คนจำนวนมากมีรอยยิ้มจางบนใบหน้าขณะที่ดูราชาอินทรี พวกเขาอาจไม่ได้คิดถึงกองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้นมากนัก แต่การแสดงของกองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้นทำให้ความคิดที่จะรวมเป็นหนึ่งของกองทัพทหารเลิศนภา เกิดขึ้นในใจของพวกเขา

 

แม้ว่าพวกเขาจะเก่งที่สุดในสามอันดับต้นๆ พวกเขาก็ยังไม่ควรได้รับอนุญาตให้กลั่นแกล้งผู้อื่นตามที่พวกเขาต้องการ

 

“้เล่ยฉี! อันที่จริงแล้ว การเคลื่อนไหวที่ข้ามีความเชี่ยวชาญมากที่สุดไม่ใช่การจู่โจมทั้งเจ็ดของวานร แต่เป็นเทคนิคที่เรียกว่า สวรรค์สูญเสียผ้า เจ้าแน่ใจนะว่าเจ้าต้องการปกป้องแค่ใบหน้าของเจ้า?” เสียงอันเยือกเย็นของหลิวหยุนหยางดังกึกก้องข้ามทะเลสาบอันเงียบสงบขนาดใหญ่

 

เล่ยฉีผู้ซึ่งดูเหมือนวัวตัวผู้ที่กำลังพุ่งเข้าใส่เขา หยุดและยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความงุนงง

 

“หน้าด้าน!” มีบางคนตะโกนขึ้นมา

 

นักสู้คนอื่นจากกองทัพทหารเลิศนภาเริ่มตะโกนด่าเขาใครคือหลิวหยุนหยาง? เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นภัยคุกคามของเล่ยฉี!

 

การคุกคามแบบนี้เป็นสิ่งที่อันตรายที่สุด มือของเล่ยฉีสามารถปกป้องใบหน้าของเขาได้ แต่ถ้าเขามุ่งความพยายามทั้งหมดไปที่ใบหน้าของเขาจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป

 

“ช่างเป็นเด็กที่ไร้ศีลธรรม!” นายทหารหญิงคนหนึ่งในวัย 40 ปีของเธอ ซึ่งปรากฏตัวพูดพร้อมกับยิ้ม

 

เธอเป็นผู้บัญชาการของกองทัพฟินิกซ์เริงระบำ ที่ดูเด็กสำหรับอายุของเธอ หลังจากการด่าครั้งนี้เธอมองไปที่ราชาอินทรีย์ และพูดว่า “ดูเหมือนว่าพวกเจ้าจะรู้วิธีที่จะฝึกฝนนักสู้เยาวชนนะ ท่านอินทรีย์”

 

การแสดงออกของราชาอินทรีย์เปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ เขาชอบเปิดเผยเสมอ หากเขาไม่สามารถยอมรับบางสิ่งบางอย่างได้เขาก็จะจัดการกับการต่อสู้ อย่างไรก็ตามไอ้คนแบบหลิวหยุนหยางนี้ทำตัวเหมือนคนพาลจริงๆ …

 

ที่จริงแล้วพฤติกรรมที่สดชื่นของเขา ทำให้เขารู้สึกราวกับว่าเขาได้ระบายความหงุดหงิดทั้งหมดของเขาออกมา!