สาด!

 

หนี่หยุ่นชินที่เปียกโชกไปทั่วทั้งตัวได้ถูกดำเนินการโดยชายชราอ้วน โฉมหน้าของเขาน่ากลัวจนเห็นได้ชัดว่าเขาเจ็บใจมากแค่ไหน

 

ชายสองคนในชุดแพทย์ทหารรีบเข้าไปด้วยการเข็มฉีดยาทุกชนิดไว้ในมือ

 

“ใช้ยารักษาอันดับหนึ่ง!” ชายชราอ้วนมองเข็มฉีดยาในมือของแพทย์ทหารประมาณ 30 เล่มในขณะที่เขาไม่พอใจ

 

คนส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าการใช้ยารักษาอันดับ 1 มีความหมายมาก แต่แพทย์ทหารรู้ แพทย์ทหารซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นหัวหน้าทีมแพทย์พูดอย่างนุ่มนวลว่า “ยารักษาอันดับหนึ่งนั้นหายากมาก มีกฎจากเบื้องบนเกี่ยวกับมัน สามารถจัดการได้ … “

 

“เจ้ามัน! หยุดพูดไร้สาระ  แค่รีบใช้มันเดี๋ยวนี้! ถ้าเขารู้สึกไม่สบายตัว ข้าจะฆ่าพวกเจ้าทั้งหมด!“

 

ชายชราอ้วนผู้ซึ่งเต็มไปด้วยรอยยิ้มก่อนหน้านี้ ได้ปล่อยรัศมีของสัตว์ร้ายโบราณที่น่ากลัวออกมา เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ตัวเริ่มสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ท้ายที่สุดพวกเขาก็เอาเข็มฉีดยาสีทองออกมาจากกล่องที่ปิดสนิท

 

มันไม่ใช่เข็มที่เป็นทองคำ แต่เป็นยาน้ำบรรจุอยู่ข้างใน

 

ทันทีที่เข็มแทงแขนของเขา หนี่หยุ่นชินดูดีขึ้นมาก อย่างไรก็ตามเขายังต้องการใครสักคนที่จะช่วยพยุงเขาก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืนตรงอีกครั้ง

 

นอกจากนี้ความโกรธก็ยังมีร่องรอยของความชื่นชมในตัวหลิวหยุนหยางด้วย เขารู้อยู่แล้วว่าวิธีการใดที่เขาจะพ่ายแพ้

 

“การโจมตีของเจ้าช่างเลวทรามมาก เด็กน้อย กองทัพทั้งแปดนั้นมีต้นกำเนิดและรากฐานเดียวกัน หากเจ้ากล้าที่จะใช้การโจมตีที่ดุร้ายเช่นนั้น เจ้าต้องเป็นคนเลวทรามมาก!” ชายชราพูดกัดฟันขณะที่จ้องมองหลิวหยุนหยาง

 

หลิวหยุนหยางยังไม่ได้พูดอะไรเลยเมื่อตอนที่ราชาอินทรีมาช่วยเขา “เจ้าทนไม่ได้กับการสูญเสียหรอ ไอ้หนู? หากเจ้าเป็นผู้แพ้ เจ็บก็แค่กรีดร้อง!” เขาพูดอย่างเย็นชา “แหล่งกำเนิดและรากฐานเดียวกันที่เจ้าพูด? เจ้าจำสิ่งนี้ได้ไหม? ทำไมเจ้าถึงมุ่งร้ายกับกองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้น? กองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้นไม่ควรยุ่ง แต่ถ้าเจ้ายังมีอาการคันไม้คันมืออยากจะสู้จริงๆ เรามาสู้กันเป็นรอบอีก!“

 

การปรากฏตัวของราชาอินทรีช่วยให้หลิวหยุนหยางผ่อนคลาย แม้ว่าเขาจะเคยใช้สูตรโกงมาก่อนหน้านี้ แต่เขาก็ไม่รู้สึกว่าสามารถเอาชนะชายชราอ้วนที่ให้ความสามารถในปัจจุบันของเขา

 

ชายชราอ้วนดูโกรธแค้นขณะที่มองราชาอินทรีผู้ที่อยากจะต่อสู้ แม้ว่าเขาจะภูมิใจ แต่เขาก็รู้ว่าตัวเองอ่อนแอกว่าเล็กน้อยเมื่อเทียบกับราชาอินทรี

 

“ข้าจะรายงานเรื่องนี้ต่อผู้บัญชาการของเรา!” ชายอ้วนพับแขนเสื้อของเขาก่อนที่เขาจะพูดบางอย่างเพิ่มเติมว่า “ข้าจะไม่ปล่อยให้เรื่องนี้ไป!“

 

“ก็ดี! ข้าก็พร้อมที่จะรายงานทุกอย่างให้ผู้บัญชาการของเราด้วย เราต้องให้รางวัลหลิวหยุนหยาง ให้ถูกต้องหลังจากนั้น” ราชาอินทรีเปล่งเสียงของเขาขึ้นมาทันที “ข้ามีหลานสาว เจ้าสามารถพบเธอเมื่อใดก็ตามที่เจ้ามีเวลา!“

 

วิธีที่ตรงไปตรงมาของเขา!

 

แม้ว่าหลิวหยุนหยางไม่ใช่คนที่ขี้อาย แต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะตอบวิธีใด ความจริงที่ว่าทุกคนกำลังจับตาดูเขาไม่ได้ทำให้เรื่องง่ายขึ้นเลย

 

“ฮ่าฮ่า !เขาเป็นอิสระเสมอ เจ้าสามารถเรียกเขาเมื่อใดก็ได้ที่เจ้าต้องการ!” ผู้สอนของหลิวหยุนหยาง ซูจงก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว และตอบก่อนที่หลิวหยุนหยางจะสามารถเปิดปากของเขาได้

 

เอาล่ะ เราคงจะได้พบกัน จากนั้นข้าก็จะบอกว่านิสัยของเราไม่เข้ากัน คุณสมบัติจิตใจที่เพิ่มขึ้นของหลิวหยุนหยางทำให้ความคิดของเขาครอบคลุมบางสิ่งมากขึ้น

 

“เจ้ากำลังมองหาสามีให้หลานสาวของเจ้า ราชาอินทรี หรือเจ้าอยู่ที่นี่เพื่อดำเนินการแข่งขันแหล่งกำเนิดของเหลวระดับ เอ? หากเจ้ายังคงทำหน้าที่นี้ต่อไป เราจะไม่เล่นกับเจ้าอีกต่อไป!” ชายชราผอมคนหนึ่งตะโกนใส่ราชาอินทรีอย่างหยาบคาย

 

ราชาอินทรีส่งเสียงหัวเราะอย่างหนัก “ข้าแค่มีความสุขจริงๆ มาต่อกันเถอะ! สะพานยาวห้ากิโลเมตรยังอยู่ที่นี่และเป็นสะพานที่พวกเจ้าสร้างขึ้นเอง ข้าคิดว่าเจ้าควรปล่อยให้คนของเจ้าเพิ่มอีก!“

 

ใบหน้าของชายชราอ้วนดูเหมือนมะเขือยาวที่บวม อาวุธที่แข็งแกร่งของเขาคือ หนี่หยุ่นชิน เขาไม่ได้คาดหวังว่าช่วงเวลาที่หนี่หยุ่นชินเดินไปข้างหน้า เขาจะถูกทำลายทันทีโดยหลิวหยุนยหาง หากสิ่งนี้ยังคงดำเนินต่อไปผลลัพธ์จะไม่เป็นผลดีต่อกองทัพทหารเลิศนภา

 

ตอนนี้สถานการณ์ได้มาถึงจุดนี้แล้ว เขาไม่สามารถปฏิเสธที่จะต่อสู้ได้อีกต่อไปหากเขาไม่ต้องการ

 

เขาจ้องมองที่หลิวหยุนหยางซึ่งยังคงเฝ้าสะพานอยู่ ก่อนที่เขาจะจ้องมองอันดับสองของเจ็ดเสาหลักแห่งเลิศนภา

 

ชายหนุ่มที่หล่อเหลา อยากลองทำสิ่งนี้ก่อนหน้านี้ แต่เมื่อชายชราอ้วนมองเขาในตอนนี้เขาก็พยายามหลบซ่อนตัว

 

แม้ว่าเขาเต็มใจที่จะต่อสู้เพื่อกองทัพทหารเลิศนภา แต่ภายใต้สถานการณ์แบบนี้เขาก็ไม่มีความมั่นใจที่จะเอาชนะหลิวหยุนหยางได้

 

ชายชราอ้วนส่ายหัวอย่างแผ่วเบา เขาเข้าใจสิ่งที่ชายหนุ่มกำลังคิด แต่เขาไม่เห็นด้วยกับการเลือกของเขา

 

แม้ว่าคนฉลาดจะรู้ว่าเมื่อไหร่ที่จะยอมจำนน ชายชราอ้วนไม่สามารถช่วยอะไรได้ แต่รู้สึกผิดหวังอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับวิธีที่ชายหนุ่มจัดการกับสถานการณ์แบบนี้ หากเขาสูญเสียความกล้าหาญเมื่อใดก็ตามที่เขาต้องเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่ง เขาจะหวังได้อย่างไรว่าจะประสบความสำเร็จอย่างยอดเยี่ยมได้

 

“ทำไมไม่ให้ข้าไป?” เล่ยฉีพูดเบาๆเมื่อเขาเห็นว่าชายชราอ้วนกำลังมีปัญหาในการตัดสินใจ แม้ว่าคำพูดของเขาจะกล้าได้กล้าเสีย แต่ลึกๆภายในเขาก็รู้สึกราวกับว่าเขากลืนหนูเข้าไป 25 ตัวและกรงเล็บ 100 อันกำลังทิ่มแทงที่หัวใจของเขา

 

“ฮ่าฮ่า !กองทัพทหารเลิศนภาได้ต่อสู้มาแล้วหลายรอบในการแข่งขันครั้งนี้ ข้าคิดว่าถึงเวลาแล้วที่เราจะต้องปล่อยให้กองทัพอื่นไป ไม่เช่นนั้นผู้คนอาจกล่าวหาเราว่าเป็นคนที่มีความดื้อรั้น”

 

แม้ว่าชายชราอ้วนจะหัวเราะออกมา แต่การแสดงออกของเขาค่อนข้างอึดอัด

 

ไม่มีใครฟังคำพูดของเขา ทุกคนในตอนนี้เป็นคนที่แก่และเขี้ยวลากดินที่รู้วิธีเล่นเกมนี้

 

แม้ว่ารอยยิ้มของชายชราอ้วนนั้นจะแพรวพราว แต่ทว่านักสู้เยาวชนอายุน้อยที่ได้รับการคัดเลือกในบรรดานักสู้ยอดเยี่ยมทั้ง 10 คนนั้นดูสุขุมรอบคอบหลิวหยุนหยางเพิ่งปล่อยท่าทลายสามภูผาของเทคนิคผ่าแยกแปดภูผา

 

เทคนิคผ่าแยกแปดภูผารวมการเคลื่อนไหวทั้งหมดแปดครั้ง การเคลื่อนไหวของแต่ละชื่อมีความเหมือนกันไม่มากก็น้อย การโจมตีผ่าปะทะภูผาครั้งแรก , เทคนิคผ่าแยกสองภูผา , ทลายสามภูผา และ การโจมตีแตกทลายแปดภูผา …

 

ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เทพเจ้าการต่อสู้หลิวไคได้เปิดเผยเทคนิคผ่าแยกแปดภูผาออกสู่สาธารณะ หลายคนแนะนำให้เขารู้จักชื่อที่น่าพอใจ

 

หากเทพเจ้าแห่งการต่อสู้ที่มีเกียรติพบว่าสิ่งนี้ยุ่งยากเกินไป พวกเขาจะช่วยเขาหาชื่อที่ดีที่สุดสำหรับเทคนิคเหล่านี้

 

ในท้ายที่สุดหลิวไคปฏิเสธข้อเสนอแนะของพวกเขา และยืนยันชื่อดั้งเดิม

 

แม้ว่าชื่อของเทคนิคผ่าแยกแปดภูผาอาจฟังดูไร้อรรถรส แต่ความแตกต่างระหว่างกันนั้นชัดเจนมาก

 

การโจมตีผ่าปะทะภูผาครั้งแรกสามารถสร้างชั้นของแรงปกปิด เทคนิคผ่าแยกสองภูผาสามารถสร้างแรงปกปิดสองชั้น การทลายสามภูผาสามสามารถสร้างแรงปกปิดสามระดับ และ อื่นๆ …

 

บ่อยครั้งที่พลังการปกปิดนั้นเกินกว่าแรงธรรมดา

 

แม้ว่าการโจมตีทลายสามภูผาที่หลิวหยุนหยางแสดงนั้นเรียบง่าย แต่แรงที่มีอยู่นั้นทำให้ทุกคนกลัว ไม่เช่นนั้นหนี่หยุ่นชินผู้เคยใช้เทคนิคเครื่องแบบที่เปียกชุ่ม จะไม่ไอเป็นเลือด และตกลงไปในทะเลสาบ

 

หากฝ่ายตรงข้ามมีความเร็วที่น่ากลัว และความชำนาญในรูปแบบที่สามของเทคนิคผ่าแยกแปดภูผา ก็ไม่มีใครที่มีสมองจะพิจารณาก้าวไปข้างหน้า

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า ! หากไม่มีใครอาสา ข้าคิดว่าเราจะยุติการแข่งขันได้!” ราชาอินทรีปรบมืออย่างมีความสุข