Supreme Uprising บทที่ 77: 100 ล้านดาหยวน

 

“เราสามารถอยู่บ้านหลังใหญ่ได้เหรอพี่ใหญ่?” จินหยูเหมิงขับรถอีกครั้งระหว่างเดินทางกลับ หลิวหยุนหยางนั่งข้างคนขับในขณะที่หลิวตงเอ๋อเป็นเหมือนนกตัวเล็ก ๆ ที่มีชีวิตชีวาที่ร้องจิ๊บๆอยู่ด้านหลังอย่างมีความสุข

 

หลิวหยุนหยางไม่ได้พูดอะไร เขาปล่อยให้จินหยูเหมิงตอบพร้อมกับหัวเราะแทน “ใช่แล้ว มันเป็นบ้านชั้นเดียวที่มีสวน ”

 

“อาจเปรียบเทียบกับบ้านหลังใหญ่ไม่ได้ แต่ก็ค่อนข้างดี” 

 

“เยี่ยม! มันเยี่ยมมาก!” หลิวตงเอ๋อกระโดดขึ้นอย่างร่าเริง

 

เฉินหยุงหยิ่งยิ้มกว้าง โอกาสในอนาคตของลูกชายที่รักของเธอนั้นน่ายินดีมาก

 

“เจ้าควรพยายามที่จะปล่อยวางนะหยุนหยาง คนเหล่านั้นเพิ่งมีงานวันเกิด เจ้าไม่คิดว่าการไล่พวกเขาออกจะทําให้พวกเขาโกรธเคืองเหรอ”

 

หลิวหยุนหยางยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เขารู้ว่าแม่ของเขาเป็นห่วงเขา

 

“นั่นไม่ใช่ปัญหาเลยป้าเฉิน ตระกูลหลิงเป็นจุดเริ่มต้นที่ผิดแม้ว่าพวกเขาจะเสียหน้าไปมาก แต่พวกเขาก็ไม่กล้าทําอะไรหลิวหยุนหยางหรอก! ยิ่งไปกว่านั้นกองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้นจะไม่มีวันเฉยเมยและเฝ้าดูหลิวหยุนหยางถูกรังแกหรอก “

 

จินหยูเหมิงเก่งมากในการอ่านคน ทันทีที่เธอได้ยินสิ่งนี้ เฉินหยุนหยิ่งก็ปลดความกังวลของเธอออกไป เธอชอบภาพโดยรวมของจินหยูเหมิง แต่เธอไม่ชอบวิธีที่นางพูดกับเธอ

 

เราเป็นทั้งผู้ใหญ่ทั้งคู่ เจ้าอาจอายุน้อยกว่า แต่นั่นไม่ได้ หมายความว่าเจ้าสามารถเรียกข้าว่าป้าได้ เจ้าเรียกพี่สาวแทนไม่ได้เหรอ นางปฏิบัติต่อลูกชายของข้าเป็นอย่างดีหรือว่านางจะชอบหยุนหยาง?

 

“เมื่อข้าเป็นผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้ ข้าได้รับข้อความมากมายข้าคิดว่าข้าได้รับหนึ่งข้อความจากบริษัทที่ชื่อว่ายานยนตร์อัญมณีพวกเขาจะให้รถฟรีแก่ข้า” หลิวหยุนหยางกล่าวขณะที่เขามองดูทักษะการขับขี่ที่มีฝีมือของจินหยูเหมิง

 

” พี่เชื่อได้ยังไง พี่เป็นคนโง่เหรอ ครูของข้าบอกว่าไม่มีสิ่งใดในโลกที่เป็นของฟรี หากใครบางคนพยายามที่จะให้อะไรกับพี่ฟรี ส่วนใหญ่แล้วพวกเขาต้องการอะไรจากพี่แน่ๆ” หลิวตงเอ๋อหัวเราะเมื่อเธอพูดเหมือนผู้ใหญ่ที่มีประสบการณ์

 

หลิวหยุนหยางเอื้อมมือแล้วเคาะหัวน้องสาวของเขา

 

“แม่! พี่รังแกข้า!” หลิวตงเอ๋อหัวเราะขณะที่เธอทิ้งแม่ของเธอ

 

” พี่ชายของเจ้าไม่ได้โกหกเจ้าหรอก ยานยนตร์อัญมณีมอบรถฟรีให้เขาจริงๆ “

 

จินหยูเหมิงยิ้มและเสริมว่า “เมื่อเจ้าตื่นขึ้นมาในวันพรุ่งนี้เจ้าก็จะพบรถอยู่นอกบ้าน”

 

เป็นอย่างที่จินหยูเหมิงพูด เมื่อหลิวตงเอ๋อตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้นเธอก็เห็นรถสวยอยู่ข้างนอกเหมือนอยู่ในฝัน ญาติๆและเพื่อนสนิทมาเยี่ยมบ้านใหม่ของพวกเขา

 

หลิวตงเอ๋อผู้ซึ่งได้รับการยกย่อง และใส่ใจจากทุกคนรู้สึกราวกับว่าเธอกลายเป็นเจ้าหญิงน้อย อย่างไรก็ตามมันมีสิ่งหนึ่งที่ทําให้เธอไม่มีความสุข

 

พี่ใหญ่ของเธอกําลังจะไป!

 

หลิวตงเอ๋อไม่ต้องการให้พี่ชายของเธอไป แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรมากมายในเรื่องนี้ เธอทําได้แค่ดูอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อหลิวหยุนหยางขึ้นรถที่ดูน่ากลัวและจากไป

 

ซูจงและคนอื่น ๆ ต้อนรับหลิวหยุนหยางกลับไปที่ฐาน 7 อย่างไรก็ตามหลิวหยุนหยางยังคงรู้สึกเสียใจกับการไปเยี่ยมบ้านระยะสั้น

 

เขาไม่ได้เห็นซื้อหยานและกูเฉียนเฉียน เขาได้ยินมาว่าซื้อหยานออกไปปฏิบัติภารกิจ และกูเฉียนเฉียนยุ่งกับการทํางาน

 

“มากับข้า ไอ้หนู!” ซูจงพูดด้วยเสียงเบา หลังจากให้กอดหลิวหยุนหยาง “เจ้าจะได้พบกับใครบางคนในต่อจากนี้ แต่เจ้าไม่สามารถตกลงอะไรที่เขาแนะนําได้! เจ้าเข้าใจไหม?”

 

ข้าจะต้องไปพบใคร?

 

หลิวหยุนหยางพยักหน้า และเดินตามการนําของซูจงขณะที่พวกเขาเดินไปที่ห้องประชุมขนาดใหญ่ที่ย่านศูนย์กลางของฐาน 7

 

“เจ้าใช่หลิวหยุนหยางหรือเปล่า” ชายชราที่ดูเหมือนจะอยู่ในอายุ 60 ถามเขา เขาแสดงออกอย่างอบอุ่นบนใบหน้าของเขาแต่ก็มีอากาศที่สง่างามรอบๆตัวขา

 

ข้างๆเขามีสาวแต่งกายล่อแหลมรอเขาอยู่ ในขณะที่ชายชรากําลังพูดคุยอยู่คนหนึ่งในนั้นเสิร์ฟหลิวหยุนหยางหนึ่งแก้ว

 

การเคลื่อนไหวของเขาราบรื่นเหมือนน้ําไหลซึ่งทําให้หลิวหยุนหยางเชื่อว่าเซิร์ฟไม่ได้รับการฝึกฝนในเวลาเพียงแค่สองสามวัน

 

“ใช่ครับ” หลิวหยุนหยางไม่รู้สึกอะไรเลยกับออร่าที่แผ่ออกมาของชายชรา คุณสมบัติจิตใจของเขาอยู่ที่ 4 ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวผู้ชายคนนั้น

 

“เจ้าเป็นคนพิเศษ กรุณาเซ็นเอกสารเหล่านี้ด้วย” ชายชราพูดขณะที่เขาเรียกเด็กชายคนถัดจากเขามา

 

เด็กชายที่สะอาด และเรียบร้อยรีบส่งแฟ้มสีดําให้หลิวหยุนหยาง ข้างในแฟ้มมีปากกาสีทอง

 

เนื้อหาของแฟ้มนั้นเรียบง่าย หลิวหยุนหยางจะล้มเลิกกับของเหลวสีทองในร่างกายโดยสมัครใจ และอีกฝ่ายจะชดเชยเขาด้วย 100 ล้านดาหยวน

 

หลิวหยุนหยางเหลือบมองและมองดูชายชราโดยสัญชาตญาณ เมื่อเขาได้ยินเขาพูดอย่างใจเย็น “ข้าต้องรีบกลับไปหาเฉินนิ่ง โปรดเร็วหน่อย ”

 

“ให้ข้าเซ็นอะไร?” หลิวหยุนหยางถามอย่างเฉยเมย เมื่อเขามองชายชรา

 

ชายชราไม่ได้พูดอะไรเลย เขาเพิ่งเรียกชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆเขามาหาอย่างใจร้อน ชายหนุ่มตะคอก “เจ้าอ่านไม่ออกเหรอตระกูลหนี่ยินดีที่จะใช้จ่าย 100 ล้านดาหยวนเพื่อซื้อของเหลวสีทองในร่างกายของเจ้า”

 

“ไม่น่าแปลกใจที่ข้าอ่านมันไม่ออก เพราะสิ่งนี้มันไม่ได้เขียนโดยมนุษย์” ขณะที่หลิวหยุนหยางพูด เขาก็ทิ้งแฟ้มไว้และหันไปทางอื่น

 

“อย่าทําตัวไร้ยางอายเด็กน้อย เราแค่พยายามทําให้เจ้าของเหลวสีทองในร่างกายไม่ได้เป็นของเจ้า ครอบครัวหนี่เพียงต้องการแสดงความเคารพต่อกองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้น ถ้าเจ้าเดินออกจากประตูวันนี้เจ้าจะกลายเป็นศัตรูของตระกูลหนี!”

 

ขณะที่ชายชราพูด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความน่ากลัว

 

หลิวหยุนหยางมองไปที่ชายชราที่ดูแข็งแกร่งมาก ก่อนที่เขาจะพูดว่า “บางคนเก่งในการเล่นไร้สาระ ข้าจะให้ความปรารถนาของท่าน นับจากวันนี้เป็นต้นไป ตระกูลหนี่เป็นศัตรูของข้า!”

 

“เจ้ากล้าพูดกับอาจารย์เก่าแบบนี้ได้อย่างไร!” ชายหนุ่มคนหนึ่งผู้ซึ่งไม่พอใจในท่าทางหลิวหยุนหยางที่หยิ่งผยองเงยหน้าขึ้นเพื่อพยายามจับเขา

 

เทคนิคของชายหนุ่มนั้นงดงามและฐานการฝึกฝนของเขาก็มาถึงระดับของผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้ในขณะที่เขาโบกมือของเขา พลังงานเย็นก็ห่อหุ้มหลิวหยุนหยาง

 

แม้ว่าความเร็วของชายหนุ่มจะเร็วมาก แต่เขาก็โชคไม่ดีที่ต้องเผชิญหน้ากับหลิวหยุนหยางซึ่งเร็วกว่า ทันใดนั้นชายหนุ่มก็ขยับ หลิวหยุนหยางใช้ตัวกํากับคุณลักษณะของเขา

 

หากเขาไม่ได้ใช้มัน เขาอาจจะไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้

 

ปัง

 

ก่อนที่ชายหนุ่มจะจับหลิวหยุนหยาง กําปั้นของหลิวหยุนหยางพุ่งไปลงจมูกของเขา

 

แก่นแท้ของร่างของชายหนุ่มนั้นแข็งแกร่งมาก แต่เขาไม่สามารถป้องกันตัวเองจากการโจมตีแบบนี้ได้ดังนั้นเขาจึงถูกส่งตัวให้ลอยไป

 

เมื่อชายหนุ่มคนอื่นเห็นสิ่งนี้พวกเขาก็ม้วนแขนเสื้อขึ้นและพร้อมที่จะต่อสู้ ทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง หัวหน้าผู้สอนลูก้าวเข้ามาอย่างสงบนิ่ง และจ้องไปที่กลุ่มชายหนุ่มที่ล้อมรอบหลิวหยุนหยาง “ใครก็ตามที่กล้าลองดี ข้าจะทําให้แขนของพวกเขาหัก” เขาพูดอย่างเยือกเย็น

 

ปรมาจารย์ชั้นสูงของเขาทําให้คําพูดของเขาฟังดูน่าประทับใจยิ่งขึ้น

 

“ ทําไมเจ้าถึงปกป้องเด็กคนนี้ลู่ซิ่ว “ชายชราผู้ซึ่งอยู่มาจนถึงตอนนี้ ยืนขึ้นอย่างกระทันหัน