นิยาย Supreme Uprising บทที่ 99: ผู้ใช้พลังงานบริสุทธิ์โบราณ

เมื่อประตูเปิดออกอย่างเงียบงันหลิวหยุนหยางก็เห็นร่างหนึ่งกําลังนั่งไขว่ห้างอยู่บนพื้นชายคนนั้นดูเหมือนเป็นผู้รอบรู้

เมื่อหลิวหยุนหยางก้าวผ่านประตูหินไปชายที่ดูเหมือนจะรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างจ้องมองเขา

ดวงตาของเขาสดใสหลิวหยุนหยางใช้คลื่นพลังโจมตีจิตใจของเขาในทันที

เมื่อคลื่นพลังโจมตี หลิวหยุนหยางต้องการต่อต้านโดยสัญชาตญาณ

เขาไม่รู้ว่ามันจะดีหรือไม่ดีสําหรับเขาแต่ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรเขาก็ไม่เต็มใจที่จะให้พลังของคนอื่นเข้ามาในร่างกายของเขา

น่าเสียดายที่เขาไม่มีความสามารถในการต่อต้านความคิดและความทรงจํานับไม่ถ้วนโผล่ขึ้นมาในหัวเขา

หลิวหยุนหยางรู้สึกเหมือนเขาเป็นคอมพิวเตอร์และคลื่นพลังนั้นเป็นไดรฟ์ USB ที่ถูกเสียบเข้ากับเขา

เขารวบรวมเนื้อหาอย่างรวดเร็วและเข้าใจทุกอย่างเกี่ยวกับคลื่นพลังวิญญาณนี้

นี่คือฉีเฮงผู้ใช้พลังงานบริสุทธ์โบราณจากความรู้สึกที่ถูกทิ้งค้างไว้โดยบุคคลนี้หลิวหยุนหยางรู้ว่าเขาฝึกฝนในพื้นที่เล็กๆนี้มาโดยตลอด

อย่างไรก็ตามด้วยเหตุผลที่ไม่ทราบสาเหตุเมื่อสถานที่นั้นถูกทําลายฉีเฮงได้เข้าสู่อาณาจักรมนุษย์และได้พบกับปูทวดของซูหลง

เพื่อประโยชน์ในการได้รับทรัพยากรการฝึกฝนและการค้นหาผู้ฝึกฝนเช่นเดียวกับตัวเองฉีเชิงกลายเป็นคนรับใช้ของปู่ทวดของซูหลงจนกระทั่งหลงได้กวาดล้างทุกสิ่งไปต่อหน้าเขา

เขาฝึกฝนพิมพ์เขียวมังกรวานร

น่าเสียดายเนื่องจากพลังงานที่สําคัญในโลกลดน้อยลงไปฉีเฮงไม่สามารถฝึกฝนเทคนิคของเขาต่อไปได้เมื่อหลงเสียชีวิตในที่สุดฉีเฮ้งผู้ซึ่งรู้ว่าเวลานั้นจํากัดเขาได้ดูแลการก่อสร้างหลุมศพและเลือกที่จะอยู่ในรอยแยกนี้ในหลุมฝังศพของซูหลง

ไม่มีรายละเอียดมากมายเกี่ยวกับชีวิตของเขานอกเหนือจากเค้าโครงคร่าวๆซึ่งส่วนใหญ่เกี่ยวกับกระบวนการสร้างพิมพ์เขียวของมังกรวานร

ที่จริงแล้วเทคนิคชุดนี้ไม่ควรเรียกว่าพิมพ์เขียวมังกรวานรแต่ควรเป็นผังมังกรวานรปะทะสวรรค์

ย้อนกลับไปในสมัยของเขาฉีเฮิงได้กระจายความรู้พื้นฐานของผังมังกรวานรปะทะสวรรค์ได้โดยมีเจตนาเพื่อค้นหาผู้สืบทอดสิ่งนี้รวมถึงแผนภาพเก้ารูปแรกซึ่งหมุนเวียนอยู่รอบ ๆหรือที่เรียกว่า พิมพ์เขียวมังกรวานร

ซูหลงนับถือ ฉีเฮงมากดังนั้นเขาจึงออกคําสั่งให้ทุกคนฝึกฝนเทคนิคนี้ใครก็ตามที่สามารถฝึกฝนเจ็ดแผนภาพแรกได้จะได้รับรางวัลอันยิ่งใหญ่

โชคไม่ดีที่ ฉีเฮิงไม่สามารถหาคนที่สามารถฝึกฝนทั้งเก้าแผนภาพของพิมพ์เขียวมังกรวานรได้

แม้ว่าพิมพ์เขียวจะไม่ยากมากแต่ร่างกายของมนุษย์กลับก็ไม่สามารถทนต่อการดูดซับพลังงานของแผนภาพสองอันสุดท้าย

“บรรพชนของข้ามาจากที่ไหนยังมังกรวานรปะทะสวรรค์มาจากไหน?”คําถามเหล่านี้เป็นคําถามสุดท้ายที่ฉีเชิงทิ้งไว้ก่อนที่เขาจะโดดเดี่ยว

บางทีคําถามเหล่านี้อยู่ในใจของเขาเป็นเวลานานเพราะเมื่อหลิวหยุนหยางรู้สึกตัวด้วยสติพวกเขาก็รู้สึกหูหนวก

บรรพบุรุษของข้ามาจากไหน? ผังมังกรวานรปะทะสวรรค์มาจากไหน

หลิวหยุนหยางพูดคําเหล่านี้เบาๆแม้ว่าเขาจะไม่ใช่ฉีเชิงแต่คําถามสองข้อก็ยังคงสั่นคลอนอยู่ในใจของเขา

หลิวหยุนหยางสูดหายใจลึกๆและมองดูบริเวณที่ร่างกายของฉีเฮง

ภาพวาดสีทองวางอยู่บนพื้น เมื่อหลิวหยุนหยางเก็บภาพอย่างระมัดระวังเขาก็เห็นภาพมากมายนับไม่ถ้วน

มีดวงอาทิตย์ขนาดใหญ่ และดวงจันทร์ที่ประกอบด้วยวานรและมังกรนับไม่ถ้วนรูปร่างและรูปแบบของมังกรและวานรเหล่านี้มันแปลกมากดูเหมือนกับว่ามีใครบางคนต้องการให้ทุกเส้นและ จังหวะพอดีกับดวงอาทิตย์และดวงจันทร์

มันเป็นยังมังกรวานรปะทะสวรรค์!

ช่วงเวลาที่ตาของหลิวหยุนหยางมองลงบนภาพวาดความรู้สึกที่คุ้นเคยก็ทําให้เขานึกถึง

ความคุ้นเคยนี้มาจากฉีเฮงเมื่อพลังแห่งจิตใจนี้เข้าสู่ร่างกายของหลิวหยุนหยางเขาเห็นว่ามันมีบันทึกประสบการณ์ของฉีเฮงมากที่สุดในขณะที่ฝึกฝนพิมพ์เขียวมังกรวานรของเขาเอง

จากแผนภาพการเคลื่อนไหวการแยกโลกของปีศาจวานร ไปจนถึงผังมังกรวานรปะทะสวรรค์ทุกๆส่วนและร่องรอยของการรับรู้นั้นแตกต่างกันอย่างมาก

ดวงตาของหลิวหยุนหยางกวาดไปทั่วผังมังกรวานรปะทะสวรรค์อย่างช้าๆ ขาใช้เวลาพอสมควรในทุกๆแผนภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสองแผนภาพสุดท้ายซึ่งก็คือปีศาจวานรกลืนจันทร์และมังกรทองกลืนตะวันหลิวหยุนหยางใช้เวลานานมากกับสองสิ่งนี้

เขามักจะรู้สึกว่าความเข้าใจของเขาของสองแผนภาพนั้นเข้าถึงอาณาจักรใหม่ทั้งหมดแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าความ เข้าใจของพวกเขาจะยังคงผิวเผิน

เขาต้องฝึกฝนส่วนนี้ของพิมพ์เขียวมังกรวานรอีกครั้ง

ทันทีที่เขาตัดสินใจ หลิวหยุนหยางสังเกตเห็นสีแดงและอัญมณีสีเหลืองที่ขนาดของกําปั้นของทารกที่อยู่ใกล้กับที่ของผังมังกรวานรปะทะสวรรค์

อัญมณีเหล่านี้ไม่ใช่อัญมณีที่มีค่าพวกมันเป็นสองแหล่งกําเนิดพลังงานของฉีเฮงซึ่งเขาได้รวบรวมและผนึกไว้ก่อนที่เขาจะตาย

สิ่งที่บรรจุอยู่ภายในนั้นคือพลังหยินและหยางที่ฉีเฮงได้ฝึกฝนมานานหลายปีแม้ว่าพวกเขาจะได้รับการพิจารณาว่าเป็นสมบัติที่ผลิตขึ้นในระหว่างการฝึกฝนแหล่งกําเนิดแกนพลังงานแต่คุณค่าของพวกเขาก็ยิ่งมีความสําคัญต่อหลิวหยุนหยาง

ในขณะที่เขาถืออัญมณีทั้งสองไว้ในมือเขาก็โค้งคํานับต่อร่างกายของฉีเฮงแม้ว่าฉีเฮงจะไม่สามารถรู้สึกได้แต่หลิวหยุนหยางก็รู้สึกนับถือเขามากที่สุดเท่านั้น
ตุ้ม!

ในขณะที่ร่างของฉีเฮง กลายเป็นฝุ่นเสียงดังก้องดังขึ้นผ่านความว่างเปล่า”บรรพชนของข้ามาจากไหนผังมังกรวานรปะทะสวรรค์มาจากไหน”

เสียงไม่ยอมแพ้และเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

หลิวหยุนหยางคว้าฝั่งมังกรวานรปะทะสวรรค์ที่ดุเดือดแน่นยิ่งกว่าเดิมเมื่อเขาได้ยินเสียงคํารามเขารู้ว่าตอนนี้จบลงแล้วแต่หัวใจของเขาก็สั่นไหวยิ่งกว่าเดิม

ในขณะที่เขาได้ยินเสียงอันน่าสยดสยองร่างกายของเขารู้สึกเหมือนถูกห่อไว้ในบางสิ่งขอบคุณประสบการณ์ที่ผ่านมาของเขาหลิวหยุนหยางที่ไม่ได้ต่อต้านเมื่อเขาลืมตาขึ้นเขาก็เห็นท้องฟ้าแจ่มใส

สายตาที่คุ้นเคยตื่นเต้นเกิดขึ้นกับหลิวหยุนหยาง!

ความสามารถในการหลบหนีจากสถานการณ์ที่สิ้นหวังเช่นนี้เป็นสาเหตุของการเฉลิมฉลองแต่ทีมเดินทางทั้งหมดดูเหมือนกองทหารที่เพิ่งเสียการต่อสู้ไปไม่มีใครทําเสียงอะไรเลย

ศาสตราจารย์จินผู้ซึ่งกําลังเดินอยู่กลางกลุ่มได้บรรลุความสําเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดโดยการทําหน้าที่ของเขาในระหว่างการเดินทางไปยังสุสานของซูหลง

เขาพบสูตรลับที่เป็นเหตุผลว่าทําไมกองทัพของซูหลงจึงสามารถกวาดล้างศัตรูทั้งหมดได้แม้ว่าสิ่งนี้จะมีส่วนสําคัญอย่างยิ่งต่อพันธมิตรดาแต่เขาก็ไม่สามารถทําให้ตัวเองมีความสุขได้

“เมื่อเรากลับไปที่เมืองฉางอันเราทุกคนควรไปเยี่ยมบ้านของหลิวหยุนหยาง!”ศาสตราจารย์จินทําลายความเงียบ

“เพื่ออะไร?”จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นมาในหูของศาสตราจารย์จิน

หัวใจของศาสตราจารย์จนหยุดเต้นเมื่อเขาได้ยินเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นเขาเห็นร่างหนึ่งที่กําลังอาบแสงแดดรูปร่างดูเหมือนจะเต็มไปด้วยพลัง

นั้นคือหลิวหยุนหยาง !