ตอนที่ 387 กลเม็ด

“โอ้นั่นเป็นเรื่องน่าเสียดายจริงๆ!” เฟิงกั๋วฟู่พูดด้วยท่าทางที่ดูน่าผิดหวัง แต่ก็ไม่มีความรู้สึกสูญเสียในสายตาของเขามากนักแต่ก็มีความยินดีผสมอยู่ในนั้นด้วย ซึ่งสิ่งนี้ทำให้เย่เชียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเพราะที่จริงแล้วเย่เชียนคิดว่าเฟิงกั๋วฟู่ได้ตกลงที่จะบริจาคแล้ว

ในความเป็นจริงแล้วเย่เชียนก็แค่พูดไปเท่านั้นเพราะถ้าหากเขาต้องการเข้าร่วมงานการประมูลแล้วเขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไปขอบัตรเชิญจากใครเพราะเขาเป็นถึงผู้ทรงอิทธิพลแห่งเมืองเซี่ยงไฮ้แล้วเมื่อเป็นเช่นนี้ผู้จัดงานประมูลจะไม่ให้เย่เชียนเข้างานอย่างงั้นหรือ? เว้นแต่คนเหล่านั้นจะเบื่อหน่ายกับการใช้ชีวิตไปเสียแล้ว

เฟิงกั๋วฟู่ก็ไม่ได้สนใจเย่เชียนอีกต่อไปเพราะส่วนมากเขาจดจ่ออยู่กับหลินโรวโร่วและคอยตักอาหารคีบอาหารใส่ลงในชามของหลินโรวโร่วซึ่งหลินโรวโร่วก็ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด

หลังจากรับประทานอาหารกันแล้วเย่เชียนก็เดินออกมาจากห้องVIPระดับสูง ซึ่งการที่เฟิงกั๋วฟู่เป็นคนที่ร่ำรวยและมั่งคั่งและโอ้อวดเช่นนี้แน่นอนว่าเย่เชียนต้องสั่งสอนเขาสักเล็กน้อยโดยการเดินออกไปบอกกับผู้จัดการชางกวนว่าให้คิดค่าบริการมากกว่านี้และอย่างน้อยๆ ก็หนึ่งล้านหยวนซึ่งเป็นผลให้เฟิงกั๋วฟู่แทบจะกระอักเลือดออกมาเมื่อเขาเช็กบิล แต่เนื่องจากหน้าตาในสังคมและสถานะของเขานั้นเฟิงกั๋วฟู่จึงจำใจกลืนมันลงไป หลังจากจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อยแล้วเฟิงกั๋วฟู่ก็เสียดายเงินอย่างมากเพราะปรากฏว่าแค่เขามาทานอาหารเขาก็สูญเสียเงินไปกว่าสามล้านหยวนจนเขาแอบเศร้าอย่างมาก

หลังจากขึ้นรถแล้วหลินโรวโร่วก็จ้องเขม็งเย่เชียนขณะขับรถและพูดว่า “คุณนี่แย่มากจริงๆ ..ฉันเดาได้เลยว่าเฟิงกั๋วฟู่จะอาเจียนออกมาเป็นเลือดหลังจากกลับไป..เพราะเขาต้องจ่ายค่าอาหารมากกว่าสามล้านและยังต้องบริจาค10ล้านหยวนอีกเพื่อไม่ให้เสียหน้า”

เย่เชียนก็ยิ้มอย่างมีความสุขและพูดว่า “ก็เขารวยและชอบโอ้อวดเองหนิ..ชอบทำเหมือนว่าตัวเองเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในโลก..มันก็เป็นธรรมดาที่ต้องสั่งสอนเขาสักหน่อยไม่ใช่หรอ”

หลินโรวโร่วยิ้มเล็กยิ้มน้อยแล้วพูดว่า “เย่เชียน..วันนี้ฉันไม่ได้ไปรับคุณที่สนามบินคุณโกรธฉันหรือเปล่า?”

“แน่นอนผมโกรธคุณ..เพราะงั้นคุณต้องง้อผม” เย่เชียนพูดอย่างเคร่งขรึม

“ฉันต้องทำยังไง” หลินโรวโร่วพูด

“มันง่ายมากเลยฮ่าๆ!” เย่เชียนยิ้มและถูมือของเขาไปมาแล้วพูดว่า “คืนนี้ผมจะกลืนกินคุณไปทั้งตัว”

แน่นอนว่าหลินโรวโร่วนั้นเข้าใจความหมายในคำพูดของเย่เชียนจนใบหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงและเธอก็พูดหยอกล้อว่า “จะกินยังไง..คุณไม่ใช่สัตว์ประหลาดสักหน่อย”

“ผมเป็นหมาป่า..และผมก็เป็นราชาหมาป่าด้วย..ผมเป็นอสุรกายตัวใหญ่และคืนนี้ผมก็จะกลืนคุณในคำเดียว” เย่เชียนพูดจบและโน้มไปจูบหลินโรวโร่วที่แก้ม

“อย่าสิ..ตั้งใจขับรถหน่อย..คุณอยากขับรถชนคนตายหรอ” หลินโรวโร่วพูดอย่างเขินอาย

“รถชถมันจะชนก็ต้องชน..และเราก็จะได้ตายไปด้วยกันและไปอยู่โลกหลังความตายด้วยกัน” เย่เชียนพูด

หลังจากเหลือบมองไปที่เย่เชียนแล้วหลินโรวโร่วก็คร่ำครวญว่า “คุณเนี่ยปากหวานไม่เปลี่ยนเลยนะ” หลังจากหยุดไปชั่วขณะหลินโรวโร่วก็หันมาถามว่า “ทำไมคุณถึงมาที่สโมสรเจิดจรัสล่ะ..ลงจากเครื่องบินมาเหนื่อยๆ ไม่กลับไปพักผ่อนหรอ”

“ก็ผมได้ยินมาว่าหวนเฟิงมีแฟนแล้ว..เพราะงั้นผมก็เลยแวะไปหา..และผมก็ไม่คิดว่าจะได้เจอคุณที่หน้าสโมสรเจิดจรัสแบบนี้” เย่เชียนพูด

“คุณพูดถึงเฉินซีหรือเปล่า? ..เด็กคนนั้นน่ารักมาก..เธอเป็นเด็กดีในมหาวิทยาลัยมาตลอด..ไม่รู้เลยว่ามีลูกหลานจากครอบครัวที่ร่ำรวยและมีชื่อเสียงตามจีบเธอตั้งกี่คนแต่เธอก็ปฏิเสธหมดเลย” หลินโรวโร่วพูด

“หือ..คุณรู้จักเธอหรอ” เย่เชียนถามด้วยความประหลาดใจ

หลินโรวโร่วก็ยิ้มและพูดว่า “นี่คุณลืมไปแล้วหรอว่าก่อนหน้านี้ฉันทำงานในโรงพยาบาลและฉินเฉินซีก็เป็นรุ่นน้องของฉันที่มหาวิทยาลัยเราสนิทกันตอนที่เราเรียนอยู่น่ะ..ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะชอบอู๋หวนเฟิงจริงๆ ..ฮ่าฮ่า..แต่ก็ไม่เลวนะถึงแม้ว่าอู๋หวนเฟิงจะน่าเบื่อนิดหน่อยก็เถอะแต่เขาก็เป็นคนดีจริงๆ” หลังจากนั้นหลินโรวโร่วก็เหลือบมองไปที่เย่เชียนและถามว่า “โอ้..พี่ใหญ่แบบคุณให้อั่งเปาน้องสะใภ้ยังไงเนี่ย”

“น่าจะประมาณหนึ่งล้านหยวนนะ..ผมให้บัตรเครดิตเธอไปน่ะ” เย่เชียนพูด

หลินโรวโร่วถึงกับตกตะลึงและหลังจากนั้นก็จ้องเขม็งและพูดว่า “คุณเป็นคนใจกว้างมาก..คุณให้เงินคนที่เพิ่งเจอครั้งแรกตั้งหนึ่งล้านหยวน..คุณรวยมากเลย..คุณให้ฉันบ้างสิตอนนี้ฉันน่าสงสารมาก”

“คุณล้อผมเล่นผมหรอ..เมื่อกี้เฟิงกั๋วฟู่เพิ่งจะให้เช็คเงินสดคุณ 10 ล้านหยวนแล้วคุณกล้าพูดได้ยังไงว่าคุณไม่มีเงินเลย..ผมคิดว่าคุณน่ะเป็นคนที่มีอำนาจมากที่สุดในโลกเพราะแค่คุณพูดง่ายๆ เพียงไม่กี่คำก็มีคนให้เงินคุณตั้ง 10 ล้านหยวนแล้ว..ลองคิดดูสิว่าถ้าคุณเจอคนหลายๆ คนและคุณได้รับมาคนละ 10 ล้านนะ..ชาตินี้คุณสบายทั้งชีวิตเลย” เย่เชียนพูดติดตลก

“คุณกำลังพูดถึงตัวเองหรอ? ” หลินโรวโร่วยิ้มและพูดว่า “เดิมทีฉันคาดหวังเอาไว้แค่ว่าเฟิงกั๋วฟู่จะบริจาคแค่หนึ่งหรือสองล้านหยวนเท่านั้นซึ่งมันก็ไม่เลว..แต่คุณแค่เติมเชื้อไฟลงไปแค่นิดเดียวเขาก็เพิ่มยอดบริจาคเป็น 10 ล้านเลย”

เย่เชียนก็หัวเราะเบาๆ และพูดว่า “หลินโรวโร่วที่จริงคุณไม่ต้องเหนื่อยมากหรอก..เดี๋ยวผมจะสอนวิธีที่จะทำให้คุณมั่นใจได้เลยว่าคุณจะสามารถหาเงินได้มากในเวลาอันสั้นๆ”

“มันคือยังไง” หลินโรวโร่วถามด้วยความสงสัยเพราะเธอรู้ว่าเย่เชียนนั้นมีความคิดมากมายและบางทีเย่เชียนก็อาจจะมีความคิดที่ยอดเยี่ยมในการขยายกองทุนแห่งอนาคตในเวลาอันสั้น

“คนรวยต้องการอะไรมากที่สุด?” เย่เชียนถาม

“อะไรหรอ?” หลินโรวโร่วถามด้วยความสับสน

“ยัยโง่..คนรวยน่ะสนใจชื่อเสียงและยศถาบรรดาศักดิ์มากที่สุด..แล้วคุณคิดว่าทำไมเฟิงกั๋วฟู่ถึงได้ใจกว้างขนาดนี้ล่ะ? ..มันไม่ใช่เพราะชื่อเสียงหรือเหรอ..มันคือชื่อเสียงล้วนๆ และการที่เขามีสิทธิ์ได้ไปเหยียบในห้องส่วนตัวVIPระดับสูงที่สโมสรเจิดจรัสนั้นเขาก็จะไปโอ้อวดคนอื่นๆ ในอนาคตเป็นแน่” เย่เชียนพูดต่อ “ทำไมคุณถึงไม่จัดงานเพื่อเชิญคนดังและยักษ์ใหญ่ทางธุรกิจทั้งหมดแล้วให้สื่อเผยแพร่และรายงานล่ะ..หลังจากนั้นพวกเขาก็จะต้องยื่นมาออกมาบริจาคเงินแน่ๆ ..เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยถ้าพวกเขาจะต้องบริจาคน้อยๆ ผ่านสื่อน่ะ..ไม่งั้นมันจะน่าอับอายเกินไปและที่สำคัญพวกเขาก็จะไม่มีข้อแก้ตัวใดๆ ที่จะปฏิเสธไม่เช่นนั้นสื่อก็จะวิพากษ์วิจารณ์พวกเขาและชื่อเสียงของพวกเขาจะเสื่อมเสีย..เพราะงั้นพวกเขาก็จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ตัวเองมีชื่อเสียงมากขึ้น”

หลินโรวโร่วก็ครุ่นคิดสักพักหนึ่งและหลังจากนั้นเธอก็มองไปที่เย่เชียนอย่างมีความสุขและพูดว่า “คุณนี่เจ้าเล่ห์จริงๆ” ในปากของหลินโรวโร่วนั้นถึงจะเป็นคำพูดที่เย้ยหยันแต่ก็เป็นคำพูดของคนใกล้ชิดในฐานะแฟนหรือสามีภรรยานั่นเอง

หลังจากหยุดไปชั่วขณะหลินโรวโร่วก็พูดว่า “เดี๋ยวฉันจะไปส่งคุณที่บ้านก่อน..ฉันต้องไปที่บริษัทเพื่อจัดการบางอย่างน่ะ”

“คุณยังอยู่ที่เดิมหรือเปล่า?” เย่เชียนถาม

“ไม่ๆ ..ฉันย้ายไปอยู่ที่บ้านพี่สาวหลันแล้ว..ฉันอาศัยอยู่กับพี่หสาวหลันน่ะตอนนี้” หลินโรวโร่วพูด

“เห้อ…” เย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเพราะนี่ไม่ใช่เรื่องดีเลยเพราะหลินโรวโร่วกับซ่งหลันอยู่ด้วยกัน ดังนั้นเย่เชียนควรจะทำอย่างไรดี? เย่เชียนนั้นมั่นใจเลยว่าถ้าหากหลินโรวโร่วร้องครวญครางตอนกลางคืนซ่งหลันก็จะบุกเข้ามาอย่างแน่นอน ซึ่งเย่เชียนก็เชื่ออย่างยิ่งว่าซ่งหลันจะต้องลงโทษเขาอย่างรุนแรงแน่นอน

“มีอะไรหรอ?” เมื่อเห็นท่าทางแปลกๆ ของเย่เชียนแล้วหลินโรวโร่วก็ถามด้วยความประหลาดใจ

“ไม่! …ไม่มีอะไร!” เย่เชียนพูดต่อ “แล้ว..โรวโร่วคิดว่ามีอะไรผิดปกติกับการใช้ชีวิตร่วมกันกับพี่หลันบ้างหรือเปล่า?”

“ไม่นะ” หลินโรวโร่วจ้องมองไปที่เย่เชียนด้วยความว่างเปล่าซึ่งเห็นได้ชัดเลยว่าเธอไม่เข้าใจว่าทำไมเย่เชียนถึงได้ถามแบบนี้ “พี่สาวหลันนิสัยดีมาก..เธอดูแลฉันมาตลอดเลย..ฉันรู้สึกเหมือนเธอเป็นพี่สาวแท้ๆ ของฉันเลย”

“แบบนี้ไม่ดีแล้ว!” เย่เชียนกรีดร้องอย่างลับๆ ในใจพลางคิดว่าถ้าซ่งหลันเป็นพี่สาวที่แสนดีจริงๆ ล่ะก็ในอนาคตเย่เชียนเดาได้เลยว่าเย่เชียนจะไม่สามารถทำอะไรหลินโรวโร่วได้เลย ไม่เช่นนั้นเขาคงจะถูกลงโทษอย่างรุนแรง “อืม..ก็ดี” เย่เชียนพูดอย่างสิ้นหวังเพราะคืนนี้เขาวางแผนเอาไว้ว่าเขาจะมีอะไรกับหลินโรวโร่วแต่ทว่ามันก็คงเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว เพราะมันจะเป็นอย่างไรถ้าหากซ่งหลันบุกเข้ามา

หลินโรวโร่วก็มองไปที่เย่เชียนด้วยความอยากรู้อยากเห็นหลังจากนั้นเธอก็ยิ้มเล็กยิ้มน้อยและพูดว่า “คุณกำลังคิดอะไรแย่ๆ อีกแล้วใช่มั้ย..อย่างการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวแบบนั้น? ”

เย่เชียนถึงกับเหงื่อแตกอย่างรุนแรงและพูดว่า “ไม่ๆ ..มันไร้สาระมาก..ทำไมผมถึงต้องคิดแบบนั้นล่ะ”

ตั้งแต่ที่หลินโรวโร่วพบฉินหยูครั้งก่อนนั้นเธอก็ยอมรับความจริงที่ว่าเย่เชียนต้องมีผู้หญิงคนอื่นและบางทีอาจเป็นเพราะบุคลิกที่มีเสน่ห์ของฉินหยูนั้นอาจเป็นสาเหตุที่หลินโรวโร่วรักเย่เชียนมากกว่าเดิมและไม่ว่าจะเป็นแบบไหนหลินโรวโร่วก็จะไม่ต่อต้านเย่เชียนที่จะมีผู้หญิงคนอื่นเพราะหลินโรวโร่วรู้อยู่แก่ใจว่าเธอนั้นอยู่ในตำแหน่งที่ไม่สามารถถูกแทนที่ได้เลย

หลังจากส่งเย่เชียนไปที่บ้านแล้วหลินโรวโร่วก็รีบกลับไปที่บริษัททันที เย่เชียนก็ไม่ได้อยู่เฉยๆ เพราะเมื่อกริชดาวตกปรากฏขึ้นมาเช่นนี้แล้วเขาจะหลับลงได้อย่างไร? หลังจากนั่งลงในห้องนั่งเล่นเย่เชียนก็โทรหาแจ็คทันทีและขอให้เขาช่วยหาคำเชิญสำหรับงานประมูลให้ ซึ่งแจ็คนั้นก็พูดออกมาห้วนๆ ตรงๆ เหมือนเป็นเรื่องที่ง่ายมากว่า “บอสต้องการเท่าไหร่..กี่ใบ..กี่สิทธิ์?” เย่เชียนก็ถึงกับผงะไปและพูดออกไปอย่างเจ้าเล่ห์ว่า ให้มีสิทธิ์เข้าร่วมในนามของบริษัทรักษาความปลอดภัยไอร่อนบลัดในฐานะฝ่ายพัฒนาของบริษัท ถึงแม้ว่าบริษัทรักษาความปลอดภัยไอร่อนบลัดจะเป็นเพียงธุรกิจด้านความปลอดภัยแต่ถึงยังไงก็ครอบคลุมทั้งตะวันออกและใต้ของจีนแล้ว ตามปกติแล้วผู้จัดงานการประมูลคงนจะส่งคำเชิญให้เขาเป็นจำนวนมาก เพราะถึงแม้ว่าผลประกอบการประจำปีของบริษัทบริษัทรักษาความปลอดภัยไอร่อนบลัดจะไม่ดีเท่าเฟิงกั๋วฟู่ก็ตามแต่บริษัทบริษัทรักษาความปลอดภัยไอร่อนบลัดก็ถือได้ว่าเป็นบริษัทแนวหน้าของเซี่ยงไฮ้และยิ่งไปกว่านั้นงานด้านความปลอดภัยของการประมูลครั้งนี้ก็ยังอยู่ในความดูแลของบริษัทรักษาความปลอดภัยไอร่อนบลัดอีกด้วย

.

.

.

.

.

.

.