ตอนที่ 395 ตกปลาตัวใหญ่

เย่เชียนนั้นไม่ได้คาดคิดว่าหมาป่าผีไป๋ฮวยจะมาปรากฏตัวที่นี่ในคืนนี้เพราะนับตั้งแต่การต่อสู้ครั้งสุดท้ายในอียิปต์นั้นหมาป่าผีไป๋ฮวยก็ดูเหมือนจะหายลับไปและไม่มีข่าวคราวใดๆ เลยแม้แต่น้อย ซึ่งเย่เชียนเองก็ไม่ได้คิดที่จะตรวจสอบข่าวของเขา เลยและถึงแม้ว่าเย่เชียนจะยอมรับความจริงที่ว่าเขาต้องต่อสู้กับหมาป่าผีไป๋ฮวยแต่เขาก็ยังไม่เต็มใจที่จะกำจัดหมาป่าผีไป๋ฮวยเพราะท้ายที่สุดแล้วหมาป่าผีไป๋ฮวยก็ยังคงเป็นที่ชายอยู่ในใจของเย่เชียน

ถึงแม้ว่าเย่เชียนจะเป็นแบบนี้แต่สำหรับหมาป่าผีไป๋ฮวยแล้วเขาไม่ได้เป็นแบบนั้นเลยเพราะว่าเขามักจะพูดเสมอว่าเขาจะฆ่าเย่เชียนและกวาดล้างเขี้ยวหมาป่าทั้งหมด และถึงแม้ว่าการตายของอี้ซิงเฉินนั้นหมาป่าผีไป๋ฮวยไม่ได้ลงมือทำเองแต่เป็นเหรินเทียนเย่แต่ทว่าอย่างไรก็ตามมันก็เป็นแผนการของหมาป่าผีไป๋ฮวยอยู่ดี และดูเหมือนว่าหมาป่าผีไป๋ฮวยจะยังคงมีความรู้สึกลึกๆ บางอย่างต่อเขี้ยวหมาป่าเพราะเขาคิดเสมอว่าจะไม่มีใครสามารถทำลายเขี้ยวหมาป่าได้นอกจากเขาเพราะเขาเป็นคนเดียวเท่านั้นที่สามารถกวาดล้างและทำลายเขี้ยวหมาป่าได้ และก็ไม่มีใครสามารถรู้ได้เลยว่าหมาป่าผีไป๋ฮวยนั้นคิดอะไรอยู่กันแน่

สาเหตุที่หมาป่าผีไป๋ฮวยเกลียดเขี้ยวหมาป่านั้นก็เกิดจากจูจื้อเพราะถ้าหากจูจื้อไม่ได้หลอกใช้ไป๋ยู่พี่ชายของหมาป่าผีไป๋ฮวยแล้วล่ะก็มันก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะทำให้พวกเขาทรยศต่อเขี้ยวหมาป่าและกลายเป็นศัตรูกับเย่เชียนเลย เพราะหลังจากการต่อสู้ครั้งสุดท้ายเย่เชียนก็ได้เข้าใจสิ่งที่หมาป่าผีไป๋ฮวยคิดอยู่ในใจของเขาเพราะนี่ก็เหมือนกับที่หมาป่าผีไป๋ฮวยพูดเอาไว้ว่าผู้นำที่แท้จริงนั้นต้องสามารถเข้าใจสิ่งที่ผู้ใต้บังคับบัญชาคิดในระยะเวลาอั้นสั้นได้

เมื่อหมาป่าผีไป๋ฮวยเห็นหน้าแจ็คเขาก็รู้เลยว่าบริษัทรักษาความปลอดภัยไอร่อนบลัดนี้เป็นองค์กรที่อยู่ภายใต้การควบคุมของเย่เชียน และเมื่อมองไปที่เหล่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ดูเหมือนจะแข็งแกร่งแล้วหมาป่าผีไป๋ฮวยก็รู้ดีว่าพวกเขาทุกคนได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีเพราะเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ แล้วหมาป่าผีไป๋ฮวยที่เคยเป็นหนึ่งในสมาชิกของเขี้ยวหมาป่านั้นเขาจึงรู้จักแจ็คเป็นอย่างดีเพราะเด็กหนุ่มคนนี้ถูกเรียกว่ามันสมองของเขี้ยวหมาป่าและเขาสิ่งต่างๆ ที่เขาวางแผนรับมือเอาไว้นั้นมันก็คงจะไม่ง่ายดายอย่างนั้นแน่นอน ดังนั้นหมาป่าผีไป๋ฮวยจึงยังไม่ได้ดำเนินการบุกใดๆ เขาเพียงแต่เฝ้าสังเกตการณ์อย่างเงียบๆ และรอให้ใครบางคนจากฝ่ายอื่นทำเรื่องโง่ๆเสียก่อน

ใช้เวลาไม่นานนักรถแท๊กซี่ก็มาถึงและเย่เชียนก็ลงจากรถแต่ทว่าคนเหล่านั้นที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดนอกเหนือจากหมาป่าผีไป๋ฮวยแล้วไม่มีใครรู้จักเย่เชียนเลยเพราะท้ายที่สุดแล้วตัวตนของเย่เชียนก็ยังคงลึกลับอยู่มากและถึงแม้ว่าชื่อเสียงของเขาในต่างประเทศจะโด่งดังมากแค่ไหนก็ตามแต่ถึงอย่างไรมันก็จำกัดเฉพาะทหารรับจ้างหรือบุคคลระดับสูงในประเทศเหล่านั้นเท่านั้น ดังนั้นคนที่รับรู้ถึงตัวตนของเย่เชียนนั้นก็ไม่จำเป็นที่จะเปิดเผยเรื่องของเย่เชียนให้กับคนอื่นแต่อย่างใด

บ้างก็บอกว่าจะมีคนบางคนที่สามารถสัมผัสและสื่อถึงกันได้และถึงแม้ว่าเย่เชียนกับหมาป่าผีไป๋ฮวยจะไม่ใช่พี่น้องฝาแฝดก็ตามแต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีกระแสจิตและจิตสังหารจากความคุ้นเคยกันมาก่อน เพราะเมื่อเย่เชียนเพิ่งจะลงจากรถแท็กซี่เขาก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงอากาศที่เย็นยะเยือกของหมาป่าผีไป๋ฮวยจนเย่เชียนอดไม่ได้ที่จะผงะไปชั่วขณะและกวาดสายตามองไปรอบๆ โดยไม่ได้ตั้งใจจนดวงตาของเขาไปหยุดอยู่ตรงมุมที่หมาป่าผีไป๋ฮวยซ่อนตัวอยู่

เมื่อมองไปที่คิ้วที่กำลังขมวดกันของเย่เชียนแล้วแจ็คก็อดไม่ได้ที่จะผงะไปและรีบเดินเข้าไปหาเย่เชียนแล้วถามว่า “บอส! ..มีอะไรหรอ?”

เย่เชียนก็ส่ายหัวและหลับตาลงจากนั้นก็พูดว่า “บางทีฉันอาจจะคิดมากเกินไปเอง..ฉันรู้สึกเหมือนว่าไป๋ฮวยอยู่แถวๆ นี้”

แจ็คก็อดไม่ได้ที่จะสั่นไปทั้งตัวเพราะถ้าหากหมาป่าผีไป๋ฮวยมาจริงๆ ล่ะก็เรื่องนี้คงไม่ง่ายขนาดนั้นเป็นแน่ แล้วจะมั่นใจเต็มร้อยได้อย่างไรว่าหมาป่าผีไป๋ฮวยจะไม่ทำอะไรในคืนนี้ ซึ่งเย่เชียนเองก็คิดเช่นกันว่าการที่หมาป่าผีไป๋ฮวยมาที่นี่ก็เพื่อแย่งชิงกริชดาวตกเป็นแน่ ซึ่งเย่เชียนก็รู้สึกหนักใจเล็กน้อยและเขาก็ต้องระมัดระวังอย่างมากไม่เช่นนั้นหมาป่าผีไป๋ฮวยอาจจะรู้ได้ถึงแผนการของเย่เชียนจนกงห่าวตกอยู่ในอันตรายและยิ่งไปกว่านั้นที่นั่นก็มีเพียงแค่ม่อหลงเท่านั้นที่ปกป้องเขาและถ้าหากหมาป่าผีไป๋ฮวยรู้จริงๆ ล่ะก็ม่อหลงเองก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างแน่นอนและหลังจากนั้นกริชดาวตกก็จะตกอยู่ในเงื้อมมือของหมาป่าผีไป๋ฮวยและแผนการทั้งหมดที่เย่เชียนทำไปมันก็จะสูญเปล่า

“บอส! ..หรือจะให้ผมเรียกคนมาให้มากกว่านี้..ยังมีเจ้าหน้าที่ของไอร่อนบลัดอยู่อีกจำนวนมากที่พร้อมมาเสริมกำลัง” แจ็คพูด

เย่เชียนก็ส่ายหัวเบาๆ และพูดว่า “ไม่! ..ฉันไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำอะไรในสถานการณ์นี้”

แจ็คถึงกังผงะไปครู่หนึ่งแล้วก็พยักหน้าและพูดว่า “แล้วคนเหล่านั้นล่ะ..บอสต้องการให้ผมจัดการพวกมันมั้ย?”

“ไม่! ..ฉันจะไม่เคลื่อนไหวถ้าศัตรูไม่ยอมเคลื่อนไหวก่อน..มาดูกันซิว่าใครจะใจร้อนกว่ากัน!” เย่เชียนพูดพร้อมกับรอบยิ้มที่ชั่วร้ายที่มุมปากของเขา

“บอส! ..มันจะดีหรอ..งานการประมูลกำลังจะเริ่มในอีกสามวันข้างหน้าแล้วนะ..ถ้าพวกมันยังอยู่เราจะทำยังไงล่ะ? ..ทำไมเราต้องปล่อยให้หมามันมาลอบกัดพวกเราก่อนล่ะ..เราลงมือจัดการมันก่อนไม่ดีกว่าหรอ” แจ็คพูด

หลังจากเงียบไปชั่วขณะเย่เชียนก็พูดว่า “เอาเถอะ..พวกนั้นมันไม่รู้ว่ากริชดาวตกอยู่ที่ไหน..ถ้างั้นพวกเราก็มาเริ่มปั่นหัวพวกนั้นกันเถอะ” หลังจากพูดจบเย่เชียนก็กระซิบข้างๆ หูแจ็คเพียงไม่กี่คำและหลังจากนั้นการแสดงออกของแจ็คก็ดูเหมือนจะไม่เปลี่ยนไปเลยและก็ดูไม่ออกเลยว่าเขาเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยเพราะสิ่งนี้จะทำให้ฝ่ายที่กำลังซ่อนตัวอยู่ในความมืดสับสนและงุนงงเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขากำลังทำ

แต่ทว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นคือหมาป่าผีไป๋ฮวยและดูเหมือนว่าเขาจะโล่งใจยิ้มเล็กยิ้มน้อยและยืดตัวสบายๆ เพราะเขารู้ว่านี่คือเย่เชียนที่กำลังจะเริ่มตกปลาตัวใหญ่ แต่อย่างไรก็ตามไม่มีใครสามารถรู้ได้เลยว่าหมาป่าผีไป๋ฮวยจะติดเบ็ดหรือไม่

เนื่องจากกริชดาวตกไม่ได้อยู่ที่นี่ดังนั้นเย่เชียนจึงไม่ได้กังวลอะไรเลยและถึงแม้ว่าคนเหล่านี้จะกลับหัวกลับหางจริงๆ และเมื่อกริชดาวตกของปลอมถูกทำขึ้นมาโดยสมบูรณ์แล้วในอีกสามวันก็จะไม่มีใครสามารถแยกแยะได้เลย และเมื่อการประมูลเริ่มขึ้นทุกสิ่งทุกอย่างมันก็จะเหมือนดั่งภาพลวงตาที่เย่เชียนทำเอาไว้นั่นเอง

หลังจากพูดจบเย่เชียนและแจ็คก็เดินเข้าไปข้างในอย่างช้าๆ และเมื่อพวกเขาเดินผ่านเจ้าหน้าที่ของบริษัทรักษาความปลอดภัยไอร่อนบลัดแล้วแจ็คก็มองพวกเขาและพวกเขาก็เดินตามแจ็คกับเย่เชียนไปอย่างรู้ทันแผนการและเนื่องจากเป็นการตกปลาตัวใหญ่เราต้องนิ่งและรอให้เหยื่อมาติดเบ็ดเท่านั้น

กองกำลังเหล่านั้นที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดก็กระสับกระส่ายและลุกลี้ลุกลนกันอย่างมากในขณะนี้และยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังรู้ด้วยว่านอกจากฝ่ายตัวเองแล้วก็ยังมีอีกหลายฝ่ายมากมายที่อยู่รอบๆ ที่แห่งนี้ด้วยซึ่งล้วนแล้วแต่จุดประกายความคิด ขึ้นมาว่าฝ่ายไหนที่เคลื่อนไหวก่อนก็ต้องเป็นฝ่ายที่โชคร้ายที่สุด อย่างไรก็ตามถ้าหากไม่มีใครเริ่มเคลื่อนไหวเลยมันก็เท่ากับว่าเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ไม่ใช่หรือ?

เมื่อเห็นเย่เชียนและแจ็คเดินเข้าไปข้างในและเหลือเพียงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เฝ้าอยู่ข้างนอกบางส่วนและคอยเฝ้าระวังอย่างระมัดระวังและหลังจากนั้นเจ้าหน้าที่บางส่วนก็เดินตามเย่เชียนและแจ็คเข้าไป ซึ่งในสถานการณ์เช่นนี้คนเหล่านั้นก็ต้องสงสัยว่าเย่เชียนกำลังเตรียมที่จะย้ายกริชดาวตกไปยังที่อื่นหรือไม่?

เมื่อคิดเช่นนี้พวกเขาก็ดูร้อนใจกันมากขึ้นและเมื่อเห็นแจ็คเดินไปที่ประตูนิรภัยแล้วกดรหัสผ่านจนประตูนิรภัยหลายบานก็ถูกเปิดออกและเย่เชียนกับแจ็คก็เดินเข้าไปพร้อมกับเหล่าเจ้าหน้าที่ของไอร่อนบลัดและประตูก็เริ่มปิดลงอย่างช้าๆ ซึ่งในเวลานี้หัวใจของคนเหล่านั้นก็แทบจะระเบิดออกมาและพวกเขาก็เกือบจะมั่นใจได้แล้วว่ากริชดาวตกนั้นอยู่ด้านในประตูนิรภัยนั้น เพียงแต่ว่าพวกเขานั้นไม่สามารถรู้ได้เลยว่ามีประตูนิรภัยกี่ชั้นที่อยู่ข้างใน แต่ถึงอย่างไรมันก็ไม่มีเวลามากพอที่จะให้พวกเขาครุ่นคิดได้อีกต่อไปเพราะตอนนี้มันไม่มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของไอร่อนบลัดอยู่ข้างนอกแล้วและถ้าหากพวกเขาไม่ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ในตอนนี้ล่ะก็มันจะยังมีวิธีอะไรอีกบ้าง?

เมื่อคิดเช่นนี้ในที่สุดก็มีใครบางคนอดทนไม่ไหวและรีบวิ่งออกมาจากความมืดและเดินเข้าไปในอาคารและหลังจากนั้นคนอื่นๆ ก็เริ่มปรากฏตัวขึ้นทีละคนๆ และชำเลืองมองกันและกันและบรรยากาศในขณะนี้มันก็เต็มไปด้วยกลิ่นดินปืน อย่างไรก็ตามเนื่องจากพวกเขายังไม่เห็นกริชดาวตกด้วยตาของตัวเองพวกเขาจึงยังไม่ได้เริ่มที่จะปะทะและแย่งชิงกันแต่อย่างใด

มีเพียงหมาป่าผีไป๋ฮวยและฝ่ายนิรนามอีกฝ่ายที่ไม่ได้เคลื่นอไหวแต่ยังคงเฝ้าสังเกตการณ์อยู่เงียบๆ และพวกเขาก็ดูเหมือนจะรู้สึกถึงกันและกันเมื่อมองไปที่กันและกันพวกเขามองไม่เห็นซึ่งกันและกันในความมืดแต่ดวงตาของพวกเขาดูเหมือนจะพุ่งเข้ามาในความมืดที่แผ่กระจายออกไปและมองเห็นกันท่ามกลางความมืดโดยไม่รู้ตัว

เมื่อเป็นเช่นนั้นหมาป่าผีไป๋ฮวยก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงอย่างมากเพราะสาเหตุที่เขายังไม่ได้เคลื่อนไหวก็เพราะว่าเขาอยู่กับเย่เชียนมานานเกินไปและรู้อย่างชัดเจนมากเกี่ยวกับสิ่งที่เย่เชียนทำดังนั้นหมาป่าผีไป๋ฮวยจึงยังไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆ แต่ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่ได้ดำเนินการใดๆ เลยซึ่งทำให้หมาป่าผีไป๋ฮวยรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งและเป็นคนที่ฉลาดอย่างมาก

ยิ่งไปกว่านั้นหมาป่าผีไป๋ฮวยก็ยังสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายแห่งความตายที่เล็ดลอดออกมาจากคู่ต่อสู้และเป็นคนประเภทหนึ่งที่ต้องเผชิญกับความตายมาเป็นเวลานานและยังสามารถยืนหยัดได้อย่างสง่าผ่าเผย เพราะคนที่ผ่านชีวิตและความตายมาเท่านั้นที่สามารถสัมผัสกลิ่นอายของบุคคลนั้นๆ ได้เพราะว่ามันแข็งแกร่งกว่าของตัวเองและนอกจากนี้ฝ่ายตรงข้ามดูเหมือนจะมีจิตการสังหารที่แข็งแกร่งมากและรุนแรงมาก ซึ่งเป็นประเภทที่ฆ่าคนแล้วไม่กะพริบตาเลยแม้แต่น้อยและหมาป่าผีไป๋ฮวยก็เกือบจะแน่ใจได้ว่าคนคนนี้ต้องแข็งแกร่งอย่างมากแน่นอน

ชายนิรนามปริศนาที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกันเพราะเขาก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงกลิ่นอายแห่งการนองเลือดและกลิ่นอายแห่งความตายรอบๆ ตัวของหมาป่าผีไป๋ฮวยและเขาเองก็ผงะเล็กน้อยและหลังจากนั้นมุมปากของเขาก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นเป็นรอยยิ้มที่มั่นใจและตื่นเต้นอย่างมาก

นอกจากนี้ชายปริศนาคนนั้นก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่าดวงตาของเย่เชียนจ้องมองไปที่ตำแหน่งที่หมาป่าผีไป๋ฮวยอยู่ซึ่งมันทำให้เขาประหลาดใจอย่างมากและถึงแม้ว่าเขาจะสัมผัสได้ว่าหมาป่าผีไป๋ฮวยอยู่ที่นั่นแต่เขาก็ประหลาดใจมากที่เย่เชียนก็สามารถรับรู้ได้เช่นกันเพราะมันไม่สมเหตุสมผลเลยที่เย่เชียนจะสัมผัสถึงหมาป่าผีไป๋ฮวยได้แต่ไม่สามารถรับรู้ได้ถึงคนอื่นๆ ซึ่งสิ่งนี้ทำให้เขาสงสัยอย่างมากว่าเย่เชียนนั้นซ่อนอะไรเอาไว้ “เย่เชียน! ..อย่าทำให้ฉันผิดหวังล่ะ!” ชายหนุ่มนิรนามปริศนาพึมพำพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปากของเขา

เย่เชียนนั้นไม่รู้เลยว่าเขากำลังถูกจับตามองอยู่ เพราะไม่เพียงแต่เขาที่ดึงดูดสายตาของกองกำลังหลายฝ่ายจำนวนมากเท่านั้นแต่ยังดึงดูดสายตาของหมาป่าผีไป๋ฮวยอีกด้วย ซึ่งชายนิรนามปริศนาผู้นี้นั้นต้องการพบกับบุคคลที่ทรงพลังที่กล่าวขานกันคนนี้มานานแล้ว

.

.

.

.

.

.

.