นิยาย รันนิ่งแมนกับระบบครองโลก : Running M…

ตอนที่ 72 โบลิ่งมนุษย์ พลังพิเศษของแต่ละคน

“โอดี้ ทําไมคุณเล่นเกมดูดนมหลอดยาวเก่งจัง?” ลู่เฟยเริ่มถามโอดิ์ด้วยรอยยิ้ม

“นั่นสิคะ โอดี้ความจุปอดของคุณใหญ่ขนาดไหนกัน?” เบบี้ถามด้วยรอยยิ้ม

“ฮ่าฮ่า ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก เหตุผลที่เราสามารถชนะในรอบที่สองของเกมทั้งหมดนั้นเป็นเพราะฉัน” โอดี้รู้สึกพึงพอใจทันที

“ฮีม คุณนี่โม้พุ่ง หวังว่าพี่จะไม่แทงเราข้างหลังในเกมถัดไปนะ” ลู่เฟยไม่ลืมที่จะกระทั่งโอดี้ ผู้ชายคนนี้เป็นประเภทที่ขอแค่ให้แสงเขาสักเล็กน้อยเขาก็สดใส เป็นสีสันให้ทันทีให้สีกับเขาไม่ต้องเยอะ เขาก็พร้อมจะเปิดโรงย้อมผ้า เพียงยิ้มให้เขาแค่บางเบาเขาก็พร้อมจะเคลื่อนโลกมาให้

“ถูกต้องเลย โอดี้คุณทําแบบรอบแรกไม่ได้อีกแล้วนะ” เบบี้รู้สึกว่าสิ่งที่ลู่เฟยพูดนั้นสมเหตุสมผล และเธอก็เริ่มยิ้มอย่างมีเลศนัยกับลู่เฟยอย่างรู้ทัน

ใบหน้าของ โอดี๋ยุ่งเหยิงไปชั่วขณะ แล้วกระซิบ : “โอเค เธอสองคนมันชั่วร้ายชัดๆ !”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า … “เบบี้ยิ้มและเพื่อนคนนี้ก็ต้องเดินตามเสียงของขันที

ลู่เฟยหัวเราะออกมา

ผ่านไปหลายสิบนาที่พวกเขาก็มาถึงสถานที่ปฏิบัติภารกิจต่อไปซึ่งก็คือสระว่ายน้ําสีฟ้าใสและไพ่ R ที่จัดไว้อย่างเรียบร้อย! ยังมีสไลเดอร์สําหรับลื่นเสริมด้วย นี่สิ่งที่จะทักทายสมาชิกทีมรันนิ่งแมนงั้นหรอ?

“ว้าว ว้าวว้าว … “เติ้งเชาเข้ามาก่อน ตามด้วยลู่เฟยลูกเจ๋งข่ายอดี้เฉินเฮ่อ หลี่เฉิน ซ่งเจีย หวังจู่หลานและทีมงานของรายการรันนิ่งแมนผู้คนต่างรีบเข้ามา

ขนาดตัวละครระดับนี้ก็ยังมาเป็นของเฟย ลู่เฟยกําลังอ่านการ์ดภารกิจต่อหน้ากล้อง ในใจเขาโคตรจะตื่นเต้นเลย เฟส แม่ว นี่เป็นครั้งแรกของเขาเลยนะที่ได้ อ่านการ์ดภารกิจน่ะ ลู่เฟยลอบหัวเราะในใจ

“โบว์ลิ่งมนุษย์ เป็นการต่อสู้ที่ผู้เล่นใช้ร่างกายของพวกเขาเพื่อผลักไพ่นกกระจอก R ให้ได้มากที่สุดทั้งสามทีม โดยสลับกันที่ละคน

ลําดับการเล่นจะถูกระบุโดยทีมที่ชนะ ในรอบที่แล้ว หลังจากผู้เล่นทั้งหมดเล่นครบแล้ว เกมจะจบลง ผู้ชนะจะดูจากจํานวนไฟ R ทั้งหมดที่ล้มลงได้ ทีมไหนล้มได้มากสุดเป็นฝ่ายชนะ”

หลังจากอ่านกฎของเกมจบทุกคนก็พร้อมที่จะเริ่มแล้ว

“โบว์ลิ่งมนุษย์นี่คือจุดแข็งของกลุ่ม เรา ความแข็งแกร่งของทีมสีเขียวของ เรา” เติ้งเชาเริ่มกําหมัดแน่นอย่างมั่นใจ แท้จริงแล้วพวกเขาทั้งหมดเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง ดังนั้นพวกเขาจึงได้เปรียบอย่างมากในเกมนี้

“เพราะเขาตัวเขียวเหรอ ฮ่าฮ่า” ลู่เฟยถามอย่างจงใจขบขัน

“เพราะทีมสีเขียวของเรามีลูกโบว์ลิ่ง สําเร็จรูป” เติ้งเขาตอบด้วยรอยยิ้ม

หวังจู่หลานรู้สึกไม่พอใจสักหน่อย เขามองกลับไปที่เติ้งเขาอย่างเคืองๆ แล้วบอกว่า นี่เขาเป็นลูกโบว์ลิ่งใช่ไหม

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า …” ทุกคนหัวเราะกัน แต่หวังจู่หลานกลับรู้สึกหดหูอยู่คนเดียว

“ดูสิ เพียงแค่ถอดหมวกออกก็เปิดเผยทรงกลมแล้ว” เจ๋งข่ายหันไปแหย่หวังจู่หลานที่หลังเขามา

“ทุกคนจะเริ่มแดนช์ทันทีที่ฉันโชว์” หวังจู่หลานมองกลับมาพูด

“ทําไมอ่ะ?” เบบี้สงสัย

“เพราะเมื่อเปิดโหมดแฟลชเธอก็จะเปิดโหมดเฮฮา” หวังจู่หลานพูดด้วยรอยยิ้ม

“เฮือก…”

“ฮ่าฮ่าฮ่า …” ซึ่งเจียยิ้มแล้ว

ในที่สุดก็มีคนสองสามคนเดินไปยัง พื้นที่ที่กําหนดแล้ว หวังจู่หลานมองไปที่สระว่ายน้ําตรงหน้าเขาถามอย่างเป็นกังวล “เฮ ลึกแค่ไหนอ่ะ?”

ความสูงช่างเป็นปัญหาซะจริง ถ้าน้ําลึกเกินไปมันจะน่าสังเวชทันทีที่จมน้ํา
“หนึ่งเมตรสาม?” หวังจู่หลานเห็นหมายเลขกํากับขอบสระ

“ฮ่า ๆ ๆ ” ทุกคนหัวเราะลั่น

“ไม่เป็นไร OK หน่ะ” เบบี้ตอบในภายหลัง

ลู่เฟยเหยียบสไลด์ : “นี่มันลื่นมากเลย”

“อา …”ลู่เฟยลื่น เขารีบกระโดดออกจากสไลด์ทันที

“มีสบู่อยู่บนสไลด์!” เติ้งเชาเริ่มพูด

“อ๊าา…”เบบี้อุทาน

ลู่เฟยแอบตกใจเหมือนกัน เขาคิดว่า เขาไม่เคยเล่นเกมแบบนี้มาก่อนแล้ว เขาก็ไม่รู้ว่าจะเล่นมันอย่างไร

“ว่าว มันลื่นเกินไป มันน่ากลัวเกินไป” เบบี้ยังคงถอนหายใจเธอมองไปที่ลู่เฟยข้างๆ เธอด้วยความกังวลดูไร้เดียงสา

“ไม่เป็นไรเบบี้” ลู่เฟยปลอบโยนเบบี้

“ว้าว .. ฉันเจอฉากแสดงความรักอีกครั้งแล้ว” เฉินเฮ่ออุทานจากด้านข้าง

“ไม่! อย่าพูดงี้นะ! พี่เฉินเฮ่อ พี่บ้าไปแล้ว… พี่” เบบี้ยิ้มเย็นยะเยือก จ้องมอง เฉินเฮ่อดูเหมือนเธอจะไม่พอใจเฉินเฮอมากขึ้นเรื่อย ๆ

“โอเค โอเค ทุกคนเตรียมตัวสําหรับเกมต่อไปเถอะ” เติ้งเชาเริ่มไกล่เกลี่ยอารมณ์ของทุกคน

ลู่เฟยไม่สามารถพูดอะไรได้ในตอนนี้ แต่เขาก็แอบมีความสุขอยู่ในใจ เฮ้ ก็ฉันไม่รู้ว่าเบบี้มีความรู้สึกให้ฉันแบบไหน? เธอปฏิบัติกับฉันเหมือนเป็นเพื่อนซี้จริงๆหรือ? ฉันจะเริ่มสิ่งนี้ได้อย่างไงกันหนอ? หรือว่าจะค่อยๆตะล่อมอย่างช้าๆ เส้นทางนี้ยังอีกยาวไกล

หากมีความตั้งใจทุกอย่างย่อมเป็นจริงได้ เชื่อว่าด้วยความพยายามอย่างแรงกล้าของฉัน สักวันความรู้สึกของเบบี้ที่มีต่อฉันจะถูกระเหิดไปสู่ความรัก ลู่เฟยเริ่มสบถในใจ

“นี่มันลื่นอะไรถึงขนาดนี้ ฉันก็ไม่ได้ เล่นโบว์ลิ่งมานานแล้วด้วย” เติ้งเชาเริ่มอุทาน

“พี่เขาไม่ได้เล่นนานแค่ไหนแล้ว?” ลู่เฟยถามเติ้งเชาจากด้านข้าง

“ฉัน ฉันไม่ได้เล่นมากว่าสิบปีแล้ว” เติ้งเช่าเริ่มตอบด้วยรอยยิ้ม เฟสแม่ว เขาไม่กังวลเรื่องอายุใช่ไหม?

“สิบปี ในปีนี้ฉันอายุ 25 ปี ฉันเดาว่า ครั้งสุดท้ายที่ฉันเล่นโบว์ลิ่งเมื่อตอนฉัน อายุ 15” เติ้งเชาสร้างเรื่องตลกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในศตวรรษแล้ว

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า … ” ทุกคนก้มโค้ง หัวเราะลั่น เมื่อฟังคําพูดของเติ้งเชา

หลี่เฉินเคืองเล็กน้อย แล้วพญากระทิงดําก็มาหาเติ้งเชา

“เราสองคนอายุห่างกันไม่ถึง 2 ปี นายยังกล้ามาเสแสร้งแอ๊บแบ๊วอยู่อีกนะ” หลี่เฉินเริ่มเปิดเผยอายุที่แท้จริงของเขา

“จําเป็นต้องพูดหรือไง พี่หลี่เฉิน” เติ้งเชาถามด้วยเหงื่อเย็น ปล่อยฉันไปเถอะ นี่คือรายการที่ใช้การอัดถ่ายทํานะ

“พี่อายุ 26 ปีและฉันอายุ 25 ปี มันไม่ดีหรือไง?” เติ้งเขาถามด้วยรอยยิ้ม