100,000 ดาหยวน!

 

ตามการคาดการณ์ของหลิวหยุนหยาง 100,000 ดาหยวนนี้ เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของเส้นทางการเงินที่มีศักยภาพของเขา เมื่อเขาสัมผัสธนบัตรมูลค่า 5 ดาหยวนในกระเป๋าของเขา เขาก็รู้สึกตื่นเต้นบางอย่าง

 

แม่ของเขาเพิ่งตกงาน และแม้ว่าเขาจะเป็นนักสู้แล้ว แต่เขาก็ยังไม่เคยออกล่า การรับเงินทันทีดูเหมือนจะไม่ง่ายเลย

 

อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าปัญหาจะได้รับการแก้ไขในทันที

 

ซือหยานแนะนำวิธีในการแก้ไขสถานการณ์ที่สิ้นหวังนี้

 

อย่างไรก็ตามสิ่งที่หลิวหยุนหยางใส่ใจมากที่สุด คือขวดยาปลอมแปลงร่างกาย

 

การใช้อาหาร และการฝึกฝนเพื่อพัฒนาความแข็งแรงของตัวเองนั้นเป็นกระบวนการที่ช้า อีกทั้งในสามวันซือหยานจะพาเขาไปมีส่วนร่วมในการประเมินอื่นที่สำคัญ

 

การประเมินนั้นเป็นโอกาสที่หายากมาก ถ้าหลิวหยุนหยางต้องการประสบความสำเร็จ และต้องการพาแม่และน้องสาวของเขาย้ายไปยังเมืองนั้น เขาต้องเพิ่มความแข็งแกร่งให้มากขึ้น

 

“ข้าต้องการถอนมัน!“

 

คำตอบที่หลิวหยุนหยางได้ยืนยัน ผู้จัดการรูดบัตรผ่านกล่องเล็ก ๆ อย่างรวดเร็ว ข้อมูลที่ปรากฏบนมันทำให้ผู้จัดการประหลาดใจ

 

นี่ไม่ใช่บัตรชนชั้นสูงธรรมดา แต่ด้านบนของบัตรเป็นตราของกองทัพมังกรตื่น

 

ชายหนุ่มที่ดูธรรมดาคนนี้ถูกกำหนดให้เข้าร่วมกับกองทัพมังกรตื่นจริง ๆ !

 

ในชั่วพริบตาความคิดทุกอย่างโผล่เข้ามาในความคิดของผู้จัดการ ชายหนุ่มคนนี้จะกลายเป็นคนที่มีความสามารถในอนาคต หากเขาคว้าโอกาสนี้ และจัดการตลบหลังผู้อาศัยบารมีนักการเมืองของชายหนุ่ม เขาจะได้รับประโยชน์จากมันในอนาคต

 

ในขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผู้จัดการก็เข้าใจได้มากขึ้น ทันใดนั้นเขาก็ถามทุกคนที่อยู่รอบตัวเขาว่า “เจ้ามายืนทำอะไรตรงนี้?  รีบนำชามาให้สุภาพบุรุษท่านนี้!“

 

จากนั้นเขาถามหลิวหยุนหยางอย่างสุภาพว่า “ข้าขอหมายเลขประจำตัวของท่านได้หรือไม่“

 

คำถามทำให้หลิวหยุนหยางนิ่งงัน เพราะเขาไม่รู้หมายเลขประจำตัวของเขา เนื่องจากไม่เคยใช้มาก่อน เมื่อเขาขมวดคิ้ว ผู้จัดการที่คอยสังเกตเขาเข้าใจทันที และพูดอย่างสุภาพว่า

 

“ไม่ต้องกังวลไป ข้าสามารถตรวจสอบได้ที่นี่ สิ่งที่ท่านต้องทำ คือแจ้งให้เราทราบว่าท่านเข้าโรงเรียนไหน และชื่อของท่านคืออะไร”

 

ผู้หญิงที่นั่งอยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์ธนาคารดูราวกับว่าพวกเขาเห็นผี เมื่อกล่องเล็ก ๆ ยังคงกระพริบอยู่เรื่อย ๆ ผู้จัดการก็นั่งข้างหลังจอมอนิเตอร์และยุ่งวุ่นวาย คราวนี้หลิวหยุนหยางเริ่มมองไปรอบ ๆ ธนาคาร

 

เขาสามารถเห็นกระเบื้องปูพื้นหินอ่อนสีดำ และหน้าต่างโปร่งใสที่ดูเหมือนผลึก ทุกสิ่งในนั้นดูเหมือนจะทำให้ความสง่างามและความยิ่งใหญ่ของสถานที่โดดเด่นยิ่งขึ้น

 

แม้ว่าผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์อาจไม่ได้รับการพิจารณาว่าเป็นความงามที่สมบูรณ์แบบ แต่ผิวที่อ่อนนุ่ม และคุณสมบัติที่อ่อนโยนของพวกเขาทำให้พวกเขาดูบอบบาง

 

เมื่อหลิวหยุนหยางมองดูพวกเขาสองคนที่ดูเหมือนจะอยู่ในช่วงอายุ 20 ปี พวกเขาก็จ้องมองกลับมาที่เขาอย่างเย้ายวน

 

สายตาที่จ้องมองของพวกเขาทำให้หัวใจของหลิวหยุนหยางเต้นเร็วขึ้น และใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดง

 

แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีความตั้งใจใด ๆ ของการใฝ่หาผู้หญิงเหล่านี้ แต่เขาก็ยังเป็นชายหนุ่ม เขาจะต่อต้านการล้อเล่นแบบนี้ได้อย่างไร

 

“สภาพการทำงานที่นี่ดูค่อนข้างดี!” หลิวหยุนหยางแสดงความคิดเห็นโดยไม่รู้ตัว เพราะเขาคิดถึงแม่ที่ทำงานหนัก

 

“อันที่จริงแล้วเราขาดพนักงาน เงินเดือนไม่สูงมาก มันเป็นเพียง 500 ดาหยวน หากท่านรู้จักใครก็ตามที่กำลังมองหางาน อย่าลังเลที่จะแนะนำพวกเขากับเราเลย”

 

เมื่อผู้จัดการตรวจสอบตัวตนของหลิวหยุนหยางเรียบร้อยแล้ว เขาก็ใช้โอกาสนี้เพื่อประจบเขา

 

แนะนำใครสักคน? นั่นอาจจะจัดการได้!

 

หลิวหยุนหยางหยุดสักพัก เขาเข้าใจเจตนาของผู้จัดการ และชื่นชมในความเป็นมืออาชีพของชายคนนั้น อย่างไรก็ตามสิ่งที่เขาพูดคือ “เป็นแบบนั้นหรอ? ถ้าอย่างนั้นข้ากลัวว่าข้าจะทำให้พวกท่านเดือดร้อน!“

 

“มันไม่มีปัญหาเลย ชื่อตระกูลของข้าคือฟาง แต่ท่านสามารถเรียกข้าว่าฟางจงหยวนได้ และในอนาคตได้โปรดนึกถึงข้า”

 

ในขณะที่เขาพูด ฟางจงหยวนก็เอาใบแจ้งให้ทราบล่วงหน้าออกมาจากลิ้นชักของเขาและมอบให้หลิวหยุนหยาง

 

“นี่คือใบสมัครงานของธนาคารของเรา ท่านสามารถบอกคนที่ท่านอยากแนะนำให้มาเจอในวันพรุ่งนี้”

 

จากนั้นผู้จัดการจึงกล่าวเสริมว่า “ทุกอย่างพร้อมแล้วคุณหลิว รอสักครู่ ข้าจะบอกให้ใครซักคนเอายาปลอมร่างกายมาให้ท่าน!“

หลิวหยุนหยางรับใบสมัคร และทำให้แน่ใจว่าทุกอย่างเรียบร้อย โดยที่ยังไม่ได้กรอกชื่อ

 

“ขอบคุณผู้จัดการฝาง โอ้ข้าลืมไปแล้ว ข้าต้องการถอน 50,000 ดาหยวน”

 

“ไว้ใจได้เลยครับ!” ฟางจงหยวนเคลื่อนไหวอย่างมีประสิทธิภาพ และกลับมาพร้อมขวดยาสีเขียว และ 50,000 ดาหยวน

 

50,000 ดาหยวนเป็นเงินจำนวนมหาศาล เมื่อฟางจงหยวนส่งมอบให้ เขายังมอบถุงเล็ก ๆ ที่ประณีต ให้กับหลิวหยุนหยางอีก “นี่คือของขวัญจากธนาคารของเรา ท่านสามารถใช้สิ่งนี้ได้ในตอนนี้”

 

หลิวหยุนหยางพยักหน้า เขาเข้าใจความตั้งใจของฟางจงหยวน และหยิบกระเป๋าก่อนออกเดินทาง

 

“ข้าได้ยินมาว่าการใช้ยาปลอมแปลงร่างกายนั้นเจ็บปวดจริงๆ อย่างไรก็ตามผู้ใช้ต่อไปสามารถทนต่อความเจ็บปวดอันยิ่งใหญ่ที่ดีกว่าพวกเขาดูดซับยา ข้าขอแนะนำให้ท่านอดทนเล็กน้อยท่านหลิว”  ฟางจงหยวนกล่าวด้วยเสียงต่ำก่อนที่หลิวหยุนหยางจะออกจากธนาคาร

 

หลิวหยุนหยางพยักหน้า เขาเคยได้ยินเรื่องยาปลอมแปลงมามากมาย นอกจากนี้ยังมีคู่มือเกี่ยวกับยาประเภทนี้อีก

 

“โอ้ ข้าลืมบอกท่าน คุณหลิวด้วยสถานการณ์ของท่านข้าคิดว่าท่านจะต้องใช้คอมพิวเตอร์ด้วย” ฟางจงหยวนผสานมือกันราวกับว่าเขาจำอะไรบางอย่างได้ในทันใด

 

หลิวหยุนหยางไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ คนส่วนใหญ่ในเมืองตงลูแทบจะหาเลี้ยงชีพไม่ได้ และครัวเรือนส่วนใหญ่ไม่มีไฟฟ้าใช้ ดังนั้นเขาจึงไม่เคยได้ยินเรื่องคอมพิวเตอร์เลย

 

“ราคาเพียง 1,000 ดาหยวนเท่านั้น หากท่านหลิวต้องการข้าสามารถช่วยซื้อเครื่องแบบพกพาจากตลาดได้ สิ่งที่ท่านต้องทำคือการชาร์จแบตเตอรี่ที่ธนาคารของเรา ท่านสามารถใช้บัตรชนชั้นสูงของท่านเพื่อออนไลน์ได้”

 

เมื่อหลิวหยุนหยางเดินไปไกลพอ ฟางจงหยวนก็ชูกำปั้นของเขาขึ้นในอากาศ เขาตื่นเต้นยิ่งกว่าที่เขาเคยเป็นหากเขาปกปิดเรื่องใหญ่ไว้

 

“เขาเป็นแค่เด็ก ผู้จัดการฟาง ทำไมถึงสุภาพกับเขา” ผู้หญิงคนหนึ่งถามฟางจงหยวนด้วยความสงสัย

 

ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่สวยที่สุดในเมืองตงลู ดังนั้นเธอจึงค่อนข้างภูมิใจในความสวยของเธอ

 

ฟางจงหยวนมักจะปฏิบัติต่อเธออย่างสุภาพ แต่ไม่เหมือนกับผู้ชายคนอื่น

 

เธอเพิ่งเคยเห็นฟางจงหยวนประจบประแจงชายหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งทำให้เธอแปลกใจเล็กน้อย

 

ฟางจงหยวนยิ้ม “เขาเป็นนักสู้ชนชั้นสูง เข้าใจมั้ย? ถึงตอนนี้เขาอาจจะเป็นแค่ระดับ จี เท่านั้น แต่เขาจะไต่ระดับขึ้นเมื่อมีอายุมากขึ้น ถ้าคุณหลิวมาเยี่ยมในอนาคต เจ้าทุกคนต้องปฏิบัติต่อเขาอย่างเหมาะสมล่ะ”

 

หลิวหยุนหยางไม่รู้ว่าพนักงานธนาคารกำลังพูดถึงเขา เขาแค่เดินเล่นรอบเมืองอย่างร่าเริง

 

แม้ว่าเขาจะใฝ่ฝันอยู่เสมอในวันที่เขาจะกลายเป็นชนชั้นสูง แต่การมี 50,000 ดาหยวนในมือของเขานั้นเป็นความรู้สึกที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

 

หลิวหยุนหยางรู้สึกหิว เขาจะได้รับอาหารก่อนแล้วไปเยี่ยมบ้านของหลิวชาง หลังจากนั้นเขาจะพาใครบางคนมาช่วยเขาซื้อห้องชุดที่ดีในเมืองนี้

 

แม้ว่าหลิวหยุนหยางต้องการพาแม่ และน้องสาวของเขาเข้ามาใกล้เมือง แต่สภาพแวดล้อมในบ้านหลังเล็ก ๆ ของพวกเขายังคงต้องเปลี่ยน

 

“หยุดตรงนั้นนะ เจ้าเด็กที่น่าเวทนา!!” มีเสียงตะโกนขึ้นอย่างกระทันหัน

 

เมื่อหลิวหยุนหยางได้ยิน เขาก็เงยหน้าขึ้น และเห็นว่าหลิวชางวิ่งหนีมาจากระยะไกล เธอดูตื่นตระหนก

ชายอ้วนที่มีใบหน้ามันกำลังไล่ตามเธอ เขาดูเหมือนคนที่มีอายุ 40 ปี พุงของเขายื่นออกมา แต่นั่นไม่ได้ทำให้ความเร็วของเขาลดลงเลย

 

“หลิวชาง เกิดอะไรขึ้น?” หลิวหยุนหยางไม่สามารถละทิ้งเธอไว้ได้ เพราะเธอคอยให้การสนับสนุนเขาตลอดเวลาที่น่าผิดหวังที่สุดของเขา

 

“นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า ถอยไปซะ!” หลิวชางจ้องที่หลิวหยุนหยางก่อนที่จะหันไปเผชิญหน้ากับชายอ้วนที่อยู่ข้างหลังเธอ “พ่อช้าก่อน!“

 

หลิวหยุนหยางได้ยินเธอพูดดังนั้น เธอต้องการให้เขารู้ว่าชายผู้ดูไม่เป็นมิตรคนนี้ไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อเธอ

 

หลิวหยุนหยางมีความคิดเล็กน้อยว่าสถานการณ์ในปัจจุบันของหลิวชางอาจมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับเขาที่มีบาร์พลังงานนั้น

 

“เจ้าเด็กบ้า! เจ้าคิดว่าเงินเติบโตบนต้นไม้หรือไง? นั่นมัน 500 ดาหยวนเลยนะ! เจ้า….” ชายอวบอ้วนช้าลง แต่ก็ยังได้ยินคำแช่งของเขาได้

 

ใบหน้าของหลิวชางเปลี่ยนเป็นสีแดง เมื่อเธอได้ยินเสียงดุด่าของพ่อ

 

เธอไม่ต้องการให้หลิวหยุนหยางเห็นเธอในสภาพนี้!

 

หลิวชางได้มาถึงด้านหน้าของหลิวหยุนหยางแล้ว เธอกำลังจะเดินผ่านเขา แต่หลิวหยุนหยางมาขวางทางเธอ

 

“เจ้าเป็นใครกัน? “ชายอ้วนดูเหมือนจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างจากการแสดงออกของลูกสาวของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยเป็นมิตรกับหลิวหยุนหยาง

 

“อ่า ข้าชื่อหลิวหยุนหยาง สวัสดีครับคุณลุงหลิว” หลิวหยุนหยางตอบชายอวบอ้วนด้วยรอยยิ้มอย่างสุภาพ

 

ใบหน้าของชายอวบอ้วนซึ่งเป็นสีแดงจากการหอบ นิ้วชี้ที่ขนาดคล้ายกับแครอทชี้ไปที่หลิวหยุนหยางและบอกว่า “เจ้า … เจ้าเป็นเพื่อนที่น่าขายหน้า! เจ้ายังเด็กมากนะ แต่เจ้ายั่วยวนลูกสาวของข้า! ข้าจะตีเจ้าให้ตาย!“

 

ทันทีที่ชายอวบอ้วนพูดจบ เขาก็รีบวิ่งมา

 

หลิวหยุนหยางไม่กลัวคนธรรมดาที่ไม่ได้เป็นนักสู้ แต่เป็นพ่อของหลิวชาง ดังนั้นการตอบโต้เขาจึงไม่ถูกต้อง

 

“เกิดอะไรขึ้น? เจ้าเป็นใครกัน และทำไมเจ้าถึงพยายามตีลูกชายของข้า” เช่นเดียวกับหลิวหยุนหยางที่กำลังจะบ่ายเบี่ยงการปะทะของชายคนนั้น เขาเห็นแม่ของเขา เฉินหยุนหยิงกำลังรีบวิ่งมา

 

เฉินหยุนหยิงมักจะเป็นคนขี้อาย แต่ตอนนี้เธอดูเหมือนจะเป็นสิงโตที่น่ากลัว

 

ชายอวบจำเธอได้ มีเพียงไม่กี่พันคนในเมืองตงลู เขาชี้ไปที่เธอทันทีและพูดว่า “ลูกชายของเจ้าล่อลวงลูกสาวของข้า  เขา…เขายังทำให้เธอซื้อบาร์พลังงานให้กับเขาอีก! เจ้าจะบอกข้าว่าอะไรคือเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ ห๊า!“

 

“ก่อนที่เจ้าจะบอกข้าว่าทำไม ข้าจะจัดการเรื่องนี้เอง!“

 

หลายคนหยุดแล้วเพื่อติดตามชายอวบอ้วนไล่ตามลูกสาวที่รักของเขา เมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดเหล่านี้พวกเขาก็เข้ามาใกล้ยิ่งขึ้นเพื่อรอชมการต่อสู้

 

เฉินหยุนหยิงเหลือบมองไปที่ลูกชายของเธอแล้วพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “นี่เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเด็กสองคน ดังนั้นข้าจะไม่ตั้งสมมติฐานว่าใครถูกหรือผิด ส่วนเงินนั้นข้าจะชดเชยให้เจ้าเอง”

 

ทัศนคติของเฉินหยุนหยิงทำให้ชายอวบอ้วนสงบลงเล็กน้อย เขาร้องครวญคราง แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าเขาจะไม่พูดอะไรเลย แต่มีบางคนที่ทำ

 

“เจ้าเพิ่งโดนไล่ออกนิ เฉินหยุนหยิง