“เจ้าแน่ใจนะว่าเจ้ากินได้ หยุนหยาง!” กูเฉียนเฉียนมองภาพของหลิวหยุนหยางที่มองอาหารอย่างน่าตลก จริง ๆ แล้วเธอเป็นคนที่มีความสามารถพิเศษ

 

 

 

หลิวหยุนหยางยัดบาร์พลังงานเข้าไปในปากของเขา และกลืนมันในไม่ช้า เขาไม่รู้ว่าเขาสามารถดูดซับพลังงานได้อย่างรวดเร็ว แต่ความหิวนี้ทำให้เขาอยากกินต่อไปเรื่อย ๆ

 

 

 

“ข้าหิวจริงๆ ท่านพี่เฉียนเฉียน ข้าจะอิ่มหลังจากกินนี่แหละ!“

 

 

หลิวหยุนหยางโบกมือไปรอบ ๆกับบาร์พลังงานในมือของเขาโดยไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามอง

 

หลังจากกลืนบาร์พลังงานระดับสี่ที่มีน้ำหนักอย่างน้อย 5 กิโลกรัม ในที่สุดเขาก็ถอนหายใจออกมา

 

“มาเลย มาฝึกกันหน่อย มาดูกันว่าเจ้ามีการปรับปรุงมากขึ้นมั้ย!” ซือหยานหัวเราะเบา ๆ เขารอให้หลิวหยุนหยางกินเสร็จก่อนที่จะพูดเรื่องนี้ขึ้นมา

 

 

หลิวหยุนหยางรู้สึกว่าร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลังงาน เขาต้องการที่จะหาคนที่จะฝึกฝนด้วยจริง ๆ ดังนั้นคำแนะนำของซือหยานจึงเป็นที่น่าสนใจ

 

 

 

ซือหยานนำทางไปยังพื้นที่ฝึกทหารขนาดเล็ก

 

 

มีอุปกรณ์ทดสอบความแข็งแรงรวมถึงอุปกรณ์ฝึกฝนเช่น บาร์เบล* นอกจากนี้ยังมีทหารของกองทัพมังกรตื่นในชุดเสื้อแขนกุด

 

เสียงผิวปากดังขึ้นอย่างกระทันหัน โดยเฉพาะผู้หญิงสวยที่เป็นแหล่งที่มาของความสุขสำหรับผู้ชายเสมอ

 

ทหารกองทัพมังกรตื่นไม่กี่คนซึ่งอยู่ในระหว่างการฝึกซ้อมได้ส่งรอยยิ้มไปที่กูเฉียนเฉียน

 

 

“เฮ้ ท่านพี่ซือ! ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ!“

 

“ให้ตายสิ ท่านพี่ซือ! ตอนนี้เขาพาพี่สะใภ้มา สวัสดีขอรับพี่สะใภ้ ข้าคือริวเอ้อเรียง ท่านจะแนะนำผู้หญิงให้ข้าเมื่อไหร่กัน“

 

 

“เจ้าก็มีแฟนที่มีศักยภาพแล้ว ทำไมเจ้าต้องมีอีกกัน หากเจ้ากำลังอยากรู้จักคน เจ้าควรเลือกคนอย่างข้า!“

 

ซือหยานหัวเราะในขณะที่เขาแลกเปลี่ยนคำทักทายกับสหายที่คุ้นเคยสองสามคน

 

กูเฉียนเฉียนซึ่งคุ้นเคยกับคำทักทายที่หยาบคายมานานได้ใช้ความคิดริเริ่มในการหยอกล้อทหารขี้อายอีกสองสามคน

 

“หนุ่มคนนี้คือใคร พี่ซือ? พ่อของพี่ให้น้องชายคนใหม่หรือ?” ชายผู้มีกล้ามเนื้อพูดพร้อมกับหัวเราะ

 

ซือหยานผู้ซึ่งมีภูมิคุ้มกันต่อเรื่องตลกอย่างชัดเจน เอียงศีรษะไปหาหลิวหยุนหยาง “นี่คือหลิวหยุนหยาง เขาผ่านการประเมินระดับกองทัพที่ยอดเยี่ยมของกองทัพมังกร เจ้าจะต้องเรียกเขาว่าท่านในอนาคต!“

 

ท่าน?

 

สิ่งนี้ทำให้ทหารของกองทัพมังกรตื่นรุกฮือขึ้น แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เป็นทหารเกณฑ์ การตัดสินจากลักษณะบุคลิกของพวกเขาเป็นเรื่องยากเหมือนงมเข็มในมหาสมุทร

 

 

“หึหึ… เขาจะต้องมีความสามารถที่ยอดเยี่ยมในการเข้าร่วมในกองทัพชนชั้นสูงของกองทัพมังกร เจ้าต้องการที่จะประลองกับข้าก่อนมั้ย? ข้าจะไม่ใช้มือข้างใดข้างหนึ่ง”

 

 

“ข้าจะไม่ใช้ทั้งสองมือ!” คนอื่นตะโกน

 

 

“ส่วนข้าจะไม่ใช้สาม!“

 

 

คนที่พูดสิ่งนี้ได้รับความวุ่นวาย ทุกคนรอบตัวเริ่มสั่นคลอนเขา

 

 

 

หลิวหยุนหยางพบว่านี่คือบรรยากาศที่แสนสนุก เขาไม่รู้สึกไม่คุ้นเคยกับสถานการณ์แบบนี้

 

ซือหยานไม่ได้พูดอะไร เขาหันไปหาหลิวหยุนหยางเพื่อดูว่าเขาจะตัดสินใจอย่างไร

 

 

เมื่อเขาเห็นว่าซือหยานไม่ยอมพูดอะไร หลิวหยุนหยางหันไปหาทหารที่พูดว่าจะต่อสู้โดยไม่ต้องใช้มือทั้งสาม

 

ทหารที่มีมือหยาบ ๆ ให้ความรู้สึกที่เหนียวแน่น อย่างไรก็ตามหลิวหยุนหยางรู้สึกว่าเขาไม่สามารถเปรียบเทียบกำลังของเขากับตนเองได้

 

“ท่านแน่ใจหรือ ว่าท่านต้องการให้แต้มต่อสามมือแก่ข้า” เขาถามเขาด้วยความยินดี “ถ้านั้นแสดงมือที่เหลือของท่านให้ข้าดูหน่อยสิ!“

 

 

 

มุขตลกของหลิวหยุนหยางทำให้เสียงหัวเราะออกมา ทหารสามมือดูอาย “บ้าเอ้ย ข้าพูดผิด! เอาล่ะ เด็กน้อยข้าจะพาเจ้าออกไปด้วยเท้าเดียว มาเถิด มาสู้กันไปซักรอบ!“

 

หลิวหยุนหยางไม่เห็นด้วยในทันที เขาชำเลืองที่กระดานฝึกซ้อมแทนก่อนที่จะเดินไป

 

ตู้ม!

 

 

กำปั้นถูกทุบอย่างหนักในเป้าหมายการฝึกซ้อม หลิวหยุนหยางได้แสดงระเบิดครั้งนี้ โดยไม่พยายามทำอะไรฟุ่มเฟือย

 

 

 

“3,805 กิโลกรัม!” เสียงเครื่องกลพูด ทหารตะลึงเมื่อได้ยินสิ่งนี้

 

 

ทหารคนหนึ่งที่ได้รับการฝึกอบรมด้วยบาร์เบลล์*ขนาด 50 กิโลกรัมวางมันลงบนพื้นที่เกือบจะทับเท้าของเขา

 

ซือหยานรู้สึกงุนงง เขารู้ว่าหลิวหยุนหยางจะได้สัมผัสกับการปรับปรุงที่สำคัญในจุดแข็งของเขา แต่ผลลัพธ์นี้ทำให้เขาต้องตกใจ

 

มันใกล้ถึง 4,000 กิโลกรัม!

 

จากความแข็งแกร่งของเขาเพียงลำพังหลิวหยุนหยางได้ประสบความสำเร็จในสิ่งที่นักศิลปะการต่อสู้ชั้นแนวหน้าเท่านั้นที่สามารถทำได้

 

 

นอกจากนี้เขายังรู้ว่าหลิวหยุนหยางที่ฝึกฝนพิมพ์เขียวมังกรวานร ยังคงอยู่ในแผนภาพที่สามคือ ท่าพายุมังกรแกว่งหาง

 

 

มีแผนภาพอีกสามภาพสำหรับให้เขาฝึกฝน ระดับของหลิวหยุนหยางจะเพิ่มขึ้นในระดับใด

 

“นี่มันอะไรกัน! มันไม่ถูกต้อง!” ชายกำยำที่กล่าวท้าหลิวหยุนหยางโดยไม่ต้องใช้มือทั้งสาม เดินขึ้นไปที่เป้าหมายการฝึกฝนอย่างรวดเร็วและโจมตีมัน

 

“2,006 กิโลกรัม!“

 

 

ผลลัพธ์ที่ทำให้การแสดงออกของผู้ชายกลายเป็นน่ากลัวยิ่งขึ้น เขาจ้องมองที่หลิวหยุนหยางสักครู่ก่อนจะพูดพึมพำว่า “มันไม่ถูกต้อง!“

 

 

“เจ้าแพ้ ไท!”ิ ทหารบางคนร้องโฮด้วยความยินดี ขณะที่พวกเขารีบไปหาผู้ชายที่แข็งแรง

 

ชายร่างกำยำหัวเราะ และมองดูร่างกายของหลิวหยุนหยาง “ความแข็งแกร่งของเจ้านั้นไม่เลวเลยเด็กน้อย แต่เมื่อมันมาถึงการต่อสู้ เจ้าก็ยังไม่ได้อยู่ที่นี่ ดูขาของข้าซะ!“

 

 

ในขณะที่เขาพูด ชายร่างกำยำแกว่งขาอย่างหนักไปที่หลิวหยุนหยาง

 

 

การเตะของเขานั้นง่าย แต่เร็ว เร็วมากจริง ๆ แม้ว่าหลิวหยุนหยางจะสามารถเห็นได้ว่ามันกำลังจะหยุดที่ไหน แต่เขาก็ไม่สามารถคิดวิธีที่จะต่อสู้กลับได้

 

 

สิ่งที่เขาทำได้ คือ หลบมัน

 

 

ทหารที่ถูกเรียกว่า ไท ดูเหมือนจะทำนายว่าหลิวหยุนหยางจะหลบ ขาของเขาซึ่งยังคงแกว่งไปมาอย่างบ้าคลั่งเหมือนงู หลิวหยุนหยางหลบอีกครั้ง

 

 

ซือหยานและคนอื่น ๆ ดูไทเคลื่อนไหวอย่างเงียบ ๆ ไม่มีใครพูดอะไรหรือตะโกนคำเตือนไปที่หลิวหยุนหยาง

 

 

สำหรับพวกเขานี่เป็นอะไรที่มากกว่าแค่การซ้อมธรรมดา

 

 

แน่นอนถ้าพวกเขาต้องการใครซักคนที่จะชนะ นั่นจะต้องเป็นไท เขาเป็นหนึ่งในพวกเขาเองจากทั้งหมด

 

 

การต่อสู้มากมายนี้ก็เพียงพอแล้ว

 

ขาของไทเหมือนขวานแหลมคมกวาดทุกอย่างที่ขวางหน้า

 

 

หลิวหยุนหยางหลบไปเรื่อย ๆ เห็นได้ชัดว่าสิ่งเดียวที่เขาทำได้ตอนนี้คือหลบ สิ่งที่ทำให้ทหารที่มีประสบการณ์ประหลาดใจคือทุกครั้งที่พวกเขาคิดว่าหลิวหยุนหยางไม่สามารถหลบได้ เขาก็ยังพยายามที่จะหลีกเลี่ยงขาอีกครั้ง

 

 

“สติปัญญาการต่อสู้ของเด็กคนนั้นไม่เลวเลย!” ชายคนหนึ่งที่มีใบหน้าที่โหดเหี้ยมเดินไปหาซือหยาน และช่วยให้ตัวเองสูบบุหรี่จากกระเป๋าของซือหยาน

 

รอยยิ้มแสดงความเคารพเกิดขึ้นบนใบหน้าของซือหยานเมื่อเขาเห็นชายคนนั้น “ท่านคิดว่าเขาสามารถเอาชนะไทได้ไหม“

 

“เจ้าคิดอย่างไรล่ะ? เจ้ารู้หรือไม่ว่าไทนั้นมีการต่อสู้มากี่ครั้ง การต่อสู้ที่มีรอยแผลเป็นบนร่างกายของเขามีจำนวนมากกว่าเส้นผมของชายหนุ่มคนนี้” ชายผู้นั้นหายใจออกด้วยควันก่อนที่เขาจะพูดอย่างเด็ดขาด “ไทจะเตะเขาออกไปในอีกไม่ช้า”

 

ซือหยานไม่คิดว่าหลิวหยุนหยางจะมีโอกาสชนะอีกต่อไป แต่เขาเชื่อว่าเขาจะไม่พ่ายแพ้อย่างรวดเร็วนัก

 

หลิวหยุนหยางตกอยู่ภายใต้แรงกดดันอย่างหนัก ทุกครั้งที่เขาเห็นการเคลื่อนไหวของไทสิ่งที่เขาทำได้คือหลบ

 

 

เขาเห็นว่าขาของไทช้าเกินไป ดังนั้นปฏิกิริยาของเขาจึงช้าไปด้วย!

 

 

เขาจะทำอะไรได้ ในขณะที่พวกเขาต่อสู้กัน หลิวหยุนหยางก็เริ่มสงบลง และสงบเสงี่ยม จนกระทั่งในที่สุดจิตใจของเขาก็เริ่มทำงาน หากเขาไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลานั่นอาจเป็นความผิดของจิตใจของเขา …

 

 

หลิวหยุนหยางได้ทำการตัดสินใจที่จะปรับเปลี่ยนคุณสมบัติจิตใจของเขา โดยการทำเช่นนั้นเขาจะสามารถสังเกตการเคลื่อนไหวของไทได้เร็วขึ้น

 

 

อย่างไรก็ตามพลังของเขาไม่สามารถต่ำเกินไปในขณะที่พวกเขาต่อสู้ดังนั้นหลิวหยุนหยาง จึงลดร่างกายของเขาลง 50% และเพิ่มคะแนนในคุณสมบัติจิตใจของเขา

 

 

พลังงาน: 7.8

ความเร็ว: 2.0

จิตใจ: 6.8

ร่างกาย: 5

 

 

หลังจากการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ หลิวหยุนหยางรู้สึกว่าสภาพแวดล้อมของเขาชัดเจนขึ้น เมื่อขาของไทขยับ หลิวหยุนหยางสามารถมองเห็นวิถีของพวกเขาในจิตใจ

 

 

นอกจากนี้ขาของไทนั้นดูไม่เร็วเหมือนที่เคยทำมาก่อน ที่จริงแล้วหลิวหยุนหยางรู้สึกว่าพวกมันช้านิดหน่อยในตอนนี้

 

 

ปัง!

 

 

หลิวหยุนหยางปล่อยหมัดหนานชานออกมา!

 

 

การเคลื่อนไหวครั้งนี้เป็นเทคนิคการต่อยแบบพื้นฐานที่สุดของเขา เขาฝึกฝนมาหลายปี ดังนั้นความเชี่ยวชาญของเขามากกว่ามันจึงเหมือนเดินเล่นในสวนสาธารณะ

 

 

ชายผู้มีใบหน้าที่ไร้ความปรานียิ้ม เมื่อหลิวหยุนหยางเคลื่อนไหว แต่เมื่อขาของไทชนกำปั้นของ หลิวหยุนหยางการแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปอีก

 

 

ตามที่คาดไว้ไทถูกส่งโดยกำปั้นของหลิวหยุนหยาง ในขณะที่เขาล้มลง ขาของเขายังคงสั่นสะเทือนอย่างดุเดือด

 

 

“ไทเสียเปรียบแล้ว!” กลุ่มนักเลงส่งเสียงคำรามหัวเราะ

 

 

“นั่นไม่เลวเลยนะ! มาอีกรอบเถอะ!” ไทกระโจนขึ้น และเตะที่หลิวหยุนหยางอีกครั้ง

 

 

เขาใช้ขาเดียวกันอีกครั้ง เมื่อมองตามสถานการณ์หลิวหยุนหยางก็ยกกำปั้นของเขาขึ้นแล้วปล่อยหมัดของหนานซานอีกครั้ง

 

 

ปัง

 

 

มีเสียงกระทบหนักเมื่อไทลอยไป เมื่อเขาตกลงมา เขาก็คุกเข่าลงบนพื้น

 

พวกนักเลงทหารกองทัพมังกรตื่นเงียบลง พวกเขาต้องการเห็นไทเอาชนะเด็กคนนี้ แต่พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะเสียเปรียบจริง ๆ

 

 

ทหารอาจเสียเปรียบในบางครั้ง อย่างไรก็ตามคู่ต่อสู้ที่วางไทในตำแหน่งนี้ทำให้ยากสำหรับพวกเขาที่จะยอมรับมัน

 

 

“ดูหมัดของข้า เด็กน้อย!” ไทลังเลเล็กน้อย ร่างกายทั้งหมดของเขาเหมือนเสือดาว  ในขณะที่เขาต่อยหลิวหยุนหยาง

 

 

หลิวหยุนหยางไม่เห็นท่าทีของไท แต่ตอนนี้คุณสมบัติของเขาอยู่ที่ 6.8 ดังนั้นคู่ต่อสู้ของเขาดูเหมือนจะเคลื่อนไหวช้า

 

 

ไทเปิดตัวต่อยมากกว่า 10 หมัด แต่พวกมันทั้งหมดต่อยไปบนอากาศ หมัดสุดท้ายของเขาถูกพบโดยหมัดของหลิวหยุนหยาง

 

 

ไทดูเขินอายเล็กน้อย เขาใช้ขาของเขา หมัดของเขา … เขาใช้หัวของเขาเอง! การโจมตีของเขาเป็นเหมือนพายุที่รุนแรง แต่หลิวหยุนหยางนั้นแข็งแกร่งเหมือนภูเขา