“ตื่นหรือยัง?” เสียงเครื่องจักรดังขึ้นในหูของลู่เฟยและเขาเริ่มลืมตาขึ้น

“ใครพูด คุณเป็นใคร?” ลู่เฟยตะโกน

“ใจเย็นๆ.. ตรวจพบว่าโฮสต์ถูกปลุกแล้ว และตอนนี้ระบบจะเริ่มผูกมัดกับโฮสต์โดยอัตโนมัติ” เสียงที่ฟังดูแปลกๆ ดังขึ้นในหูของลู่เฟิงอีกครั้ง

หลังจากนั้นชุดข้อมูลที่รวบรวมไว้ในใจของลู่เฟย ทั้งชีวิตของเขาที่เต็มไปด้วยความยุ่งเหยิง เขาคิดอย่างรอบคอบว่าเขาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์หรือไม่ เขาเป็นพนักงานที่ทำงานหนักในบริษัทแห่งหนึ่งในซีอาน ขี่จักรยานไปทำงานทุกวัน เพราะเมื่อเช้านี้เขาเหนื่อยเกินไปและบังเอิญชนเข้ากับรถบรรทุกขนาดใหญ่แล้วเขาก็ไม่มีความรู้สึกอีก แล้วพอมาถึงตอนนี้เมื่อเขาตื่นขึ้นมาเขาก็พบว่าตัวเองไม่ได้เป็นอะไรเลย ร่างกายของเขายังเหมือนเดิม เมื่อคิดถึงมันแล้วก็ช่างหน้าอัศจรรย์ใจ

“โอ้ว.. เชี่ยเอ๊ย.. ฉันมองข้ามไรไปหรือป่าว นี่มันยังมีฟังก์ชั่นระบบนิ้วทองด้วยหรอ?” ลู่เฟยถามกับจิตสำนึกของตัวเอง เขาไม่อยากจะเชื่อเลย ไม่เพียงแต่ยังไม่ตาย เขายังพบว่ามีระบบนิ้วทองด้วย

“ใช่แล้ว โฮสต์ คุณข้ามมาแล้ว นี่เป็นโลกคู่ขนานที่คล้ายกับโลกเดิมของคุณ ตอนนี้คุณอยู่เมืองเป่ยจิง(ปักกิ่ง) ฉันได้ช่วยรักษาบาดแผลให้คุณไม่เช่นนั้นคุณคงพิการไปแล้ว” เสียงของระบบยังคงเย็นชาประดุจเครื่องจักร แต่ลู่เฟยก็แอบขอบใจ “ท่านระบบ” หลังจากที่ได้ฟัง

“อย่างนี้นี่เอง ขอบคุณนะท่านระบบ แล้วตั้งแต่ฉันมาที่นี่ ฉันต้องทำไรบ้างไหม?”

“ใช่ แล้วตอนนี้ระบบพร้อมที่จะมอบภารกิจให้คุณ ภารกิจสูงสุดของโฮสต์คือการครอบครอง Hollywood” ระบบเผยกับลู่เฟย

“..พรวด..” ลู่เฟยกระอักเลือด

“เวร.. ภารกิจระดับสูงขนาดนี้จะสำเร็จได้ไงฟร่ะ มีภารกิจอื่นอีกไหม?”

“ภารกิจอื่นๆ ล้วนเป็นภารกิจรอง และจำนวนคะแนนรางวัลต่ำมาก หากโฮสต์ยังไม่ทำภารกิจสูงสุดคือการครอง Hollywood ภายในเวลา 3 ปี ระบบจะทำลายโลกคู่ขนานนี้ไปพร้อมกับคุณ” ระบบเอ่ยเตือนลู่เฟยอีกครั้ง

“แม่ม.. ไม่ได้มีความเป็นมนุษยธรรมเลย… ท่านระบบครับ คะแนนรางวัลนี่สามารถเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้ไหม ฉันเห็นในนิยาย คุณสามารถเปลี่ยนเป็นอะไรสักอย่างที่เหมาะสำหรับฉันได้เปล่า? เช่นบ้าน รถหรู สาวงาม” ลู่เฟยเริ่มหัวเราะเบาๆ ขณะที่คิดถึงเรื่องนี้ ที่สุดแล้วสิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่เขาใฝ่หาก่อนจะข้ามโลกมา ทำงานหนักทุกวันเพื่ออะไร? ไม่ใช่เพื่อซื้อบ้านหรอ?

“ฉันขอโทษด้วยโฮสต์ คะแนนรางวัลของคุณตอนนี้เป็น 0 แต่ฉันมอบของขวัญเพ็กเก็ทมือใหม่ได้นะ”

“เอื้อก.. เอิ่ม.. มีของขวัญแพ็กเก็ทก็ดีกว่าไม่มี แล้วของขวัญอะไรล่ะที่คุณจะมอบให้ฉัน”

“ขวัญเพ็กเก็ทมือใหม่ของโฮสต์ก็คือบ้าน เป็นอพาท์เม้นระดับสูงในอิมพิเรลแคปปิตอล ปล. นี่คือบ้านเช่าไม่ใช่ทรัพย์สินส่วนตัวของคุณ”

“โอเค.. ก็ยังดีกว่าเริ่มที่เพิงหมาแหงน แล้วคุณจะเปลี่ยนมันให้ฉันตอนนี้เลยไหมระบบ” ลู่เฟยยังคงพอใจมาก ฉันคิดว่า หากได้อยู่อาศัยในปักกิ่ง การมีที่อยู่ในปักกิ่งก็ดีมาก ยิ่งกว่านั้นมันยังเป็นอพาร์ทเมนต์ระบบไฮเอนด์ในตัวเมือง บ้านก็น่าจะหรูใช้ได้เลยล่ะ

“ขวัญเพ็กเก็ทมือใหม่พร้อมเปิด…” “ขวัญเพ็กเก็ทมือใหม่เริ่มต้นแล้ว…”

………

“ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ คุณได้รับขวัญเพ็กเก็ทมือใหม่แล้ว”

เสียงเตือนดังขึ้นหลายชุดจากจิตของลู่เฟย และลู่เฟยก็พบว่ามีกุญแจโผล่ขึ้นมาด้านข้างเขาพร้อมกับกระดาษโน็ตที่อยู่บ้านปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ

“ไปที่ๆ คุณอาศัยอยู่ โฮสต์”

“โอ้วว”

ลู่เฟยไม่ได้พบอะไรมากนัก เขาไม่ได้เจอชุมชนเลยจนกระทั่งถึงเที่ยง พอเจอชุมชนเขาก็รีบเข้าไปที่อยู่ตามโน็ตที่เขียนนั้น ลู่เฟยค่อยๆ ขึ้นไปชั้น 25 ห้องที่ 03

ลู่เฟยเพิ่งมาถึงหน้าห้องและกำลังจะเปิดประตู เขาก็พบว่าลิฟต์ด้านหนังกำลังเปิดออก ตอนนั้นเองก็ปรากฏสาวงามที่สวยมากอยู่คนหนึ่งย่างกายเข้ามาทางลู่เฟย เธอสูงประมาณ 168 และเธอบางมาก ลู่เฟยรู้สึกคุ้นสุดๆ เหมือนว่าเคยเห็นเธอที่ไหนสักแห่ง ผู้หญิงคนนั้นใส่แว่นกันแดดและสวมกระโปรงหางปลาสีเขียวอ่อนดูงดงามมาก และยิ่งงามขึ้นเมื่ออยู่กับสาวงาม เป็นสาวงามประเภทที่ใครเห็นก็จำได้

….

เชี่ย.. สาวสวยนี่เป็นใครงั้นหรอ?

 ทำไมคุณถึงคุ้นเคยเมื่อเจองั้นหรอ?

แหงล่ะ เธอก็คือ เบบี้ หยางอิ่ง ไม่ใช่หรือไง? ลู่เฟยเซอร์ไพรส์อย่างแรงตระหนักได้ทันที แม้ว่าหยางอิงยังใส่แว่นกันแดดอยู่ลู่เฟยก็จำได้ ตอนนี้หยางอิงมาถึงประตูฝั่งตรงข้ามกับลู่เฟย

“คนสวย คุณคือ เบบี้ หยางอิงหรือป่าวครับ?” ลู่เฟยไม่ได้เปิดประตูต่อแต่อย่างใด รีบเข้าไปขวางหยางอิงทันที

หยางอิ่งเธอยิ้ม และนำมือขาวหยกข้างนั้นเอื้อมมาดึงแว่นกันแดดออก มันเป็นดั่งว่าความงดงามที่บริสุทธิ์และอ่อนหวานสุดยอดแห่งความงามบังเกิดขึ้นในดวงตาของลู่เฟย

“ใช่ค่ะ ฉันอยู่ห้อง 04 คุณคือคนที่ย้ายเข้ามาอยู่ใหม่ห้อง 03 หรอคะ? 2-3 วันก่อน ฉันเห็นคู่รักเพิ่งย้อยออกไป คาดไม่ถึงว่าผู้อาศัยใหม่จะเป็นคุณ” หยางอิงตอบด้วยรอยยิ้ม แม้ว่ารอยยิ้มของเธอจะไม่สามารถพูดได้ว่าสวยงามระดับหายนะแห่งความงาม แต่มันก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้ชายทุกคนต้องตื่นเต้น

“ครับ ผมคือคนเข้ามาอยู่ใหม่ห้อง 03 คุณหยาง เราจะเป็นเพื่อนบานกันแล้ว ผมมีความสุขมากเลยที่ได้เจอคุณ ผมชื่อลู่เฟยครับ” ลู่เฟยพยักหน้าอย่างตื่นเต้น ดวงตาของเขาไม่ยอมหยุดสแกนทุกส่วนของร่างกายหยางอิงขึ้นและลง… ตอนนี้เขาตื่นเต้นมาก

เช็ดด ท่านเจ้าระบบ มอบพรแห่งเล่าจื้อกับตู่ข้าแล้วว.. นี่ฉันกลายเป็นเพื่อนบ้านกับเบบี้ในขณะที่เธอเป็นเทพธิดาของผู้ชายทั้งเหล่า และยังเป็นเทพธิดาทีมีแฟนเป็นหมื่นเป็นพันคน โคตรแจ่ม นี่มันน่าตื่นเต้นเกินไปไหม คิดไปน่าตื่นเต้นเกินไปแล้ว ฮิฮิ.. เมื่อคิดถึงชีวิตภายภาคหน้าของลู่เฟยในโลกนี้ มันเต็มไปด้วยความมั่นใจและความคาดหวัง