“อะไร? ยังไม่มีแฟน? มันเป็นไปไม่ได้ คุณหล่อมาก คุณร้องเพลงเก่งทำอาหารก็อร่อยมาก ไม่มีแฟน โอ้ ไม่สิ ฉันก็ไม่มีแฟน..” เบบี้อดรู้สึกประหลาดใจไม่ได้ ทันใดนั้นเองรอยยิ้มเล็กน้อยปรากฏบนหน้าที่สวยงาม

ใบหน้าของลู่เฟยแทบเป็นสีเขียว แม่ม.. เธอบอกว่าเธอไม่มีแฟน เอาจริงดิ?

“เบบี้แล้วคุณล่ะ แฟนคุณอยู๋ไหน? เขาเป็นนักแสดงไม่ใช่หรอ?” ลู่เฟยคิดว่าหยางอิ่งควรมีแฟนแล้วตอนนี้ เธอมีแฟนในชีวิตก่อนของลู่เฟย

“ไร้สาระน่ะ ฉันยังไม่มีแฟน ตอนนี้ฉันยังโสด” หยางอิ่งจ้องมองลู่เฟยด้วยความโกรธ

“เช็ดด มันไม่ใช่เรื่องจริงหรอ?” ลู่เฟยถามด้วยความประหลาดใจ

หยางอิ่งยังคงกินอาหารของลู่เฟยต่อไป ดูเหมือนเธอจะชอบมันมาก ตอนที่กินเธอก็พูดต่อ: “ทำไมฉันต้องโกหกคุณด้วย มีความรักในวงการงั้นหรอ? ความนิยมได้ตกทันทีแน่หลังจากที่ตกหลุมรักใคร ก็เลยไม่รักกันแล้วเป็นโสดมาตลอด”

หลังจากฟังคำพูดของหยางอิ่ง ลู่เฟยก็อดแปลกใจไม่ได้ กรรม สรุปว่าโลกคู่ขนานนี้แตกต่างจากโลกเดิมเขามาก เพลงในโลกนี้ก็ยังไม่ได้ออกมาก เบบี้ยังโสด นี่คือสองเบาะแสสำคัญที่ลู่เฟยได้รับรู้จนถึงตอนนี้

“อืม ผมเชื่อคุณ เบบี้ คุณกินข้าวที่ผมทำอีกสักหน่อยสิถ้าคุณชอบน่ะ” ลู่เฟยหัวเราะ และเริ่มกินมื้อใหญ่อีกครั้ง

“อื้อ ฮิฮิ มันอร่อยจังเลย ลู่เฟย ให้ฉันมากินมื้อเย็นที่บ้านคุณบ่อยๆ ได้หรือป่าว” หยางอิ่งถามด้วยรอยยิ้ม

“แน่นอนสิเบบี้ คุณอยากมาเมื่อไรก็ได้ มันถือเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้วที่จะปรุงอาหารให้สาวงาม” ลู่เฟยตอบอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย

“ดีจัง ขอบคุณนะ แล้วฉันจะไม่ใช้ประโยชน์จากคุณฝ่ายเดียว ฉันจะให้เงินคุณด้วย” หยางอิ่งพูดอย่างจริงจัง

“อย่าเลย ทำไมต้องให้เงินด้วยล่ะ? คุณช่วยมามากแล้วนะ ถ้าไม่ได้คุณผมคงไม่ได้เข้าร่วมรายการ The Voice China ได้อย่างไร?”

“ถึงสิ่งที่คุณพูดมันจะสมเหตุสมผลนะ แต่นี่คือสิ่งที่ฉันสามารถทำได้ และเพลงของคุณก็ดีอยู่แล้วด้วย ฉันอยากเป็นแฟน(เพลง)ตัวน้อยของคุณ ฉันก็ควรจะช่วยคุณสิ” หยางอิ่งกล่าวออกมาอย่างจริงจัง ซึ่งทำให้ลู่เฟยเกือบจะไม่สามารถควบคุมตัวเองไม่ให้จูบเธอได้ (ผู้แปล: เห้ย!!)

“คุณอาจคิดว่ามันไม่สำคัญ แต่มันช่วยผมไว้มากจากจริงๆนะ เบบี้ คุณไม่ต้องสุภาพกับผมนักก็ได้ หากคุณอยากจะมากินข้าวบ้านผมน่ะ มาได้เลย” ลู่เฟยพูดอย่างหนักแน่ไม่มีการลังเลใดๆ

“ดีล่ะ ตัดสินใจแบบนี้ก็แฮปปี้ดี” หยางอิ่งยิ้ม

“งั้น.. เบบี้ คุณอยากดื่มไวน์แดงฉลองหน่อยไหม?” ลู่เฟยเสนอ เขารู้ว่าที่บ้านมีไวน์แดงอยู่

“ไม่ล่ะ ฉันต้องไปที่บริษัท เพื่อทำธุระตอนบ่าย ฉันต้องขับรถไปเองด้วย” สาวน้อยปฏิเสธลู่เฟยเสียงแผ่วเบา

“ได้ เบบี้…” ลู่เฟยรู้สึกหงอยไปแป๊บนึง

ทั้งสองยังคงคุยกันระหว่างที่ทานอาหาร จานทั้งสี่ผ่านการแสกนจากทั้งสองคนจนเกลี้ยงเกลา

ทันทีที่เบบี้ทานอาหารเสร็จ เธอก็เตรียมตัวออกเดินทาง: “ต้องไปแล้ว ขอบคุณสำหรับอาหารกลางวันนะ อร่อยจริงๆ ฮิฮิ ฉันจะไปทำงานแล้ว มีงานช่วงบ่ายด้วย”

“ได้ ไปทำงานเถอะ” ลู่เฟยไม่ของให้เธออยู่ต่อ เขารู้ดีว่ามันไม่มีประโยชน์

“อื้ม.. อย่าลืมไปหางโจวเพื่อลงทะเบียน The Voice of China พรุ่งนี้ล่ะ แล้วจะฉันจะไปเชียร์ตอนคุณเข้าแข่งขันนะ” เบบี้เอ่ยเตือนลู่เฟย

“เข้าใจแล้ว”

ไม่กี่นาทีต่อมา หยางอิ่งก็ออกมาจากบ้านของลู่เฟย หลังจากลู่เฟยล้างจานแล้ว เขาเริ่มไปศึกษาอะไรบางอย่างในห้องเพียงลำพัง เขาเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อค้นหาอะไรหลายๆ อย่าง แน่นอนว่าเขาตกใจมาก โลกคู่ขนานนี้มีมุมมองเกี่ยวกับความบันเทิงน้อยมากๆ มีหลายอย่างที่ยังไม่มี..

ในโลกนี้มีเพลงอีกหลายเพลงที่ยังไม่ถือกำเนิด ทั้งยังไม่มีการถ่ายทำซีรี่ย์คลาสสิกอีกมากมายเช่น ‘เซียนกระบี่พิชิตมาร 3’ ก็ยังไม่มีการถ่ายทำมาก่อน แถมในโลกนี้ มูนวอล์ค ก็ยังไม่เคยมีการถูกพูดถึงด้วย ไมเคิล แจ็กสันออกมาในปี 90 (ผู้แปล: ผู้แต่งเขียนปี 09 เดาว่าน่าจะเขียนผิด) แต่เขาก็ไม่สร้างสเต็ป มูนวอล์ค นี้เลยที่โลกนี้ นี่ยังไม่รวมถึงเพลงกว่าครึ่งของเขาที่ยังไม่ได้ถูกร้องออกมาเลยที่โลกคู่ขนานแห่งนี้

ลู่เฟยตกตะลึงเป็นอย่างมาก หลังจากตั้งกระทุ้งไปมากมาย จะไม่ให้เขาตื่นเต้นกับสถานการณ์นี้ได้อย่างไง

ให้ตายเถอะ แต่เหล่าซู(ตู่ข้า) มาแล้ว เขาต้องพัฒนาการที่ยอดเยี่ยม เขาต้องมีงานที่ดีและจะต้องเป็นผู้ชายที่สามารถคู่ควรกับเบบี้ได้ ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาจะสารภาพกับหยางอิ่ง หากสารภาพตอนนี้ต้องถูกปฏิเสธแน่ หากเพียงฉันมีความแข็งแกร่งเพียงพอ ฉันก็มีโอกาสจะสารภาพกับเธอใช่ไหมล่ะ?

ลู่เฟยผู้ที่เมาเล็กน้อยคิดอย่างนั้นอยู่ในใจ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะตั้งหน้าตั้งตารออนาคตที่สวยงาม เต็มไปด้วยความคาดหวังสำหรับชีวิตในอนาคต ..

==================