“นั่นดีมากเลยครับ.. ทำให้ผมรู้จักนิสัยน้องชายลู่ ด้วยบุคลิกเช่นนี้จะเป็นประโยชน์ต่อคุณอย่างแน่นอน ดังนั้นวันนี้ผมอยากให้คุณมาที่หางโจวเพื่อมาเซ็นสัญญากับเรา

 

และพรุ่งนี้คนอื่นๆ ในทีมรันนิ่งแมนจะตามมา พอทุกคนมาถึงหางโจว เราจะเริ่มถ่ายรายการรันนิ่งแมนตอนแรกอย่างเป็นทางการ ในวันมะรืนครับ”

ลู่เฟยไม่ได้คาดหวังทีมงานของรายการจะเร่งกันขนาดนี้ แต่เขาก็ทำได้แค่เห็นด้วย

“ได้ครับ เมื่อตัดสินใจแล้ว อีกสักครู่ผมจะไปสนามบัน”

“อื้ม ถ้าคุณมาถึงแล้วค่อยคุยกันต่อครับ”

“ได้ครับ”

ทั้งคู่วางสายอย่างรวดเร็ว ลู่เฟยก็โทรเบบี้

 

“ว่างาย ลู่เฟย” หยางอิ่งรับสาย

“เอ่อ เบบี้ ฉันได้รับสายจากผอ.แล้วนะ ผอ.บอกให้ฉันเดินทางไปหางโจววันนี้เพื่อเซ็นสัญญารายการรันนิ่งแมน ซีซั่น 2 จะเริ่มอัดวันมะรืนนี้แล้ว”

“อื้อ ฉันก็ได้รับการแจ้งเตือนมาเหมือนกัน นายน่าจะไปที่หางโจวก่อน วันนี้ฉันยุ่งนิดหน่อยยังไปไม่ได้ จะไปหางโจวได้ก็วันพรุ่งนี้ ตอนนั้นสมาชิกนักวิ่งคนอื่นๆ ก็คงจะรีบไปหางโจวเช่นกัน” เสียงเบบี้ดังออกมาจากโทรศัพท์ เหมือนเธอกำลังขยับตัววุ่นวายอยู่

 

“โอเค งั้นเราจะกลับมาบ้านเมื่อไหร่ล่ะ พอเราไปหางโจวแล้ว ก็เหลือหนีหนี่คนเดียวที่อยู่บ้าน” ลู่เฟยถอนหายใจ เขาไม่รู้กำหนดการเดินทางที่แน่ชัดนัก…

“จะมีช่วงพักอยู่ รันนิ่งแมนซีซั่นสองจะมีประมาณ 10-12 ตอน เดือนหนึ่งเราจะอัดรายการสี่ตอน ปกติแล้วแต่ละตอนจะใช้เวลาตอนละสองวัน พอเราอัดครบ 4 ตอน ก็มีช่วงให้เราพักผ่อนได้ประมาณครึ่งเดือน แล้วถึงมาอัดถ่ายทำต่อ ซึ่งจะอัดรายเสร็จสมบูรณ์ได้ภายใน 3 เดือน ช่วงที่เสร็จ 2 เดือนแรก นายก็จะสามารถจัดงานแถลงข่าว จากนั้นก็จะออกอากาศอย่างเป็นทางการทางทีวี”

 

พอฟังคำอธิบายของ หยางอิ่ง ลู่เฟยก็เข้าใจกฏของการอัดรายการ พอคิดอย่างรอบคอบดูแล้ว มันก็ไม่เลวทีเดียว

“แล้วฉันล่ะ เบบี้ ฉันยังต้องเข้าร่วมรายการ The Voice China นะ ฉันจะมีเวลาเข้าร่วมการแข่งขันได้หรอ?”

 

“จะไม่มีเวลาได้ยังไง มั่นใจได้เลย หากนายต้องการบันทึกการแสดงในคืนการแข่งขัน ทีมรายการรันนิ่งแมนก็น่าจะพิจารณาเลื่อนแผนการอัดรายการให้สำหรับนาย 1 วัน” หยางอิ่งชี้แจงให้กับลู่เฟยได้เข้าใจ เธอผ่านการเข้าร่วมรันนิ่งแมนมาแล้ว เพราะงั้นเธอย่อมเข้าใจเรื่องดี

“งั้นฉันก็สบายใจ หนีหนี่น่าต้องต้องอยู่บ้านเธอต่อไปสินะ?”

 

“ใช่แล้ว เธอต้องอยู่บ้านฉันแหละ เพราะเธอยังต้องถ่ายทำหนังอีก 2-3 กว่าจะเสร็จ ไงก็ตาม ฉันมีเวลาพักร้อนตั้งครึ่งเดือนหรืออาจจะมากกว่าในทุกเดือน เพราะงั้นก็กลับมาทุกเดือนได้”

 

“ก็ดีแล้วล่ะ” ลู่เฟยเห็นด้วยอย่างพอใจ

ทั้งคู่คุยกันอีก 2-3 ประโยค จากนั้นก็วางสายไป ลู่เฟยทำความสะอาดบ้านแล้วก็เดินทางไปสนามบิน ระหว่างทางไปสนามบิน ลู่เฟยก็เรียกหาระบบ เพราะเขาต้องการจะแลกเปลี่ยนแต้มแล้ว

“คุณระบบอยู่ป่าว?”

“อยู่นี่ โฮสต์ ทำไมต้องมากวนตอนฉันกำลังฝันหวาน” ระบบถาม (ห๊ะ นี่เอ็งฝันได้ด้วยหรอ)

“ฉันรู้ว่านายกำลังฝันกลางวัน ฉันต้องการแลกแต้มโบนัส 100 คะแนน (ผู้แปล : ขอเปลี่ยนจาก คะแนนสะสมเป็นแต้มโบนัสนะครับ) ฉันต้องการความแข็งแกร่ง ฉันอยากเป็นซูเปอร์แมนที่เจ๋งที่สุด ฉันจะถล่มตึกด้วยหมัดของฉัน ฉันจะเร็วยิ่งกว่าจรวด” ลู่เฟยเริ่มเพ้อเกี่ยวกับแผนของเขาอย่างภาคภูมิใจ

“ระบบคิดว่าคุณต่างหากที่กำลังฝันกลางวัน ไม่อยากบอกเลยว่าคุณมีแต้มโบนัสแค่นิดเดียว และระบบไม่ให้ความสามารถอย่างที่คุณต้องการในโลกคู่ขนานนี้ หากทำแบบนั้นระบบจะถูกระงับ 

 

ดังนั้น ระบบสามารถมอบความแข็งแกร่งให้คุณเต็มที่คือ 10 ตัน แล้วเพิ่มความเร็วสูงสุดอยู่ที่ 20 เมตรต่อวินาที (ประมาณ 72 กิโลเมตรต่อชั่วโมง) และเพิ่มความสามารถในการตอบสนองให้คุณได้ 10 เท่า”

“โอเค 5 5 5 จริงๆ แล้วความสามารถระดับนั้นก็ผิดปกติสุดๆ แล้ว ฉันยังมีแต้มโบนัสอยู่ 100 แต้ม นายปรับปรุงให้สมดุลกันได้ไหม ฉันอยากมีส่วนร่วมในการแข่งขันรายการรันนิ่งแมน ถ้าฉันมีสมรรถภาพร่างกายแย่ คงเป็นได้แค่ไก่ ฉันต้องการความช่วยเหลือจากนายนะ”

 

ลู่เฟยรู้สึกตื่นเต้นมาก พอเขาได้ยินระบบว่าแบบนี้ ถ้ารู้ว่าระบบจะดีขนาดนี้ พอถึงตอนนั้นเขาก็ไม่ต่างจากซูเปอร์แมนแล้ว ต้องบอกว่า สามารถตีกับ ไอร่อนแมน แบทแมน ได้ แม่มโคตรจะ PK เลย

 

“ตกลง 100 แต้มโบนัสสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของคุณเป็น 1 ตัน เพิ่มความเร็วสูงสุดอยู่ที่ 12 เมตรต่อวินาที ( 43.2 Km/Hr) และเพิ่มความสามารถในการตอบสนองของคุณ 1.5 เท่า” ระบบตอบลู่เฟย

 

ลู่เฟยตื่นเต้นสุดๆ เขาต้องการความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงจริงๆ

“เอาล่ะ แรกเลย แต้มโบนัสทั้งหมดต้องทำให้ฉันแข็งแกร่งขึ้น และจะปรับปรุ่งต่อไป ถ้ามีแต้มมากขึ้นในอนาคต”

 

“รับทราบ”

 

“ฟังก์ชั่นการแลกของรางวัลระบบพร้อมแล้ว”

 

“ระบบการแลกพร้อม กำลังเตรียมของรางวัล”

 

“กำลังแลกเปลี่ยน … ระบบดำเนินการแลกเปลี่ยน”

 

……

“ติ๊งงง…. ระบบแลกเปลี่ยนเสร็จสมบูรณ์ ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ ความแข็งแกร่งโดยรวมของคุณได้รับการปรับปรุงแล้ว ครั้งนี้ใช้แต้มโบนัส 100 แต้ม ขณะนี้แต้มโบนัสของโฮสต์เหลือ 0 แต้ม …”

เสียงเตือนดังขึ้น ลู่เฟยรู้สึกว่าร่างกายของเขาเปลี่ยนไปมาก หลังจากที่ระบบได้แลกเปลี่ยนเสร็จ เขาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาดูเหมือนจะแข็งแรงขึ้น ทั่วร่างของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง

“ขอบคุณมากนะ คุณระบบ” ลู่เฟยตื่นเต้นสุดขีด เขาเซอร์ไพรส์เหลือเกิน ในที่สุด เขาก็กลายเป็นบรุษผู้แข็งแกร่ง

“ด้วยความยินดีโฮสต์ … ระบบต้องการพักผ่อน”

“ได้เลย”

หลังจากผ่านไปหลายสิบนาที ลู่เฟย ก็ถึงสนามบิน จากนั้นเขาก็ขึ้นเครื่องไปหางโจว ปลายทางคือสนามบินนานาชาติเสี่ยวชาง …

====================